Εικόνισμα αθωότητας
Μπαίνει δειλά από τις χαραμάδες η βρεγμένη Κυριακή .
Στο απέναντι τζάμι δυο παιδικές θλίψεις
παραδίδονται λυπημένες στην κυριαρχία της βροχής ,
εικόνισμα αθωότητας ...
Ευλογία όμως η βροχή ετοιμάζει τις πηγές
της αυριανής μέρας που τα παιδιά
θα κυνηγούν τον Έρωτα στις ανθισμένες πεδιάδες
του έαρος που η γνώση θα συντηρεί το είναι
ενώ θα κρύβεται μες τα χαμόκλαδα το έχειν …..
ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ήρθε στ όνειρό μου ως ναυαγός σε καταποντισμό ο νεκρός πατέρας .
Αλλόκοτος χαοτικός χωρίς ειρμό ο δυσανάγνωστος κόσμος των ονείρων
να αρδεύει το όνειρο τη μνήμη κι μνήμη την αργοπορία της ή τη λησμονιά της .
Ήταν , λέει , άρρωστος και μαραμένος σαν σκοτεινή παραβολή του Ιησού
σ ένα νοσοκομείο μιας ακατοίκητης φανταστικής Αγίας Πετρούπολης
ξένος σε ένα λιτό θάλαμο συναρπαστικών λέξεων τραυματιοφορέων
του ποιήματος «Καθρέφτες» της Ρωσίδας ποιήτριας Ζιναϊντα Γκίππιους!
Στην απόσκια μεριά της σκάλας κούφιο το μέλλον ακυβέρνητο παραδέρνει.
Κάτι φώναξα άηχα , σάλεψε νωχελικά σαν πεπρωμένο δίπλα μου η Αλκμήνη ,
αναδιπλώθηκε αστραπιαία η σφαγή του ονείρου μες το φτεροκόπημα πουλιών
από ακαθόριστες επικράτειες πιο πέρα κι από το μαύρο του θανάτου .
Θρόιζε άραγε ο αέρας στον κήπο την πυκνόφυλλη μουριά ή συνέχεια του ονείρου
την αργυρόφυλλη σημύδα στο έμπα της νοσοκομείου της αγίας Πετρούπολης ;
Εφήμερα τα όνειρα και ζωές των νεκρών μας στο βαθύ εντός του ονείρου
έτσι που σε αναγκάζουν να αγιάζεις μένοντας παιδί μες σε μακρινές παλιές μέρες
που κανείς δεν τις θυμάται πια …..
Αταλάντη Αύγουστος 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου