notationes /// ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ- ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014 /// ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                ΦΩΤΟ Α. Ξηρογιάννη
                                                           

---

Όνειρα καταβύθισης

Τα κομμάτια της ψυχής

στην άμμο της αγωνίας

όπου όλα συντρίβονται

υψώνοντας αντιρρήσεις

σε κρύσταλλα καρδιάς

σε νότες που δεν ακούγονται

στης βροχής την αλλόκοτη γεύση

στην πανίδα και τη χλωρίδα

μιας αλλιώτικης νύχτας

που κάνει τα πάντα να χάνονται

στο χρόνο που σε παίρνει

στις λεωφόρους του

που κρύβεσαι στην ανάσα του

και τα φτερά του

σε ξεμακραίνουν σταθερά

σε όνειρα καταβύθισης

καταλύοντας την υπόστασή σου

κι απορείς παράξενα

σαν αποπλανημένο παιδί

σε στράτες που διψούν

για ήλιο και πόθους

αγωνίες και αγάπες

και κρύβεις την αλήθεια

σε πυρωμένες λαβές

σε καρικατούρες λογικής

και δήθεν συνομιλίες

με τον πολιορκούμενο εαυτό σου

ο νους φαράγγι απάτητο

κι η ηχώ του γέλιου σου

φτερουγίζει στα τοιχώματά του

με μια απόλυτη προσμονή

στο χώρο και το χρόνο

το αέναο της σιγής

εκεί που κανείς θάνατος

δεν ξαφνιάζει τους τεθνεότες

με έναν ορίζοντα ατελεύτητο

με μια λύρα βραχνή

σαν παρατεταμένο χτύπημα

στην πόρτα των συνόρων

που βουρκώνουν μπροστά στο βουβό

της καταχνιάς και του σκότους

εκεί προχωράς φειδωλός

να απολαύσεις τον κεραυνό

τον εν αιθρία εμφανιζόμενο

που δονεί χιλιάδες οίκτους

και ηλιοτρόπια τεράστια

και δροσοσταλίδες

και καρπούς μεστούς

από χαιρετισμούς πουλιών

και χτυποκάρδια άγνωστα.

----

Κάποιες Θερμοπύλες 

 

Κατάρες σαν «έξυπνες» βόμβες

πραγμάτωση όμοια μ' εκσπερμάτωση

πρόθεση στάσης - μόνο στάσης

αστείες οι φορεσιές μας

τις αγοράζουμε ποτισμένες

απ' το αίμα των άλλων...

πού να ξαποστάσουμε

την αφέλειά μας,

πού να ψιθυρίσουμε

αφού κάθε φεγγάρι

είναι πομπός υποκλοπών,

πού να πιαστούμε

αφού δεν υπάρχει σανίδα

η μόνη διασκέδαση

πεταμένα πλαστικά πιάτα

μετά από πάρτι συνωστισμού

σε χοροπηδάδικα της πλάκας.

είπες θα φύγεις

να γνωρίσεις κι άλλες πέτρες

να σκορπιστείς σ' άλλα στέκια

να δοθείς στην απόδραση

να μη πεις ότι πήγες χαμένος

ότι έμεινες ο ίδιος

να φυλάς κάποιες Θερμοπύλες.

---

Aναγεννημένοι

 

φίλοι εμφανίζονται

απ' τα παλιά

σαν αναγεννημένοι

απ' τις στάχτες

που άφησε πάνω τους

η πάχνη του χρόνου

που αδιόρατα φώλιασε

στα πνευμόνια μας

μιλούν για νεκρούς

δαιμονισμένους

μάγισσες

και κυνήγι φαντασμάτων

κι εγώ που θέλω

να βυθιστώ πιο πολύ στη ζεστασιά

των σκεπασμάτων

απολαμβάνοντας αλλόκοτα

πρωινά όνειρα