ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ///ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

     ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

    Ώρες κοιτάζω το απέναντι μπαλκόνι.

    Κάγκελα υψώνονται μπροστά μου.

    Κάγκελα στο μπαλκόνι μου,

    Κάγκελα στο απέναντι μπαλκόνι.

    Μια φυλακή κατάντησε η ζωή μας.

    Βράδιασε κι ακόμα περιμένω.

    Απέναντι κοιτάζω συνεχώς,

    μέσα απʼ τα κάγκελα,

    γυρεύω μια ματιά σου

    νʼ απελευθερωθώ.

                                   ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

    Ελα να παίξουμε.

    Αν κερδίσω, να πάρω ένα φιλί σου.

    Αν χάσω, πάρε μου ό,τι θες.

    Μην τʼ αρνηθείς.

    Μην πεις πως είμαστε μεγάλοι για παιχνίδια.

    Εσύ μʼ έβλεπες πάντα σαν παιδί.

    Έλα να παίξουμε, λοιπόν,

    μην τʼ αρνηθείς.

    Μήπως και βρούμε τη χαμένη μας ζωή

    σʼ ένα παιχνίδι.

                       ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ 

      Ακόμα κρατάς τη σμίλη.

      Το άγαλμα κοιτάς,

      που μόλις έφτιαξες,

      να σου κρατά τα βράδια συντροφιά,

      αφού δεν σου ʽμεινε άλλη.

      Πετάς τη σμίλη,

      το βλέμμα σου γυρνάς.

      Νοιώθεις ντροπή,

      που πάτησες τον όρκο,

      που έδωσες να μην την ξαναδείς

      και σμίλεψες και πάλι το κορμί της.