(...ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ''Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα΄΄,εκδ.(.poema..),2012
Σημείο αναφοράς
Δεν στο ζήτησα.
Εισέβαλες στο σύμπαν μου
Άρχισα τους επαναπροσδιορισμούς.
Δεν το ήθελα.
Εγώ είμαι μια φενάκη
Που σέρνεται επιπόλαια
-Γρυλλίζοντας-
Στο πιο χαμηλό πάτωμα του μυαλού σου.
Δεν είμαι το λουλούδι στο μπαλκόνι
Αλλά το βαθιά σκαμμένο
Χώμα
Δεν είμαι το ποίημα
Αλλά το κενό
Ανάμεσα στις λέξεις
Δεν είμαι η σκέψη.
Είμαι η καταστροφή της
Παρακαλώ
Τη μοναξιά μου
Να γυρίσει τρέχοντας άπ΄το παράθυρο.
Όχι για να γλιτώσω από σένα
Αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος
Να πλησιάσω τους
Ανθρώπους
Που ζουν
Στην απόγνωση
******
Sing baby ,sing for all of us...
Γιατί είμαι έτσι με ρωτάς,γιατί
Δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα
Γιατί δε γυρίζω σπίτι
Να διπλώνω χαρούμενα όνειρα
Σε φύλλα περιοδικών
Ελπίζοντας
Την ομορφιά της άλλης μέρας.
Κοίταξε λίγο παραπέρα.
Ο κόσμος είναι ένα θλιβερό τραγούδι.
Γιατί φοβάσαι να το τραγουδήσεις;
******
H θλίψη μου είναι μια γυναίκα
Η θλίψη μου είναι μια όμορφη γυναίκα.
Φοράει ψηλά τακούνια και άρωμα DKNY.
Επίσης θεωρώ ότι είναι αφάνταστα έξυπνη.
Το μόνο ελάττωμά της:στεναχωριέται πολύ εύκολα.
*******
Θα έπρεπε
Θα έπρεπε να σε πονέσω αλλά όχι
Μ΄αυτόν τον τρόπο ,όχι έτσι
απλά,με μια πανηγυρική ήττα.
Γυρνώ πίσω και σε συναντώ σιωπηλό
Σαν αίνιγμα που στέκεται
Ατάραχο περιμένοντας να βρω
Τη λύση για να το ξεκλειδώσω
Ναι αν έβαφα τα μάτια μου με αίμα
Θα με πρόσεχες
Αν ξύριζα τα μαλλιά μου
Αν έβγαζα τα ρούχα μου
Αν έβριζα τους αγαπημένους σου
Αν είχα γίνει δολοφόνος
Αν έσκιζα τις φωτογραφίες σου
Αν κλεινόμουν σε ψυχιατρείο
Αν μ΄έπιαναν με ναρκωτικά
Αν πέθαινα με ένα γράμμα.
Θα έπρεπε να σε πονέσω
Πολύ βαθιά και μεθοδικά
Οχι άτσαλα και ανοργάνωτα
Και ίσως τότε υπήρχε ελπίδα
Να σου ακουμπήσω κάποιο νεύρο.
*******
Η γυναίκα γυαλί
Μπαμπά, μαμά, με φτιάξατε
Από γυαλί.
Δε μεριμνήσατε για ένα
Πιο ανθεκτικό υλικό. Μ΄αφήσατε
Στην τύχη μου
Κι όλο τρέμετε για μένα
Μήπως σπάσω.
Και πιο πολύ, γιατί στο βάθος
Ξέρετε
Πως τα κομμάτια μου θα κόψουν
Το λαιμό σας.
Σημείο αναφοράς
Δεν στο ζήτησα.
Εισέβαλες στο σύμπαν μου
Άρχισα τους επαναπροσδιορισμούς.
Δεν το ήθελα.
Εγώ είμαι μια φενάκη
Που σέρνεται επιπόλαια
-Γρυλλίζοντας-
Στο πιο χαμηλό πάτωμα του μυαλού σου.
Δεν είμαι το λουλούδι στο μπαλκόνι
Αλλά το βαθιά σκαμμένο
Χώμα
Δεν είμαι το ποίημα
Αλλά το κενό
Ανάμεσα στις λέξεις
Δεν είμαι η σκέψη.
Είμαι η καταστροφή της
Παρακαλώ
Τη μοναξιά μου
Να γυρίσει τρέχοντας άπ΄το παράθυρο.
Όχι για να γλιτώσω από σένα
Αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος
Να πλησιάσω τους
Ανθρώπους
Που ζουν
Στην απόγνωση
******
Sing baby ,sing for all of us...
Γιατί είμαι έτσι με ρωτάς,γιατί
Δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα
Γιατί δε γυρίζω σπίτι
Να διπλώνω χαρούμενα όνειρα
Σε φύλλα περιοδικών
Ελπίζοντας
Την ομορφιά της άλλης μέρας.
Κοίταξε λίγο παραπέρα.
Ο κόσμος είναι ένα θλιβερό τραγούδι.
Γιατί φοβάσαι να το τραγουδήσεις;
******
H θλίψη μου είναι μια γυναίκα
Η θλίψη μου είναι μια όμορφη γυναίκα.
Φοράει ψηλά τακούνια και άρωμα DKNY.
Επίσης θεωρώ ότι είναι αφάνταστα έξυπνη.
Το μόνο ελάττωμά της:στεναχωριέται πολύ εύκολα.
*******
Θα έπρεπε
Θα έπρεπε να σε πονέσω αλλά όχι
Μ΄αυτόν τον τρόπο ,όχι έτσι
απλά,με μια πανηγυρική ήττα.
Γυρνώ πίσω και σε συναντώ σιωπηλό
Σαν αίνιγμα που στέκεται
Ατάραχο περιμένοντας να βρω
Τη λύση για να το ξεκλειδώσω
Ναι αν έβαφα τα μάτια μου με αίμα
Θα με πρόσεχες
Αν ξύριζα τα μαλλιά μου
Αν έβγαζα τα ρούχα μου
Αν έβριζα τους αγαπημένους σου
Αν είχα γίνει δολοφόνος
Αν έσκιζα τις φωτογραφίες σου
Αν κλεινόμουν σε ψυχιατρείο
Αν μ΄έπιαναν με ναρκωτικά
Αν πέθαινα με ένα γράμμα.
Θα έπρεπε να σε πονέσω
Πολύ βαθιά και μεθοδικά
Οχι άτσαλα και ανοργάνωτα
Και ίσως τότε υπήρχε ελπίδα
Να σου ακουμπήσω κάποιο νεύρο.
*******
Η γυναίκα γυαλί
Μπαμπά, μαμά, με φτιάξατε
Από γυαλί.
Δε μεριμνήσατε για ένα
Πιο ανθεκτικό υλικό. Μ΄αφήσατε
Στην τύχη μου
Κι όλο τρέμετε για μένα
Μήπως σπάσω.
Και πιο πολύ, γιατί στο βάθος
Ξέρετε
Πως τα κομμάτια μου θα κόψουν
Το λαιμό σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου