ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ///ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ

 ΠΗΓΗ http://pandoxeio.com/2012/09/18/aithrio101ksirogianni/

Θα μας συνοδεύσετε ως τη θύρα των  βιβλίων σας; 

Το πρώτο μου βιβλίο Η προφητεία του ανέμου», κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Δωδώνη. (Πολύ πριν από αυτό είχα συμμετοχή σε δύο ανθολογίες για νέους ποιητές). «Η προφητεία του ανέμου» αποτελείται από δύο συλλογές: α. «Η σκέψη μου βυθίστηκε στα χέρια σου», που περιλαμβάνει ερωτικά ποιήματα και β. «Τα ωραιότερα ταξίδια είναι του μυαλού» που περιλαμβάνει ποιήματα με γενικό περιεχόμενο. Το δεύτερο βιβλίο μου είναι η νουβέλα «Το σώμα του έγινε σκιά» που κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Ανατολικός. Είναι μια νουβέλα για την φθορά, τις εξαρτήσεις, τον χρόνο, τον έρωτα…βασισμένη σε αληθινή ιστορία. Με το τρίτο βιβλίο επιστρέφω στην ποίηση. Βασικά είναι μια αναμέτρηση με τις πληγές μου «Πληγές» ο τίτλος λοιπόν… από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2011. Και φέτος έχω μια συμμετοχή, σε συλλογικό έργο που εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι αφιερωμένο στον Νικηφόρο Βρεττάκο, ο τίτλος είναι «Ανθολογία Ποίησης και πεζού λόγου (επιμέλεια Βάσω Παππά και Εύα Πετροπούλου Λιανού).

Γράφετε ποίηση και πεζογραφία. Θα συνεχίσετε να ισορροπείτε ανάμεσα στα δυο; Πότε επιλέγετε το ένα αντί του άλλου;

Δεν επιλέγω. Με επιλέγουν! Αυτά επιλέγουν και τη στιγμή ….είναι όμορφη αυτή η ταλάντευση από  το ένα στο άλλο, σχεδόν μαγική…Δεν θα μπω στη διαδικασία να διαλέξω, δεν υπάρχει λόγος…..Υπάρχουν και οι θεατρικές μου γραφές άλλωστε…Ο χρόνος  θα δείξει ίσως…

Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;

Οπουδήποτε μπορώ να παγιδεύσω ιδέες! Και στα πιο απίθανα μέρη! Ένα ερέθισμα μπορεί να καταγραφεί μέσα μου ή στο μπλοκάκι που πάντα κουβαλώ μαζί μου. Αυτό το ερέθισμα  με ταλαιπωρεί μέχρι να το αποτυπώσω στο χαρτί  με κάποιο τρόπο. Μετά αρχίζει η επεξεργασία όλου αυτού…που είναι συνήθως μια αργή και βασανιστική διαδικασία, που όμως παράλληλα μου χαρίζει μοναδική απόλαυση. Και να σημειώσω…είπα χαρτί γιατί γράφω με μολύβι πρώτα  οτιδήποτε(περισσότερο σβήνω θα έλεγα). Ο υπολογιστής έρχεται εφόσον  έχει ολοκληρωθεί το έργο. Και μάλιστα πολλές φορές βάζω άλλους να μου  δακτυλογραφούν τα κείμενα.

Εργάζεστε με συγκεκριμένο τρόπο; Ακολουθείτε κάποια ειδική διαδικασία ή τελετουργία; Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;

…Όχι, ο τρόπος δεν είναι συγκεκριμένος…Δοκιμάζω πράγματα. Όταν γράφω διαβάζω κιόλας. Διαβάζω γράφω, διαβάζω γράφω….πάνε πάντα μαζί…Συχνά με ερεθίζουν οι άλλες λέξεις…κείμενα άλλων που διαβάζω και μου μιλάνε δημιουργούν μια διάθεση μέσα μου που μπορεί να αποτελέσει τον οδηγό για τη δική μου γραφή….γίνεται μια μυστική γοητευτική ζύμωση…! Γενικά και ειδικά με  τρελαίνουν τα παιχνίδια ΔΙΑΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ…η ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ κρυφή ή φανερή με άλλα κείμενα και λογοτέχνες…Λίγες φορές  ακούω μουσική όταν γράφω και διαβάζω, συνήθως προτιμώ τη σιωπή …και τις μικρές ώρες της νύχτας… Ωστόσο, λατρεύω τη μουσική και ακούω πάντα μέσα στην ημέρα… Κλασική, τζαζ, ελληνικό έντεχνο, τα πορτογαλλικά fados.

Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των γραπτών σας; Μαθαίνετε τα νέα τους;

Η Μάγια Μ. μου …είναι η ηρωίδα  ενός από τα δύο  βιβλία  ποίησης που μόλις τελείωσα…Η Μάγια Μ. είναι ίσως ο ποιητικός μου εαυτός …αυτός πάντα με ακολουθεί. Βασικά υπάρχει μέσα μου, κυλάει στις φλέβες μου…είναι αξεδιάλυτα δεμένος με την ύπαρξή μου και τη βαθύτερη ουσία μου…

Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας;

Φυσικά! Άλλωστε είμαι και γω από τους συγγραφείς που κουβαλάνε πάντα μαζί τους μπλοκάκι  για σημειώσεις, όπως είπα και προηγουμένως! Η έμπνευση μπορεί να σε βρει παντού. Ακόμα και σε μέρη που ποτέ δεν φαντάζεσαι μπορεί να πέσεις μοιραία πάνω στην αφορμή, στην αρχική ιδέα, στο ερέθισμα…τα οποία θα επεξεργαστείς αργότερα. Οπότε έχει τύχει να σημειώσω ή να γράψω μέσα σε λεωφορεία ,σε τραίνα, σε αυτοκίνητα, σε πλοία, σε καφετέριες….στην παραλία, οπουδήποτε…Και θεωρώ φυσικό να συμβαίνει αυτό.

Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.

Ενδεικτικά  μόνο αναφέρω… Μπέκετ, Ιψεν, Σαίξπηρ, Καζαντζάκης, Εliot, Βιζυηνός, Καραγάτσης, Παπαδιαμάντης, Τσίρκας, Πρέσσφιλντ, Ελύτης, Σεφέρης, Καβάφης, Καρυωτάκης, Πίντερ, Κάρβερ, Κουτσί, Κούντερα, Κάφκα, Τσέχωφ, Μανσούρ, Χατζηλαζάρου, Κάμμινγκς, Ντ.Χ.Λώρενς, Τέννεση Ουίλλιαμς, Χοσέ Κάρλος Σομόθα, Αξελός.

 Αγαπημένα σας παλαιότερα και σύγχρονα βιβλία.

«Η Βραδύτητα», Κούντερα, «Τα ελεγεία της οξώπετρας», «Μαρία Νεφέλη» Ελύτης, «Περιμένοντας τον Γκοντό», Μπέκετ, «Τhe remainds of the day», Kazuo Ishiguro (novel), Ruth Prawer Jhabvala  (screenplay) «O Πόλεμος της Τέχνης», Πρέσσφιλντ «Κυμβελίνος», Σαίξπηρ, «Δεσποινίς Τζούλια», Στρίντμπεργκ, «Η Φόνισσα», Παπαδιαμάντης, «Ο μικρός πρίγκηπας», Εξυπερί, «Θείος Βάνιας», Τσέχωφ, «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», Πιραντέλλο, «Ποιήματα», Λειβαδίτης, «Διακοπές στην πραγματικότητα», Βλαβιανός, «Ποιήματα», Χριστιανόπουλος, τα παραμύθια, τα αστυνομικά του Μαρή και της Αγκάθα Κρίστι και πολλά άλλα και όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά.

Αγαπημένα σας διηγήματα.

Είναι τα χριστουγεννιάτικα, τα πασχαλινά και τα παιδικά διηγήματα του Παπαδιαμάντη και τα ψυχογραφήματα του Βυζηινού… Πάντα με αγγίζουν  κι ας μοιάζουν να έρχονται από εποχή μακρινή σε μας. Ακόμα αγαπώ τα διηγήματα του Τσέχωφ και του Κάρβερ.

Σας έχει γοητεύσει κάποιος σύγχρονος νέος έλληνας λογοτέχνης;

Δεν θα αναφερθώ συγκεκριμένα, όμως θα πω ότι υπάρχουν πολλοί νέοι ταλαντούχοι λογοτέχνες. Που έχουν όμορφες ιδέες, υπόσχονται πολλά και μάλιστα, ακολουθώντας τις επιταγές της εποχής, προβάλουν τη δουλειά τους  μέσω των social media επειδή την πιστεύουν. Παρακολουθώ  πάντα την λογοτεχνική κίνηση και ενημερώνομαι σχετικά με  εκδόσεις νέων δημιουργών.

Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.

Ο Αμλετ και η Μαντάμ Μποβαρύ! Και οι δύο ζηλευτοί!

Πώς βιοπορίζεστε;

Εδώ και δέκα περίπου χρόνια διδάσκω το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Έχω ανεβάσει κάμποσες παραστασούλες με τους μικρούς μου ηθοποιούς, τους μαθητές μου. Παράλληλα παραδίδω μαθήματα γλώσσας, λογοτεχνίας, καθώς και ιστορίας και θεωρίας του Θεάτρου και εργάζομαι ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού συνεργαζόμενη με ιδιωτικούς φορείς.

Ποιες είναι οι σπουδές σας; Διαπιστώνετε κάποια εμφανή απορρόφησή τους στη γραφή σας;

Έχω σπουδάσει κλασική φιλολογία και στη συνέχεια θεατρολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επίσης έχω τελειώσει τη δραματική σχολή «Θέατρο – Εργαστήριο» (Εμπρός). Σαφώς και είμαι επηρεασμένη από τις σπουδές μου. Έχω ξαναπεί πόσο πολύ συνέβαλαν οι φιλολογικές μου σπουδές στο να μελετήσω λογοτεχνία, να διαβάσω κυρίως έλληνες  ποιητές και πεζογράφους. Συνάντησα δασκάλους (ένας από αυτούς ήταν και ο Δημήτρης Λιαντίνης) που με μύησαν  στο χώρο της λογοτεχνίας. Την ίδια εποχή που μπήκα στο Πανεπιστήμιο πειραματιζόμουν με διάφορα είδη γραφής, προσπαθούσα να αρθρώσω την δική μου φωνή και βίωνα  όλη την αγωνία σε σχέση με αυτό. Όχι πως η αγωνία της γραφής σταματά ποτέ βέβαια.

Αργότερα ήρθε το θέατρο…θεωρία και πράξη. Έχω αδυναμία στους διαλόγους…αυτό είναι εμφανές και στα διηγήματά μου. Κάποια ποιήματά μου από την «Προφητεία του Ανέμου» έχουν ως θέμα το θέατρο, και πιο ειδικά, τη μάσκα. Η νουβέλα μου «Το Σώμα Του Έγινε Σκιά» στην ουσία είναι δύο μεγάλοι παράλληλοι μονόλογοι ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα που αφηγούνται την ίδια ιστορία  ο καθένας από τη δική του σκοπιά. Δεν λείπουν όμως και κάποιες διαλογικές σκηνές που φωτίζουν τους χαρακτήρες των ηρώων μου. Θα μπορούσε το βιβλίο αυτό να διασκευαστεί θεατρικά και πρώτη φορά λέω σε συνέντευξη ότι  ναι, η θεατρική του μεταφορά είναι μελλοντικός μου στόχος…Ο ήρωας της νουβέλας μου είναι χορευτής και εδώ έρχεται και μια δεύτερη εξομολόγηση.

Πέρα από τις παραπάνω σπουδές και παράλληλα με αυτές ,έχω ασχοληθεί με το χορό για πάνω από 15 χρόνια. Από μικρή ηλικία και μέχρι τα 28 μου χρόνια έκανα κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο χορό, είχα συμμετοχή σε παραστάσεις χορευτικές και χοροθεατρικές …είναι γνωστό σε όσους  με γνωρίζουν καλά. Οπότε δεν είναι  καθόλου τυχαία ούτε η επιλογή του θέματος της νουβέλας, ούτε το γεγονός ότι  ο ήρωάς μου, ο Άγγελος, είναι χορευτής…έχει πολλά στοιχεία δικά μου .Τέλος,…η θεατρική γραφή είναι μέσα στο πεδίο μου αναπόφευκτα. Ο Ποιητικός μου Μονόλογος «Χωριστά» έχει λάβει έπαινο από τον Ιωνικό Σύνδεσμο στα πλαίσια λογοτεχνικού διαγωνισμού. Αλλά και για τις  ανάγκες των παραστάσεων  που ανεβάζω στο σχολείο… πολλές φορές χρειάζεται να κάνω θεατρικές διασκευές ή να γράψω κάποιο έργο ή έστω κάποιο σκετς….

Αγαπημένο σας ελληνικό λογοτεχνικό περιοδικό, «ενεργό» ή μη; Κάποιες λέξεις για τον λόγο της προτίμησης;

Παρακολουθώ τις δραστηριότητες αρκετών λογοτεχνικών περιοδικών… Όταν ήμουν φοιτήτρια θυμάμαι διάβαζα την «Λέξη». Όμορφες προσπάθειες γενικά  στον τομέα αυτό… το «Δέντρο» μου αρέσει πολύ, το «Κουκούτσι», το «Εντευκτήριο», η «Σοδειά», ο νεοϊδρυθείς «Σίσυφος» και άλλα. Όμως δυστυχώς διάβαζα ένα άρθρο στο Βήμα τις προάλλες που λέει ότι πολλά από αυτά τα περιοδικά που μας κρατούσαν συντροφιά τόσα χρόνια κινδυνεύουν να κλείσουν, βασικά παλεύουν να μείνουν όρθια   …Μήπως είναι το τέλος εποχής και η αρχή μιας άλλης; Nα, δείτε εδώ. Επειδή ρωτάτε για το αγαπημένο μου όμως… θα αναφερθώ στην «Ποιητική»! Καλοστημένο, με πλούσια ύλη, πάντα με ξαφνιάζει ευχάριστα, βρίσκω  θέματα σχετικά με την τέχνη της Ποίησης  που με ενδιαφέρουν και με συγκινούν  ιδιαίτερα.

Αν είχατε σήμερα την πρόταση να γράψετε μια μονογραφία – παρουσίαση κάποιου προσώπου της λογοτεχνίας ή γενικότερα ποιο θα επιλέγατε;  

Θα επέλεγα ένα θεατρικό πρόσωπο…τον  θεατρικό συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ!!!

Παρακολουθείτε σύγχρονο κινηματογράφο ή θέατρο; Σας γοήτευσε ή σας ενέπνευσε κάποιος σκηνοθέτης, ταινία, θεατρική σκηνή;

Παρακολουθώ πάντα κινηματογράφο, ελληνικό και ξένο. Τον αγαπώ εξίσου με το θέατρο. Όταν σπούδαζα στην Θεατρολογία Αθήνας είχαμε  μάθημα  υποχρεωτικό κινηματογράφου σε αρκετά εξάμηνα το οποίο απολάμβανα αφάνταστα. Ο δύσκολος αλλά ποιητικός κινηματογράφος του Αγγελόπουλου εμένα  με κέρδισε. Ο Αγγελόπουλος μόνος  του είναι σχολή και ρεύμα μαζί. Λατρεύω τον Παντελή Βούλγαρη, έχω δει  σχεδόν όλες του τις ταινίες. Τον θεωρώ πολύ σημαντικό. Παρακολουθώ στενά τον νέο ελληνικό κινηματογράφο όλα τα χρόνια. Αλλά ξεχωρίζω και κάποιους ξένους σκηνοθέτες. Τον Λαρς Φον Τριαρ και τον Γούντι Άλλεν ας πούμε. Αγαπημένες μου ταινιες…(έχω δει την καθεμία από αυτές πάνω από 10 φορές): Φρίντα, Great expectations, οι Ωρες !!! Εξαιρετικές!!! Το Θέατρο είναι  αναπόφευκτα μέσα στη ζωή μου… Επειδή  θεατρο-παιχνιδίζω και διδάσκω θέατρο σε παιδιά και εφήβους παρακολουθώ πολύ παιδικό και εφηβικό θέατρο, καθώς και χοροθέατρο…Από σκηνοθέτες θεάτρου, παρακολουθώ από κοντά  τη δουλειά του Λευτέρη Βογιατζή και του Θωμά Μοσχόπουλου που ήταν και δάσκαλός μου στο μάθημα της σκηνοθεσίας θεάτρου στο «Θέατρο – Εργαστήριο». Εξακολουθώ να μελετώ  θεατρικά  έργα  και αρθρογραφώ  στην εφημερίδα του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων.

Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

… μόλις χθες τελείωσα  τον «Κρυφό Κήπο» του Νάιτζελ Μακ Κρέρι.

Τι γράφετε τώρα; 

Πριν κάποιο διάστημα  ολοκλήρωσα δυο έργα…Την ποιητική συλλογή «Εποχή μου είναι η ποίηση» (ένα διάλογο ανάμεσα στην εποχή και την τέχνη της ποίησης) και το ποιητικό βιβλίο «Η μυστική ζωή της Μάγιας Μ.». Έχουν γίνει αρκετές προδημοσιεύσεις σε ηλεκτρονικά περιοδικά και  blogs….Τώρα  δουλεύω  αφενός μεν πάνω στην συνέχεια της Μάγιας Μ. (γιατί θα υπάρχει και συνέχεια) και αφετέρου πάνω σε μια νέα  ανεξάρτητη συλλογή …

Τι περιλαμβάνει το ιστολόγιό σας; Οι εμπειρίες σας από το ιστολογείν και το διαδικτυώνεσθαι;

To varelaki, σελίδες Τέχνης και Πολιτισμού, μπήκε σε λειτουργία  το 2009 και μέχρι σήμερα αποτελεί μια σταθερή παρουσία μέσα την μπλογκόσφαιρα. Ίσως να είναι το μοναδικό μπλογκ που δεν δημοσιεύει φωτογραφίες. Είναι κατ’ επιλογήν  Kαθαρός Λόγος. Βέβαια οι πειρασμοί είναι πολλοί, γιατί, κακά τα ψέματα, ζούμε στην εποχή της εικόνας και η εικόνα έχει τεράστια δύναμη…Το varelaki επιμένει σε αυτή την γραμμή πριμοδοτώντας τη φαντασία του αναγνώστη  και…όσο αντέξει. Το μπλογκ περιλαμβάνει δημοσιεύσεις που αφορούν στην ποίηση, στο θέατρο ,αλλά και στην λογοτεχνία γενικότερα. Ακόμα, δημοσιεύσεις που μπορεί να αφορούν και άλλες μορφές τέχνης. Εμφανώς έχει αδυναμία στην Ποίηση, αλλά αυτό δεν αποτελεί αιτία μομφής. Επιπλέον, περιλαμβάνει κείμενα δικά μου, αλλά και άλλων συντακτών τους οποίους φιλοξενεί κατά καιρούς. Περιλαμβάνει παρουσιάσεις βιβλίων, κριτικές, καθώς και τη στήλη «Τhe art-maniac».

Αυτή η στήλη περιέχει μια σειρά από συνεντεύξεις που έχω πάρει  από διάφορους ποιητές, πεζογράφους, ανθρώπους του θεάτρου, ηθοποιούς, και άλλους. Καταθέτουν τις σκέψεις τους και τη δουλειά τους…Η συνέντευξη που πήρα πρόσφατα ήταν από τον  ποιητή και μεταφραστή Γιώργο Μπλάνα. Μέσα στο varelaki υπάρχει και η δική μου προσωπική γωνιά. Είναι συγκεντρωμένα όλα τα στοιχεία  αναφορικά με το έργο μου: ποιήματά μου, πεζά μου, θεατρικά μου, προδημοσιεύσεις από τα βιβλία μου, κριτικές για το έργο μου, κριτικές δικές μου για το έργο άλλων, λινκς που αφορούν δημοσιεύσεις της δουλειά μου σε άλλα blogs ή ηλεκτρονικά περιοδικά, κείμενά μου για την ποίηση και γενικά, συνεντεύξεις μου. Για περισσότερα, εσείς και οι αναγνώστες σας, δείτε εδώ. Το varelaki δέχεται κείμενα, βιβλία και συνεργασίες. Πολλοί νέοι και παλαιότεροι λογοτέχνες έχουν διαβεί το κατώφλι του και έχουν καταθέσει τη δουλειά τους.

ογείν είναι, πιστεύω, ένα υπέροχο ταξίδι στην γνώση  και στον πολιτισμό, όπως και το διαδικτυώνεσθαι. Δεν είμαι  από αυτούς που βλέπουν παντού τέρατα. Ο τρόπος χρήσης του διαδικτύου, αλλά και των social media είναι το κλειδί για όλα. Ακόμα και το facebook που όλοι το κατηγορούν, αλλά όλοι είναι μέσα, μου  έχει προσφέρει πολλά θετικά, περισσότερα από αρνητικά  Είχα τη ευκαιρία να γνωριστώ με αξιόλογους ανθρώπους και με ομότεχνους, να ανταλλάξουμε απόψεις, να γνωρίσει  ο ένας την δουλειά του άλλου και να προχωρήσουμε σε συνεργασίες και σε φιλίες ακόμα. Έχω τοποθετηθεί ανοιχτά πάνω στο θέμα του φατσοβιβλίου και της επίδρασής του πάνω μας και της λειτουργίας του. Έχω υποστηρίξει στο protagon πως η ποίηση ανθίζει μέσα στο διαδίκτυο. Δείτε εδώ και σε παραπλήσιο κείμενο στο varelaki εδώ.

Να σημειώσω τέλος ότι δεν θεωρώ ότι η στενή σχέση με το διαδίκτυο απειλεί τη σχέση μας με το βιβλίο .Είναι δυο πράγματα που δεν συγκρίνονται. Και είναι άδικο να γίνεται σύγκριση εντέλει. Όσοι λατρεύουμε  το βιβλίο ξέρουμε να διαχωρίζουμε τα πράγματα.

Διαβάζετε λογοτεχνικές παρουσιάσεις και κριτικές; Έντυπες ή ηλεκτρονικές;

Ναι, διαβάζω και παρουσιάσεις και κριτικές για διάφορα βιβλία (και για τα δικά μου φυσικά) …Και έντυπες και ηλεκτρονικές όσο μπορώ! Με την παρουσίαση αισθάνομαι πάντα πιο άνετα. Η κριτική όμως είναι πράγμα εξαιρετικά δύσκολο και οφείλει κανείς να έχει βαθιά γνώση των  πραγμάτων  και να είναι πολύ προσεκτικός και ακριβής στις παρατηρήσεις του, ώστε να μην δημιουργούνται παρανοήσεις, παρεξηγήσεις και άλλα παρόμοια… Η  άσκηση κριτικής είναι κι αυτή μια μορφή έκθεσης στον κόσμο. Και οι κριτικοί δέχονται  κι οι ίδιοι κριτική  μοιραία!

Θα μας γράψετε κάποια ανάγνωση σε αστικό ή υπεραστικό μεταφορικό μέσο που θυμάστε ιδιαίτερα;  [μέσο - διαδρομή - βιβλίο - λόγος μνήμης]

Δεν θα απαντήσω ακριβώς…δεν τυχαίνει να έχω κάτι ιδιαίτερο να θυμηθώ… Όμως…θα σας πω μια πολύ σύντομη ιστορία, που αποτελεί το πρώτο υλικό για ένα διήγημα που ετοιμάζω… Λοιπόν…. Ένας άντρας είναι μέσα τον ηλεκτρικό. Είναι βραδάκι Αυγούστου και  υπάρχει λίγος κόσμος μέσα στο  βαγόνι. Άλλωστε και η πόλη είναι άδεια τέτοια εποχή. Για να περάσει η ώρα διαβάζει ένα λογοτεχνικό βιβλίο που έχει σασπένς. Η  κεντρική ηρωίδα του  περνάει ερωτική απογοήτευση και ετοιμάζεται να  αυτοκτονήσει, πιο συγκεκριμένα…να πέσει στις ράγες του τρένου … Είναι απορροφημένος στο διάβασμα  του βιβλίου, αλλά παρόλα αυτά ακούει την ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ότι ο ηλεκτρικός σταματάει την πορεία του. Κάτι είχε συμβεί. Μετά από δευτερόλεπτα  άκουσε έναν κύριο να λέει εκνευρισμένος: Ποιος ξέρει πόση ώρα θα περιμένουμε πάλι; Ο άντρας διαποτισμένος από μια παράξενη αναστάτωση, άρχισε να συνομιλεί με τους λίγους συνεπιβάτες…Την άλλη μέρα έμαθε από τις εφημερίδες τί είχε γίνει .Μια κοπέλα έπεσε στις ράγες και αυτοκτόνησε. Ελένη Ζαφειρίου ήταν το όνομά της. Ήταν σίγουρος ότι κάπου είχε ακούσει αυτό το όνομα. Μα ναι, ήταν το όνομα της ηρωίδας του βιβλίου. Η κοπέλα για την οποία  διάβαζε χθες ότι ετοιμαζόταν να αυτοκτονήσει….Σε ποιό κεφάλαιο ήταν να δεις;; Τί να συνέβη παρακάτω; Έψαξε το βιβλίο…μέσα στην τσάντα του….δεν το βρήκε…έψαξε στον καναπέ…με το βλέμμα πάνω στο τραπέζι…πουθενά…Το βιβλίο είχε εξαφανιστεί…Κάπως έτσι….

Αν κάποιος σας χάριζε την αιώνια νιότη με αντίτιμο την απώλεια της συγγραφικής ή αναγνωστικής σας ιδιότητας, θα δεχόσασταν τη συναλλαγή;

Ξέρετε…θίγετε τώρα ευαίσθητες χορδές μου…Είχα πάντα θέμα με τα γηρατειά, την αλλοίωση των μορφών…Δεν φοβόμουν τον θάνατο, αλλά έτρεμα τα γηρατειά. (Ένα από τα κοινά μου σημεία με τον ήρωα της νουβέλας μου, τον Άγγελο.)Έτρεμα στην κυριολεξία, λοιπόν. Το δούλεψα πολύ μέσα μου όλο αυτό με τα χρόνια…έχω συμφιλιωθεί αρκετά με την ιδέα… Ίσως τελικά και η αιώνια νιότη να είναι αφόρητα βαρετή…δεν θα το μάθουμε ποτέ όμως.

Κάποια ερώτηση που θα θέλατε να σας κάνουμε μα σας απογοητεύσαμε; Απαντήστε την!

(Κάνοντας χιούμορ)…Η αλήθεια είναι ότι όλοι με ρωτούν από πού προέκυψε το όνομα του Ιστολογίου μου, Varelaki. Εσείς όμως  δεν με ρωτήσατε. Αλλά και να με ρωτούσατε, θα είχα τη χαρά να μην απαντήσω για άλλη μια φορά….οπότε….