ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ/ ΟΦΗΛΙΑ

  


Μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου




 Πάνω σε κύματα ήρεμα όπου κοιμούνται αστέρια

Η Οφηλία η λευκή πλέει σαν τα μεγάλα κρίνα

Πλέει απαλά, πλαγιάζοντας πάνω στα ίδια της τα πέπλα.

-Κι ακούγονται αλαλαγμοί μακριά μέσα σε άλση.

Πάνε χίλια τόσα χρόνια που η λυπημένη Οφηλία

Περνά, φάντασμα λευκό, πάνω σε μελανό ποτάμι

Πάνε χίλια τόσα χρόνια που η γλυκιά της τρέλα

Τραγούδι μουρμουρίζει στην βραδινή την αύρα

Ο άνεμος τα στήθη της φιλά, στεφάνι ξετυλίγει

Τα πέπλα τα μεγάλα της που τα
λικνίζουνε νερά νωχελικά

Οι τρέμουσες ιτιές στους ώμους της θρηνούνε

Στο ονειροπόλο της μέτωπο υποκλίνεται η καλαμιά

Και τσαλακωμένα νούφαρα γύρω αχολογούνε
Και να’τη που ξυπνά καμιά φορά μέσα
στο σκλήθρο που κοιμάται

Μία φωλιά απ’ όπου βγαίνουν ρίγη φτερωτά

-Ένα μυστήριο τραγούδι πέφτει από τ’ άστρα τα χρυσά

Ω, Οφηλία ωχρή! Όμορφη σαν το χιόνι

Που πέθανες παιδί, παρμένη απ’ το ποτάμι

είανι γιατί οι άνεμοι που φύσαγαν απ’ της Νορβηγίας τα όρη

Σου μίλησαν ψιθυριστά για την στυφή ελευθερία

είναι γατί μια ανάσα που σου έστριψε την μακριά σου κόμη

Στο ονειροπόλο σου το νου έφερνε ανοίκειους ήχους

Και η καρδιά σου άκουγε της Φύσεως τους ύμνους

Μέσα στου δένδρου το παράπονο και σε αναστεναγμούς της νύχτας

είναι γιατί η φωνή των θαλασσών της τρέλας, με δύναμη βρυχάται

και το παιδικό σου στήθος, ανθρώπινο πολύ, γεμάτο γλύκα, έχει ραγίσει

είανι γιατί ένα απριλιάτικο πρωί, ένας ιππότης που έφερε της Ομορφιάς χλωμάδα

Ένας φτωχός τρελός, στα γόνατά σου έχει καθίσει
Ω, Ουρανέ, Αγάπη, Ελευθερία! Τι όνειρο φτωχή τρελή!

Για το χατίρι του έλιωσες όπως στη φωτιά το χιόνι

Τα μεγάλα σου οράματα τον λόγο σου έχουν πνίξει

-Και το τρομακτικό το άπειρο στα γαλάζια μάτια σου

Τον φόβο έχει σπείρει!

-Κι ο Ποιητής λέει ότι στο αστρικό το φέγγος
Έρχεσαι τα άνθη που έχεις κόψει να γυρέψεις
Και πως την Οφηλία τη λευκή την έχει
δει

Επάνω να ξαπλώνει στο νερό και να επιπλέει

Ίδια μεγάλος κρίνος