...Οχτώ ποιήματα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της Ασημίνας Ξηρογιάννη που φέρει τον τίτλο
<<Εποχή μου είναι η Ποίηση>>.[προδημοσίευση]
H κατάρρευση έγινε πλέον τρόπος ζωής.
Και συ δεν θα γράψεις άλλο για ανισόρροπους έρωτες
ή ιδανικούς εραστές.
Η εποχή σού δείχνει τον δρόμο,
δεν έχεις παρά να τον ακολουθήσεις.
Πάρε υλικό από τη διάλυση και χτίσε ένα ακέραιο ποίημα.
********
Μπορεί η ποίηση να χωρέσει την Εθνική μας κατάθλιψη;
H Ποίηση είναι μια πολυτέλεια σε τέτοιους καιρούς,θα πεις.
Κι όμως,μπορεί να είναι δρόμος.
Και δεν είναι σφάλμα ότι ακόμα ελπίζουμε.
Η Ιστορία μας το απαιτεί.
Εν τέλει,τί σημασία έχει ποιός θα μας παρηγορήσει;
To θέμα είναι να παρηγορηθούμε κάπως.
********
Διαλυμένοι άνθρωποι είμαστε.
Τί κι αν ολόκληροι γινόμαστε κραδασμοί
στην αγκαλιά του έρωτα.
********
Πες μου,
γιατί να γράφεις ποιήματα
όταν δεν υπάρχουν αναγνώστες;
Οι άνθρωποι απελπίστηκαν
και βγήκαν στους δρόμους.
Κι η ποίηση μοιάζει τώρα μακρινή ανάμνηση,
μια τέχνη γραφική....
Εδώ υπάρχει η ζωή που πρέπει να διασωθεί.
Υπάρχουν τα παιδιά
και τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με λέξεις
Εδώ χρειάζονται χέρια και σώματα
και περίστροφα
που θα δολοφονούν τους δισταγμούς και τις αναβολές.
********
Οι δρόμοι της πόλης είναι πιο όμορφοι τη νύχτα.
Περπατάς μονάχος
Ακούς τους ήχους των βημάτων σου
Το ποίημα σού έρχεται στο στόμα
Αβίαστα σχεδόν
Και συ αναρωτιέσαι
αν αύριο θα υπάρχουν δρόμοι.
Αν αύριο θα υπάρχει πόλη.
********
Κάθε τοίχος και ένα σύνθημα.
Αυτή είναι η Ποίηση που διαθέτουμε σήμερα.
*********
Οι καιροί μάς σπρώχουν σε δράμα
που δεν υπάρχουν λέξεις να εκφραστεί.
Μέσα σε αυτούς τους καιρούς
σκηνοθετώ την πορεία μου
και αξιώνω κόσμο ομορφιάς.
Άλλοτε ο κόσμος μου ήταν τα ποιήματα
μα δε αρκούν πια.
Δεν παλεύεται η πραγματικότητα
με όμορφα συνσυασμένους τρόπους
και έντεχνη αθωότητα.
'Εχουν αρχίσει να με ενοχλούν οι αμαρτίες μου.
********
<<Εποχή μου είναι η Ποίηση>>.[προδημοσίευση]
H κατάρρευση έγινε πλέον τρόπος ζωής.
Και συ δεν θα γράψεις άλλο για ανισόρροπους έρωτες
ή ιδανικούς εραστές.
Η εποχή σού δείχνει τον δρόμο,
δεν έχεις παρά να τον ακολουθήσεις.
Πάρε υλικό από τη διάλυση και χτίσε ένα ακέραιο ποίημα.
********
Μπορεί η ποίηση να χωρέσει την Εθνική μας κατάθλιψη;
H Ποίηση είναι μια πολυτέλεια σε τέτοιους καιρούς,θα πεις.
Κι όμως,μπορεί να είναι δρόμος.
Και δεν είναι σφάλμα ότι ακόμα ελπίζουμε.
Η Ιστορία μας το απαιτεί.
Εν τέλει,τί σημασία έχει ποιός θα μας παρηγορήσει;
To θέμα είναι να παρηγορηθούμε κάπως.
********
Διαλυμένοι άνθρωποι είμαστε.
Τί κι αν ολόκληροι γινόμαστε κραδασμοί
στην αγκαλιά του έρωτα.
********
Πες μου,
γιατί να γράφεις ποιήματα
όταν δεν υπάρχουν αναγνώστες;
Οι άνθρωποι απελπίστηκαν
και βγήκαν στους δρόμους.
Κι η ποίηση μοιάζει τώρα μακρινή ανάμνηση,
μια τέχνη γραφική....
Εδώ υπάρχει η ζωή που πρέπει να διασωθεί.
Υπάρχουν τα παιδιά
και τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με λέξεις
Εδώ χρειάζονται χέρια και σώματα
και περίστροφα
που θα δολοφονούν τους δισταγμούς και τις αναβολές.
********
Οι δρόμοι της πόλης είναι πιο όμορφοι τη νύχτα.
Περπατάς μονάχος
Ακούς τους ήχους των βημάτων σου
Το ποίημα σού έρχεται στο στόμα
Αβίαστα σχεδόν
Και συ αναρωτιέσαι
αν αύριο θα υπάρχουν δρόμοι.
Αν αύριο θα υπάρχει πόλη.
********
Κάθε τοίχος και ένα σύνθημα.
Αυτή είναι η Ποίηση που διαθέτουμε σήμερα.
*********
Οι καιροί μάς σπρώχουν σε δράμα
που δεν υπάρχουν λέξεις να εκφραστεί.
Μέσα σε αυτούς τους καιρούς
σκηνοθετώ την πορεία μου
και αξιώνω κόσμο ομορφιάς.
Άλλοτε ο κόσμος μου ήταν τα ποιήματα
μα δε αρκούν πια.
Δεν παλεύεται η πραγματικότητα
με όμορφα συνσυασμένους τρόπους
και έντεχνη αθωότητα.
'Εχουν αρχίσει να με ενοχλούν οι αμαρτίες μου.
********
MΕΤΑΝΑΣΤΗΣ
Α-πολις
κατάντησε
κι όμως
δεν ξέρει
να σου πει
πώς λέγεται
αυτό το -α.
Μα το σώμα του
ξέρει καλά
τα στερητικά τα άλφα
τί σημαίνουν.
********
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου