Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΠΕΘΑΝΕ, ΖΗΤΩ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ![*]

[ To Varelaki   αγαπά τους νέους και τους δίνει το λόγο ,τους καλεί να εκφράσουν τις σκέψεις τους για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας]

 

 

    γράφει ο  νεαρός  Νίκος Ανδρουλιδάκης    

 

 Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009 προκηρύσσονται εκλογές και το κόμμα του σοσιαλισμού κερδίζει με ένα συντριπτικό ποσοστό. Όλοι σπεύδουν να ζητωκραυγάσουν και να φωνάξουν με την ψυχή στο στόμα, «ο νεοφιλελευθερισμός πέθανε!», «η Δεξιά φεύγει!». Τραγούδια όπως «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο» και «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», που σημάδεψαν τις προηγούμενες γενιές, ακούγονταν από τα στόματα χιλιάδων πολιτών που χόρευαν στους δρόμους της πλατείας Συντάγματος. Τι συνέβη έκτοτε, άραγε;

            Η ανασκόπηση των γεγονότων είναι περιττή. Όλοι τα ξέρουμε, ή τουλάχιστον τα υποπτευόμαστε, αλλά το θέμα είναι ότι η κατάσταση ξέφυγε τόσο πολύ από εκείνη τη δόλια την Κυριακή που πραγματικά αναρωτιέσαι αν ζεις στην κανονική ζωή ή στις σελίδες ενός μυθιστορήματος πολιτικού θρίλερ. Ο πρωθυπουργός μας, κατά το πρότυπο του πατέρα του, μας υποσχέθηκε «εκατό ημέρες» για να αλλάξουν όλα και τελικά άλλαξαν: ανακοινώθηκε η είσοδός μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

            Όλα όσα ακολούθησαν δεν ήταν καλύτερα από πριν, μάλλον χειρότερα θα μπορούσαμε να πούμε: φτώχεια, εξάντληση και, πάνω απ’ όλα, ανέχεια. Όπως λέει και ένα παλιό αμερικανικό τραγούδι: «Ορίστε το καινούριο αφεντικό, ίδιο με το παλιό». Εφάρμοσαν ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο πείραμα επιστρωμένο με διάφορες κουτοπόνηρες διπλωματικές κινήσεις, από ανούσιες υποσχέσεις και εκφοβισμούς μέχρι διαβόητες συγκυβερνήσεις, κάνοντας έναν μεσογειακό και θερμό λαό άβουλο και απαθή. Παρόλα αυτά η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχει μπει στο στόχαστρο∙ έπονται και άλλες (βλέπε Ισπανία, Ιρλανδία και Γαλλία).

            Ωστόσο δε θέλω να μακρηγορήσω στη μιζέρια. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς τώρα. Ψηφίσαμε ό,τι ψηφίσαμε, κακό του κεφαλιού μας, αλλά έχουμε το δικαίωμα να διορθώσουμε το λάθος μας χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές διαμαρτυρίας, είτε είναι διαδηλώσεις είτε είναι εκλογές. Μην ακούτε αυτά που λένε οι μεγάλοι ή οι ακόλουθοί τους∙ δε θα επέλθει η συντέλεια της Ελλάδας από μία «κακή» ψήφο. Μην αλληλοκατηγορείστε μεταξύ σας∙ ο εμφύλιος αποτελεί πια παρελθόν.

Η αλήθεια είναι αυτή χωρίς ωραιοποιήσεις: είμαστε όλοι εμείς έναντι αυτών, πάει και τελείωσε!

            Όσο και αν δεν φαίνεται είμαι οπτιμιστής. Θέλω να πιστεύω ότι η ευκαιρία των εκλογών στις 6 Μαΐου θα χρησιμοποιηθεί σωστά και όλοι θα δώσουμε το κατάλληλο μήνυμα. Φυσικά, ο καθένας μπορεί να ψηφίσει ό,τι θέλει ακόμα και τα δύο μεγάλα κόμματα. Όμως, πριν το κάνει, ας σκεφτεί με καθαρό μυαλό όλη την προϋπάρχουσα κατάσταση πέρα από εφήμερες υποσχέσεις και ανυπόστατες φοβίες για να μην βιώσει ένα καινούριο ΠΑΣΟΚΚ (Πανελλήνιο Σοβαρό Κύμα Κατάθλιψης) ή μία επιπλέον ΝΔ (Νέα Διαταραχή).

Νίκος Ανδρουλιδάκης

---

[*] Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ασημίνα Ξηρογιάννη που μου έδωσε την ευκαιρία να δημοσιεύσω τις απόψεις μου μέσα από το πολύ αξιόλογο blog της.

 

 

Βιογραφικό σημείωμα:

Γεννήθηκα στις 17/12/1990 και σπουδάζω στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας. Γνωρίζω μία ξένη γλώσσα, Αγγλικά, και στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να βγαίνω έξω, είτε στον κινηματογράφο είτε σε καμιά έξοδο με φίλους αλλά και να διαβάζω και να γράφω. Τα είδη που μου αρέσουν (είτε για διάβασμα είτε για γράψιμο) είναι κυρίως τα θρίλερ κάθε είδους αλλά και τα κοινωνικά μυθιστορήματα. Είμαι λάτρης του Στήβεν Κινγκ όμως, σε γενικές γραμμές, διαβάζω ό,τι πέσει στα χέρια μου. Προς το παρών έχω δημοσιεύσει κείμενά μου στο διμηνιαίο δωρεάν φοιτητικό περιοδικό Chill Out, στο οποίο αρθρογραφώ ακριβώς δύο χρόνια, και ελπίζω να δημοσιεύσω κάποια στιγμή κάτι πιο... προχωρημένο όπως ένα διήγημα σε κάποιον εκδοτικό οίκο.