ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟ/ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ

ΠΗΓΗ: www.bibliofagos.vasilikipitouli.gr Ασημίνα Ξηρογιάννη «Το σώμα του έγινε σκιά» Εκδόσεις Ανατολικός

Written by Βασιλική Πιτούλη

Sunday, 08 January 2012 09:59

Τελικά το facebook αποδεικνύεται χρήσιμο στους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο γράψιμο, και ανήκουν σε ομάδες που σχετίζονται με το βιβλίο. Πρόσφατα έφτασε στα χέρια μου το βιβλιαράκι της Ασημίνας Ξηρογιάννη. Η συγγραφέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975, σπούδασε κλασική φιλολογία και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και υποκριτική στο «Θέατρο – Εργαστήριο». Διδάσκει το μάθημα της θεατρικής αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, και εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Από τις εκδόσεις Δωδώνη κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο «Η προφητεία του Ανέμου», ποιητική συλλογή, το 2009. Επίσης από τον Γαβριηλίδη, το 2011, η συλλογή «Πληγές». Το υπό κρίση βιβλίο περιλαμβάνει 93 σελίδες, είναι πεζό και άνετα υπάγεται στην κατηγορία της νουβέλας. Ανέκαθεν μου άρεσε αυτό το είδος, που κυμαίνεται ανάμεσα στο διήγημα και το μυθιστόρημα: πολύ μεγάλο για το πρώτο, πολύ μικρό για το δεύτερο. Στη συγκεκριμένη νουβέλα λοιπόν, η Ασημίνα Ξηρογιάννη επιλέγει την πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Πρόκειται για ένα ζευγάρι μιας ποιήτριας, της Έλσας, και ενός χορευτή, του Άγγελου. Ζουν μαζί με την μικρή κορούλα τους, την Ιφιγένεια. Τα υπαρξιακά τους προβλήματα τους κατατρύχουν. Τα γηρατειά που έρχονται αναπόφευκτα καλπάζοντας, ο έρωτας που σβήνει, η τέχνη που διαρκώς απαιτεί, και ποτέ δεν είναι ευχαριστημένη, ακόμη και ολόκληρη τη ζωή σου αν θυσιάσεις σ’ αυτή. Αναφορές στην Ιζαντόρα Ντάνκαν, τη μεγάλη ιέρεια της τέχνης της όρχησης, πεταρίζουν στο κείμενο. Η γλώσσα είναι πλούσια, και δε θα περίμενε κανείς κάτι λιγότερο από μια πτυχιούχο κλασικής φιλολογίας. Ο τόνος της γραφής λυρικός. Επανέρχομαι στους ήρωες: ο Άγγελος πάσχει από κατάθλιψη και αγωνίζεται να πιαστεί από κάπου, για να σωθεί. Προβληματίζεται πάνω στη ζωή που έζησε με την Έλσα, την αληθινή αγάπη του, τον ερωτικό προσανατολισμό που ακολούθησε στη ζωή του: πολλοί αστέρες της χορευτικής τέχνης είχαν μια αναντίρρητη θηλυπρέπεια. Βυθίζεται στα σκότη του θολωμένου νου, της αγιάτρευτα πληγωμένης ψυχής. Η Έλσα, σα γυναίκα, αποδεικνύεται δυνατότερη. Ίσως επειδή έχει σαν στήριγμα ακλόνητο τη μητρότητα, και σκοπό ζωής να μεγαλώσει την κόρη της. Το τέλος είναι τραγικό, αλλά ευτυχώς αφήνει να διαφανεί στον ορίζοντα ένα μικρό παράθυρο ελπίδας.

Last Updated on Sunday, 08 January 2012 11:34