BΡETANIKO MOYΣΕΙΟ(Ελγίνου Μάρμαρα),της Κικής Δημουλά,΄΄Ερεβος΄΄

Στην ψυχρή του Μουσείου αίθουσα
την κλεμμένη,ωραία,κοιτώ
μοναχή Καρυάτιδα.
Το σκοτεινό γλυκύ της βλέμμα
επίμονα εστραμμένο έχει
στο σφριγηλό του Διονύσου σώμα
(σε στάση ηδυπαθείας σμιλευμένο)
που δύο βήματα μόνον απέχει.
Το βλέμμα το δικό του έχει πέσει
στη δυνατή της κόρης μέση.
Πολυετές ειδύλλιον υποπτεύομαι
τους δύο αυτούς να΄χει ενώσει.
Κι έτσι,όταν το βράδυ η αίθουσα αδειάζει
απ΄τους πολλούς,τους θορυβώδεις επισκέπτες,
τον Διόνυσο φαντάζομαι
προσεκτικά απ΄τη θέση του να εγείρεται
των διπλανών γλυπτών και αγαλμάτων
την υποψία μην κινήσει,
κι όλος παλμό να σύρεται
τη συστολή της Καρυάτιδας
με οίνον και με χάδια να λυγίσει.
Δεν αποκλείεται όμως έξω να΄χω πέσει.
Μιαν άλλη σχέση ισως να τους δένει
πιο δυνατή,πιο πονεμένη:
Tις χειμωνιάτικες βραδιές
και τις εξαίσιες του Αυγούστου νύχτες
τους βλέπω,
απ΄τα ψηλά να κατεβαίνουν βάθρα τους,
της μέρας αποβάλλοντας το τυπικό τους υ΄φος,
με νοσταλγίας στεναγμούς και δάκρυα
τους Παρθενώνες και τα Ερεχθεία που στερήθηκαν
στη μνήμη τους με πάθος ν΄ανεγείρουν.