Μου Αρέσει , του Γιώργη Γιατρομανωλάκη

Μολονότι σχετικά νεοφερμένος στην Αγορά του f/b – «Αγορά» με τη διπλή (νόμιμη) σημασία του όρου – έχω μάθει πάρα πολλά, ιδιαιτέρως διαφωτιστικά και πολλαπλώς ωφέλιμα. Κατ’ αρχάς περιπλέοντας ανάμεσα σε τόσους πολλούς γνωστούς και «άγνωστους» φίλους, κανείς δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τις ποικίλες φωνές—πέρα από τα λαμπερά πρόσωπα και κορμιά, στυλιζαρισμένα ή όχι- τις απόψεις, τις κρίσεις, τις φανερωμένες ή λανθάνουσες επιθυμίες. Επειδή, έχω την αίσθηση, μάλλον τις προθέσεις μας και τις ενδιάθετες επιθυμίες μας προβάλλουμε—ο καθείς με τον τρόπο του-- σε αυτό τον δημόσιο, και άκρως δημοκρατικό Τόπο. Κάτι δείχνουμε όλοι μας. Και καλά κάνουμε. Μεγάλη εντύπωση μου προκαλεί, λ.χ., πόσο πολύ ενημερωμένοι για πολλά θέματα είναι όσοι εχω την τιμή να συνδιαλέγομαι, αλλά και όλοι εκείνοι με τους οποίους ανταλλάσσουμε απλούς χαιρετισμούς. Οι περισσότεροι –για να μη πω όλοι--, έχουν να επιδείξουν ενα ιδιαιτέρως πλούσιο και ενδιαφέρον «προφίλ». Σπουδές λαμπρές εντός και εκτός Ελλάδος, ευρεία γλωσσομάθεια, γνώσεις μουσικής, ζωγραφικής, έφεση για γράψιμο και επιθυμία για προσωπική εκφραση (θέατρο, χορό κ.λπ.), προτάσεις για βιβλία, φιλμς, θεατρικές παραστάσεις, βίντεο με μουσική και τραγούδια για κάθε γούστο, «εκθέσεις» φωτογραφιών και πινάκων και πάνω από όλα πολιτική και κοινωνική συνείδηση, οξύτατη κάποτε.

Θα μου πείτε πως, ενδεχομένως, η δικη μας «γειτονιά» έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, όμως, πιστευω, και σε άλλες «γειτονιές» υπάρχουν ανάλογες φωνές και απόψεις έτσι ώστε καμια φωνή δεν είναι, τελικά, αδιάφορη ή βαρετή. Ίσως, αλλού, οι επιλογές να είναι διαφορετικές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι δικές μας είναι «υψηλότερες» από τις επιλογές των άλλων. Ο καθείς και η φωνή του, για να παραφράσω...

Ειδικότερα με εντυπωσιάζουν πόσο πολλοί/ές (ή πολλές/οί!) εμπλέκονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε θέματα λογοτεχνίας.Δεν είναι μόνο οι «γνωστοί» ποιητές και πεζογράφοι, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αλλά πολλοί άλλοι «άγνωστοι», αλλά καθόλα σοβαροί και ταλαντούχοι, που είτε δημοσιεύουν δικά τους κείμενα ή μεταφέρουν κείμενα νεοελλήνων συγγραφέων για κοινή ανάγνωση. Αυτή η πολλαπλή επικοινωνία δημιουργεί προϋποθέσεις για μια γενικότερη (θα έλεγα, μαζικότερη) συνδιδασκαλία, μια αφανή, σε πρώτη ματιά, αλλά υπαρκτή αισθητικη και λογοτεχνική συν-καλλιέργεια και συν-αγωγή. Ίσως να είμαι –για κάποιους—περισσότερο αισιόδοξος, αλλά ας στοχαστεί ο καθένας πόσο σοβαρά αναλαμβάνει τον ρόλο του—τον όποιο ρόλο του—του σε αυτή την Αγορά και είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσει μαζί μου. Και όπως φαίνεται, καθαρά πια, αυτός ο Τόπος μπορεί, ανά πάσα ώρα, να καλεί και να κινητοποιεί και να κατεβάζει πάρα πολλούς σε πλατείες και δρόμους... Αυτή η ιδιότυπη συνεισφορά και συνδιδασκαλία, αυτό το συγ-κάλεσμα, αυτός ο έρανος μου αρέσει πάρα πολύ.

Όμως την ίδια στιγμή σκέφτομαι—και δεν είμαι ο μόνος—πως αυτός ο τόπος, που υβρίζεται και ευτελίζεται καθημερινά από εντός και εκτός ασήμαντους τιμητές, αυτός ο τόπος που βουλιάζει μέρα με τη μέρα, έχει, είχε πάντα λαμπρά άτομα. Λαμπρούς ανθρώπους, παντού, σε κάθε χώρο δουλιάς και σε κάθε μέρος. Και όμως—πάλι σκέφτομαι-- σπάνια όλοι αυτοί οι μοναχικοί φάροι, αυτές οι ευγενικές και αριστοκρατικές φωνές σπάνια μπορούν, σπάνια κατορθώνουμε να πορευθούμε ενωμένοι και αποδοτικοί. Σπάνια δείχνουμε ομοθυμία, σπάνια συνθέτουμε τις αγαθές προσωπικές μας προθέσεις. Γιατί, άραγε, τόσο πολλά χαρισματικά άτομα δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα αντάξιο σύνολο; Τί μας λείπει ώστε-- πάντα μέσα στην ιδιαιτερότητά του ο καθένας--να συνθέσουμε όχι μόνο ένα δημιουργικό διαδικτυακό Τόπο, αλλά να βοηθήσουμε να συντεθεί μέσα στον υπαρκτό, καθημερινό μας Τόπο μια δημιουργική, γενναία και ρηξικέλευθη Κοινότητα;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ,συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ: Ξεκινώ αμέσως ρωτώντας αν νοιώθετε περισσότερο Ποιητής παρά Διπλωμάτης!Αν δεν κάνω λάθος δημοσιεύσατε ποίηση για πρωτη φορά σε μικρή ηλικία....

Γ.ΒΕΗΣ: Πρόκειται περί Τεχνών. Στην κυριολεξία του όρου.
Άλλωστε ο κάθε ποιητής, που σέβεται βεβαίως την αποστολή του στο ακέραιο,
εξ ορισμού είναι ένας μεσάζων,
ένας πρέσβης, αν θέλετε, ανάμεσα στο φαντασιακό και το πραγματικό.
Αισθάνομαι ταυτοχρόνως κάλφας των λέξεων, που έλεγε ο Σεφέρης,γεφυροποιός, δημιουργός στίχων, δημιουργός εγγράφων-αναφορών με ρυθμό εσωτερικό,
ενίοτε εξωτερικό. Αισθάνομαι ταυτοχρόνως δοκιμιογράφος, ταξιδιογράφος, μεταφραστής ηθών.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιές ειναι οι <<ποιητικές επιρροές >> σας;
Γ.ΒΕΗΣ: Πάρα πολλές. Αφανείς και εμφανείς. Ημεδαποί και αλλοδαποί . Όχι μόνον ποιητές.
Ενδεικτικώς: προσωκρατικοί φιλόσοφοι, ζεν βουδιστές,
Σοπενχάουερ, Νίτσε, Ελύτης,
δημοτικό τραγούδι, Καβάφης,
Υβ Μπονφουά, Ζακοτέ, Γουάλας Στήβενς.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Eχουν προηγηθεί δυο Κρατικά Βραβεία για τα Χρονικά-Μαρτυρίες σας και τώρα ιδού...«Μανχάταν-Μπανγκόκ», (Κέδρος, 2011).Πειτε μου για αυτό...Τι συναντά εδώ ο αναγνώστης;

Γ.ΒΕΗΣ: Συμφιλίωση με τα άκρα, τα αντίθετα φαινομενικώς, τα άλογα δήθεν ,
τα οποία συναντώ στο δρομολόγιο από το Μανχάταν στη Μπανγκοκ. Και
αντιστρόφως, εννοείται... Κι ακόμη:
επαναφορά στο σημαίνον, πεισματικά,
επιμελέστατη σπουδή της λεπτομέρειας.
βεβαίως περαιτέρω αναζήτηση ανθρωπολογικών ομοιοτήτων-διαφορών,
που ενέχονται στο μυστήριο,που συλλήβδην καλείται τοπίο.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Πώς βλέπετε το συγχρονο λογοτεχνικό τοπίο;Πώς διάγει η Πόιηση σήμερα;Γράφονται ενδιαφέροντα πράγματα ;Διάβαζα κάπου ότι <πάνω από τους μισούς Ελληνες σήμερα δημοσιεύουν ποιηση>.....

Γ.ΒΕΗΣ: Αλλοίμονον αν πάψουμε να γραφουμε ποίηση,
θα πάψουμε να είμαστε Έλληνες. Κι όπως τονιζε ο Μάο Τσε
Τουνγκ" και η ποιότητα υπάρχει μέσα στην ποσότητα". Η τρέχουσα ποίησή μας
παρέχει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Όλοι μαζί γράφουμε το ίδιο βιβλίο. Από κει πέρα είναι θέμα γούστου
να αποφασίσουμε τι μας πάει και γιατί.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Μπορεί η Ποίηση να χωρέσει την εθνική μας κατάθλιψη;

Γ.ΒΕΗΣ: Η Ποίηση χωράει εξ ολοκλήρου τα πάντα. Να θυμόμαστε πάντα τη μαντινάδα,
την οποία λάτρευε ο σοφός Σεφέρης: "την τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του /
κι όσα του κάνει η τρέλα του δεν τα κάνει ο οχτρός του

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιά άλλη μορφή τέχνης σας γοητεύει ;

Γ.ΒΕΗΣ: Η ζωγραφική.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Σε ποιό μέρος απ οσα ταξιδέψατε...θα μπορούσατε να μείνετε για πάντα;

Γ.ΒΕΗΣ: Στον Γαλαξία, που λέγεται Χονγκ Κονγκ.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Γράφετε κάτι τώρα;

Γ.ΒΕΗΣ: Ένα σονέτο για τον Υμηττό.
Ένα ακόμη κεφάλαιο για την παραμονή μου στην Ιάβα.
Εφέτος, στις 3 Ιουλίου συμπληρώνω
ήδη τον πρώτο από τους τέσσερις προβλεπόμενους χρόνους.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Tί ονειρεύεστε...τί ελπίζετε...;

Γ.ΒΕΗΣ: Να δω το Φως των μυστικών της Ανατολής.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:
Ευχαριστώ θερμά!

22ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποιητών στη Λάρισα

Αρχίζει αύριο το 22ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποιητών στη Λάρισα

Το 22ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποιητών ξεκινάει αύριο στη Λάρισα και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή, 3 Ιουλίου. Διακόσιοι ποιητές από 40 χώρες του κόσμου συγκεντρώνονται στη Λάρισα, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των φίλων της ποίησης.

Οι εργασίες του συνεδρίου θα ανοίξουν στις 7 το απόγευμα στο ξενοδοχείο «Imperial» και την έναρξή του θα κηρύξουν με ομιλίες τους: ο Λαρισαίος γιατρός και ποιητής, Δημήτρης Κρανιώτης, πρόεδρος του 22ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Ποιητών και ο Benjamin R. Yuzon, πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Τιμημένων Ποιητών UPLI. Θα ακολουθήσουν οι χαιρετισμοί των επισήμων και οι ομιλίες από δύο βραβευμένες Ελληνίδες ποιήτριες, την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, η οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1985, και την Ολυμπία Καράγιωργα, η οποία τιμήθηκε με Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών το 2010.

Κατά την τελετή έναρξης θα γίνει βράβευση της «Μούσας του Παγκοσμίου Συνεδρίου Ποιητών» και θα ακολουθήσει «Ποίηση συνοδεία χορού» (Dancing Poetry) από τα μέλη της «Poetic Dance Theater Company» από τις Η.Π.Α και μελοποιημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη από την Ντίνα Σδράλλη (τραγούδι), Σάντρα Αποστολοπούλου (φλάουτο) και Σπύρο Καβαλλιεράτο (κιθάρα

πηγή:www.protothema.gr

ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

More Info	Αγαπητοί συνάδελφοι, επαγγελματίες του θεάτρου, θεωρητικοί και πρακτικοί, και αγαπημένοι μας φίλοι του θεάτρου και των παραστατικών τεχνών, Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα μας απευθυνόμαστε σ’ εσάς με μια επιστολή «απόγνωσης». Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου το οποίο εκπροσωπούμε σε επίπεδο διοικητικού συμβουλίου, μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΙΤΙ) της UNESCO και ένα από τα 90 Εθνικά Κέντρα του ΙΤΙ που έχουν ιδρυθεί σ’ όλο τον κόσμο, κλείνει φέτος εξήντα χρόνια από την ίδρυσή του. Οι συγκυρίες το έφεραν να βρίσκεται – όπως και οι περισσότεροι πνευματικοί και πολιτιστικοί φορείς στη χώρα μας αυτό το διάστημα – σε κρίσιμη κατάσταση. Η συνέχιση της λειτουργίας του κινδυνεύει. Για όσους δεν μας γνωρίζετε, το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ ιδρύθηκε το 1951 από σπουδαίες προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων όπως ο Άγγελος Τερζάκης, ο Πέλος Κατσέλης και ο Γιώργος Θεοτοκάς. Πρόεδροι ή μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του έχουν υπάρξει ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Δημήτρης Μυράτ, ο Τάκης Μουζενίδης, ο Αντίοχος Ευαγγελάτος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, η Δόρα Στράτου και πολλοί άλλοι σημαντικοί άνθρωποι του ελληνικού θεάτρου και χορού. Το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. είναι οργανισμός μη κυβερνητικός και μη κερδοσκοπικός. Μέλη του μπορούν να γίνουν οι επαγγελματίες του θεάτρου και του χορού (ηθοποιοί, χορευτές, σκηνοθέτες, χορογράφοι, σκηνογράφοι, θεατρολόγοι, κριτικοί θεάτρου, θεατρικοί συγγραφείς, μεταφραστές κ.ά.). Το όργανο που το διοικεί είναι το εννεαμελές άμισθο Διοικητικό Συμβούλιο που εκλέγεται από τη γενική συνέλευση των μελών κάθε δύο χρόνια. Σκοπός του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. είναι μέσα από τις δράσεις του να συμβάλλει στη διεθνή συνεργασία για την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης σε όλες της τις εκφράσεις, και να λειτουργεί ως δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στο ελληνικό και το παγκόσμιο θέατρο. Γι’ αυτό συνεργάζεται με πολιτισμικούς οργανισμούς της Ελλάδας και του εξωτερικού, καθώς και πρεσβείες και μορφωτικά ιδρύματα ξένων χωρών στην Ελλάδα. Η βασική δράση του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. τα τελευταία χρόνια είναι το «Σύστημα Αθήνα», μια πλατφόρμα για το θέατρο και το χορό, σκοπός της οποίας είναι η προβολή της εγχώριας παραγωγής στο εξωτερικό. Θεωρούμε ότι η ανάγκη αυτής της προβολής γίνεται ακόμη πιο επιτακτική τώρα, όπου, σε μια εποχή κατά την οποία η απαξίωση της πατρίδας μας σε διεθνές επίπεδο έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, το μοναδικό όπλο που της έχει απομείνει για ν’ αντιστρέψει την αρνητική αυτή εικόνα, είναι ο πολιτισμός της. Άλλες ενδεικτικές δράσεις που διοργανώνει ή προγραμματίζει για το άμεσο μέλλον το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. είναι: - Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας με σκοπό την παρουσίαση των πιο σημαντικών θεατρικών έργων της παγκόσμιας δραματουργίας στην Ελλάδα - Συμμετοχή στην Έκθεση Σκηνογραφίας και Θεατρικής Αρχιτεκτονικής Prague Quadrennial 2011 (όπου η ελληνική συμμετοχή εξασφάλισε και φέτος μια εξαιρετική διάκριση: το χρυσό μετάλλιο στον τομέα της Θεατρικής Αρχιτεκτονικής) - Εργαστήρια/σεμινάρια με κύριο άξονα τη θεατρική γραφή (αρκετά από τα οποία οδηγούν στην παρουσίαση των κειμένων σε μορφή θεατρικού αναλογίου) - Εργαστήρια/σεμινάρια μετάφρασης, υποκριτικής, δραματουργικής επεξεργασίας κ.ά - Συμπόσια, συνέδρια, ημερίδες (όπως αυτή που προγραμματίζουμε για το ερχόμενο φθινόπωρο με θέμα την προώθηση των ελληνικών θιάσων στο εξωτερικό) - Δίκτυο επικοινωνίας και ενημέρωσης ανάμεσα στα μέλη του (ένα φιλόδοξο σχέδιο προβολής των μελών του ανά τον κόσμο μέσα από τη δημιουργία της προσωπικής σελίδας του καθενός στον ιστοχώρο του Κέντρου) Είναι σημαντικό για μας να γνωρίζετε ότι η παρούσα δύσκολη κατάσταση του κέντρου δεν είναι αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης ή έστω ολιγωρίας απ’ τη μεριά μας. Η καλπάζουσα κρίση έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της ζωής μας και, βεβαίως, έχει πλήξει σημαντικά και τον τομέα του πολιτισμού. (Το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται βέβαια μόνο στη χώρα μας. Χαρακτηριστικά θα σας πούμε ότι μέσα στην τελευταία εβδομάδα λάβαμε ανάλογες εκκλήσεις συμπαράστασης από τα κέντρα της Ολλανδίας και της Σλοβενίας.) Από την ίδρυση του μέχρι τώρα, το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. υπάρχει χάρη στις επιχορηγήσεις του Υπουργείου Πολιτισμού καθότι δεν έχει τη δυνατότητα να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο: η ετήσια συνδρομή των μελών του είναι μόλις 20€ ενώ τα έσοδα από τα εργαστήρια που οργανώνει, δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος λειτουργίας του (μισθοί και ασφάλιση δύο υπαλλήλων, ενοίκιο, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, ΟΤΕ, γραφική ύλη κ.ά). Τέλος, το μεγαλύτερο ποσοστό των δράσεων του προσφέρεται αφιλοκερδώς τόσο στα μέλη του όσο και στο ευρύτερο θεατρόφιλο κοινό. Μια απ’ τις πρώτες αποφάσεις του τωρινού Διοικητικού Συμβουλίου ήταν να προσληφθεί ένα άτομο που θα πληρώνεται με ποσοστό από τις χορηγίες που θα βρίσκει για το Κέντρο. Όπως φαντάζεστε, στο τωρινό οικονομικό περιβάλλον η κίνηση αυτή δεν θα μπορούσε από μόνη της να είναι αρκετή. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει εγκρίνει την επιχορήγηση μας για το 2011, όμως αφενός η εκταμίευση των χρημάτων θα γίνει -όπως μας πληροφόρησαν πρόσφατα- μετά το φθινόπωρο (που σημαίνει πάρα πολύ αργά για ν’ αντέξουμε έως τότε), αφετέρου δεν αρκεί για να καλύψει τα έξοδα μας. Όπως αντιλαμβάνεστε, βρισκόμαστε σε κατάσταση οριακή. Ήδη οι δυο υπάλληλοι του γραφείου αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας επειδή δεν έχουν λάβει τους μισθούς τους εδώ και τέσσερις μήνες. Πέραν αυτού, αδυνατούμε να πληρώσουμε το ενοίκιο, τους λογαριασμούς ηλεκτρικού, τηλεφώνου ή τις αμοιβές των ανθρώπων που δίδαξαν στα εργαστήρια του Κέντρου. Μπροστά στη βεβαιότητα τερματισμού της λειτουργίας του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ αποφασίσαμε να προσφύγουμε σ' εσάς, απευθύνοντας μια κατεπείγουσα έκκληση για οικονομική ενίσχυση, ώστε να μπορέσει ο οργανισμός μας να ξεπεράσει αυτή την πολύ δύσκολη συγκυρία και να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο του. Οι τρόποι που μπορείτε να βοηθήσετε είναι άμεσα με μια χορηγία οποιουδήποτε ύψους (έστω και ενός ευρώ), και έμμεσα προτείνοντας μας πιθανούς χορηγούς (οργανισμούς ή ιδιώτες που κατά τη γνώμη σας θα ήταν σε θέση να ανταποκριθούν στην έκκληση μας). Εάν συμμερίζεστε την αγωνία μας και έχετε τη δυνατότητα να μας βοηθήσετε να συνεχίσουμε τις δράσεις μας, μπορείτε να καταθέσετε όποιο ποσό επιθυμείτε, στον τραπεζικό λογαριασμό του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. στην Εμπορική Τράπεζα με την αναφορά ΔΩΡΕΑ/DONATION (IBAN: GR94 0120 3380 0000 0004 9859 350, BIC: EMPOGRAA). Για τη δωρεά σας θα σας αποσταλεί και η σχετική απόδειξη, γι’ αυτό σας παρακαλούμε να μας τη γνωστοποιήσετε μαζί με τα πλήρη στοιχεία σας στο itigr@otenet.gr. Σας ευχαριστούμε θερμά εκ των προτέρων, το Δ.Σ. του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. Πρόεδρος Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, Σκηνοθέτης Αντιπρόεδρος Σάββας Πατσαλίδης, Καθηγητής ιστορίας και θεωρίας του αμερικανικού και ευρωπαϊκού θεάτρου του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας & Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και κριτικός θεάτρου Γενική Γραμματέας Μαρία Χατζηεμμανουήλ, Μεταφράστρια Θεάτρου – Θεατρολόγος Ταμίας Κωνσταντίνος Ζαμάνης, Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας Όλγα Ποζέλη, Ηθοποιός - Σκηνοθέτις Αναπληρώτρια Ταμίας Όλγα Γρατσανίτη, Υπεύθυνη Πολιτιστικής Διαχείρισης -Θεατρολόγος Μέλη Πλάτων Ανδριτσάκης, Μουσικοσυνθέτης Αποστολία Παπαδαμάκη, Χορογράφος Ευδόκιμος Τσολακίδης, Σκηνοθέτης ΠΗΓΗ: Hellenic-Centre Iti

ΔΗΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ-ΜΙΑ ΝΤΟΥΖΙΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Όμορφη και ενδιαφέρουσα <λογοτεχνική κίνηση> στο Διαδίκτυο!



Μόλις κυκλοφόρησε ένα συλλογικό δωρεάν e-book με τίτλο "Δήγμα Γραφής - Μια ντουζίνα και τρία διηγήματα" μέσω του δικτυακού τόπου www.openbook.gr,από τον Γιάννη Φαρσάρη σε συνεργασία με άλλους 15 διαδικτυακούς συγγραφείς!


Ασημίνα Ξηρογιάννη

Π ΛΗ Γ Ε Σ//////[Προδημοσίευση από τη δεύτερη ποιητική συλλογή της Ασημίνας Ξηρογιάννη <Πληγές>]

Η ΑΡΝΗΣΗ ΣΟΥ



Την άρνησή σου την έκανα καράβι
που θα με ταξιδεύει στα χρόνια που θα΄ρθουν.
Κυματάκι της θάλασσας που πάνω του θα χαιδεύομαι
Φωνούλα μέσα μου που τραγουδάει για αθωότητα.
Την άρνησή σου την 'εκανα στίχους ηχηρούς,
την έκανα στιγμή ολόκληρη γεμάτη από σένα,
ελπίδα ότι μπροστά μου θα σταθείς μια μέρα,
Κι εγώ,
ελεύθερη,
θα σου ψιθυρίζω την αλήθεια μας,
κι εσύ,
για πρώτη φορά,
θα την αποδέχεσαι.

***

ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΜΟΙΥ

Αναπολώ τα σκοτάδια μου
Τις μέρες της μοναχικής μου περιδιάβασης σε ακυρωμένους έρωτες,
τις μέρες που έβγαινε από μέσα μου αρρωστιάρικη και αδύναμη φωνούλα
κι η αγωνία πάλευε με τους φόβους μου
και το σκοινί έτριζε κάτω από τα πόδια μου
και συ <αγρόν ηγόραζες> και άλλα τέτοια.
Και τις κομμένες μου ανάσες
και τους πανικούς μου
και τα ασάλευτα βράδια μου
τότε τα περιφρόνησες.
Τώρα τα ερμηνεύεις.
Αγαπώ τα σκοτάδια μου.
Και κείνα με αγαπάνε.

***

Όλη μου η ζωή μια αναμονή.
Από τότε που έφυγες,
τα βράδυα,
σβήνω τα φώτα,
βυθίζομαι,
Δεν καταλαβαίνω αν ξημερώνει.

***

Ξεσκίζω τη γαλήνη μου,
την άνευρη ζωή μου.
Και απλώνομαι....
Και πάω...
Στο ταξίδι των περιπλανήσεων
Των αποπλανήσεων τα χνάρια ακολουθάω.

***

ΟΜΟΝΟΙΑ

΄Ανθρωποι με αφηνιασμένα βλέμματα,
Φωνές αλλόκοτες,
βαθιά πληγωμένες.


***

Πλήθος ανθρώπων κοντά μου και τριγύρω,
μα εγώ θέλω στην άκρη μου να γείρω.Ι
Μια γωνίτσα μια ακρούλα να κουρνιάσω
μακριά από όλους
μόνη
να ξεγνοιάσω.

***

Είναι κάτι βράδυα ναυάγια
(όλο απόγνωση και τρέλα)
που ούτε το φως του πρωινού
δεν ξέρει πώς να τα γιατρέψει.

***

Κι αυτή η μέρα πέρασε.
Μέτρησα την αξία της με την ομορφιά της ανατολής.
Χωρίς αναστολές την απέρριψα
αδημονώντας για το πρωινό φως.


***

Λίγο ακόμα...κι οι γραμμούλες μας θα συμπέσουν.

***

Φοβάμαι τις λέξεις
που δεν είναι δεμένες με τα βιώματά μου.
Έξω από μένα.
Σαν όνειρα ακυρωμένα.
Σαν απωθημένα.

***

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΗΤΙΚΗ-ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΤΕΥΧΟΣ[Εκδ.Πατάκη]

Το καλοκαιρινό 7ο τεύχος περιλαμβάνει, όπως πάντα, πλούσια και ποικίλη ύλη. Η ξένη ποίηση εκπροσωπείται στο ευρύτερο δυνατό φάσμα της. Από τα εμβληματικά «Τέσσερα Κουαρτέτα» του Τ. Σ. Έλιοτ (μτφρ. Χάρης Βλαβιανός) και τη γνωστή σύνθεση της σύγχρονης κορυφαίας Ρωσίδας ποιήτριας Όλγας Σεντακόβα «Κινέζικο οδοιπορικό» (μτφρ. από τα ρωσικά Γιώργος Χαβουτσάς) φτάνουμε σε δύο Αμερικανούς ποιητές: τον Robert Lowell, που σφράγισε με τη φλόγα και την ανατρεπτικότητά του τη μεταπολεμική αγγλόφωνη ποίηση [η Θάλεια Μέλη Χωλλ μεταφράζει δεκαέξι αντιπροσωπευτικά του ποιήματα] και στον νεότερο Russel Edson που θεωρείται ένας από τους βασικότερους διαμορφωτές του πεζού ποιήματος [ο Βασίλης Αμανατίδης μεταφράζει δεκαπέντε από τα πιο γνωστές του συνθέσεις].

Στον χώρο του δοκιμίου, ο βραβευμένος Γερμανός ποιητής Durs Grunbein επιχειρεί να απαντήσει με διεισδυτικό χιούμορ στο καίριο ερώτημα «γιατί να ζούμε χωρίς να γράφουμε», ο σημαντικός Βρετανός ποιητής George Szirtes υποδεικνύει τους τρόπους με τους οποίους η ποίηση αντιμετωπίζει με αλήθεια την εμπειρία (μτφρ. Νίνα Μπούρη), ο Χρήστος Χρυσόπουλος αναλύει τις «αποσιωπημένες όψεις του σοβιετικού μοντερνισμού», ενώ η Δήμητρα Καλλέργη ιχνηλατεί τις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις της ερωτικής λειτουργίας στο έργο του Κ.Π. Καβάφη και του Γιάννη Ρίτσου.
Τέλος, η πρόσφατη σοδειά της ελληνικής ποίησης αναδεικνύεται με την παρουσία δεκαοκτώ ποιητών, νέων ή καταξιωμένων: Θανάσης Χατζόπουλος, Πάνος Κυπαρίσσης, Φοίβη Γιαννίση, Μαρία Τοπάλη, Όλγα Παπακώστα, Ιωάννα Ράπτη, Γιάννης Λειβαδάς, Μαριγώ Αλεξοπούλου, Δημήτρης Ελευθεράκης, Βικτωρία Καπλάνη, Νατάσα Χατζιδάκι, Ευριπίδης Γαραντούδης, Τάκης Γραμμένος, Λένια Ζαφειροπούλου, Σπύρος Καρέλας, Μαρία Κοπανίστα, Ναταλία Κατσού και Νίκος Βαρβατάκος.

Ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει στο κεντρικό αφιέρωμα του περιοδικού με τίτλο «Κατά μόνας ειμί εγώ», το οποίο εξετάζει τη σχέση των ποιητών με τη μοναξιά και περιλαμβάνει μεταφράσεις ποιημάτων κορυφαίων δημιουργών [Πετράρχης, Βιγιόν, Σαίξπηρ, Μπάυρον, Κητς, Ντίκινσον, Μπωντλαίρ, Ρεμπώ, Ρίλκε, Τρακλ, Κάφκα, Έσσε], που επιμελήθηκε η Λένια Ζαφειροπούλου.

Το τεύχος συμπληρώνουν οι μόνιμες στήλες των Et cetera και της Κριτικής. στις οποίες παρουσιάζονται βιβλία ποίησης και σχολιάζονται ζητήματα σχετικά με την ποιητική τέχνη.

Ο ΣΙΣΥΦΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 1- ΝΕΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Ο ΣΙΣΥΦΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 1

Κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του περιοδικού Ο ΣΙΣΥΦΟΣ
Εκδότης :Γρηγόρης Τεχλεμετζής


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1ου τεύχους

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΛΕΙΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΑΡΑΒΙΑ Σελ. 3-56

ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ (αλφαβητικά) Σελ. 3-12

-Θεατρική γραφή, Λεία Χατζοπούλου-Καραβία. Σελ. 3

-Θέατρο ανθρώπων σημερινών, Χαρά Μπακονικόλα. Σελ. 5

-Το θεατρικό έργο ποταμός της Λείας Χατζοπούλου-Καραβία,

Κωνσταντίνος Μπούρας. Σελ. 9


ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (αλφαβητικά) Σελ. 13-35

-Η Αντιγόνη και η Ισμήνη στην Ελληνική Ποίηση του καιρού

μας. Περί ηρωισμού και αισθητισμού, Kristoffel Demoen. Σελ. 14

-Για την ποίηση της Λ. Χ.-Κ, Σπύρος Κωσταγιόλας. Σελ. 20

-Ο μεταιχμιακός κόσμος της Λ. Χ.-Κ. στη συλλογή 30 ποιήματα

ζωής και θανάτου, Γεωργία Μάνιου. Σελ. 23

-Ο λυρικός λόγος της Λ. Χ.-Κ., Δημήτρης Χρ. Μποσινάκης. Σελ. 27

-Από την Αρχαία Τραγωδία στη σύγχρονη ιστορική

πραγματικότητα. «Προς Αντιγόνην», Πόλυ Τζωρτζοπούλου. Σελ. 29


ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ (αλφαβητικά) Σελ. 36-48


-Γράμμα του Δημήτρη Χατζή. Σελ. 36

-«Ο Κούρος» της Λ. Χ.-Κ., Χλόη Κουτσουμπέλη. Σελ. 37

-Λ. Χ.-Κ.: Τα διηγήματα, Στέλιος Θ. Μαφρέδας. Σελ. 38

-«Τα σιωπηλά πλήκτρα», Δήμητρα Μήττα. Σελ. 43

-Για το βιβλίο της Λ. Χ.-Κ. «Υπερμνησία»,

-Χατζηαντωνίου Κώστας. Σελ. 45

-Συζήτηση του συντάκτη με τη Λ. Χ.-Κ. Σελ. 49

-«Απεραντοσύνη για βαλς», Σταύρου Σταμπόγλη. Σελ. 53

-Τρία ποιήματα της Λ. Χ.-Κ. Σελ. 54

-Βιογραφικό της Λ. Χ.-Κ. Σελ. 55


ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ- ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ


-Έρση Λάγκε, αφήγημα. Σελ. 57

-Λένα Παππά, ποιήματα. Σελ. 59

-Θανάσης Παπαθανασόπουλος, ποίημα. Σελ. 61

-Νίκος Κύρκος, αφήγημα. Σελ. 61

-Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, ποίημα Σελ. 63

-Κώστας Ριζάκης, ποίημα. Σελ. 64

-Δημήτρης Παπαράλλης, ποιήματα. Σελ. 64

-Δημήτρης Α. Δημητριάδης, ποιήματα. Σελ. 66

-Χρίστος Κρεμνιώτης, ποίημα. Σελ. 67

-Στέλιος Θ. Μαφρέδας, «Η αμηχανία ενός αφιερώματος»,

μελέτημα για τη Μυρτιώτισσα. Σελ. 68

-Χλόη Κουτσουμπέλη, ποίημα. Σελ. 73

-Γιάννης Διον. Παναγιωτόπουλος, ποιήματα. Σελ. 74

-Χρήστος Μαυρής, ποίημα. Σελ. 75

-Δημήτρης Χρ. Μποσινάκης, ποίημα. Σελ. 76

-Εύη Αποστόλου, ποιήματα. Σελ. 77

-Άγγελος Γιάνναρος,

«Τζων Στάιννμπεκ: Ο θρυλικός μυθιστοριογράφος». Σελ. 77


ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΜΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΤΟΥ: Σελ. 82


ΒΙΒΛΙΟ Σελ. 83

-Θεοδόσης Πυλαρινός, για το βιβλίο «Γεζούλ» της Νίκης Μαραγκού.

-Περικλής Τσελίκης, για το βιβλίο «Το άστρο του Βορρά» της Αντωνίας Γουναροπούλου-Τουρίκη.

-Σοφίας Παπαχριστοφίλου, για το βιβλίο «Πέντε λεπτά πριν το ηλιοβασίλεμα» του Παναγιώτη Αργυρόπουλου.

-Σελίδες του συντάκτη, για τα βιβλία: «Διηγήματα», Γιώτας Αργυροπούλου/ «Αμείλικτα γαλάζιο», Αγγελικής Σιδηρά/ «Το μυστικό Αλφάβητο», Τόλη Νικηφόρου/ «Άξονας περιστροφής», Στέλιου Μαφρέδα/ «Συνωστισμός και άλλα τινά…», Γιάννη Καβάσιλα.

- Το τεύχος κοσμούν φωτογραφίες του Γιάννη Β. Κωβαίου: Σελ. 35, 48, 53, 55, 84, 100 και στο οπισθόφυλλο.

-Βιβλία που έλαβα Σελ. 103





Μπορείτε να το βρείτε:

1) Βιβλιοπωλείο της Εστίας.

Σόλωνος 60, Αθήνα.

2) Πολιτεία.

Ασκληπιού 1, Αθήνα.

3) Πρωτοπορία

Γραβιάς 3-5, Αθήνα.

4) Λεμόνι.

Ηρακλειδών 22, Θησείο.

5) Χαρτόπολις

Νκομηδείας 22, Νέα Σμύρνη.

6) Ιανός,

Σταδίου, Αθήνα



7) Πολύεδρο.

Κανακάρη 147, Πάτρα.

8) Πρωτοπορία

Γεροκωστοπούλου 31-33, Πάτρα.



9) Μάλλιαρης- Παιδεία

Ερμού 53, Θεσσαλονίκη.

10) Βιβλειοπωλείο Κεντρί

Δημ. Γούναρη 22, Θεσσαλονίκη.

11) Μπαρμπουνάκης, ΤΟ ΚΑΤΩΙ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Αριστοτέλους 4-6, Θεσσαλονίκη.

12) Βιβλιοπωλείο "Σαιξπηρικόν"

Εθν. Αμύνης 14, Θεσσαλονίκη.

13) Ιανός.

Αριστοτέλους 7, Θεσσαλονίκη.

14) Πρωτοπορία.

Λεωφ. Νίκης 3 Θεσσαλονική.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ[1853-1919]

***Ενα απιστευτο ποιημα του τότε ...που καθρεφτίζει το τώρα!!!!


Ποιός είδε κράτος λιγοστό

σ΄όλη τη γη μοναδικό

εκατό να ξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;



Nα τρέφει όλους τους αγρούς

να χει επτά Πρωθυπουργούς

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα



Να χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά

Κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;



΄Ολα σ΄αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα,ελπίδες και σκοποί

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρουμε τί λέγεται ντροπή.



Σπαθί αντίληψη μυαλό ξεφτέρι

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει

κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.



Θέλει ακόμα-κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο

στα δυο φορώντας τα πόδια πουχει

στο΄να λουστρίνι,στ΄άλλο τσαρούχι.



Σουλούπι ,μπόι,μικρομεσαίο,

ύφος του γόη,ψευτομοιραίο

Λίγο κατσούφης,λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης ,λίγο μουρντάρης.



Και ψωμοτύρι και για καφέ

το<δε βαριέσαι> και <ωχ αδερφέ>

Ωσάν πολίτης,σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο ...δερβέναγάς.



Δυστυχία σου Ελλάς

με τα τέκνα που γεννάς!

Ω ,Ελλάς ,ηρώων χώρα,

Τί γαιδάρους βγάζεις τώρα;



***δΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ...ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ!

«Η ώρα του Λύγκα»-ΘΕΑΤΡΟ

Τα παιδιά του Παιδικού Χωριού SOS και του Δήμου Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης σας προσκαλούν στο 5ο Διήμερο Παιδικό Φεστιβάλ Τέχνης.



Τα «μεγάλα» παιδιά, το Σάββατο 18 Ιουνίου, στις 20.30, θα παρουσιάσουν το έργο του Περ Όλοφ Ενκβιστ, «Η ώρα του Λύγκα».ΘΕΑΤΡΟΝ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ<Ελληνικός Κόσμος>,Αιθουσα Ιφιγενεια β,Πειραιώς 254,Ταύρος.

Δεν σας υποσχόμαστε «τρελό γλέντι», αλλά μια παράσταση, που αξίζει να την σκεφτεί κανείς και μετά..



Σκηνοθετεί ο Τηλέμαχος Στεργιούλης

συμμετέχουν:

Αγόρι: Σταμάτης Γκρους

Λίσμπετ: Βερονίκη Κανιτάκη

Ιερέας: Τζούλια Χρυσού



Λίγα λόγια για το έργο:



«Αν δεν υπάρχει τίποτα, που να 'χει νόημα, τότε τρελαίνεσαι» καταθέτει σοφά το αγόρι στο τέλος του έργου. Έχει πρώτα σκοτώσει δύο αθώους και ξεκοιλιάσει έναν τρίτο, εκδικούμενος για την απώλεια αυτού ακριβώς του νοήματος.

Ήταν αρχικά το σπίτι, όπου μεγάλωσε και βρήκε την αγάπη και την αποδοχή από τον παππού του, μέσα στη γονική εγκατάλειψη και την μητρική αδιαφορία.

Και μετά ήταν ο γάτος - Θεός του επιστημονικά αποτυχημένου και οριακά απάνθρωπου πειράματος, στο οποίο αναγκάστηκε να συμμετέχει.

Η λύτρωση όμως του ήρωα, το happy end του έργου, βρίσκεται ακριβώς εδώ: Στο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, που έχει ή βρίσκει τη δύναμη να δραπετεύει από όλες τις φυλακές του κόσμου και να ξεπερνά όλα τα ανυπέρβλητα εμπόδια, προκειμένου να βιώσει την 25η ώρα του Λύγκα.

Η οποία είναι παραπανίσια, αλλά όχι περιττή.

Σταμάτης Γκρους



Η βία και η εγκατάλειψη οδηγούν τα θύματά τους να γίνουν με τη σειρά τους θύτες; Και πως μπορεί κανείς να σπάσει τον φαύλο κύκλο; Ποιος ο ρόλος του σωφρονιστικού συστήματος; Και η βία, που συχνά απορρέει απ' αυτό;

Που βρίσκονται τα όρια ανθρώπου και μη - ανθρώπου, αναρωτιέται κάποια στιγμή η Λίσμετ. Που βρίσκονται τα όρια επιστήμης και ανθρωπιάς, αναρωτιέται ο θεατής - κοινωνός του αποτρόπαιου πειράματος, που λαμβάνει χώρα επί σκηνής. Και που βρίσκεται, άραγε, το συναίσθημα να στρογγυλέψει τις γωνίες αυτής της ψυχρής, όσο και στερημένης προσωπικότητας, που παθιάζεται με το πείραμα κι αφήνει κατά μέρος τον άνθρωπο..

Βερονίκη Κανιτάκη



Όταν 3 χρόνια πριν, διάβασα για πρώτη φορά την «ώρα του Λύγκα» ένοιωσα ότι αφορούσε άμεσα, όλους εμάς, που έχουμε την τύχη να συναναστρεφόμαστε με παιδιά, που βιώνουν «οριακές» καταστάσεις, από τις επιλογές των ενηλίκων.

Γιατί είναι πράγματι τύχη και συνάμα χαρά, να σου επιτρέπουν, μέσα από τις δυσκολίες τους, να αναγνωρίζεις την τρυφερότητα, που κρύβουν καλά.

Αντίστοιχα συναισθήματα πιστεύω πως βιώνει η Ιερέας του έργου. Έρχεται με ανοικτό μυαλό και καρδιά, σαν μια μητρική αγκαλιά, όχι για να δώσει άλλη μία ετυμηγορία, αλλά για να νοιώσει την «αλήθεια» αυτού του αγοριού.

Αυτή η εμπειρία μπορεί πράγματι να σου αλλάξει τη ζωή.

Τζούλια Χρυσού



Η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά πάνω από 15 χρόνων

Η συνέντευξη της Α.Ξηρογιάννη στη ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Επιμέλεια: ΒΑΣΩ Β. ΠΑΠΠΑ ( Vas_nikpap@yahoo.gr )



B.ΠΑΠΠΑ:Aσημίνα, να 'ρθουμε στη νουβέλα σου "Το σώμα του έγινε σκιά", που είναι και η αφορμή για την κουβέντα μας, καθώς πρόσφατα εκδόθηκε.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ναι, πρόκειται για μια νουβέλα βασισμένη σε αληθινή ιστορία. Mια νουβέλα "γραμμένη με ποίηση και στοχασμό".
Δυο άνθρωποι, ο άνδρας και η γυναίκα. Δυο μονόλογοι, στην ουσία, δύο ημερολόγια! Ο καθένας περιγράφει τη δική του πραγματικότητα, ο καθένας βλέπει με τα δικά του μάτια. Ένα παιδί. Μια αυτοκτονία.
Τέλος θλιβερό. Σκέψεις για την Τέχνη, τους καλλιτέχνες, τις εξαρτήσεις, τον έρωτα, τα γηρατιά, τη φθορά...
Τι συμβαίνει όταν ο καλλιτέχνης δεν μπορεί πια να εξασκήσει την τέχνη του και νιώθει πως έχει ξοφλήσει; Με ποιά φαντάσματα έχει να παλέψει;
Η απώλεια είναι μέρος της ζωής, αλλά μπορεί να διαλύσει τον άνθρωπο.
Τα υπόλοιπα τα αφήνω στους αναγνώστες.....

B.ΠΑΠΠΑ:Ασχολείσαι και με την ποίηση. Αλήθεια, τα ποιήματα πώς γράφονται; Με ποια υλικά;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ναι, ασχολούμαι με την ποίηση από πολύ μικρή, έχω λάβει κατά καιρούς μέρος σε διάφορους ποιητικούς διαγωνισμούς, κάποια ποιήματά μου διακρίθηκαν και δημοσιεύθηκαν σε Ανθολογίες.
Το 2009 εκδόθηκε το βιβλίο μου "Η Προφητεία του Ανέμου" από τις εκδόσεις "Δωδώνη".
Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δύο ποιητικές συλλογές: "Η σκέψη μου βυθίστηκε στα χέρια σου" και "Τα ωραιότερα ταξίδια είναι του μυαλού".
Η Ποίηση είναι κατασκευή στην ουσία. Σαφώς και υπάρχει η έμπνευση ως πρώτο υλικό, όμως αυτή δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται περαιτέρω επεξεργασία για τη δημιουργία ενός ποιήματος.
Ο ποιητής φιλτράρει καταστάσεις, γεγονότα και εξωτερικά ερεθίσματα με τον δικό του προσωπικό τρόπο και τα αποτυπώνει στην ποίησή του. Στόχος του δημιουργού είναι να μυήσει τον αναγνώστη σε μια ή περισσότερες εμπειρίες, να τον ταξιδέψει "κάνοντάς τον να αισθανθεί".

B.ΠΑΠΠΑ:Οι ποιητές, ωστόσο, είναι γέννημα της εποχής τους. Πόσο σε επηρεάζουν τα γεγονότα σήμερα;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Μοιραία επηρεάζομαι, συνειδητά ή ασυνείδητα, στον τρόπο που σκέφτομαι και που νιώθω. Ζούμε σε μια πλουραλιστική, δύσκολη και επικίνδυνη εποχή. Οι εξελίξεις μάς υπερβαίνουν, οι αντιφάσεις μάς διαλύουν.
Πάντα λέω να φροντίζουμε να κρατούμε τη ισορροπία μας μέσα στις ανισορροπίες του κόσμου.
Στην "Προφητεία του Ανέμου" υπάρχει ένα ποίημα σχετικό με όλα αυτά που κουβεντιάζουμε, που λέγεται "Πέρασμα". 

Το παραθέτω εδώ:


Στέκομαι σε απόσταση
Ικανή.
Με βλέπω να περπατώ
Ανάμεσα απ' το πλήθος
Να περνώ...
Χωρίς να γυρίσουν να με κοιτάξουν
Τα χαμηλωμένα βλέμματα
Οι πόνοι οι κρυμμένοι πίσω από μαύρα γυαλιά
Όλοι την ίδια ηλικία μοιάζουν να 'χουν
Έτσι περνώντας...
Στέκομαι σε απόσταση
Ικανή.
Να με ψάξω μες στους ανθρώπους
Να με βρω
Να με ρωτήσω
Για τον προορισμό, την ταυτότητα,
Την ποιότητα, την ομοιότητα,
Το λάθος, το άλλοθι...
Μα να μην θυμάμαι ούτε το όνομά μου;

Είναι η αλλοτρίωση του σύγχρονου ανθρώπου... Ωστόσο, στο βιβλίο καταπιάνομαι με βασικά υπαρξιακά ζητήματα και θέματα διαχρονικά, όπως ο έρωτας, ο χρόνος, ο θάνατος...

B.ΠΑΠΠΑ:Λένε ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ένα "παιδί" μέσα του. Εσύ κατά πόσο έχεις διατηρήσει αυτό το "παιδί" μέσα σου και πόσο σε βοηθά στη συγγραφή των βιβλίων σου;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ναι, είναι αλήθεια πιστεύω... Όλοι κρύβουμε ένα παιδί. Και ναι, οι πιο πολλοί δεν θέλουν να μεγαλώσουν, αλλά λίγοι έχουν το θάρρος να το λένε.
Και στα δύο μου βιβλία υπάρχει έντονο σχόλιο στο θέμα "γηρατιά". Πάντα με τρόμαζαν πιο πολύ και από το θάνατο.
Οι θεατρικές μου σπουδές με έχουν βοηθήσει πολύ σε αυτό το κομμάτι. Μου 'χουν αλλάξει το βλέμμα αρκετά!
Τα τελευταία οχτώ χρόνια διδάσκω Θέατρο σε παιδιά και σε εφήβους και εργάζομαι ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού, οπότε αλίμονο αν δεν υπήρχε αυτό το "παιδί"! Θα είχα καεί!

B.ΠΑΠΠΑ:Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη κριτική που έχεις διαβάσει μέχρι σήμερα για τη δουλειά σου;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Όταν έγραφα την "Προφητεία του Ανέμου", είχα πει το εξής: «Aν, έστω, και ένα ποίημά μου συγκινήσει, έστω κι έναν άνθρωπο, θα είμαι ευτυχής». Τώρα που σου μιλώ, είμαι πανευτυχής. νομίζω αντιλαμβάνεσαι το γιατί.
Τα καλύτερα είναι τα θετικά έως θερμά σχόλια αναγνωστών που λαμβάνω μέσω e-mail! Αυτά μου δίνουν δύναμη να προχωρώ!
Δεν μου έχει κοινοποιηθεί κάποια αρνητική κριτική ως τώρα...

B.ΠΑΠΠΑ:Εσύ ως αναγνώστρια τι διαβάζεις;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποίηση και Θέατρο κυρίως, πολλούς κλασικούς λογοτέχνες, αλλά και Κούντερα, Κούτσι και δικούς μας σύγχρονους. Και Αγκάθα Κρίστι, όσο γραφικό κι αν ακούγεται αυτό!

B.ΠΑΠΠΑ:Βάζεις καθόλου σασπένς στη ζωή σου; Ταράζεις τα "λιμνάζοντα νερά" της καθημερινότητας;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Προσπαθώ να ζω τις στιγμές μου. Ζω έντονα, κοντά σε ανθρώπους και πράγματα που αγαπώ.
Ο οίστρος να δημιουργώ, πάντα το αίσθημα του ανικανοποίητου να με συνοδεύει... Οπότε τα νερά δεν "λιμνάζουν" εύκολα... Καθόλου!

B.ΠΑΠΠΑ:Κατά τη γνώμη σου, τι είναι αυτό που, εάν δε ζήσει κάποιος, θα είναι σαν να μην έχει ζήσει;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Για μένα δύο πράγματα. Ο ΕΡΩΤΑΣ (τελεία) και Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ (ξανά τελεία).

B.ΠΑΠΠΑ:Με τη θρησκεία πώς τα πάς;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Προέρχομαι από μια οικογένεια που τα πάει καλά με τη θρησκεία.
Οι σκέψεις και οι έρευνές μου και τα βιώματά μου με έφεραν κοντά, με πήγαν μακριά, με στροβίλισαν.
Να πω ότι η θρησκεία είναι και μέρος της παράδοσής μας, έτσι ή αλλιώς...
Είναι τεράστιο το θέμα, προτιμώ να σωπάσω τώρα και να παραθέσω ένα ποίημα από την "Προφητεία του Ανέμου".

ΚΑΠΟΤΕ
Ο αοιδός Ορφέας διαμελίστηκε από τις μαινάδες στη Θράκη.
Οι ύμνοι του θάφτηκαν στο σκοτάδι πάνω στα βουνά.
Κι ο ίδιος ως γύρη ταξίδεψε στο σύμπαν, ώσπου ξανάγινε η μουσική του φως.
Υπάρχει Θεός.

B.ΠΑΠΠΑ:Θα μας εμπιστευθείς τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ευελπιστώ άμεσα να κυκλοφορήσει το επόμενο βιβλίο. Είμαστε σε συζητήσεις με τον εκδοτικό οίκο.

***

πηγή:www.gnomihalkidikis.gr,ενότητα Πολιτισμός
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Γράμματα & Τέχνες
Συνέντευξη με την ποιήτρια Ασημίνα Ξηρογιάννη
Σάββατο, 11 Ιούνιος 2011 07:40 Κέντρο Τύπου

«Στόχος του δημιουργού είναι να ταξιδέψει τον αναγνώστη
"κάνοντάς τον να αισθανθεί"”»

Κατάλογος εκδοθέντων βιβλίων ποίησης (Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος 2010)

Κατάλογος εκδοθέντων βιβλίων ποίησης
(Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος 2010)


...πηγή:poema...

Ο κατάλογος των εκδοθέντων ποιητικών συλλογών ανά τετράμηνο παρατίθεται στο σύνολό του, σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάζεται και παραθέτει στις σελίδες του (.poema..) η ηλεκτρονική βάση δεδομένων "Βιβλιονέτ" του ΕΚΕΒΙ (www.biblionet.gr). Εν προκειμένω, συμπεριλαμβάνονται τα βιβλία που εκδόθηκαν από την 1η Σεπτεμβρίου έως τις 30 Δεκεμβρίου 2010 και αφορούν Ελληνες ποιητές που εξέδωσαν το έργο τους σε ελληνικούς εκδοτικούς οίκους ή προχώρησαν σε ιδιωτικές εκδόσεις.



Ανθολογία ποίησης Θοδόση Πιερίδη, Τόπος
Αγραφιώτης Δημοσθένης, Ανοίκεια συνέχει-α: Ποιήματα και 5 φωτογραφίες από και για την Ιαπωνία, Ερατώ
Ακριτοπούλου-Τουγιαννίδου Ανατολή, Στο πέρασμα του χρόνου: Ποίηση, Ιωλκός
Αλεξανδρίδης Αθανάσιος, SMS: Σημειώσεις μιας σιωπής, Ικαρος
Αναγνωστόπουλος Χρήστος, Αργία, Πλανόδιον
Ανδρεαδέλλη Μαρία, Η αιχμαλωσία του ανέκφραστου, Ενδυμίων
Αντιόχου Γιάννης, Εισπνοές, Ικαρος
Αποστολάτος Μάκης, Διαστολή και συστολή των σωμάτων, Στοχαστής
Αποστολόπουλος Βαγγέλης, Ανθη ακάνθης, Οροπέδιο
Αρμπιλιάς Νίκος, Ο ταραγμένος ύπνος, Εναστρον
Βαΐτση-Βάκρου Αλεξάνδρα, Ταξίδι χωρίς όνομα, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων "Χάρη Τζο Πάτση"
Βαλαωρίτης Νάνος, Γραμματοκιβώτιον ανεπίδοτων επιστολών: Ποιήματα 2002-2006, Υψιλον
Βαλσαμίδης Ευάγγελος, Το κτήνος ή Το έπος των απωλειών, Γαβριηλίδης
Βασιλόπουλος Χρήστος, Εκεί που κοιμούνται τ' άστρα, Οσελότος
Βέης Γιώργος, Μετάξι στον κήπο, Υψιλον
Βέλτσος Γιώργος, Ανάποδα οδεύει ο δολοφόνος, Διάττων
Βήτα Κωνσταντίνος, Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο, Οξύ
Βλαχογιάννη Στέλλα, Με λένε θάνατο, Μετρονόμος
Βραζιώτη Αγγελική, Διαφυγή, Publibook
Γαλανάκη Ιωάννα, Αραδήν, Publibook
Γκοτσόπουλος Λάμπρος, Ακροβασίες, Γαβριηλίδης
Γκούμα-Τενεκατζή Φωτεινή, Σαν θηρευτής και σαν αγρίμι..., Ωρίωνας
Γλύκατζη-Ahrweiler Ελένη, Μαραθώνια και εθνικά, Ερμής
Γούλιαρης Αντώνης, Οι νεράιδες του Σίσυφου, Κάκτος
Δέμος Δημήτρης, Στα χέρια της Κάλης, Γαβριηλίδης
Δερμάνη Βίκυ, Λέξεις βρύα της ψυχής, ΑΩ Εκδόσεις
Δίκα-Καπρίση Ελενα, Αχρονος χρόνος: Η άρνηση, Οδός Πανός
Δουατζής Γιώργος, Πατρίδα των καιρών, Καπόν
Δουατζής Γιώργος, Φωτοποιήματα, Καπόν
Ελευθερίου Μάνος, Ο νοητός λύκος, Μεταίχμιο
Ευθυμιάδης Γιάννης, Γράμματα στον πρίγκιπα, Μικρή Αρκτος
Ευπειθέας Φαίδων, Φαίδων υπερμνηΐστωρ, ο τελευταίος οφιούχος: Κοσμολογική ποίηση, Γκέκας, Κωνσταντίνος Θ.
Ζέρβας Αντώνης, Μερικά μερικά, Ινδικτος
Ζέρβας Μιλτιάδης, Η ηγεμονία των βράχων, Οσελότος
Ζηλάκος Βασίλης, Η κούπα του τσαγιού: Αποσπάσματα από τα τετράδια ενός τραυλού ερημίτη, Οδός Πανός
Θεοχάρης Γιώργος Χ., Από μνήμης, Μελάνι
Ιωσήφ Αθηνά, Από τη διόπτρα του χρόνου, Γαβριηλίδης
Καββαδάς Στάθης, Κρυφές ζωές, Αγρα
Καβουριάρη Βικτωρία, Πόρτα στην πίσω θάλασσα, Διάττων
Καζάνας Γεράσιμος, Δρασκελίζοντας τα σύνορα με Καβάφη, Σεφέρη και Ελύτη, Δωδώνη
Καναβούρης Κώστας, Τα επίχειρα της προοπτικής, Γαβριηλίδης
Κανελλόπουλος Δημήτρης, Κλίνη σπόρου, καλή, Οροπέδιο
Καπλάνη Βικτωρία, Λευκές συνομιλίες, Γαβριηλίδης
Καπώνης Πάνος, Ναρκωτικά σύννεφα: Ποίηση 1979 - 1989, Γκόνης
Καραβίδα Ξανθίππη, Αισθήσεις καθημερινής πεζότητας: Μεταισθήσεις ποίησης, Μάτι
Καραβούλιας Αργύρης, Οι απόκληροι του λόγου, Οδός Πανός
Καραμίχος Γιάννης, Στην άκρη του νου, Μπίμπης Στερέωμα
Κατράκη Κατερίνα, Παράθυρο, Ιωλκός
Κατράκης Πότης, Eyes of Soul: Poetry, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Ευτυχώς που χρεοκοπήσαμε, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Τα μοντέρνα, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Τα παραδοσιακά, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Τα παραδοσιακά, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Τα παραδοσιακά, Λεξίτυπον
Καψάλης Διονύσης, Εδώ κι εκεί, Αγρα
Κίρπαλ-Μαρούλης Γεράσιμος, Αμοιβαία συναίνεση, Οδός Πανός
Κολλίντζα Γεωργία, Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, Ιδιωτική Εκδοση
Κοντός Γιάννης, Η στάθμη του σώματος, Μεταίχμιο
Κοροπούλης Γιώργος, Περί του φλογιστού ως ουσίας μετά βάρους και περί των προκαλουμένων αλλαγών εις το βάρος σωμάτων, μεθ' ων ενούται, Υψιλον
Kostenas Vicky, Ηλιοτρόπιο, Εντύποις
Κούκης Χρήστος, Μετά την ομορφιά, Γαβριηλίδης
Κούσουλας Λουκάς, Ενθύμιον: [Εκλογή από τα ποιήματα], Γαβριηλίδης
Κούτρας Μιχάλης, Χιόνι, Ιωλκός
Κουτσουρίδου Κυριακή, Νεφελώματα του χρόνου, Ιωλκός
Κρανιώτης Δημήτρης, Iluzione: Poezi kontemporane greke, Rawex Coms
Κυρμανίδου Σωτηρία, Πες το με μια ευχή, Κυρμανίδου Σωτηρία Θ.
Κωνσταντίνου Ηλίας, Αγάπη που σε λένε 14, Απαρσις
Λαμπρέλλης Δημήτρης, Το αίμα των ονείρων, Ικαρος
Λιάκου-Μπαξεβανάκη Αντα, ... κι οι σκέψεις σαν πυγολαμπίδες, Ιαμβος
Λιοντάκης Χριστόφορος, Στο τέρμα της πλάνης, Καστανιώτη
Λυγίζος Πέτρος, Η μουσική στα ρείθρα: Ποίημα, Νότιος Ανεμος
Μανιωράκη Ελένη, Με τα φτερά του Πήγασου, Βερέττας Μάριος
Μασμανίδης Γιάννης, Διασάφησις, Θερμαϊκός
Μαυριώτης Αυγερινός, Αποτυπώματα, Λεξίτυπον
Μαυριώτης Αυγερινός, Το βέλος του χρόνου, Λεξίτυπον
Μαυροκέφαλος Σέργιος, Παλίμψηστα παυσίλυπα, ΑΩ Εκδόσεις
Μηλιάς Αλέξανδρος, Ο,τι φέρει η βροχή, Εψιλον
Μιτζάλης Αλέξανδρος, Αυτοί που πίστευαν στον ουρανό κι αυτοί που πίστευαν στη γη: Πενήντα ένα πορτρέτα Ευρωπαίων, Δωδώνη
Μιχαήλ Χρήστος, Η καχυποψία ενός άλλοθι, Τετράγωνο
Μουντράκη Δώρα, Ανθρώπων πάλη: Ποίηση, Ιωλκός
Μουσούρης Σπύρος, Ταξιδιώτης της σκέψης, Δωδώνη
Μουτσούλας Κωνσταντίνος, Αυταπάτες και όνειρα, Οσελότος
Μπαλοδήμος Περικλής, Η εποχή της Πανδώρας, Οσελότος
Μπούρας Κωνσταντίνος, Ελευθερίας Ανατολή, Μεταίχμιο
Νησιώτης Κώστας, Βραδινές ψιχάλες, Ιαμβος
Νικηφόρου Τόλης, Το μυστικό αλφάβητο, Μανδραγόρας
Νούλας Βασίλης, Η κατασκευή της φωλιάς, Γαβριηλίδης
Ξανθίδου Αθηνά, Μια μέρα, Πλανόδιον
Ξάνθος Ελευθέριος, Και ξανάζησα..., Θερμαϊκός
Παλιεράκης Απόστολος, Ενήμερα - εφήμερα - αν..., Μανδραγόρας
Παναγιώτου Ευτυχία, Μαύρη Μωραλίνα, Κέδρος
Παναγοπούλου Μαρία, αμπωτη και παλίρροια, Γαβριηλίδης
Πάνος Φώτιος, Είσαι εδώ;, Λογείον
Πανουτσοπούλου Χαρίκλεια, Slides, Γαβριηλίδης
Πανταζή Χρύσα, Ιοβόλος, Στρατής
Πανταζής Έκτορας, Αγριοστάφυλα σε πατητήρι, Πλανόδιον
Παπαβασιλείου Ηρώ, Εκκαθάριση αρχείου, Ικαρος
Παπαδάκη Αθηνά, Με λύχνο και λύκους, Νέδα
Παπαδαρατσάκη Γεωργία, Εσένα αγκαλιάζω... το όνειρο της μάνας, Βεργίνα
Παπαδημητρίου Χρήστος, Θανάσιμος έρωτας, Ιωλκός
Παπαδουλάκη Ισμήνη, Λευκή τουλίπα σε μαύρο φόντο, Ιαμβος
Παπαθεοδοσίου Περσεφόνη, Είκοσι..., Δρόμων
Παπαϊωάννου Θεόδωρος, Τσάρκα στο άυλο, Γαβριηλίδης
Παππά Λένα, Τα ερωτικά, Εκδόσεις των Φίλων
Παστάκας Σωτήρης, Χαμένο κορμί: Ποιήματα, Μελάνι
Πάτσης Κώστας, Μαύρο, τέσσερις αντιθέσεις και ο σωσίας μου, Ταξιδευτής
Παυλίδης Βασίλης, Ιδιόλεκτο, Γαβριηλίδης
Πέγκλη Γιολάντα, Γεια, Γαβριηλίδης
Πιερράκος Τάκης, Απώλεια βεβαιότητας, Οδός Πανός
Πολίτης Αλέξης, Το δημοτικό τραγούδι, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Πούλιου Γρηγορία, Καρδιά νεκρή σε κόσμο νεκρό, Οδός Πανός
Πούλος Γιάννης, Πρόσωπα και προσωπεία, Πούλος, Ιωάννης Χρ.
Πρωτοπαπαδάκη Ειρήνη, Ιχνηλατώντας το ανεπαίσθητο: Ποίηση, Ιωλκός
Ροδίτου Λουκία, Αφύπνιση, προσέγγιση, συνομιλία: Τρεις ποιητικές πορείες, Αρμός
Ρουμελιώτου-Δαρσινού Εύα, Απουσίες: Ποιήματα, Λεξίτυπον
Σακαλής Γρηγόρης, Θαμμένος στην άμμο, Πλανόδιον
Σιγιουλτζή-Ρουκά Σίσσυ, Λόγια γυμνά, Θερμαϊκός
Σιδερίδης Ντίνος, Δελτίου καιρού: Ποιήση, Ιδιωτική Έκδοση
Σιδηρά Αγγελική, Αμφίδρομη έλξη, Διάττων
Σιώκου Γιώγια, Αρχαία μέλισσα, Τυπωθήτω
Σκαρίμπας Γιάννης, Απαντες στίχοι 1936-1970, Νεφέλη
Σκούτας Νίκος, ξι, Κέδρος
Σταμπάκης Νίκος, Το άλας των ηφαιστείων, Φαρφουλάς
Στέκα-Ασωνίτου Αντουανέττα, Το ταξίδι της μικρής Αριάδνης: Λυρικό ποίημα σε 4 ενότητες, Δρόμων
Στεργιόπουλος Αλέξανδρος, Ιχνη πολύχρωμου μελανιού: Ποίηση, Ιωλκός
Στεφανάκις Γιάννης, Το καρφί του χρόνου, Γαβριηλίδης
Συλλογικό έργο, Τα ποιήματα του 2009, Κοινωνία των (δε)κάτων
Συμεωνίδου Μαρίκα, Με τα μάτια των άλλων, Γαβριηλίδης
Σωτηρίου Δημήτριος, Μακρινές κατακτήσεις, Ζήτη
Ταγκαλάκη Ελένη, Ο χρόνος και η οικουμένη, ή, Των προσέληνων, Αρμός
Τακόπουλος Πάρις, Τα ποιητικά: 2010-1950, Ποταμός
Τέττερη Ιουλία, Κλέφτης χρόνος, Αλφα Πι
Τζανίδου Λουκία, Υδατογράφημα Ι, Ιδεόγραμμα
Τζιας Γιώργος, ...Του αστεριού ο τοκετός, Ζαχαράκης Κ. Μ.
Τρακάκη Κατερίνα, Ζωή σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία: Σημειώσεις, Αρμός
Τσιμπισκάκης Παντελής, Αβλέμμων βυθός, Ζήτη
Τσόγκα Νανά, σημειΟμματα: ποίηματα 2004 -2010, Δωδώνη
Φαϊτάς Βασίλειος, Υστερόγραφα για το αύριο: Ποιήματα (1980-1984), Μανδραγόρας
Φωκάς Αγγελος, Μουσείο Βρεταννικών Νήσων: Το βρεταννικό μουσείο, Αρμός
Φωτάκη Μαριάννα, Επιδρομείς, Οσελότος
Χατζημωϋσιάδου Νάζη, Αρρητο, Αλεξάνδρεια
Χελμός Κώστας, Δαχτυλιές στο τζάμι: Ποίηματα, Λεξίτυπον
Χελμός Κώστας, Νυκτοπορία: Ποιήματα, Λεξίτυπον
Χιόνης Αργύρης, Ο,τι περιγράφω με περιγράφει: Ποίηση δωματίου, Γαβριηλίδης
Χουβαρδάς Ιγνάτης, Θερινό τετράδιο, Οδός Πανός
Χρηστάρα Χαρά, Δωρικά, Μανδραγόρας
Χριστοφορίδου Δήμητρα, Προς ανάμματα, Αλεξάνδρεια
Χρόνης Βαγγέλης, Ενα χωνάκι θλίψη: Ποιήματα, Καστανιώτη
Χρονιάρη Μαρία, Εκεί που αλλάζω ζωές, Απόπειρα
Χυτήρης Τηλέμαχος, Καλοκαίρι. Το τέλος της ομιλίας, Μεταίχμιο
Χυτήρης Τηλέμαχος, Τι μένει από το ρόδο & Μικρό μανιφέστο (γιατί πρέπει να διαβάζουμε ποίηση), Μεταίχμιο
Ψάλτης Γιώργος, Επιστροφή στην ενιαία χώρα, Ικαρος
Ψαριανός Παναγιώτης, Ποίηση, Ζαχ

ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΚΑΜΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟΣ

Στα πλαίσια του 10 ου Φεστιβαλ Χορού

Καμία διέξοδος...στην αγάπη, στη ζωή, στις σχέσεις. Σχέσεις ανθρώπων που ψάχνουν για μια έξοδο κινδύνου που θα τους περάσει σε μια άλλη διάσταση, σε μια διέξοδο. Το Καμία Διέξοδος όμως εμπεριέχει το (καμ)ΜΙΑ ( διε)ΕΞΟΔΟΣ...Εκεί που νομίζουμε τίποτα, πάντα υπάρχει κάτι.Μια χορευτική προσέγγιση της μοναξιάς που κουβαλάει ο καθένας μέσα του, ένα συνοθήλευμα από σώματα που προσπαθούν να σπάσουν τα δεσμά τους για να βρουν διέξοδο...



Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Βίκυ Παπανικολάου
Χορογραφία: Βίκυ Παπανικολάου, Η Ομάδα
Φωτισμοί: Τζένη Διαμαντοπούλου
Φωτογραφία: Νάντια Λαδοπούλου
Ερμηνεύουν: Θεανώ Βασιλάκη, Ελένη Γιαννούδη, Ελευθερία Καρύδη, Ίριδα Κοράκη,
Κωνσταντίνα Μέρμελα, Έρη Παπαδοπούλου, Βίκυ Παπανικολάου.
Παραγωγή: Βίκυ Παπανικολάου.
Καλ. Διεύθυνση: Βίκυ Παπανικολάου.

Τηλέφωνο 6945 397182, 210 8105535, 210 2724303
e-mail: vickypapanikolaou@hotmail.com
www.sxolipapanikolaou.gr


9 Ιουνίου 2011 / 21:00
10 Ιουνίου 2011 / 22:30


Θέατρο Ροές
Ιάκχου 16, Γκάζι
210-3474312

Ο ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ

πηγή: Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Ο ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ
«Δεν καταφέραμε να φτιάξουμε κοινωνία»
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ



                                           

«Κάθε ποίημα είναι ένα λεκτικό αρχιτεκτόνημα. Με ενδιαφέρει η ύφανση του κειμένου, πώς το συναίσθημα και η σκέψη δένουν με τις λέξεις», λέει ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός. Αφορμή για την κουβέντα μας στάθηκε η κυκλοφορία του νέου του βιβλίου με τον αμφίσημο τίτλο «Τα σονέτα της συμφοράς/Apologia pro vita et arte mea» (εκδ. Πατάκη).
Πρόκειται για την ενδέκατη συλλογή ενός από τους σημαντικότερους Ελληνες ποιητές που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του '80. Η προηγούμενη, «Διακοπές στην πραγματικότητα» (Πατάκης, 2009), είχε αποσπάσει το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού «Διαβάζω». Η δραστηριότητά του δεν περιορίζεται στη συγγραφή. Εχει μεταφράσει Γουόλτ Γουίτμαν, Εζρα Πάουντ, Γουίλιαμ Μπλέικ, Φερνάντο Πεσόα κ.ά., διδάσκει Ιστορία και Πολιτική Θεωρία στο Αμερικανικό Κολέγιο της Ελλάδας, διηύθυνε επί δεκαπέντε χρόνια το περιοδικό «Ποίηση» και τα τελευταία τρία το περιοδικό «Ποιητική».

Γιατί δώσατε τον τίτλο «Σονέτα της συμφοράς»;

«Ολα τα ποιήματα είναι δεκατετράστιχα, αλλά δεν ακολουθούν τους κανόνες του παραδοσιακού σονέτου. Είναι ανομοιοκατάληκτα, ωστόσο με ρυθμικό βηματισμό και εσωτερικές ομοιοκαταληξίες. Επέλεξα μια φόρμα που να με περιορίζει και να εξυπηρετεί τους στόχους μου. Από την άλλη, η λέξη "συμφορά" υπογραμμίζει δύο βασικά μοτίβα του βιβλίου: το τραγικό και το φαιδρό. Το διάστημα που το έγραφα έχασα πρώτα τη μητέρα μου (στη Ρώμη) και τον περασμένο Σεπτέμβριο τον πατέρα μου (στο Σάο Πάολο). Πέθαναν μακριά μου. Επίσης η ζωή φρόντισε να "τροφοδοτήσει" την ποίησή μου με πολλά άλλα δραματικά συμβάντα, των οποίων τις συναισθηματικές κυρίως συνέπειες προσπάθησα ν' αποτυπώσω με όση μεγαλύτερη διαύγεια και δύναμη. Παράλληλα, αποφάσισα ν' ανοίξω το εργαστήριό μου στον αναγνώστη για να φανεί καθαρότερα η συνθήκη κάτω από την οποία γράφω και σε πολλά σημεία ν' απελευθερώσω και μια πλευρά του εαυτού μου που λογόκρινα: την αυτοσαρκαστική. Τα "Σονέτα" αποτελούν μια απολογία, αλλά κι έναν απολογισμό. Για μένα "vita" και "arte" είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που διαπλέκονται διαρκώς».

Από μικρός ζήσατε σε διαφορετικές χώρες. Πώς εγγράφεται αυτή η περιπετειώδης διάσταση στην ποίησή σας;

«Γεννήθηκα στη Ρώμη. Υστερα από λίγους μήνες βρέθηκα με τους γονείς μου στη Βραζιλία. Η πρώτη μου γλώσσα συνεπώς ήταν τα πορτογαλικά. Τεσσάρων χρόνων εγκαταστάθηκα με τη μητέρα μου, άρτι διαζευχθείσα, στη Ρώμη. Τα πορτογαλικά έδωσαν τη θέση τους στα ιταλικά. Στα δέκα μου ήρθα στην Αθήνα. Στα δεκαοκτώ μου έφυγα για την Αγγλία, όπου παρέμεινα έντεκα χρόνια, τα οκτώ στο "paradiso terrestre" της Οξφόρδης. Και μετά οριστικά εδώ. Αναγκάστηκα, λοιπόν, ν' αλλάζω συνεχώς χώρες, γλώσσες και να προσαρμόζομαι σε άλλες κοινωνίες και νέο πολιτικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Το γεγονός αυτό μου δημιούργησε ένα αίσθημα "ξενότητας", που διατρέχει όλη μου τη ζωή. Ενιωθα πάντα ότι καμία χώρα δεν με περιέχει απόλυτα. Επέλεξα όμως τα ελληνικά ως γλώσσα της ποίησής μου κι αυτός πλέον είναι ο οριστικός μου τόπος. Δεν είμαι επομένως ένας "καθαρόαιμος Ελληνας συγγραφέας", αλλά ένας συγγραφέας που επέλεξε να γράφει στα ελληνικά. Για μεγάλο διάστημα θεωρούσα αυτό το αίσθημα ξενότητας μειονέκτημα. Μέσα στα χρόνια κατάλαβα ότι είναι πηγή δύναμης. Μου έδωσε την ελευθερία να κινούμαι ανάμεσα σε γλώσσες και λογοτεχνικές παραδόσεις και να μπορώ να διακρίνω και τη δική μου παράδοση πιο καθαρά».

Το αυτοβιογραφικό στοιχείο συνυπάρχει στο έργο σας με τον στοχασμό και ποικίλες αναφορές, συχνά λογοτεχνικές. Πώς θα ορίζατε αυτή τη μίξη;

«Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το βλέμμα του ποιητή. Οφείλει να είναι βαθύ, να έχει στοχαστεί ακόμη και για τις πιο μύχιες πλευρές της ζωής. Οσο για τις λογοτεχνικές αναφορές, πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι εμπειρία είναι μόνο αυτό που συμβαίνει "κάπου εκεί έξω". Και ότι όταν αναφέρεσαι σ' ένα βιβλίο ή μια ταινία αυτό δεν αποτελεί μέρος της εμπειρίας. Ξεχνούν ότι οι συγγραφείς ζουν μέσα στην τέχνη. Ενα βιβλίο μπορεί να προκαλέσει χαρά, θλίψη, μελαγχολία, πλήξη, οργή. Ολα αυτά είναι συναισθήματα. Αρα όταν αναφέρομαι σε κάποιο ποίημα, μουσικό κομμάτι ή πίνακα, αναφέρομαι σ' ένα βίωμα εξίσου ισχυρό με τα υπόλοιπα».

Ενα σχόλιό σας για τη δύσκολη πολιτική και κοινωνική συγκυρία;

«Δεν καταφέραμε να φτιάξουμε κοινωνία. Και όπου δεν υπάρχει κοινωνία, δεν υπάρχει αίσθηση κοινού πεπρωμένου και άρα αποδοχή κοινών θυσιών. Είμαστε απλώς μια ομάδα ελεύθερων καβαλάρηδων. Το μότο μας είναι: "ο καθείς και τα όπλα του (και τον φοροτεχνικό του)". Από την εποχή του Μαυροκορδάτου και του Κωλέττη αναζητούμε προστάτες, άρα γιατί μας ξενίζει τόσο το Μνημόνιο; Οι ευθύνες δεν είναι ασφαλώς το ίδιο μοιρασμένες. Οι γιατροί του Κολωνακίου που κλέβουν απροκάλυπτα, οι βιομήχανοι που οργανώνουν καρτέλ, οι επιτελείς της Siemens που δωροδοκούν τους πάντες, δεν έχουν το ίδιο μερίδιο με τον μανάβη στη λαϊκή, που δεν κόβει απόδειξη. Ομως είμαστε όλοι, στο βαθμό που μας αναλογεί, υπεύθυνοι. Εξάλλου και οι πολιτικοί μας είναι σαρξ εκ της σαρκός μας. Και αυτή η σαρξ ασθενεί βαριά. Αν δούμε την εξέλιξή τους μέσα στα χρόνια, θα καταλάβουμε πολλά: ο Βενιζέλος μετέφραζε Θουκυδίδη, ο Ανδρέας Παπανδρέου διασκέδαζε στα σκυλάδικα, ο Κώστας Σημίτης, ενδίδοντας στις επιταγές του life style, έδωσε συνέντευξη στο "Κλικ" και ο Παπανδρέου τζούνιορ διατηρεί τη φόρμα του κάνοντας τζόγκινγκ. Επομένως;». *

O MIKΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ-ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΧΟΡΟΥ

Στα πλαίσια του 10ου Φεστιβάλ Χορού Ελλήνων Χορογράφων η ομάδα χορού Χορόνδε παρουσιάζει τον ΜΙΚΡΟ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ,μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Saint-Exupery.H ιστορία του μικρού πριγκιπα είναι ένα μαγικό παραμύθι γραμμένο για μικρούς και μεγάλους.Είναι ένα παραμυθι διαχρονικό,αφού εδώ και εξήντα εφτά χρόνια αφήνει άφωνους από συγκίνηση όσους το διαβάζουν.Ένας πιλότος,που,κουρασμένος από τη σχέση του με τους ανθρώπους,ζει αποτραβηγμένος από αυτούς,σε μια από τις πτησεις του αναγκάζεται να προσγειωθεί στην έρημο της Σαχαρας,γιατί το αεροπλάνο του παθαίνει βλάβη.Βρισκεται στη μέση του πουθενά,με προμήθειες νερού ίσα ίσα για οκτώ μέρες.Εκεί συναντάει το μικρό πρίγκιπα,ένα χρυσαφένιο παιδί,φερμένο από έναν άγνωστο πλανήτη μεγάλο όσο ένα σπίτι.Ο μικρός πρίγκιπας κάνει ένα διαπλανητικό ταξίδι γνώσης και μόρφωσης.Είναι όμορφος κι ευαίσθητος,περίεργος και απρόβλεπτος όπως μονάχα τα παιδιά μπορούν να είναι.Ένα παραμυθένιο πλάσμα ,που είναι ερωτευμένο με ένα τριαντάφυλλο,που παρηγορεί τη μοναξιά του με ηλιοβασιλέματα,που έχει στην κατοχή του μικροσκοπικά ηφαίστεια και λαχταράει να αποκτήσει ένα αρνάκι-έστω κι αν αυτό είναι κλεισμένο σε κασόνι.Ο μικρός πριγκιπας ,ξετυλίγει μπροστά στα μάτια μας όλη την υπεροψία,τη δίψα για εξουσία και λεφτά,τη μοναξιά των ανθρώπων.Κάθε συζήτησή του με τα λουλούδια,με την αλεπού και το φίδι,είναι μάθημα ζωής,μια συνεχής αναζήτηση για την <αλήθεια>.Όμως ,οπως σε κάθε ιστορία αγάπηε,υπάρχει και σε αυτήν έναν τέλος,ένας αποχωρισμός.Ο μικρός πρίγκιπας φεύγει,επιστρέφει στον πλανήτη του ανάλαφρα και αθόρυβα όπως ήρθε.Πριν φύγει,κάνει ένα δώρο στο φίλο του.Του χαρίζει το γέλιο των αστεριών και τη γνώση πως μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά.Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν...


ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ
Ελευσινίων 15,Σταθμός Μεταξουργείο
τηλ:2105201684
Tιμές εισητηρίων
15 ευρώ ενήλικες
10 ευρώ φοιτητικό/μαθητικό
ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ,4 ΚΑΙ 5 Ιουνιου,ώρα 3μ.μ.

Σκηνοθεσία-Χορογραφία
Μαρία Λάζαρη-Χορόνδε

Μουσική
Portman,Anderson,Yuku,Burwell.Yiruma,Kizza,Beethoven,
Mozart,Schedrin,Rodson,Cook,Βόμβολος

Ερμηνεύουν
Γαλήνη Γυρτάτου,Γεωργία Δουκάκη,Κωνσταντίνα Μέρμελα,Τάσος Μπεκιάρης,
Ελένη Ραφαηλίδου,Βιβή Ρωμανά,Γιάννης Τσιώρης,Ανδριανή Θεοδωροπούλου,
Εμμανουέλα Περδίκη.Τασούλα Χειμαριώτη

Παραγωγή
Χορόνδε

Καλλιτεχνική Διεύθυνση
Μαρία Λάζαρη

Η παρασταση είναι αφιερωμένη σε όλους τους μεγάλους που υπήρξαν κάποτε παιδιά.

O Σπύρος Πετρίτης για Το σώμα του έγινε σκιά

Η εισήγηση του Σπύρου Πετρίτη στην β παρουσίαση της νουβέλας <Το Σώμα του έγινε σκιά>!
Ο Σπύρος Πετρίτης είναι Θεατρολόγος-Εκπαιδευτικός,υποψήφιος διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών και Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Π.Ε.ΣΥ.Θ.(Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων)





Βρίσκομαι εδώ για την παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου της εξαιρετικής συναδέλφου και φίλης Ασημίνας Ξηρογιάννη. Πρόκειται για μια νουβέλα, ένα ιδιαίτερο έργο που σπάει τις καθιερωμένες φόρμες και δείχνει τις θεατρικές καταβολές της συγγραφέως, αφού εκτός από συγγραφέας και φιλόλογος είναι θεατρολόγος και ηθοποιός. Είναι αλήθεια πως η συγκεκριμένη νουβέλα μπορεί να σκηνοθετηθεί και να παιχτεί επί σκηνής και ως δυο παράλληλοι μονόλογοι.

Με πόση συναίσθηση της ευθύνης απέναντι στον αναγνώστη και την τέχνη έχουν γραφτεί αυτά τα δύο ημερολόγια! Η γραφή μπορεί να χαρακτηριστεί ως ρεαλιστική όμως πρόκειται για έναν ρεαλισμό που είθισται να αναφέρεται ως ποιητικός ρεαλισμός, καθώς δεν χάνει τίποτε από τον καλλιτεχνικό του χαρακτήρα, εφόσον η τέχνη ακόμη και όταν είναι ρεαλιστική δεν αντιγράφει την πραγματικότητα αλλά την παρουσιάζει με καλλιτεχνικό τρόπο, δηλαδή μεταπλάθοντάς την σύμφωνα με τους κανόνες της αισθητικής.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μέσα από το συγκεκριμένο έργο είναι η παρουσίαση του μανιοκαταθλιπτικού Άγγελου. Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν το όνομα αυτού είναι τυχαίο. Προσωπικά δεν το νομίζω. Η συγγραφέας διεισδύει στα άδυτα της ψυχής ενός ανθρώπου που βασανίζεται από μια ψυχική νόσο που κυριαρχεί μέσα του και του προσδίδει ένα στίγμα κοινωνικά, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως η άγνοια στην ευρύτερη κοινωνία γι’ αυτούς τους διαφορετικούς και ξεχωριστούς ανθρώπους γεννά το φόβο και ο φόβος το μίσος και τον κοινωνικό ρατσισμό και αποκλεισμό. Η μοναδικότητα του Άγγελου έχει δύο όψεις, η μια είναι αρρώστεια/ασθένεια του καλλιτέχνη με την ετυμολογική σημασία των δυο αυτών λέξεων. Είναι σαφές ότι ο Άγγελος είναι ένας εκπεπτωκός άγγελος που μόνο στον ουρανό μπορεί να πετάξει και να δημιουργήσει, όπως είναι επίσης σαφές ότι στην κοινωνία των ανθρώπων και χωρίς τα φτερά της τέχνης του αυτός ο εκπεπτωκός άγγελος είναι ανεπαρκής για προσαρμογή και ούτε καν ο έρωτας της συζύγου του και η αγάπη του παιδιού του δεν μπορούν να τον υποστηρίξουν επαρκώς, ούτε βέβαια –στη δική του περίπτωση- ένας ψυχίατρος. Προσωπικά ο Άγγελος μου θυμίζει το Άλμπατρος του Μπωντλέρ, αφού όσο και αν ο τελευταίος αναφέρεται στον Ποιητή, θα μπορούσε να αναφέρεται εξίσου σε οποιοδήποτε καλλιτέχνη, πολλώ δε μάλλον σε έναν καλλιτέχνη του κλασικού χορού με το όνομα Άγγελος.

Η δεύτερη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η σκληρή και πεζή πραγματικότητα, αυτή που θα περιέγραφε ένας ιατρός. Ο Άγγελος πάσχει από μια νόσο που επιφέρει πολλά συμπτώματα τα οποία η συγγραφέας φρόντισε να πληροφορηθεί προφανώς με προσωπική έρευνα και από συζητήσεις με ειδικούς ψυχικής υγείας. Μέσα στην ρουτίνα του και ως εκ του ρόλου του ο ειδικός που ο εκπεπτωκός άγγελος επισκέφτηκε δεν μπορούσε παρά να δει τον Άγγελο ως “περιστατικό”. Και λέω ως εκ του ρόλου του διότι ο ρόλος του ειδικού δεν του επιτρέπει να τον δει αλλιώς κυρίως για να προφυλλάξει την δική του υγεία και να είναι πιο αποτελεσματικός. Σε διαφορετική περίπτωση θα μπορούσε να εμπλακεί συναισθηματικά και να “ερωτευτεί” τον ασθενή του, που είναι αποφευκτέα κατάσταση. Μόνο η σύζυγός του Έλσα μπορεί να του δώσει πραγματική και ανθρώπινη αγάπη. Ωστόσο η ανθρώπινη αγάπη, όταν μάλιστα προέρχεται από έναν μόνο άνθρωπο δεν φαίνεται αρκετή για έναν Άγγελο, όταν η κοινωνία μας προσομοιάζει με το καράβι και τους ναυτικούς στο γνωστό προαναφερθέν ποίημα του Μπωντλέρ. Η Έλσα δίνει πραγματικά μια μάχη άνιση όπως ένα μικρό παιδί σε ένα παραμύθι, όμως η νουβέλα της κυρίας Ξηρογιάννη δεν είναι παραμύθι ή είναι ένα σκληρό παραμύθι διότι μπορεί με τους όρους του δομισμού ο ψυχίατρος να είναι ένας μαγικός βοηθός αλλά στην πραγματικότητα οι ψυχίατροι δεν είναι μάγοι και εάν δεν υπάρχει προσωπική θέληση του ασθενούς για αυτοβελτίωση τότε το θλιβερό τέλος είναι αναπότρεπτο και η μάχη που δίνουν οι άνθρωποι που τον αγαπούν είναι καταδικασμένη σε αποτυχία –μάλιστα, πολύ συχνά η ψυχική αρρώστεια όσο και αν δεν είναι συμβατικά μεταδοτική καταλήγει να μεταδίδεται με την έννοια της συναισθηματικής εμπλοκής σε όσους είναι κοντά στον άρρωστο, στον αδύναμο άνθρωπο.

Η προσπάθεια που καταβάλλει η Έλσα είναι βέβαια αξιοθαύμαστη, αυτό το δεδομένο δεν αναιρείται. Φαίνεται πως η αγάπη της εξαντλεί τα όρια του συνηθισμένου στην κοινωνία μας και φτάνει στα όρια εκείνου που θα ονομάζαμε “ανθρωπίνως δυνατό”. Υπάρχουν στιγμές που φαίνεται η προσπάθεια αυτή αποτρέπει το θλιβερό τέλος, και ότι αν δεν υπήρχε σίγουρα το τέλος θα είχε έρθει πολύ πιο νωρίς. Ένα μεγάλο θέμα απαπόφευκτα τίθεται όμως: Ο Άγγελος αγαπούσε τόσο πολύ την Έλσα ή ήταν τόσο δοσμένος στο χορό που μόνο αυτός τον κρατούσε στη ζωή; Εδώ αξίζει να θυμηθούμε και το Αλμπατρος του Μπωντλέρ, καθώς ο φυσικός χώρος του πτηνού αυτού είναι ο ουρανός. Με άλλα λόγια, ίσως ο χορός να ήταν ζωτικής σημασίας για τον Άγγελο, το μόνο πράγμα που τον κρατούσε ζωντανό, αξιοθαύμαστο και φυσικά εν τέλει ευτυχισμένο. Ένας χορευτής χωρίς το χορό είναι όπως ένα Άλμπατρος χωρίς φτερά και είναι αξιοσημείωτο πως ο Άγγελος δεν ήθελε καν να διδάσκει χορό, παρά μόνο να χορεύει. Άλλωστε, η ίστατη προσπάθειά του να διδάξει στην κόρη του χορό απέτυχε οικτρά διότι οι απαιτήσεις του ήταν δυσανάλογες των δυνατοτήτων του μικρού κοριτσιού και άρα ο ίδιος παιδαγωγικά και διδακτικά ανεπαρκής. Δεν μπόρεσε λοιπόν να κάνει την κόρη του κοινωνό αυτής της υπέρμετρης, της υπέρτατης αγάπης για την τέχνη που είχε υπηρετήσει και η απεγνωσμένη προσπάθεια του να κρατηθεί στη ζωή, να της δώσει ένα νόημα στην ουσία, είχε αποτύχει.

Η εξαιρετική γραφή της κυρίας Ξηρογιάννη αλλά και τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για τους δυο βασικούς χαρακτήρες είναι εμφανή σε όλο το κείμενο της νουβέλας, εν τούτοις προσωπικά θα ήθελα να αναφερθώ και με λίγα λόγια στα αποσπάσματα που θα ακολουθήσουν και που θα κλείσουν την αποψινή παρουσίαση. Για το πρώτο απόσπασμα θα ήθελα να επισημάνω ότι δείχνει με έναν ποιητικό αν και συνάμα ρεαλιστικό τρόπο μια πολύ συνηθισμένη σκηνή στα σπίτια των ανθρώπων που πάσχουν ψυχικά, καθώς και ο ίδιος ο αλκοολισμός δεν προκαλείται εάν δεν υπάρχουν συναισθηματικά θέματα. Εκείνο που είναι αξιοσημείωτο είναι πως σε αυτό το απόσμασμα από το ημερολόγιο της Έλσας φαίνεται η αδύναμη ή έστω ανθρώπινη όψη της, φαίνεται πόσο την έχει καταρρακώσει η κατάσταση που βιώνει, με αποτέλεσμα να μπορούμε να πούμε πως και η ίδια έχει αρρωστήσει, μέχρι του σημείου να πιστεύει πως “η ζωή του ανθρώπου είναι δεμένη με τις φθινοπωρινές εικόνες”.

Στο δεύτερο απόσπασμα –από το ημερολόγιο του Άγγελου- φαίνεται η βαθιά γνώση του θεάτρου αλλά και των εννοιών “τραγικό” και “κωμικό”, που και τα δύο αντλούν τα ίδια θέματα από τη ζωή. Είναι προφανές πως και η ίδια η προσπάθεια ενός ανθρώπου να δώσει τέλος στο έργο της ζωής του μπορεί να εμπνεύσει μια τραγωδία αλλά μπορεί εξίσου να εμπνεύσει μια κωμωδία, ανάλογα με τις προθέσεις του δημιουργού. Μένει λοιπόν να ακουστούν τα αποσπάσματα και να συζητήσουμε με την κυρία Ξηρογιάννη ως δημιουργό για την δική της πρόθεση όταν έγραφε το “Σώμα που έγινε σκιά”.