Θεατρική Κριτική-Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣΚΑ 2007

Μάρτιος 2007
Αρ.57
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣΚΑ

...τα σκοτάδια που γίνονται φως.



Ταξιδεύοντας στο θέατρο <<Αττίς>>, έχει την ευκαιρία κανείς να βιώσει μια υπέροχη εμπειρία.Ενας σκηνοθέτης που αγγίζει τις μυστικές και ανείπωτες ροές της σκέψης και της ψυχής μας!Ενας συγγραφέας που αγωνιά κάθε στιγμή για τον χρόνο,το ασυνείδητο και τ΄αντίθετά τους!!!Επτά ηθοποιοί-αθλητές κινούμενοι με την απόλυτη αρμονία,συνέπεια και ακρίβεια ξεδιπλώνουν μπροστά μας ευθαρσώς την ύπαρξή τους καθηλώνοντάς μας.Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν επιτυχώς συνυπάρξει σε μια δυνατή και ουσιαστική παράσταση για να μας αποκαλύψουν την Αλήθεια.Και τους ευχαριστούμε γι΄αυτό.
Ο Θόδωρος Τερζόπουλος ορίζει την <<Τελευταία Μάσκα-Fallimento>>,ως <<μια θεατρική ωδή πάνω στην Ιστορία της Πάτρας,με την μορφή ενός πολύπτυχου χορικού,όπου τις φωνές της πόλης τις μοιράζονται οι ηθοποιοί,προσπαθώντας να βρουν την ταυτότητά της,ερμηνεύοντας τις φωτεινές και τις σκοτεινές πλευρές της ιστορικής διαδρομής της και πραγματικές ιστορίες.....>>Το κείμενο του Κώστα Λογαρά εμπεριέχει ως υπόστρωμα άφθονα
μυθολογικά στοιχεία και παραπέμπει στη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα του Καρναβαλιού.Σε περίοδο Καρναβαλιού διαδραματίζονται τα γεγονότα που εκτυλίσσονται μπροστά μας με έναν εξαιρετικά ιδιαίτερο και αφαιρετικό τρόπο.Ενας χορός ανδρών καλεί το στοιχειό της πόλης,την πόρνη Πατρινέλλα,με την οποία συνδέονται καλές και κακές λαικές δοξασίες.Η Πατρινέλλα εμφανίζεται με διάφορα προσωπεία,με διαχρονική υφή και αφηγείται την προσωπική της ιστορία,που όμως ταυτόχρονα αποτελεί και την ιστορία της πόλης.Μιλά με τρόπο ειρωνικό,σκωπτικό και άλλοτε βαθιά επικριτικό και σαρκαστικό.Μας λέει για τον παράνομο έρωτά της,για τα παράφορα πάθη της,για την ξαφνική της εγκατάλειψη από το αντικείμενο τουπόθου της και την εκδίκησή της,που ήταν η δολοφονία του μικρού παιδιού του εραστή της.Κατόπιν,δραματοποιείται ο άγριος εξευτελισμός της και η διαπόμπευσή της στους δρόμους της πόλης από τους κατοίκους,μέχρι την τελική καταδίκη της σε θάνατο.Την τελευταία νύχτα του Καρναβαλιού την καίνε πάνω στην πυρά,επειδή την θεωρούν μίασμα για την ευυπόληπτη πόλη τους.Η ανθρωποθυσία θα τους φέρει τον εξαγνισμό και την κάθαρση.Προτού κατασπαραχθεί από τις φλόγες,η ηρωίδα,παραληρώντας σχεδόν,απευθύνεται στους επικριτές της και τους<< προφητεύει>> ότι θα τους πλήξουν πολλές συμφορές.
Είναι μια παράσταση που καταδικάζει τη συμβατικότητα και το ψέμμα,φέρνοντας τον άνθρωπο αντιμέτωπο με την ιστορία ,τον μύθο και τον χρόνο!!!