Σιωπηλός έρωτας
Δυο δένδρα αντικριστά
χρόνια τώρα ανασαίνουν
μεγαλώνουν ανθίζουν
φυλλοτραγουδάνε
χωρίς να αγγίζονται
μόνο γέρνουν
προς το κενό ανάμεσά τους
με μόνη ελπίδα
κάποτε να ξεραθούν
και να πέσουν
το ένα στην αγκαλιά του άλλου.
***
Αστείρευτη αγάπη
Τα παιδιά είχαν μεγαλώσει
είχαν φύγει χρόνια τώρα
για το μεγάλο ταξίδι της ζωής
τα πόδια της πονούσαν σχεδόν κάθε μέρα
τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα
από την κουζίνα στις κάμαρες
κι από κει στην αυλή
και στο κοιμητήριο
να τρέχει για παρόντες και απόντες
τη ζωή της την είχε κρυμμένη
στο κουτί με τα στέφανα του γάμου
κάθε μεσημέρι έστρωνε τραπέζι για όλους
μαγείρευε σαν να μην είχαν φύγει ποτέ
έτρωγε βιαστικά
και μετά τους μιλούσε ώρες ατελείωτες
δεν έπαιρνε απάντηση
ούτε την ένοιαζε
η απουσία τους
ήταν το νόημα της ζωής τώρα πια
κι ενώ μάζευε το τραπέζι
για να βγάλει σπιτικό γλυκό
σκεπτόταν
η αγάπη μόνο φτάνει...
****
Περιπλανήσεις
Κάποιες νύχτες
άγρυπνες άγριες σκοτεινές
ονειρεύομαι
ότι τρέχω σε αλάνες με χαμένα παιδιά
ότι παίζω με παιδιά που δεν μεγάλωσαν ποτέ
Τις μέρες
περιπλανιέμαι στην ποίηση
αναζητώντας εξιλέωση
που χωρίς αναστολές
κατέληξα φαιδρός ενήλικας
ένας από αυτούς
που λοιδορούσα παιδί.
***
Εν ψυχρώ
όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς
μπορούνε με χίλιους τρόπους
Κ. Καρυωτάκης
Αγαπημένα ανθρώπινα πλάσματα
αναρωτηθήκατε ποτέ
έστω εκ παραδρομής
για την άπληστη υφέρπουσα αυταρέσκεια
να σκοτώνετε
και με λέξεις
εκ προθέσεως.
***
Κοσμιότητες
Τι λεπτότητα!
Θα σας ήμουν σφόδρα ευγνώμων
αν η υποκρισία σας δεν είχε
αυτό το ύφος
της σεμνότυφης συμπόνιας
Θα σας ήμουν αιώνια υπόχρεος
αν η μεγαλοψυχία σας δεν είχε
αυτή την έπαρση
της αναίσχυντης κατανόησης.
***
Ανθολόγηση για το varelaki: Ασημίνα Ξηρογιάννη
Oι φωτογραφίες είναι παρμένες από το Pexels