ΕΦΗΒΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ/// ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΤΑΜΑΤΕΛΙΑ

The Tree's Unhealed Roots/




A lone withered tree standing there waiting
Waiting for something to occur
However the silence remains
And the forest ceases of light
As it is always night cause the sun is not bright
A glooming ambience over the not so blooming tree
overtaking its source of life
It used to be full of hope even in the rain
Suddenly without a notice,
a vehement fire burnt and wiped away its purpose
And the air reminded it of its haunting scars
Forcing its melancholic memories to be retrieved
And how so hard it had tried to burry them down

its aching heart
Its growing buddies

had vanished from the punishing fire.
What could only be found of them were ashes
Though they weren't so benevolent,
the inclemency of solitude was easy to disregard
All seasons around, the image it had was feigned
Even when it had everything,
self exposure was impossible,
for it hadn't accepted its true identity
It was afraid of the unknown,
what would happen to it

if it were to break the balance of nature?

**

Οι ανεπούλωτες ρίζες του δέντρου



Ένα μοναχικό μαραμένο δέντρο κάθεται και περιμένει,
Περιμένει για κάτι να του συμβεί
Ωστόσο η ησυχία παραμένει
Και το δάσος πια παύει να έχει φως
Καθώς η νύχτα κυριαρχεί και ο ήλιος έχασε την λάμψη του,
Μια ζοφερή ατμόσφαιρα περικυκλώνει το όχι πλέον ανθισμένο δέντρο,
το οποίο έχει χάσει την πηγή της ζωής του
Συνήθιζε να έχει ελπίδα ακόμα

και όταν έβρεχε και στις καταιγίδες
Όμως ξαφνικά μια μέρα,
χωρίς προειδοποίηση,
μια σφοδρή φωτιά εμφανίστηκε και έκαψε το πεπρωμένο του
Και ο αέρας το ανάγκαζε να θυμηθεί τα βασανιστικά του τραύματα
Αυτές τις μελαγχολικές αναμνήσεις
τις οποίες τόσο πολύ είχε προσπαθήσει να τις ξεχάσει
και να τις θάψει στην πονεμένη του καρδιά
Τα φιλαράκια του, με τα οποία μεγάλωσε, είχαν χαθεί από την εκδικητική φλόγα
Το μόνο ίχνος που άφησαν ήταν οι στάχτες τους.
Aν και δεν ήταν και τόσο ευγενικοί και καλοί,
η δυστυχία της μοναξιάς στάθηκε εύκολο να αγνοηθεί.
Σε όλες τις εποχές του χρόνου, η εικόνα του ήταν πλαστή
Παρόλο που είχε τα πάντα,
ήταν αδύνατο να φανερώσει τον αληθινό του χαρακτήρα,
καθώς και το ίδιο δεν είχε αποδεχτεί το ποιο πραγματικά είναι.
Φοβόταν το άγνωστο,
τι θα του συνέβαινε

αν διέλυε την ισορροπία της φύσης;

***

* Η Δέσποινα Σταματελιά είναι μαθήτρια Β' ΛΥΚΕΙΟΥ.

*Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από το pixabay.