ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΑΝΕΛΗΣ /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

ΔΩΜΑΤΙΟ 303

«ἐὰν μὴ ἔλπηται ἀνέλπιστον οὐκ ἐξευρήσει»
Ηράκλειτος

Έτοιμο να εκραγεί το σύννεφο. Και μετά η φθορά θα εγκατασταθεί στο σώμα. Τρίζουν τα κύματα και τα μαλλιά σου μονίμως ανακατεμένα. Τα πεύκα με συντριπτικά κατάγματα οδηγούνται στο χειρουργείο. Ο μικρός Ιούνης τουφεκίζεται στον κήπο με τις κιμωλίες. Δεν σημειώνεται καμιά απροσδόκητη αντίδραση. Μονάχα μερικά δάχτυλα ψαύουν τον ουρανό. Ο καιρός αίθριος με μικροσκοπικούς ανέμους. Η εξουσία υπερμεγέθης, όπως πάντα. Αν είσαι και λίγο τυχερός θα παρευρεθείς στην κηδεία σου. Ειδάλλως θα σε αποχαιρετίσουν τα δέντρα. Παράγωγο της μοναξιάς ο σπασμένος ορίζοντας.

Πάντως τα ρολόγια διατελούν εν εγρηγόρσει, χαμογελώντας πού και πού. Κι είναι αλήθεια πως τίποτα δεν τελειώνει. Εξακολουθητικά θα φύεται μέσα από τη μήτρα του σύμπαντος. Αρκεί βέβαια να έχει προϋπάρξει.

Από την ενότητα “Δωμάτιο ξενοδοχείου’’. Από τη συλλογή “Ιχνηλάτηση του τέλους”, Εκδόσεις “Στίξις”, 2021

*****

* Η φωτογραφία είναι παρμένη από το pixabay.

Επιμέλεια Aσημίνα Ξηρογιάννη