ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ//// ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ των Τσίτα-Μπουμπουρή /// Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη

 

Ο Μάκης Τσίτας είναι ένας πληθωρικός συγγραφέας για τον οποίο έχω εκφραστεί πολλές φορές μέσα στα χρόνια, ακριβώς επειδή έχω γνωρίσει καλά το έργο του. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα βιβλία που έχει γράψει για παιδιά. Αναφέρομαι και στο θεατρικό του έργο και στα πεζά του κείμενα. Τον διακατέχει πάντοτε ο μεγάλος εκείνος ζήλος ενός ανθρώπου δημιουργικού που επικοινωνεί με τους αναγνώστες του και αφουγκράζεται τις ανάγκες τους.

Αυτή τη φορά θα μιλήσω για το βιβλίο με τις παροιμίες που εξέδωσε σε συνεργασία με τη Ράνια Μπουμπουρή και κυκλοφορεί από τις δημοφιλείς εκδόσεις Ψυχογιός. Και θα το κάνω με μεγάλη χαρά, καθώς ο Μάκης Τσίτας για άλλη μια φορά με εκπλήσσει με τις επιλογές του. Και εξηγούμαι: είναι υπέροχη η ιδέα του να συνεργαστεί και να  δημιουργήσει τη σειρά «Η παράδοσή μας» σε πείσμα των ψηφιακών καιρών μας. Είναι ανάγκη να φέρνουμε σε επαφή τα παιδιά από μικρή ηλικία  με τις παραδόσεις του τόπου τους, να τους γνωρίσουμε τα ήθη και τα έθιμα της Ελλάδας, τον λαογραφικό πολιτισμό, τα επιτεύγματα των αρχαίων μας προγόνων. Και υπάρχει αυτή η ανάγκη, γιατί τόσο πολύ τα παιδιά επηρεάζονται από τον τεχνολογικό πολιτισμό και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είναι δύσκολο πολλές φορές να αυτοπροσδιοριστούν αναφορικά με την εθνική τους ταυτότητα. Επίσης, γεγονός είναι πως βομβαρδίζονται καθημερινά και καθώς μεγαλώνουν με χιλιάδες πληροφορίες – πολλές από τις οποίες είναι όχι μόνο ψευδείς και ανακριβείς αλλά και ανούσιες. Όσο για τη γλώσσα, υπάρχει θέμα σοβαρό, με την καλλιέργειά της, ειδικά στις …ηλεκτρονικές μας μέρες!

Μα παροιμίες…θα πει κανείς; Ναι, φυσικά, παροιμίες. Δεν είναι  διόλου ντεμοντέ ή κάτι παρωχημένο. Παροιμίες ίσον αξίες. Όπως αυτές πέρασαν από στόμα σε στόμα, μέσα στην παράδοση, όπως πέρασαν από γενιά σε γενιά, όπως διασκέδασαν με αυτές οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας σε όλα τα χωριά και τα νησιά του τόπου μας. Καλό είναι να τις μαθαίνουν σήμερα τα παιδιά, να στοχάζονται πάνω σε αυτές οι έφηβοι, να τις ξαναθυμούνται οι μεγαλύτεροι. Μέσα στις παροιμίες αποθησαυρίζεται η σοφία ενός ολόκληρου λαού. Αυτή η λαϊκή σοφία είναι πολύτιμη για τα νέα άτομα, είναι αποστάγματα λογικής, συναισθήματος, γνώσης, και στοχασμού, ακόμα κι ενσυναίσθησης. Μας οδηγούν όλους να σκεφτούμε την πολυμορφία και τον πλουραλισμό της ζωής, που μπορεί να έχει την τάση να μας ξεπερνά, αλλά καλό είναι να είμαστε πάντα έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε. Ή και όχι. Επιπροσθέτως, οι παροιμίες συχνά έχουν σκωπτική διάθεση, είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικές, και ουσιαστικές σε αυτά που καταδεικνύουν ή υποβάλλουν. Με αυτές μπορεί να παίξει άνετα κανείς, συνδυάζοντας τη μάθηση με το κωμικό στοιχείο και με το παιχνίδι. Είναι ωραίο που σε κάθε παροιμία η παρουσίαση γίνεται μέσα από μία εικόνα που καταλαμβάνει μία σελίδα ολόκληρη. Δίνεται και μία συνοπτική επεξήγηση ώστε να δοθεί από τον διδάσκοντα ή τον γονιό που θα το διαβάσει στο παιδί η ακριβής σημασία της κάθε παροιμίας. Τι χρειάζεται κάποιος για να κάνει ένα τέτοιο βιβλίο; Πρώτα πρώτα κέφι, αγάπη για τα βιβλία, και κυρίως αγάπη για τα παιδιά που για ν΄ αναπτυχθούν χρειάζονται διαρκώς νέα ερεθίσματα, από τις μικρές ακόμα ηλικίες.

Άξια λόγου η περίφημη και ιδιαιτέρως ελκυστική εικονογράφηση της ταλαντούχας Ανδριάνας Ρούσσου. Συμπληρώνει όμορφα το όλο εγχείρημα και αποδεικνύει πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι μια συνεργασία όταν γίνεται με διάθεση δημιουργική από όλες τις πλευρές που συνεργάζονται και συνεισφέρουν.

https://www.booktimes.gr/review/i-paradosi-mas-i-paroimies/?fbclid=IwAR3xVjB2pAZweeeUi51aw-7Scwy65RnD-wZioiktNaTUYOEdYjX-MP7ow6M