Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022

Μουσείο Λογοτεχνίας της Ιρλανδίας ///




Γράφει η Μαριάννα Γεωργούλη[αναδημοσίευση από το culturenow.gr]

Η λογοτεχνία έχει βρει το σπίτι της στην καρδιά του Δουβλίνου


Δεν είναι μόνο η φοβερή μπύρα και το εκλεκτό ουίσκι, είναι και η τέχνη που κυλάει τόσο φυσικά στο αίμα των Ιρλανδών, αυτών των αγαπημένων παλαβών του κόσμου με το απαράμιλλο ταπεραμέντο που κάθε λαός θα ζήλευε. Και είναι αυτή η διαχρονική αγάπη τους να λένε ιστορίες – εμφανής ήδη στις πιο καθημερινές στιγμές τους– που έχει δημιουργήσει μια σπουδαία ιρλανδική καλλιτεχνική κληρονομιά με παγκόσμιο αντίκτυπο.

Είναι, λοιπόν, γνωστό ότι η Ιρλανδία, με το λιγοστό της πληθυσμό, έχει γεννήσει κορυφαίους συγγραφείς που οι ιστορίες τους έχουν ταξιδέψει σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ενδεικτικά μόνο, ήταν σε αυτό το θαυματουργό νησί που ο Τζέιμς Τζόυς, ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Σάμιουελ Μπέκετ, ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω και ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, μεταξύ άλλων, έμαθαν να λένε ιστορίες.

Πόσο   όμως  ξέρουν ότι στην καρδιά του Δουβλίνου μπορεί κανείς εδώ και περίπου δύο χρόνια να επισκεφτεί το Ιρλανδικό Μουσείο Λογοτεχνίας (‘Museum of Literature Ireland’ ή αλλιώς ‘MoLI’); Για εμένα ήταν μία έκπληξη, από τις πιο ευχάριστες της επίσκεψής μου στην Ιρλανδία. Φωτεινά γράμματα που συνθέτουν διάσημους στίχους και χορεύουν πάνω στους τοίχους, φωτογραφίες αγαπημένων συγγραφέων, αποσπάσματα αλληλογραφίας, το πρώτο αντίγραφο τού ‘Οδυσσέα’ του Τζέιμς Τζόυς, που πέρασε στα χέρια του συγγραφέα, και άλλα πολλά, έχουν βρει τη θέση τους σε ένα εμβληματικό κτήριο, το Νewman’s House, που κάποτε αποτελούσε μέρος του Trinity College του Δουβλίνου.

Δεν είναι μόνο η φοβερή μπύρα και το εκλεκτό ουίσκι, είναι και η τέχνη που κυλάει τόσο φυσικά στο αίμα των Ιρλανδών, αυτών των αγαπημένων παλαβών του κόσμου με το απαράμιλλο ταπεραμέντο που κάθε λαός θα ζήλευε. Και είναι αυτή η διαχρονική αγάπη τους να λένε ιστορίες –εμφανής ήδη στις πιο καθημερινές στιγμές τους– που έχει δημιουργήσει μια σπουδαία ιρλανδική καλλιτεχνική κληρονομιά με παγκόσμιο αντίκτυπο.

Είναι, λοιπόν, γνωστό ότι η Ιρλανδία, με το λιγοστό της πληθυσμό, έχει γεννήσει κορυφαίους συγγραφείς που οι ιστορίες τους έχουν ταξιδέψει σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ενδεικτικά μόνο, ήταν σε αυτό το θαυματουργό νησί που ο Τζέιμς Τζόυς, ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Σάμιουελ Μπέκετ, ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω και ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, μεταξύ άλλων, έμαθαν να λένε ιστορίες.

Πόσοι όμως ξέρουν ότι στην καρδιά του Δουβλίνου μπορεί κανείς εδώ και περίπου δύο χρόνια να επισκεφτεί το Ιρλανδικό Μουσείο Λογοτεχνίας (‘Museum of Literature Ireland’ ή αλλιώς ‘MoLI’); Για εμένα ήταν μία έκπληξη, από τις πιο ευχάριστες της επίσκεψής μου στην Ιρλανδία. Φωτεινά γράμματα που συνθέτουν διάσημους στίχους και χορεύουν πάνω στους τοίχους, φωτογραφίες αγαπημένων συγγραφέων, αποσπάσματα αλληλογραφίας, το πρώτο αντίγραφο τού ‘Οδυσσέα’ του Τζέιμς Τζόυς, που πέρασε στα χέρια του συγγραφέα, και άλλα πολλά, έχουν βρει τη θέση τους σε ένα εμβληματικό κτήριο, το Νewman’s House, που κάποτε αποτελούσε μέρος του Trinity College του Δουβλίνου.

Πρόκειται για έναν πανέμορφο, εμπνευσμένο χώρο που ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις του επισκέπτη: εδώ μπορείς να ακούσεις, να αγγίξεις, να διαβάσεις, να γράψεις, να δεις, με λίγα λόγια να βιώσεις τη μαγεία της τέχνης του λόγου όπως εσύ επιθυμείς. Το μουσείο σε φέρνει σε επαφή με πλήθος συγγραφέων που γνωρίζεις αλλά και με άλλους για τους οποίους ακούς πρώτη φορά. Το πώς θα επιλέξεις να περάσεις την ώρα σου μέσα σε αυτό είναι δική σου επιλογή. Μπορείς να εμβαθύνεις σε όσα ξέρεις, να εστιάσεις στο να μάθεις καινούριες πληροφορίες, να εξερευνήσεις την πόλη του Δουβλίνου μέσα από τα γραπτά του Τζόυς, να ακούσεις ποιήματα και να αποτυπώσεις τη δική σου έμπνευση στο χαρτί – εδώ όλα επιτρέπονται.

Η γοητεία που άσκησε το Δουβλίνο στους Ιρλανδούς συγγραφείς πρωταγωνιστεί αδιαμφισβήτητα στο μουσείο, όμως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις είναι αυτή που αναδεικνύει τη σύνδεση της ιρλανδικής λογοτεχνίας με άλλες πόλεις του κόσμου. Η αρχή της έκθεσης γίνεται με το Παρίσι, αυτήν την πόλη-σταθμό που φιλοξένησε τόσα σπουδαία πνεύματα, μεταξύ αυτών και τους μεγάλους Ιρλανδούς συγγραφείς. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ήταν το Shakespeare and Company (με την ιδιοκτήτριά του, Σύλβια Μπιτς) που πρώτο τόλμησε να εκδώσει τον ‘Οδυσσέα’. Αλλά και ο Μπέκετ έζησε πάνω από πενήντα χρόνια στο Παρίσι αναζητώντας εκεί την ελευθερία και την έμπνευση που του έλειπε, ενώ ο Ουάιλντ επίσης έζησε, πέθανε και τάφηκε εκεί

Εκτός, λοιπόν, από τα ονειρεμένα βιβλιοπωλεία στο Δουβλίνο, υπάρχει τώρα και αυτός ο μοναδικός χώρος που σε προ(σ)καλεί να δεις ταυτόχρονα το μέρος στο οποίo βρίσκεσαι αλλά και την τέχνη του λόγου με φρέσκα μάτια. Και φεύγοντας από το χώρο αυτό, να νιώθεις πως βρίσκεσαι στην ίδια αλλά ταυτόχρονα καινούρια πόλη, αυτήν την πόλη που τόσο μαεστρικά περιέγραψε ο Τζόυς στους ‘Δουβλινέζους’ του. Όπως, άλλωστε, αναφέρεται και σε κάποιο σημείο του μουσείου, «Σήμερα, το Δουβλίνο παραμένει τόσο παράξενο και μουσικό όσο οι χαρακτήρες του Τζόυς. Αγαπάμε το λόγο, αγαπάμε τις λέξεις – όλοι μιλάμε την περισσότερη ώρα. Οπότε, όταν φύγετε από το μουσείο, θυμηθείτε ότι βγαίνετε και πάλι στο Δουβλίνο του Τζόυς, περιβαλλόμενο από τους Δουβλινέζους του».

Έτσι και συνέβη. Καθώς οι μέρες περνούσαν, το μουσείο συνέχισε να προκαλεί μέσα μου σκέψεις και ερωτήματα. Γι’ αυτό και δεν μπορούσα παρά να επικοινωνήσω με το διευθυντή του, Simon Ο’Connor, για να μάθω κι άλλα γι’αυτήν την υπέροχη ιδέα της δημιουργίας ενός τέτοιου χώρου. Και εκείνος, με πολλή χαρά, μας μίλησε για όλα όσα θα θέλαμε να ξέρουμε για ένα τόσο διαφορετικό μουσείο.

-Tι προσφέρει ένα Μουσείο Λογοτεχνίας στους επισκέπτες του; Με άλλα λόγια, γιατί κάποιος να επισκεφτεί το ΜοLI (Μuseum of Literature Ireland);

H λογοτεχνία είναι μία μορφή τέχνης που ο κόσμος βιώνει κυρίως ιδιωτικά, συχνά στον πολύ προσωπικό χώρο του σπιτιού του. Νιώθω ότι ο ρόλος μας ως Μουσείου Λογοτεχνίας είναι να παρέχουμε ένα χώρο που μπορεί να ενθαρρύνει τους επισκέπτες να αναμετρηθούν με αυτήν την τέχνη με το δικό τους τρόπο και να προκαλεί μέσα τους το ενδιαφέρον για συγγραφείς που μπορεί να μη γνώριζαν ή μπορεί να είχαν ξεχάσει. Ένα χώρο επίσης όπου οι βιβλιόφιλοι μπορούν να συναντηθούν, όπου ο κόσμος μπορεί να διαβάσει και να διαβαστεί, αλλά και ένα χώρο που προκαλεί τους επισκέπτες όλων των ηλικιών να εξερευνήσουν τη δική τους δημιουργικότητα. Τα κτήρια του μουσείου είναι όμορφα, οι εκθέσεις αλλάζουν συνεχώς, οι κήποι γεμίζουν ζωή και το καφέ μας σερβίρει υπέροχο φαγητό και καφέ. Με λίγα λόγια, το MoLI είναι μία όαση στην καρδιά του Δουβλίνου

-Γνωρίζετε παρόμοια μουσεία ή ιδρύματα ανά τον κόσμο; Αν ναι, λειτούργησε κάποιο από αυτά ως πρότυπο για το MoLI;

Είναι πράγματι ενδιαφέρον το γεγονός ότι δεν υπάρχουν τόσα μουσεία συγκεκριμένα για λογοτεχνία στον κόσμο. Συχνότερα συναντά κανείς σπίτια διάσημων συγγραφέων τα οποία διατηρούνται ώστε να τα επισκέπτεται ο κόσμος. Και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε κάτι ανάλογο –τέτοιου μεγέθους και θεματικού εύρους– από το οποίο να αντλήσουμε την ιδέα του μουσείου. Νομίζω ότι η ομοιότητα του MoLΙ είναι μεγαλύτερη με ένα ίδρυμα σύγχρονης τέχνης, όπως για παράδειγμα το Ιρλανδικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – ένα μουσείο που με το ένα του χέρι κρατάει το παρελθόν και με το άλλο το μέλλον.

-Η δημιουργία ενός Μουσείου Λογοτεχνίας, ειδικά σε μία εποχή που οι ανθρωπιστικές επιστήμες έχουν υποβαθμιστεί και θεωρούνται από πολλούς ανούσιες, φαντάζει εγχείρημα υψηλού ρίσκου. Iσχύει αυτό και, αν ναι, πώς διασφαλίζετε οικονομική βιωσιμότητα για το μουσείο;

Αυτό είναι το μόνιμο πρόβλημα, όπως συχνά λέω. Εξασφαλίζουμε έσοδα από τα εισιτήρια των επισκεπτών, από ιδιωτικές ενοικιάσεις και εκδηλώσεις, το όμορφο πωλητήριό μας, ιδιωτική υποστήριξη και εταιρικές συνεργασίες. Ειδικά η πανδημία του κορωνοϊού αποτέλεσε πρόκληση, αφού ξεκίνησε μόλις έξι μήνες αφού άνοιξε το μουσείο μας. Πάντως δε λαμβάνουμε άμεση χρηματοδότηση για να λειτουργήσουμε, οπότε δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να εστιάζουμε πολύ στα έσοδά μας. Πιστεύω ότι αυτό έχει και τα θετικά του, εφόσον κάνει πολύ σημαντικό για εμάς το να διευρύνουμε το κοινό μας και να διατηρήσουμε την επαφή μαζί του. Φυσικά βέβαια φέρνει και σημαντικές προκλήσεις.

-Ποιες είναι οι βασικές προκλήσεις που ένα μουσείο λογοτεχνίας αντιμετωπίζει πριν και μετά τη δημιουργία του;

Αυτή είναι σύνθετη ερώτηση. Η πρώτη πρόκληση με οποιοδήποτε εγχείρημα σαν αυτό είναι να υπάρχει η κατάλληλη τοποθεσία, δυνατές συνεργασίες, οικονομική υποστήριξη και ένα ισχυρό όραμα. Ευτυχώς το ΜoLI τα είχε όλα αυτά, αλλά το επόμενο στάδιο ήταν η δημιουργία του ίδιου του οργανισμού – η στελέχωση, οι κανονισμοί, η στρατηγική ως προς το πώς θα στηθούν οι εκθέσεις, οι λειτουργικοί μηχανισμοί, η επικοινωνία. Κατά τη διάρκεια αυτού του αρχικού σταδίου –πριν το άνοιγμα δηλαδή– υπήρχαν τόσα πράγματα που μπορούσαν να πάνε στραβά, αλλά και μία υπέροχη ομάδα με πολλούς ταλαντούχους ανθρώπους που οδήγησαν σε ένα επιτυχές άνοιγμα. Μετά το άνοιγμα του μουσείου, οι προκλήσεις είναι πολλές και, κατά κάποιο τρόπο, πολύ παρόμοιες με οποιαδήποτε start-up επιχείρηση: το να καθιερώσουμε για παράδειγμα το ίδρυμα στη συνείδηση του κόσμου ή να αδράξουμε ενδεχόμενες ευκαιρίες διαχειριζόμενοι παράλληλα την ανάπτυξη του μουσείου. Το να ξεπερνάμε τα όριά μας χωρίς να στερεύουμε από ενέργεια είναι ίσως οι μεγαλύτερη από όλες τις προκλήσεις. Η πιο ενδιαφέρουσα όμως πρόκληση είναι το να μαθαίνουμε τι θέλει και τι χρειάζεται το ίδιο το μουσείο να είναι· χτίζεις κάτι, αλλά μόνο με το πέρασμα του χρόνου καταλαβαίνεις τι στην πραγματικότητα χτίστηκε, αλλά και τι αυτό θέλει να πετύχει.

-Μπορείτε να επιλέξετε μόνο τρία πράγματα που, κατά τη γνώμη σας, ένας επισκέπτης του MoLI δε θα ξεχάσει μετά την επίσκεψή του σε αυτό;

Πιστεύω ότι πρέπει κανείς σίγουρα να δει το πρώτο αντίγραφο του ‘Οδυσσέα’ του Τζέιμς Τζόυς, το Copy No.1 όπως το λένε, καθώς και τα τετράδια με τις σημειώσεις του Τζόυς για το ίδιο βιβλίο που βρίσκονται στον τρίτο όροφο. Ο κήπος είναι, νομίζω, επίσης ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος, με προνομιακή θέση για να δει κανείς ταυτόχρονα όλο το σύμπλεγμα κτηρίων.

Ποιο είναι το προσωπικό σας αγαπημένο μέρος του μουσείου και γιατί;

Στον τρίτο όροφο υπάρχει ένα δωμάτιο που χρησιμοποιούμε για σύγχρονες δημιουργίες, κυρίως κινηματογραφικά έργα. Για εμένα, αυτή η αίθουσα αντιπροσωπεύει το μουσείο με τον καλύτερο τρόπο ως ένα χώρο που εμπνέεται από τα γραπτά του παρελθόντος για να γεννήσει νέα, σημαντικά σύγχρονα έργα.

-Με ποιον ή ποιους από τους μεγάλους Ιρλανδούς συγγραφείς θα θέλατε να πιείτε καφέ;

Νομίζω είτε με τον Σάμιουελ Μπέκετ είτε με την Έντνα Ο’ Μπράιεν – για εμένα είναι εντελώς απαράμιλλοι, και θα είχα τόσες πολλές ερωτήσεις να τους κάνω.

-Ως διευθυντής του μουσείου, ποιος είναι ο προσωπικός σας μακροπρόθεσμος στόχος;

Να το φέρω σε μία κατάσταση μακροπρόθεσμης οικονομικής βιωσιμότητας και ανεξαρτησίας, καθώς και να το καθιερώσω ως ένα μείζονα διεθνή χώρο σύγχρονης εξερεύνησης και γιορτής της ιρλανδικής –και όχι μόνο– λογοτεχνίας.

-Τι κάνει το Δουβλίνο μία καλή πόλη να φιλοξενεί ένα Μουσείο Λογοτεχνίας;

Το Δουβλίνο είναι σε μεγάλο βαθμό μια πόλη που περπατιέται, αλλά είναι και μία πόλη που ‘μιλάει’. Τόσοι πολλοί από τους σπουδαίους μας συγγραφείς έζησαν στο Δουβλίνο –η ιστορία τους είναι γραμμένη στους τοίχους και στους δρόμους– και τόσοι πολλοί διεθνείς συγγραφείς έχουν επίσης δεσμούς με αυτήν την πόλη. Η αγάπη μας για τη γλώσσα δεν αποτυπώνεται μόνο στα γραπτά – γεμίζει την πόλη μας με τη μορφή συζητήσεων, μουσικής, ποίησης.

-Ποιος είναι ο ρόλος της λογοτεχνίας στην ιρλανδική κουλτούρα σήμερα;

Η λογοτεχνία αποτελεί τεράστιο κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας και η ιστορία της ιρλανδικής συγγραφής είναι εγγενώς συνδεδεμένη με την πολιτική και κοινωνική μας ιστορία. Οι Ιρλανδοί είναι πολύ εξοικειωμένοι με τους συγγραφείς μας, αφού οι τελευταίοι διαδραματίζουν μείζονα ρόλο στα σχολικά προγράμματα – πού αλλού θα τηρούσε ένα ολόκληρο στάδιο, κατά τη διάρκεια ενός ημιτελικού ποδοσφαίρου, ενός λεπτού σιγή για το θάνατο ενός ποιητή (σ.σ. Σέιμους Χίνι); Η λογοτεχνική σκηνή, ωστόσο, αγκαλιάζει πολύ περισσότερους από λίγους μόνο διάσημους συγγραφείς· σήμερα, περιλαμβάνει συγγραφείς από κάθε πολιτισμικό υπόβαθρο και από καινούριες κοινότητες. Είναι έτσι τρομερά συναρπαστική και πολύ πιο αντιπροσωπευτική της ιρλανδικής κοινωνίας.

-Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια, όπως εκθέσεις ή εκδηλώσεις, που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Το 2022 σηματοδοτεί εκατό χρόνια από τη δημοσίευση του “Οδυσσέα” του Τζέιμς Τζόυς, οπότε το μουσείο έχει ένα τεράστιο πρόγραμμα με εκδηλώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς για να γιορτάσει αυτό το σημαντικό γεγονός. Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα ulysses100.ie (από τις 12 Ιανουαρίου και μετά) για περισσότερες πληροφορίες. Θα έχουμε επίσης εκθέσεις για τον Δουβλινέζο ποιητή του δρόμου Πατ Ίνγκολντσμι, καθώς επίσης και μία σημαντική έκθεση για την προφορική αφηγήτρια ιστοριών, Πέιγκ Σάγιερς, και την παράδοση αφήγησης ιστοριών των Blasket Islands.

Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Simon O’Connor για όσα μας είπε και ευχόμαστε να δούμε παρόμοια εγχειρήματα να στολίζουν κι άλλες πόλεις του κόσμου στο μέλλον, θυμίζοντάς μας όλα όσα μας συγκινούν στη λογοτεχνία και ανοίγοντας νέα παράθυρα στο μαγικό της κόσμο.




Η φωτό είναι παρμένη από το Culture now.

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2022

ΑΦΙΕΡΩΜΑ : 22+ ποιητικές ευχές για το 2022



Ποιητικό ποδαρικό για τη νέα χρονιά από 22+ γυναικείες σύγχρονες ελληνικές φωνές 


Eπιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Λάλου




Μαριγώ Αλεξοπούλου

Ο κήπος εντός μας

 

Αδιόρατες πινελιές

σαν τα σπόρια του ροδιού, 

όπως μοιράζεται η αγάπη,

ας μας βρει στο κατώφλι μας

ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς.

 *


Ελίνα Αφεντάκη

Ευχή τσέπης για μελλοντικούς έρωτες

 

Θέλω βασιλιά επαίτη

της συνήθειας δραπέτη

να πουλάει τα βελούδα

για του Έρωτα τη φλούδα

 

Θέλω βασιλιά λοστρόμο

μ' ένα τατουάζ στον ώμο 

κι ας μου στέλνει από μακριά δυο φιλιά από σκουριά.

 

(αρκετά με τα ευγενή μέταλλα...)

 

*


Ειρήνη Γιαννάκη

Ένας γύρος ακόμα



Λίγο αν σταθείς στο πλάι

και λοξοκοιτάξεις

οι περασμένες μέρες ζωντανεύουν

αν προσποιηθείς πως τους γυρνάς την πλάτη,

τα χρώματα αρχίζουν να ζωηρεύουν

καμία στιγμή δεν απαθανατίστηκε εδώ

σκόνταψε μόνο σε μία λούπα

πάλι και πάλι

η επανάληψη, το μέγα ιερό

όλα μοιάζουν ακίνητα

μα είναι οφθαλμαπάτη

τα βλέφαρα κινούνται

οι κόρες διαστέλλονται

η σάρκα κοκκινίζει

τα σώματα ακόμα είναι ζεστά

τα χνότα διακρίνονται

το νέφος των ημερών υψώνεται

οι δείκτες κυνηγιούνται,

όλα φωνάζουνε παρόν

και απαιτούν να παραμείνουν

έτσι.

 

Όλοι παρακαλούν για να πιαστούν

χέρι με χέρι

στον χορό των ζωντανών

για έναν γύρο ακόμα.

 

*

Αναστασία Γκίτση


Πίσω στην εκδορά του χρόνου

ματωμένη στιγμή

γέννησης απροσδιόριστης

ένας μικρός Θεός

αμφιλεγόμενο σημείο

η κάθε αγάπη.

 

Μικροί θεοί ας γίνουμε!

2022 εκδορές να φέρνουνε το φως μας!

 

*

Άννα Γρίβα

Ο κυνηγός του χειμώνα



Στιγμή δεν δίστασε 

μπροστά στο κάλλος των φτερών 

Στιγμή δεν λυπήθηκε

το ζεστό αίμα στο χιόνι. 

Ούτε και σκέφτηκε 

τα μωρά στη φωλιά 

να προσδοκούν

ένα σποράκι ευτυχίας. 

 

Μα εσείς ποτέ να μη ζηλέψετε

τους κυνηγούς. 

Αν κάποτε σας τύχει

μια λεία εύθραυστη μικρή 

μην την αδράξετε 

μ’ εκείνον τον πόθο τον τρελό 

που αρρωσταίνει τους ανθρώπους. 

Σταθείτε στην άκρη 

και πιστέψτε πως είναι αυτός 

του εαυτού σας ο ύψιστος θρίαμβος: 

ν’ απλώνεται ο κόσμος 

μυστικά κι αθόρυβα 

κάτω απ’ τον καθαρό ουρανό. 

 

*

Σίσσυ Δουτσίου

Ευχή


Τι να ευχηθώ, αγάπη μου;

Μας απόμειναν αλλά 40 χρόνια

Και τα πρόσωπα των ανθρώπων σκορπίστηκαν στο διάστημα

Η ζωή είναι πιο εύκολη για τους εραστές

Αυτό το παράξενο παιχνίδι της σιωπής και της αιωνιότητας

Τη λαχτάρα να υμνείς

Το χάος να μην το φοβάσαι

Θα κυνηγήσει την ψυχή σου

Αλλά εσύ θα πρέπει να δαγκώσεις τα χείλη σου

Να συγχωρέσεις τον θάνατο

Την πρώτη μέρα του χρόνου, εσύ να ευχηθείς:

Τα δέντρα να δροσίζουν το χώμα που πατάμε

Τα βρέφη να στάζουν ευτυχία στο μέτωπο των γονιών τους

Οι φίλοι να ζωγραφίζουν σε ένα μεγάλο καμβά το ποθητό κοινόβιο

Γέμισε το θέατρο από συγκίνηση

Το πλήθος χειροκροτούσε

Ο ήρωας δεν αναγνώρισε καμία ηρωική του πράξη

Ευγνωμονούσε τα τάγματα των αγγέλων

που τον προστάτευαν

Έλα, βοήθησέ με να στηρίξουμε την Ελευθερία να καβαλήσει το θρόνο του πρωταγωνιστή

Να γράψει ένα ιστορικό ποίημα με τίτλο Αναρχοκομμουνισμός

Ένα μονάχα μας έμεινε, η ύπαρξη μας να αγωνιστεί για αυτή την προφητεία:

Είθε τα αδέρφια να ορμήσουν σαν γλάροι

στο δισταγμό του ποιητή

Είθε οι πρόποδες της ατράνταχτης πίστης να βοηθήσουν τους ψαλμούς μας να ακουστούν

Έρωτας

Υγεία

Θεραπεία

Είθε οι μανάδες να μην αποχαιρετήσουν τα παιδιά τους

Να μουρμουρίζουν το πανάρχαιο νανούρισμα της νιότης

για χάρη της αιώνιας αγάπης και της τελευταίας επιθυμίας.



Στέργια Κάββαλου


Επιτυχείς ασκήσεις ισορροπίας

με λιγότερη βία,

περισσότερες αγκαλιές και ελάχιστες αβεβαιότητες.

 

*


Λένα Καλλέργη


Φέτος

να μιλάμε ανοιχτά κι ας μην ταίριαξαν πάντα τα λόγια

στη σιωπή που μας γέννησε

 

και ν’ αρθρώνεται δρόμος όπου τα μιλημένα μας βήματα

να μπορούν να σταθούν και να τρέξουν

 

και να γίνει η απόσταση απ’ το πώς στο γιατί

η καλύτερη βόλτα

 

*


Μαρία Καντ (Καντωνίδου)

(Προσ-)ευχή



Ανήμερα της πρώτης του πρώτου αυτού του πρώτου ψάχνει προθέσεις που δηλώνουν κατεύθυνση, απεύθυνση, λεπτόκοκκα και χονδρόκοκκα αχ και προέλευση και σταματά στο ρήμα «προς και δοκώ» και στα παράγωγά του και στο ρήμα «προς και βλέπω» και στα παράγωγά του και λίγο αργότερα στο ρήμα «προς και πίπτω» και στα παράγωγά του και εν τέλει στο ρήμα «προς και εύχομαι» και λέει:

Χρόνε ακτήμονε της υφής, της αφής ασυντέλεστε,

ζήσε και άσε με εντέλει να ζήσω. Απτά και ανέμελα.

 

*


Έλσα Κορνέτη

 Οι καλοκουρδισμένοι



Μ’ έναν φανταστικό συνομιλητή

μ’ έναν πραγματικό αντίπαλο

Μ’ έναν πραγματικό συνομιλητή

μ’ έναν φανταστικό αντίπαλο

Σε άγονο τόπο χρυσόσκονο

ευδοκιμεί η χρυσάνθεμη αγάπη

 

Η νίκη εναλλάσσεται με την ήττα

Ο ποιητής ηττημένος αποσύρεται

μα την ίδια στιγμή και πάλι

πάνοπλος εφορμά

 

Ο θάνατος της αλήθειας είναι

η αλήθεια του θανάτου

Κόστος και Τίμημα

 

Στο πλήρωμα του χρόνου

Οι γονατισμένοι τσακισμένοι άνθρωποι

σηκώνονται στα πόδια τους

Ορθώνουν το ανάστημά τους

Ανυψώνονται

 

Η αλληλεπούλωση

είναι γεγονός

 


*


Μαρία Κουλούρη

1/01/2022



Αν τα λόγια

μιλάνε την αγάπη μας

Οι λέξεις αν μας νοιάζουν

Αν λέμε για χάδια και φιλιά

Αν αγγίζω της γλώσσας σου το σώμα

Κάθε μέρα αν αφήνω τη σιωπή

Τότε θα πω ναι

Αυτός είναι ο χρόνος ο καλός

 

*


Μαριάννα Κουμαριανού


Μέσα σε όσα άσχημα και δυσάρεστα συμβαίνουν, να βρίσκουμε τη δύναμη να βλέπουμε το καλό και να αναδεικνύουμε τον όμορφο εαυτό μας, δημιουργώντας μια ακόμα πιο όμορφη πραγματικότητα γύρω μας, γεμάτη φως κι αγάπη.

Καλή Χρονιά!


 *



Αγγελική Λάλου

Χρόνος να τον ζούμε



Να μας βρίσκει ο χρόνος

Με την καρδιά ανοιχτή…

ορθάνοιχτη

Σαν πόρτα φιλόξενη

Σαν πύλη μαγική

Σαν λιμάνι απάνεμο

Σαν περιβόλι ολάνθιστο

Σαν αγκαλά μεγάλη και σπλαχνική

Να μη μετράμε τα λεπτά

Με το άγχος της κλεψύδρας

Και την αγωνία ότι όλα τελειώνουν

Αλλά με τη χαρά μικρού παιδιού

Που ζει τα πάντα

Για πρώτη φορά

Κι ας μη γίνονται όλα στην ώρα τους

Εμείς να ζούμε στο θαύμα της στιγμής

 

*


Κατερίνα Λιάτζουρα

Το μήλο της Καρχηδόνας



Σε ροδώνες ανθισμένους

στην κορυφή της κόκκινης κορώνας

στεφάνια να φέρεις και καρπούς

σπόρους μύριους σε θύλακες

από λευκή ή λευκοκίτρινη μεμβράνη

χρυσά περιδέραια να στολίσουν

με χάντρες και πλουμίδια

κτερίσματα και ψιλόλιγνα αγγεία·

κι ας ναυάγησες στο Uluburun μαζί και με άλλα πολύτιμα

κι ας απανθρακώθηκες ξύλο ροδιάς στο Ακρωτήρι·

ο Πολύκλειτος θα σε σμιλέψει και πάλι στο χέρι της θεάς

κι ο Ιεροφάντης θα σε μυήσει για άλλη μια φορά στα Ελευσίνια·

μυστήριο η ζωή

μυστήριο και ο θάνατος·

και να μνημονεύσεις την Περσεφόνη ή/και την Προσερπίνα

και κάθε Madonna που κράτησε στο χέρι της το ρόδι

σε ένα χορό καλοτυχίας

με όλους τους νεκρούς σου

και όλους τους ζωντανούς

ευχή στο στόμα κόκκινη

η συμφιλίωση



 *



Εύη Μαυρομμάτη



Όταν θα σβήσουν οι ευχές

Έχει νυχτώσει.

Ξαπλωμένη στον καναπέ σου,

στερεμένη πια από ευχές,

χαζεύεις το στολισμένο δέντρο απέναντί σου

που αναβοσβήνει παιχνιδιάρικα.

Ύστερα, το βλέμμα σου βυθίζεται στο σκοτεινό βάθος του τζακιού

για ν’ ανεβεί λίγο αργότερα –πολύ διστακτικά–

στο ημιφωτισμένο μειδίαμα της Φρίντα,

που δε λέει να πάρει το βλέμμα της από πάνω σου

κι ας μαίνεται πίσω της η τρικυμία.

 

Ακούς τα κύματα να βουίζουν,

τα βλέπεις να σε κυκλώνουν,

δεν προλαβαίνεις να πάρεις αποστάσεις,

ούτε και να φορέσεις τη μάσκα σου τη γιορτινή.

 

Το βελούδινο φόρεμά σου αρχίζει να βαραίνει απ’ το νερό.

Ο χώρος σκοτεινιάζει.

Μόνο τα φωτάκια στο μπαλκόνι αντέχουνε ακόμα.

Όχι όμως για πολύ.

Έχουν αρχίσει να σβήνουνε κι αυτά ένα προς ένα.

 

Αν προλάβεις ν’ αγγίξεις έστω το τελευταίο

προτού να είναι αργά,

ίσως να ζωντανέψει μέσα σου το φως μίας ευχής.

 

Σηκώνεσαι και τρέχεις σαν τρελή μες στο σκοτάδι,

ανοίγεις όπως όπως το παράθυρο

και, μ’ ένα σάλτο, χιμάς στα κάγκελα,

πάνω στο τελευταίο μισόσβηστο λαμπιόνι.

 

Έντονος πόνος και η γεύση του αίματος στο στόμα.

Το σαλόνι είναι στεγνό,

τα φωτάκια παιχνιδίζουν ανέμελα.

 

All I want for Christmas is my two front teeth

ακούγεται απ’ το ραδιόφωνο,

τη στιγμή που ξαναμπαίνεις τρεκλίζοντας στο σαλόνι,

κρατώντας σφιχτά στο χέρι σου τα δυο σου δόντια

τα χρυσοπληρωμένα.

 

Η Φρίντα σού κλείνει το μάτι

σφυρίζοντάς σου επιδεικτικά.


 *



Ασημίνα Ξηρογιάννη

2022



Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος,

τη δυστοπία ψηλαφίζω σιωπηλά.

Άγονη γη είναι τούτο το σκοτάδι.

 

Μέσα στο σώμα μου κατοικεί κραυγή εναγώνια,

Αλλά τολμώ να φωνάξω ευχή αιώνια:

 

Να μη δω πρόσφυγες αυτό το 22

Μ’ όλου του κόσμου να συνδεθώ την ομορφιά

Να εμβολιαστώ με την αγάπη

Σε σκοινιά ευφορίας να κρεμαστώ

Στον κήπο της θάλασσας να κολυμπήσω

Να ελευθερωθώ

Με χαμόγελα ν’ ανθίζω.

 

Κι εσείς μαζί μου.

 

*



Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

 

Με ρωτάς για τον καινούργιο χρόνο τι να ευχηθώ:

να κάνω εκείνη την επανάσταση

που τον κόσμο όλο θα αλλάξει

φτώχεια, αρρώστια, θάνατος,

τίποτα μην περάσει

και δε θέλω καμιά κορώνα

-σίγουρα όχι αυτή που φοράμε δυο χρόνια.

Μα αν δεν τα καταφέρω όλα αυτά-

Μια γαρδένια στο βορρά

να αντιστέκομαι στην παγωνιά

Μια λεμονιά στην ανατολή

να καθαρίζω απ’ τον υγρό νοτιά

Να περπατώ καμαρωτή

στον πόνο και στη μοναξιά

Να χαιρετώ τον ήλιο στη βροχή

Να δω εραστή, φίλο και όνειρο μαζί

Μάνα, πατέρα, γιο, και κόρη

να κρατώ σε μια μεγάλη αγκαλιά

Να γράφω, να γράφω και να διαβάζω

Να βρω τόπους αταξίδευτους ξανά

Το σώμα μου, σαν καλός στρατιώτης

να αντέξει και άλλη μια χρονιά

Με ρωτάς για τον καινούργιο χρόνο τι να ευχηθώ:

Να αγαπήσω και να αγαπηθώ.


 *


Νάνα Παπαδάκη


Μες στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε κι αφού πρώτα στείλω τη σκέψη μου σ’ όσους έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους, εύχομαι:

Η ευφυΐα να λειτουργεί για το κοινό καλό.

Να μπορούμε να ησυχάζουμε περισσότερο ο ένας μες στον άλλον, ο ένας μες στα μάτια του άλλου.

Να στηρίζουμε το χαμόγελό μας στου άλλου το χαμόγελο.

Να μην προσπερνάμε τον πόνο, ή την αξία.

Να δίνουμε τις μάχες μας με περηφάνια και διαφάνεια.

Είμαστε περαστικοί, άρα υπεύθυνοι για αυτά που θα παραδώσουμε.

Είμαστε οι προηγούμενοι που κάποιοι θα θυμούνται με αγάπη ή θα θέλουν να ξεχάσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Η εποχή μας έχει πια άλλες αξίες, άλλες προτεραιότητες, άλλους στόχους.

Εύχομαι όσοι έχουν εξουσία να το αντιληφθούν και όσοι νομίζουν ότι δεν έχουν να κοιτάξουν τα μάτια όσων τους αγαπούν.

Είναι δύσκολα, αλλά και πότε δεν ήταν.


 *


Μαρία Πατακιά


«Το τάνκα της Πρωτοχρονιάς»

Δώσε μια μπάτσα

Στο νιογέννητο χρόνο

Η ενέργεια

Να πάρει αναπνοή

Με μια καινούργια λέξη

 

*


Χρυσάνθη Πολύζου



Η ζωή μας, ένα αδιάκοπο καρουζέλ.

Στροβιλιζόμαστε σε ατελείωτους κύκλους.

Ένα μόνο είναι σίγουρο:

Οι άνθρωποι, οι σημαντικοί για μας, είναι μαζί μας στη βόλτα.

 

Καλή χρονιά λοιπόν, χαρούμενοι με τους ανθρώπους που αγαπάμε κι έτοιμοι να βρίσκουμε νόημα στην κάθε μας στιγμή!

 


*


Σοφία Πολίτου-Βερβέρη

Όλα στη θέση τους

 


Κάθε χρονιά έρχεται με τρόπο θαυμαστό

και βάζει όλα τα πράγματα στη θέση τους.

Όλα τα πράγματα.

Κι αν εμείς είμαστε οι επιλογές μας,

ο χρόνος τι είναι;

 

*



Αγγελίνα Ρωμανού


Σαν απομεσήμερο

κι ετούτη η χρονιά

έχει το φως που της ταιριάζει.

Ροζέ της λησμονιάς

και το βαθύ του ωκεανού για να πλαγιάσει.

 

*


Μαριαλένα Σπυροπούλου

Ονειρεύομαι έναν κήπο


Τις νύχτες όταν έρχεται αυταρχικός μπροστά μου

Με το μπαστούνι και το ημίψηλο καπέλο του

Ο ύπνος

Ενίοτε αμίλητος και πάντα βλοσυρός

Κρύβομαι κάτω από τη ζεστασιά που δίνουν οι πτυχώσεις του δέρματός του

Και ονειρεύομαι

Έναν κήπο

Με χώμα που μόλις υγράνθηκε και ζωντάνεψε στο βαθυκόκκινο χρώμα του

Και στέγασε μυριάδες μικρές αόρατες ψυχές

Και βλαστήσαν εκεί στα βάθη του

Λουλούδια από καρπό

Λουλούδια από ανθό

Και η μουσική που σκόρπισε

Κάλυψε τη ζωή

Μέσα στο πέπλο της

Ονειρεύομαι έναν κήπο

Είναι αυτός που είδα κάτι κρύες νύχτες να φωτίζει μέσα μου

Κοιμήθηκα μέσα στο ξέφωτο

Και ας ήταν χειμώνας και ίσα που μπουσουλούσα

Τον είδα, σας λέω

Ανθίζει τα βράδια

Μέσα στην ερημιά

Μέσα στα παγωμένα πρόσωπα

Πίσω από τις στροφές που δεν γίνονται ευθείες

Κάτω από κάθε τσιμέντο

Και κάθε πέτρα

Υπάρχει αυτός ο κήπος

Τον ακούω σε κάθε μου βήμα

Και ξεκουράζομαι

 

*


Λίνα Στεφάνου


Αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

Αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

Αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

Αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

αγάπη αγάπη αγάπη

 

επειδή Αγάπη είναι

η απάντηση σε όλα.

 

 Καλή χρονιά!


 

*




Μαρίκα Συμεωνίδου

Τι να σας ευχηθώ



Κάποτε έκανα 3 ευχές όσοι ήταν κι οι μάγοι

Μέχρι που γνώρισα κάποιον που γεννήθηκε στις 3

Που με μάγεψε

Μεγαλώνοντας έκανα διάφορες ευχές κάποιες πραγματοποιήθηκαν

κάποιες ακόμα

περνώντας τα χρόνια κατάλαβα πως η μεγαλύτερη ευχή είναι να ‘χεις χρόνο ή χρόνια

τώρα κοιτάζοντας τους καθρέφτες - φωτογραφίες

μία μόνο ευχή …

ΑΝΤΟΧΗ

 

 *



Ελένη Τζατζιμάκη

2

0

2

2

Εάν τα χρόνια ήτανε

Κουτιά από σπιρτόκουτα

Το ένα πάνω στ’ άλλο

Κι απότομα τραβούσες το μηδέν

Θα ‘μέναν μόνο δύο

Κι άλλα δύο

-δύο, ακόμη-

Ζευγάρια, να θυμίζουνε

Εκείνα που περάσανε

Κι εκείνα που θα 'ρθούνε

-να 'ναι γλυκά

Σαν κόκκινα κεράσια,

Να 'ναι διπλά, σαν σπάνιοι αγαπημένοι,

Να είναι δύο,

Όπως φεγγάρι ολόγιομο,

Που καίει

Ό,τι πονούσε

Στη φωτιά του.


 *

 


Ερμοφίλη Τσότσου


Είκοσι δύο ώρες, μέρες, ευχές

εξαργυρώνοντας νοσταλγίες, υποσχέσεις

θελήματα απερισκεψιών.

Εκατέρωθέν μας, αφήσαμε

επιφάνειες διάτρητες να

περιμένουν ακόμη ένα έτος.


Αναδημοσίευση από www.allyou.gr