Χρήστος Ντικμπασάνης /// Ποιήματα

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ

Τι θέλεις να σου χαρίσουμε
για να μας παραδώσεις αυτόν τον πλανήτη;
Γύρεψα δυο άστρα να κοιτάζω
μες στις λάμψεις τους τα μάτια σου
Γύρεψα δυο αστεροειδείς ν’ακούω
στον ήχο τους τη γλυκιά σου φωνή
Γύρεψα μια μαύρη τρύπα να χάνομαι
μες στην τρυφερή σου αγκαλιά

Τι θα μας προσφέρεις θυσία;
Πάρτε τα γόνατά μου
Δεν αντέχω άλλες υποκλίσεις
Πάρτε το πρόσωπό μου
Δεν αντέχω άλλο τους μορφασμούς
του φόβου και της μοναξιάς
Πάρτε τα έτη φωτός που διένυσα
μέσα στην αιώνια νύχτα
Μόνο μην παίρνετε τη ψυχή μου
Τη χρειάζομαι για να μου μετράει

τους παλμούς των εξασθενημένων μου πόθων.

***

ΣΙΩΠΗ

Σιωπηλός
Χάθηκε η φωνή σου ανάμεσα σε άστρα

και ξεχασμένους πλανήτες

Στέγνωσε το στόμα σου από λέξεις

στο ξερό άνεμο τόσους αιώνες εκτεθειμένος
Πώς να σε ακούσω;

Σκαμμένο χώμα το σώμα σου
Το πρόσωπό σου στεγνό ποτάμι
Τα χέρια σου άδεια από δροσιά
Τα πόδια σου σα μέταλλο χωρίς αρθρώσεις
Πώς να σε νιώσω;

Μες στην αιώνια νύχτα περπάτησες έτη φωτός
Τώρα τ’αποτυπώματα των γυμνών σου ποδιών
έχουν πλέον σβηστεί
Οι εκρήξεις του ήλιου έχουν κρύψει την σκιά σου
Οι αποικίες που ίδρυσες έχουν καταλυθεί από δαίμονες

Πώς να σε δω

***

ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ

Όταν με το καλό ξανοιχτείς στο διάστημα,
μην τρομάξεις στους πόθους σου μπροστά
Όταν μάθεις ότι δεν είσαι μόνος σου
στο Σύμπαν, γιορτή να στήσεις μαζί μου
Ταξίδι σκοτεινό θα κάνεις
μ’ένα σκάφος γεμάτο αινίγματα
και κωδικοποιημένα ιερογλυφικά
Σε παγωμένους πλανήτες θα σηκώσεις τις σημαίες σου
Άστρα κι εξωπλανήτες καινούργιους θα γνωρίσεις
Αλλόκοσμους πολιτισμούς θα φέρεις
στην επιφάνεια των γνώσεων σου
Θα δεις νέα για εσένα ζώα και παράξενα φυτά
Θα χορτάσεις μ’εξώκοσμους καρπούς
που ξυπνούν πανάρχαιες μνήμες
Θ’ακούσεις άσματα και ψαλμωδίες περίεργες
από στόματα αλλόκοσμων όντων
Μες σε διαστρικές καταιγίδες θα κοιμηθείς,
βλέποντας όνειρα γλυκά
για κεραυνούς που ξυπνούν τους πόθους,
γι’αστραπές που ξεκουφαίνουν τις αναμνήσεις
Μη φοβηθείς
Η ηλεκτρισμένη βροχή δε μπορεί να σε βλάψει
Οι σταγόνες της είναι μικρές
χαριτωμένες δροσοστάλες παιδικών σου επιθυμιών

που τώρα πια αρχίζουν να εκπληρώνονται.

(Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή  Αποικίες στην άμμο του διαστήματος και εμπνευσμένα από τις αποστολές που ήδη άρχισαν να πραγματοποιούνται, όπως στον πλανήτη Άρη, με σκοπό τον αποικισμό)