Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟ [ΗΧΗΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ]

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη διαβάζει το ποίημα «Φωτοτυπίες» του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ /// Ο ΝΕΚΡΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΑΣ

[Κείμενο -ηχητικό αρχείο]

Ο νεκρός αδερφός μας μένει ακόμα μαζί μας

εδώ στη σκιά του σπιτιού σοβαρός ψιθυρίζει

μια μουσική που αγαπούσε ακούγεται λες

κι ας μη φτάνει πάντα στ’ αυτιά μας κι ας

πηγαίνει και σβήνει στη σκιά της ζωής μας

σαν την πόρτα που ανοίγει και κλείνει μονάχη

σαν τη βρύση που αναίτια στάζει, καρτερικά

στρέφει ξανά την κλεψύδρα, ξεϋφαίνει

της νύχτας το μαύρο ιστό, το σπίτι φυλάει

να μην το πονάει η μνήμη που το σκάβει

κρυφά που μας σκάβει ο νεκρός αδελφός μας. 

EΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΧΜΕΤΗΣ /// ΑΝ Μ ΄ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ

Ε.Αχμέτης 

Αν μ αγαπούσες, απόψε όλα θ άλλαζαν.
Θα σταματούσε η βροχή,
θα κόπαζε ο αέρας που παίρνει τις σελίδες
και τις σκορπά κι οι λέξεις δραπετεύουν.
Δεν θα ακούγονταν μία στο τόσο οι χορδές της κιθάρας,
δεν θα μύριζε κονιάκ και σοκολάτα υγείας.
Αν μ αγαπούσες, είμαι σίγουρος
πως θα σταματούσε ο Βαρλάιν να εκθειάζει το σώμα του Ρεμπω.
Θα μιλούσε πια, για τα ποιήματά του.
Ο Βρεττάκος θα ήταν ο πρώτος μας ποιητής με Νόμπελ.
Η Αφροδίτη της Μήλου θα είχε χέρια,
μα δεν ξέρω αν θα ήταν πιο όμορφη.
Ξέρεις καμία φορά αυτό που λείπει στον άλλο,
τον κάνει τόσο ελκυστικό σε μας.
Αν μ αγαπούσες, δεν θα ήμουν τόσο λυρικός.
Μάλλον πεζός θα γινόμουν.
Και θα έγραφα άρθρα κι όχι ποιήματα.
Για να μπορέσουμε να ζήσουμε.
Ένα μεροκάματο για να κάνουμε οικογένεια κι ένα παιδί.
Καθημερινές σκέψεις σε στήλη εφημερίδας,
από μια άσχετη αφορμή θα μιλούσα για κάτι σημαντικό.
Η γραφή μου με τον καιρό θα ξέφτιζε.
Θα έγραφα για να γράφω.
Αλλά θα είχα εσένα.
Το να θυσιάσει κάνεις την ποίηση στον βωμό του Έρωτα,
δεν είναι έγκλημα.
Το να θυσιάσεις όμως τον έρωτα στο βωμό της ποίησης,
αυτό είναι κακούργημα.
Αν μ αγαπούσες, θα πηγαίναμε τις Κυριακές στον εθνικό κήπο.
Θα βλέπαμε ταινίες, θα πηγαίναμε θέατρο, θα παίζαμε θέατρο.
Θα σου διάβαζα Σαίξπηρ, Μπωτλαιρ, Νερούδα
και κάποια δικά μου από άλλες ερωτικές μου στιγμές.

Α όχι, μην σουφρώνεις τα φρύδια σου,
οι ποιητές είναι διασκορπισμένα κομμάτια.
Η Τέχνη τους βοηθά να γίνονται κάποιες στιγμές ένα.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ /// ΠΑΙΧΝΙΔΙ [ΗΧΗΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ]

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη διαβάζει το ποίημά της «Παιχνίδι» από το βιβλίο της«Λίγη φθορά για γούρι», Γαβριηλίδης 2017!

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ποτίζω τα αισθήματά μου καθημερινά.
Τα κυκλοφορώ στους δρόμους μετά
να τα θαυμάσουν όλοι –
που είναι έτσι ανθισμένα.
Να θέλουν να τα κόψουν,
αλλά να διστάζουν.
Κι εγώ να διασκεδάζω με τους δισταγμούς τους.
Και να κρυφογελώ.
Κι έπειτα να κόβω ένα και να τούς το δίνω δώρο.
Μια χαρά,
Μια λύπη,
ή μια τύψη –
να φεύγει από πάνω μου.

Να ξαλαφρώνω