Ο Claudiu Komartin γεννήθηκε στο Βουκουρέστι. Το πρώτο του βιβλίο, Păpușarul și alte insomnii, 2003/ Ο Καραγκιοζοπαίχτης και άλλες αϋπνίες/ , κέρδισε το πιο διάσημο βραβείο για ένα λογοτεχνικό ντεμπούτο στη Ρουμανία, στιγμιαία καθιστώντας τον ως μια νεαρή και αναγνωρισμένη φωνή της γενιάς του. Εκτός του ότι γράφει ποίηση, ο Komartin είναι ενεργός μεταφραστής και εκδότης.
Ως ποιητής, ο Komartin δεν ενδιαφέρεται μόνο για το παρόν, αλλά υποστηρίζει ενεργά την ποίηση της πατρίδας του, έχοντας εκδώσει τρεις ανθολογίες της ρουμανικής ποίησης. Ακόμα διατηρεί τη θέση του ως ένας σημαντικός νέος ποιητής δημοσιεύοντας τακτικά νέα έργα. Μετά το ντεμπούτο του έχει δημοσιεύσει την συλλογή Circul domestic/Το Οικογενειακό Τσίρκο, 2005, η οποία βραβεύτηκε από τη Ρουμανική Ακαδημία με το Βραβείο Ποίησης· Un anotimp în Berceni/ Μια εποχή στο Μπερτσένι, 2009 · Cobalt /Κοβάλτιο, 2013 και Maeștrii unei arte muribunde. Poeme alese/Μαιτρ μίας ψυχορραγούσας τέχνης, 2010-2017.
Ο Komartin είναι επίσης ένας διεθνώς συνδεδεμένος ποιητής. Μεταξύ 2011-2012, ήταν ο διαμένον συγγραφέας στο Πολιτιστικό Ινστιτούτο της Ρουμανίας στο Λονδίνο και μετά από αυτό δημοσίευσε το μακρύ ποίημα «Ποίημα για ποπ» στο περιοδικό Long Poem . Είναι επίσης μεταφραστής της γαλλικής, αγγλικής και ιταλικής λογοτεχνίας. Η διεθνή εμπλοκή του εκφράζεται επίσης με αυξανόμενο το κοινό του, με το έργο του να έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Σουηδικά, Φλαμανδικά, Σλοβενικά, Ουγγρικά, Σερβικά, Τουρκικά, Κροατικά, Βουλγαρικά, Πολωνικά, Τσεχικά, Ιαπωνίας και Κορεάτικα.
Ο Komartin είναι ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Poesis International και του εκδοτικού οίκου Max Blecher (Max Blecher Publishing
ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ
Κοίτα, μπορούμε και μείς, μου είπε,
μπορούμε και μείς να αισθανόμαστε ασφαλείς,
μπορούμε να χάνουμε τη ροή της ιστορίας χωρίς να ντρεπόμαστε γι αυτό,
μπορούμε να χαλαρώσουμε ακούγοντας, ενώ καπνίζουμε,
την αναπνοή της πόλης, τους θορύβους της πως επιβραδύνονται από το κρύο
θα μπορούσαμε να βγούμε έξω στο μπαλκόνι να ανάβουμε πυροτεχνήματα
η σύνταξη είναι πλέον μια ομίχλη όπου σκαλίζουμε
περιστασιακές σιλουέτες, καμπύλες που θρυμματίζονται σε μια στιγμή
γαλέρες μεγάλες από καπνό που ταξιδεύουν ανατολικά
και μείς με την νευρωτική φλυαρία μας με προσοχή στο
τικ τακ του ρολογιού που κάποιος άφησε στο κιγκλίδωμα
σαν περιμένουμε να έρθει κάτι που δεν θα μπορούσαμε να αρνηθούμε, κάτι
από πού εισέρχονται και εξέρχονται ισχυρά καλώδια γυαλιστερές κατάμαυρες φλέβες
με την σκέψη στα φθινόπωρα όταν θα μπορούσαμε
να τινάζουμε τα μυαλά μας μ’ ένα ομηρικό γέλως
ακατάσχετο γέλιο, σαν από μια καλή δουλει
****
ΓΙΟΓΙΟ
όταν
δεν
θα
υπάρχουν
άλλες
δαπάνες
και
ο θάνατος
θα
κάνει
τα υπόλοιπα
θα
πρέπει
να
μιλήσουμε
ανάμεσα
στις
σανίδες
θα
σκάσουμε
στα
γέλια
*****
Ξένος
Η αθωότητα στις χειρονομίες αυτών των
εξαντλημένων και ελπιδοφόρων μεταναστών
με πληγώνει
γιατί σε τίποτα δεν πιστεύω εγώ
και έπαψα πια να ελπίζω
γιατί θέλω σπίτι και θέλω όσο πιο μακριά απ‘ το σπίτι
γιατί θέλω εδώ και θέλω αλλού
γιατί θέλω να μην με ενοχλούν
και η αγάπη θέλω να μου καλύπτει το πρόσωπο μ’ ένα μαξιλάρι
και να πατήσει
«καλύτερα σαν κατσαρίδα να σε δει
παρά καθόλου»
είδα συνωστισμένα αεροδρόμια
πολιτισμένος και σοβαρός κόσμος να περιμένει να αναπτερώνει
και είδα δεκάδες περιστέρια
για πενταροδεκάρες να σκυλοτρώγονται
σε μια πλατεία, στην καρδιά της Ευρώπης
το χέρι πίσω στο κλουβί
κάγκελα στο στόμα
μαραμένα φτερά μάταια συσπάνε
μαυρίζουν
και πέφτουν
*****
30 Ιούλη. Ποίημα αγάπης
Όλα τα πράγματα που μου θρυμματίζουν την καρδιά
είναι σε αυτό το δίσκο
Όλα τα πράγματα που μου σκορπούν το αίμα
είναι σε αυτό το δίσκο
Το πήλινο ειδώλιο αινίγματα και ηλίανθος
είναι σε αυτό το δίσκο
Ένας δυνατός άντρας σπρώχνει από ένα τοίχο
μια τεράστια σύριγγα
Άλλος (αριστοκράτης) ξεπουπουλίζει ένα πουλί
Όλα τα πράγματα που μας έκαναν να τρέμουμε από χαρά
Τα παιχνίδια εξοντωντικά
η κλινική χαρά τοξικομανή αγγέλου
τα χέρια μου, πράσινα, αδέξια
είναι σε αυτό το δίσκο
Επέλεξε
*Η φωτό είναι παρμένη από εδώ-[Bruno Catalano: Ο μετανάστης]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου