KΡΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ /// Κατερίνα Ατσόγλου, Συμβολισμοί

Κατερίνα Ατσόγλου, Συμβολισμοί: Μια ποιητική συλλογή που θα ταράξει… τη συνείδηση του αναγνώστη!

της Αθηνάς Μαλαπάνη, Φιλόλογου-Συγγραφέα



Οι Συμβολισμοί αποτελεί τη νέα ποιητική συλλογή της Κατερίνας Ατσόγλου από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ήδη από τον τίτλο μαρτυρείται το βαθύτερο νόημα αυτής της συλλογής. Πρόκειται για ποιήματα που μέσα από πολυποίκιλους συμβολισμούς εκφράζουν βαθύτερα μηνύματα, με στόχο την αφύπνιση της συλλογικής συνείδησης.
Η ύπαρξη των συμβολισμών αποτελεί μία χαρακτηριστική καλλιτεχνική τεχνική κι ένας από τους πιο επιτυχημένους αλληγορικούς τρόπους για την έκφραση προβληματισμών. Επιπροσθέτως, αποτελεί την καλύτερη ηθοπλαστική τεχνική που κάθε καλλιτέχνης επιστρατεύει για να εκπαιδεύσει το κοινό του. Οι συμβολισμοί ενεργοποιούν τη σκέψη και εξάπτουν τη φαντασία μας για να διαπιστώσουμε τα βαθύτερα νοήματα που λανθάνουν πίσω από αυτούς.
Οι συμβολισμοί αφορούν στον έρωτα και την αγάπη, τη ζωή και τον θάνατο (σωματικό και ψυχικό), την επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους και τις προσωπικές -αλλά και απρόσωπες- σχέσεις, τη μοναξιά, την Ποίηση ως Τέχνη και έκφραση, όλα όσα έχουν σχέση με τον άνθρωπο και την ευημερία της οντότητάς του.
Η συλλογή ξεκινά με ένα Ποίημα Ποιητικής, δηλαδή ένα ποίημα με αυτοαναφορικότητα, ένα ποίημα που συνομιλεί με τον εαυτό του και αποκαλύπτεται. Με αυτήν την τεχνική, η ποιήτρια αποκαλύπτει σταδιακά πώς δημιουργεί το ποίημά της, πώς υπηρετεί την Τέχνη της αποδεικνύοντας έτσι πόση επιδεξιότητα και μεράκι διαθέτει. Αυτό το ποίημα αποτελεί το καλύτερο καλωσόρισμα για τον αναγνώστη, καθώς η ποιήτρια αυτοπαρουσιάζεται, υποστηρίζοντας ότι Η ποίηση/ είναι ο τρόπος και ο σκοπός της ζωής μας. Άλλωστε, μπορεί να εκφράσει ακόμα και λόγια χιλιοειπωμένα πάνω σε λευκές κόλλες χαρτιού (Λευκή σελίδα, σσ. 8-9).
Η συνέχεια της συλλογής έχει πιο ερωτικό χρώμα. Ο έρωτας προβάλλεται τόσο με την όμορφη όσο και με την απογοητευτική πλευρά του. Τα περισσότερα ποιήματα προβάλλουν τις άτυχες ερωτικές σχέσεις [Πέτρες Σμαράγδια, σ. 24: (…) κι ας είχα μες στα χέρια μου/ της ερημιάς τα χάδια, Ο Έρωτας, σ. 25: Ο έρωτας δεν ρωτά (…) Σε γυμνώνει./ Σε αποτελειώνει./ Σε συνθλίβει./ Σε αφήνει μόνο, Δίνη του Έρωτα, σ. 43-45: Η αγάπη κρατά αιώνες (…) Τρέλα είναι ο έρωτας./ δεν έχει καταγωγή/ χρώμα/γλώσσα/βάρος]. Τα συναισθήματα επηρεάζονται από την καθημερινή τριβή (Ήρθαν τα χρόνια της φτώχειας και της ανέχειας…, Αρχίσαμε και τις εκπτώσεις…και λίγο από ζωή στο Λίγο από ζωή, σσ. 10-11), με απόρροια να εκφράζουν και την ανάγκη της επανάστασης [κυρίως τις ώρες
που αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη ζωή/ βρέχονται οι σημαίες/ τα λάβαρα … στον ιστό τους, Πάλι βρέχει, σ. 12 και στο 2115 μ.Χ., σ. 16: (…) ευτυχώς γιατί κανείς δεν είχε κουράγιο για την «Επανάσταση»].
Πολλές φορές, προβάλλεται η αμφισβήτηση, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην πρόοδο (Όταν ο άνθρωπος παύει να πιστεύει στο δεδομένο/ αρχίζουν τα «δράματα» στο Πίστη, σ. 13). Έτσι, η ποίηση αποκτά ένα πιο κοινωνικό περιεχόμενο. Τα κοινωνικά μηνύματα προβάλλονται μέσα από τη συλλογή (Πώς γίναμε αδιάφοροι/ σκληροί/ να υπομένουμε τον πόνο και τη φρίκη; Αναζήτηση Αλήθειας, σ. 15) και κατακρίνουν το ανθρώπινο είδος για την αλαζονεία του που του στερεί την πρόοδο και τον αληθινό έρωτα (Όνειρα βουτηγμένα σε φορμόλη, σ. 17: Η αλαζονεία δεν αφήνει το τίποτα/ να γίνει κάτι).
Επομένως, πρόκειται για μια πολυεπίπεδη ποιητική συλλογή με πυκνότητα μηνυμάτων σε όλα τα επίπεδα. Αν θέλετε να αισθανθείτε, να συγκινηθείτε και να προβληματιστείτε, μην την χάσετε!