Η ΜΟΥΣΑ Ο ποιητής πάσχει από δόξα. Σε κάθε ποίημα η ίδια λόξα. Τη Μούσα κατηγορεί ευθέως που δεν τιμήθη ως κορυφαίος. Η επιθυμία κύκλους κάνει. Μοναδική ελπίδα η κάννη. Οι κριτικοί βοηθείας χείρα τείνουν και η Μούσα του χήρα μένει να περιμένει πάντα τη δόξα και τον ανδριάντα.
Η Ευσταθία Δήμου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασσική και Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τις θεατρικές διασκευές πεζογραφημάτων. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Στη Σπορά των αστεριών" (Νέος Αστρολάβος/Ευθύνη, 2011), "Σονέτα" (Gutenberg, 2016) και "Απώλεια λήθης" (Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2019). Άρθρα, διηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2011 ήταν υποψήφια για το βραβείο καλύτερου νέου ποιητή στο 32ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ + Ο ΕΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΥΖΗΤΑΝΕ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΕ + ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΠΟΥΝΙΕΣ
Κυρίες + κύριοι υποδεχτείτε στην κόκκινη γωνία τον Σταύρο Καμπάδαη + στην μπλε γωνία τον εαυτό του Είναι η πρώτη φορά που θα είναι αντίπαλοι Ανέβηκαν στο σκοινί Ο Καμπάδαης είναι στο κέντρο του ρινγκ ψάχνει για κράτημα Ζουλάει το κεφάλι του αντιπάλου 2ο χτύπημα στα ρουθούνια υπέροχο Αιφνιδίασε τον εαυτό του Η αγαπημένη του κίνηση τώρα το πόδι πίσω απ’ τον ώμο Πέτυχε τον αντίπαλό του με δυο χτυπήματα Φαίνεται είχε πρόβλημα δεν του άρεσε καθόλου αυτό 2ο ανάποδο απ’ τον εαυτό του Με μια υπέροχη κίνηση Αιφνιδιάζει τον αντίπαλό του τον δαγκώνει επίτηδες Ο διαιτητής τον προειδοποιεί Ο Σταύρος Καμπάδαης βγάζει τον εαυτό του νοκ-άουτ + είναι ο νικητής ****
Ήταν τέτοια μέρα που την επόμενη στα πρωτοσέλιδα διαβάζεις «Έβρεξε τόσο όσο δεν έβρεξε όλο τον χειμώνα» Έστριψα αριστερά τη μηχανή στο φανάρι Ξαφνικά εμβόλιμα ένα τεράστιο όχημα κατευθύνθηκε καταπάνω μου Στην προσπάθεια να δω τι ήταν αυτό δεν είδα το διπλοπαρκαρισμένο όχημα Το ποιος έφταιγε δεν ήταν ξεκάθαρο για όλους + κάλεσα το 3ψήφιο νούμερο Ενώ πληκτρολογούσα κατάλαβα κάποιον πίσω μου Κάτι σαν απειλή Τότε είδα να κρατάει ομπρέλα για να με προστατεύσει απ’ τη βροχή ο τύπος των φαναριών... Θέλω να έχω άκρες στα αντίπαλα στρατόπεδα
Όταν βρεθώ στα ουράνια κρυφό άσο να μην έχω την ευχή του παππού + της γιαγιάς αλλά προσευχή αλλόθρησκου Που λέει στον θεό του «Παμμέγιστε Αλλάχ βοήθα αυτό το παιδί + ας είναι χριστιανό» ****
ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΕΧΝΗ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΖΕΙΣ
Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που όταν θέλουν να πουν κάτι θα αναφερθούν σε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό Κάθε φορά που βγαίναμε η συζήτηση θα κατέληγε στα διαβάσματά του «Έχω διαβάσει αυτό Έχω διαβάσει εκείνο» Ήταν ο τρόπος να πει αυτό που ήθελε Ήταν καλό παιδί σε γενικές γραμμές αλλά ο καθένας μας έχει τα θεματάκια του Άρχισε να μου λέει για τη γυναίκα για το παιδί του Ότι είχαν δοκιμαστεί αρκετά με τη γέννησή του + μια λοίμωξη που ακολούθησε Μετά μου είπε ότι ετοιμάζει άλλο παιδί Τον ρώτησα πώς τόση βιασύνη Μου είπε για να έχει παρέα το μικρό Στην πραγματικότητα είμαστε πάντα μόνοι του είπα ειδικά όσο μεγαλώνει η παρέα τόσο πιο μόνοι νιώθουμε Δεν έδωσε σημασία επέμεινε όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά **** Μετά μου απάντησε όπως τα μοντέλα όταν τα ρωτάνε πώς νιώθουν με τον ερχομό του παιδιού «Κατάλαβα ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου + δεν στρέφονται όλα γύρω από εμένα» «Εσύ;» με ρώτησε «πώς νιώθεις με το παιδί;» «Μου έδειξε πόσος είμαι Πόσο βρόμικος Πόσο σάπιος Πόσο σκάρτος Με νίκησε με την αλήθειά του» Αμέσως ζήτησε λογαριασμό Δεν είχε ψιλά Κέρασα εγώ
