ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ(9.9.2019)
Ο ηθοποιός που έκανε την Μήδεια ενθουσίασε τα πλήθη!Ο Περικλής απολάμβανε την παράσταση με την ψυχή του.Οι αντιδράσεις του κόσμου,οι υπεροχες ερμηνείες νικούσαν την θλίψη που του γεννούσε η εξαφάνιση της Ασπασίας.Εντάξει,είχε συμβεί κι άλλες φορές ,όμως αυτό που σκεφτόταν ήταν πως δεν πήγαινε άλλο.Θα έπρεπε να βάλει κάποιον έμπιστο δούλο να την παρακολουθεί.Η ζήλια του ήταν πάντα εκεί να του υπενθυμίζει ότι εκείνος και η γυναίκα που αγαπούσε ήταν φτιαγμένη απ΄εντελώς διαφορετικό υλικό.
Η Ασπασία ήταν όμορφη ,μοιραία,περπατούσε στις στοές και όλα τα βλέμματα κολλούσαν πάνω της και κείνη το απολάμβανε.Ο ίδιος πάλι,ως ηγέτης ,βίωνε την αγάπη του λαού.Είχε κάνει πολλά έργα για την πόλη .Είχε καταστήσει την Αθήνα το κέντρο όλης της Ελλάδας.Συνέρρεαν εκεί άνθρωποι από όλα τα μέρη της Ελλάδος ,αλλά και πολλοί ξένοι.Κατά τη θητεία του η πόλη γνώρισε μεγάλες δόξες σε όλους τους τομείς.
Πριν πάει να δει την Μήδεια με την παρέα και τον Κλεομένη τον δούλο του ανακάλυψε πως η Ασπασία δεν ήταν πουθενά.«Πάλι αόρατη έγινες»,σκέφτηκε,«πάλι μόνο τον εαυτό σου κοιτάς,ξεροκέφαλη,γυναίκα.Φώναξε τον γιο του που έφερε το όνομά του ,όμως ούτε και κείνος είχε καμιά ιδέα για το πού μπορεί να ήταν η μητέρα του.
Ο Περικλής την διεκδικούσε για τον εαυτό του.Πάντα φοβόταν ενδόμυχα πως μπορεί να γύριζε στο «παλιό της επάγγελμα».Ηταν όμορφη γυναίκα η Ασπασία.Εκείνος ήξερε πως πολλοί άνδρες την είχαν γευτεί.Και πολλές γυναίκες την συζητούσαν και ποτέ δεν μπορούσαν να είναι μαζί της αντικειμενικές.Τους τελευταίους μήνες έλειπε συχνά χωρίς να εξηγεί ακριβώς πού πάει .Ολα αυτά που έλεγε ήταν μαλλον φθηνές δικαιολογίες και τίποτα άλλο.
Η προέλευσή του στο θέατρο ήταν ένα θείο δώρο πάντα.Εκεί χαλάρωνε,εκεί μάθαινε,εκεί διασκέδαζε.Πίστευε πως όλοι οι πολίτες πρέπει να παρακολουθούν τις παραστάσεις,γι αυτό μάλιστα είχε θεσπίσει και ένα ειδικό εισιτήριο για απόρους ,τα λεγόμενα «θεωρικά».Οσοι πολίτες το προμηθεύονταν έγκαιρα είχαν τη δυνατότητα να βλέπουν όλες τις παραστάσεις εντελώς δωρεάν.Μάλιστα ο ίδιος είχε χρηματοδοτήσει πολλές παραστάσεις που είχαν κάνει απίστευτη επιτυχία.Εκείνο το βράδυ παρακολουθούσε την τραγωδία Μήδεια του Ευριπίδη.
Η Μήδεια ως ηρωίδα είχε κάτι το σκοτεινό,το επικίνδυνο.Το παράφορο πάθος της την οδήγησε σε παράφορες πράξεις.Επειδή ένιωσε πως προδόθηκε από τον άντρα που λάτρεψε θέλησε να τον εκδικηθεί φτάνοντας σε μια ακραία πράξη:τόλμησε να σκοτώσει τα παιδιά της και ,αφού ανοίξει τον κύκλο του αίματος ,να το σκάσει με το άρμα του Ήλιου.Επιβλητική,αχέρωχη ,διαπράττει το υπέρτατο έγκλημα.Το ακροατήριο ήταν μαγεμένο.Ανάσα δεν άκουγες.Οι ηθοποιοί με την φωνή τους την καλοδουλεμένη δονούσαν τον αέρα,επιβάλονταν στις συνειδήσεις του φιλοθεάμονος κοινού που κλυδωνιζόταν από έντονα συναισθήματα εκείνη την υπέροχη νύχτα.
Ο Περικλής ένιωθε περήφανος που ευνούσε τις τέχνες και τα γράμματα και έδωσε τη σιωπηλή υπόσχεση να συνεχίσει να το κάνει ,αφού τα αποτελέσματα ήταν τέτοια.Εκείνο το βράδυ δεν ήθελε να αφήσει τη θλίψη και τον θυμό να τον καταβάλλουν.Σκεφτόταν τι θα έλεγε στην Ασπασία όταν επιτέλους την ξαναέβλεπε.Πιθανότατα θα έστηναν έναν γερό καυγά που θα κατέληγε σε ολονύχτιο έρωτα.Γιατί η γυναίκα του είχε τον τρόπο της,ήξερε να χειρίζεται τους άντρες και να τους μεταπείθει.Αλλά ο Περικλής είχε αποφασίσει πως θα την πίεζε να του μιλήσει ,να του εξηγήσει την την απασχολεί και εξαφανίζεται κάθε τόσο.Τον είχε φέρει στα όριά του και την στ΄αλήθεια περίεργος να ακούσει τι δικαιολογία θα έβρισκε.Με αυτές τις σκέψεις έφτασε μέχρι τα παρασκήνια όταν τελείωσε η παράσταση.Άνθρωποι τον χαιρετούσαν ,του έσφιγγαν το χέρι,ήταν άλλωστε τόσο ευγενικός και αγαπητός στο λαό του!Ηθελε να συγχαρεί τους ηθοποιούς και κυρίως εκείνον που υποδυόταν την μητροκτόνο.Φωνή μέταλλο,ανάσα φωτιά,πλαστικότητα στην κίνηση,εύρος ερμηνεία,συναίσθημα που πάλλεται.
Όσο κι αν έψαξε όμως δεν τον βρήκε.Είχε γίνει πραγματικά άφαντος.Και όλως παραδόξως κανένας ηθοποιός ή χορευτής δεν τον είχε δει.Ίσως κάτι να είχε συμβεί και να έπρεπε να φύγει,ίσως δεν αισθανόταν καλά ή ήταν φοβερά κουρασμένος από την εξαιρετική του επίδοση στην υποκριτική τέχνη.«Δεν πειράζει»,σκέφτηκε ο Περικλής,«και αύριο μέρα είναι».Μόλις τελείωσε την κοινωνική συναναστροφή ο ηγέτης έφυγε συνοδεία του δούλου του .Κάτι μέσα του τον ενοχλούσε ,κάτι του έλεγε πως κάτι κακό είχε συμβεί,πως αγνοούσε πράγματα για την γυναίκα του και ότι αυτή η άγνοια θα τον έβαζε σε τεράστιους μπελάδες.
Μα πριν προλάβει καλά καλά να ολοκληρώσει τις βασανιστικές του σκέψεις,αντίκρυσε την Ασπασία που τον περίμενε στην εξώπορτα.
Κοιτάχτηκαν με νόημα.Παρατήρησε ότι ήταν αναψοκοκκινισμένη και τα μαλλιά της ανάκατα.Παρόλα αυτά είχε μια γλύκα στο βλέμμα και στο καλοσώρισμά της που έκαμψε τις αντιστάσεις του.Του άπλωσε τα χέρια και τον οδήγησε μέσα στο σπίτι.Ο δούλος του εξαφανίστηκε διακριτικά.
«Μπορείς να μου πεις που είσαι,μα το Δία;Tι καμώματα είναι αυτά κυρά μου,δεν σε αντέχω άλλο,πραγματικά.Νομίζεις ότι θα χάνεσαι συ πάντα και γω πάντα θα σε αναζητώ;Eίμαι θυμωμένος,γυναίκα ,και δεν ξέρω μέχρι που θα φτάσω στ΄αλήθεια.Ακούς;Aπαιτώ να μου πεις τι συμβαίνει.Είσαι η πρωτη κυρία στην Αθήνα .Δεν είναι αποδεκτά όλα αυτά.Δεν είναι σωστό να εμφανίζομαι μόνος μου στο θέατρο,σε τόσο σημαντικά δρώμενα.Οι πολίτες σχολιάζουν ασύστολα την μοναχική μου παρουσία.Σήμερα δεν θα άντεχα ούτε λεπτό παραπάνω.Αν και η παράσταση Mήδεια ήταν υπέροχη,αλήθεια!Ο Ευριπίδης είναι πολύ μπροστά στη σκέψη ,στο πλάσιμο και την παρουσίαση των χαρακτήρων του.Ουφ ,ευτυχώς,που ακυρώθηκε η παράσταση του Σατυρικού δράματος,ο πρώτος ηθοποιός είναι άρρωστος με βήχα έντονο και πυρετό,όπως με πληροφόρησσαν…Αλλιώς…αν με έπιανες από τη μύτη,θα έσκαγα.Και τώρα πες μου,μίλα,επιτέλους.Είσαι μοιχαλίδα;Τι είσαι ακριβώς;Πρέπει να μετανοιώσω που σε παντρεύτηκα;Mϊλα ,μίλα λοιπόν!»
Αυτά θα ήθελε να της πει,αυτά στριφογύριζαν μέσα στο μυαλό του ,αλλά φωνή δεν βγήκε.Βρισκόταν ήδη ,χαμένος ,μέσα στη λάγνα αγκαλιά της.Είχαν ξεκινήσει τα χάδια και τα φιλιά και η νύχτα προβλεπόταν υπέροχη κοντά στην Ασπασία.Οπως και συνέβη!Εβαλε όλη της την τέχνη στον έρωτα και τον αφόπλισε!Τον εκμηδένησε.Και κείνος ξέχασε το θυμό του και παρέτεινε την περίοδο χάριτος.
Τα ξημερώματα εκείνη κοιμόταν μέσα στην ασύλληπτη ομορφιά της.Εκείνος σηκώθηκε για την ανάγκη του και βγήκε έξω για λίγο να πάρει αέρα.Σε καμιά ώρα θα έβγαινε η Αυγή και μια καινούργια μέρα θα άρχιζε .Πήρε μια βαθιά ανάσα.Και την ώρα που έκανε να ξαναμπεί στο σπίτι,εντελώς ανύποπτα πήρε το βλέμμα του στην γωνία δεξιά όπως κοιτας την είσοδο…μία μάσκα .
Μάτια ανοιχτά ,μεγάλο στόμα,η φρίκη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο.Μάσκα γνώριμη.Ναι,την ήξερε αυτήν την μάσκα.Καθόταν στην Προεδρία,στην τιμητική θέση ,στην πρώτη σειρά άλλωστε.Έβλεπε τα πρόσωπα τον ηθοποιών από κοντά.Αυτή ήταν η μάσκα της Μήδειας που τον συνεπήρε με την έξοχη εμφάνισή της.Το μυαλό του γύρισε.Πώς και βρέθηκε εδώ άραγε;Ηταν τρομερό…μήπως ο πρωταγωνιστής είχε σχέση με την γυναίκα του,και αμέσως μετά την παράσταση ήρθε να τη συναντήσει;Αλλά ,αν αυτό συνέβαινε,δεν θα έπρεπε και κείνη να είναι στην παράσταση;Πώς θα μπορούσε να λείπει;Oχι,όχι ..κάτι άλλο συμβαίνει.Αλλά τι;
H δεύτερη σκέψη ήταν πως η Ασπασία υποκρίθηκε την Μήδεια.Γι αυτό το πάθος ,η φλόγα,το ταμπεραμέντο.Ηταν ένας ρόλος που ταίριαζε την ιδιοσυγκρασία της.Η άμεση εξαφάνιση του ηθοποιού στο τέλος της παράστασης ήταν άμεσο αποδεικτικό στοιχείο .Η γλυκιά της υποδοχή ,το αναψοκοκκινισμένο της πρόσωπο,τα ανάκατα μαλλιά της ήταν στοιχεία επίσης.Ο Περικλής ανατρίχιασε στη σκέψη μιας τέτοιας εκδοχής!«Η μουσίτσα,είναι ατίθαση!Μα καλά,πώς τα κατάφερε με τον Προάγωνα;Mαζί πήγαμε εκείνη τη μέρα στο λαμπρό Ωδείο που ο ίδιος έκτισα.Μαζί είδαμε την παρουσίαση των συντελεστών των παραστάσεων.Κι όμως ,κάτι μέσα μου μού λέει πως αυτή ήταν η Μήδεια που άφησε εκστασιασμενο το κοινό.Αλλά πάλι αδυνατώ να το ερμηνεύσω.Ισως γι αυτό έλειπε ώρες από το σπίτι.Και οι δούλοι κρατούσαν το στόμα τους κλειστό.Με δική της εντολή.Μα καλά ,και όλοι οι υπόλοιποι…πώς ;Eχει την δύναμη να πείθει,να σαγηνεύει,να κατακτά.»Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του.«Αυτή είναι η γυναίκα μου,την έχω επιλέξει»
Πήγε πίσω στο κρεβάτι τους .Εκείνη κοιμόταν ακόμα.Την αγκάλιασε σφιχτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου