«Τρίπτυχο: Μποτέρο, Σαγκάλ, Μιρό» της Ασημίνας Ξηρογιάννη

Αναδημοσίευση από το Ιστολόγιο «Στροφές» της Μαργαρίτας Παπαγεωργίου

                                                       

Μποτέρο

γιγάντιοι

σώματα πλατιά

επιφάνειες 

παραμόρφωση

σε κίνηση 

άνθρωποι

σε ρυθμό πάντ' αφημένοι

με σκληρότητα δοσμένοι.

Ρημαγμένοι

Σαγκάλ

πετάνε

από παραμύθι βγαλμένοι

μεθάνε

παράδοξη θέση

ο μυστικισμός γεννά τη σχέση

αγαπάνε

πλάσματα από όνειρο-

-ποιητικά-

ιστορίες αλλόκοτες

θά΄λεγες τραγουδάνε

σκηνές θεάτρου οι πίνακες

παράξενες ατμόσφαιρες κεντάνε

Μιρό

Λιγομίλητος

πειθαρχημένος

συστηματικός

Απλοποιεί τις φόρμες του

είναι ποιητικός

Παιγνιώδης ο κόσμος του

παράφορος 

εκρηκτικός

Στη φθορά αντιστέκεται

εκπλήσσσει διαρκώς

Σε μπλε φαντασίες

κολυμπά

στην παιδική του αφέλεια μοιραίος

συμβολικός όσο χρειάζεται, βεβαίως!

* 

 [ανέκδοτο, α΄ δημοσίευση "στροφές/strophess 30-3-2019] 

*

στο κολάζ πίνακες των ζωγράφων:  

Fernando Botero, El Ventialero 1976

Marc Chagall, Over the town 1918 

Joan Miro, The Garden 1925