ΣΤΗΛΗ THE ARTMANIACS ///Συνομιλώντας με τον ποιητή Γιώργο Χρονά

Συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη //

[Πηγή:ΦΡΑΚΤΑΛ]

Πώς βλέπετε και βιώνετε τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα; Σας αρέσουν πράγματα, σας ενοχλούν κάποια άλλα;

Παρακολουθώ τα πάντα. Με τον Τύπο. Αγοράζω 4 εφημερίδες ημερησίως. Και 3 την Κυριακή. Μπαίνω σε βιβλιοπωλεία. Ως περιοδικό Οδός Πανός λαβαίνω από πολλούς οίκους ή συγγραφείς τα βιβλία τους. Βλέπω πληθώρα περιττή. Δεν με ενοχλούν αφού από καιρό έχει εφευρεθεί το τέλος της τέχνης. Όπως και η ύπαρξή της.


Νιώθετε περισσότερο ποιητής ή εκδότης;

Ποιητής νοιώθω. Όλα ότι κάνω εκ της ποιήσεως. Δημιουργίας. Όπως και το ραδιόφωνο, τηλεόραση, δημοσιογραφία, θέατρο…. που έκανα.


Αν σας ζητούσα τρεις μόνο συγγραφείς να μου αναφέρετε..που όμως με το έργο τους άλλαξαν το βλέμμα σας για τον κόσμο, ποιοί θα ήταν αυτοί;

Θα ανέφερα: Δημήτρης Καπετανάκης – ο μαθητής του Παναγιώτη Κανελλόπουλου – Περικλής Γιαννόπουλος, Γιάννης Τσαρούχης – ως συγγραφέας, ποιητής.


Ποιο το μέλλον της ελληνικής λογοτεχνίας εν τέλει;

Τα πλήθη οδηγούνται σε ανώφελα έργα. Φλυαρίες, κομματικές με υποστήριξη ανάλογη. Πήξαμε σε – δήθεν – αριστερούς συγγραφείς. Μάλλον διορισμό και ταξιδάκια θέλουν. Αποστολές πνεύματος!


Τι θα λέγατε σε έναν νέο λογοτέχνη που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα...

Να βλέπει θέατρο, σινεμά, όπερα, χορό, τα πάντα, εκτός από βιβλιοθήκες και τα τοιαύτα. Και νάχει σοβαρότητα και υπομονή. Η δόξα και το χρήμα αργούν. Και αν έρθουν.


 Παρακολουθείτε τα πολιτικά πράγματα; Πιστεύετε ότι η όποια κρίση στην πολιτική έχει όντως αντίκτυπο στην λογοτεχνία;

Θαύμασα τον Δημήτρη Δημητριάδη και την επιστολή του στην Lifo για το λογοτεχνικό γίγνεσθαι τώρα στην πατρίδα μας. Το θάρρος του. Την αλήθεια για τους κυβερνώντες μας.


 Θεός;

Πιστεύω στο Θεό. Βλέπω το πρόσωπό του κάθε μέρα.


 Κριτική και κριτικοί.

Δεν υπάρχει πια κριτική. Μόνο φακελάκια.


 Λογοτεχνία και Διαδίκτυο.

Διαφημιζόμαστε στο διαδίκτυο δεν έχουμε λεφτά για πέταμα, στη διαφήμιση στον Τύπο και τα φρη πρες περιοδικά.


'Εχετε εμμονές;

Όχι. Μόνο μου αρέσει η τελειότητα. Πρόβα θανάτου.


Θα σας δίνω λέξεις και θα μου δίνετε σκέψεις:

Θάλασσα: Κολυμπώ
Μετανάστες: Ερημιά
Λευτέρης Βογιατζή: Φίλος των οδών
λογοτεχνικά βραβεία: Δεν ξέρω. Δεν απαντώ.
αγάπη: Μόνο αγάπη – όχι κόμπλεξ
διακειμενικότητα: Δεν ξέρω τι σημαίνει
λογοκλοπή: Για δέσιμο
αναγνώστης: Πάντα των αρχαίων σοφών
αιωνιότητα: Η Κάλλας, ο Καβάφης – στο μυαλό μου.


Το έργο σας είναι εκτενές και αναγνωρισμένο. Έχετε γράψει και θεατρικά έργα που έχουν« ανέβει » στην σκηνή. Ποιος θεατρικός συγγραφέας σας μιλάει και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε και με αυτό το είδος;

Δεν ξέρω. Συ είπας. Είδα και βλέπω πάντα θέατρο. Έγραφα και γράφω είναι μια μορφή – δημιουργίας, εκ της ποιήσεώς μου. Φτωχές γυναίκες, αμόρφωτοι άνδρες.


Tο περιοδικό σας «Οδός Πανός» είναι αξία πια, νομίζω, στο ελληνικό λογοτεχνικό τοπίο. Σχολιάστε μου λίγο την πορεία των έντυπων περιοδικών. Τα διαβάζει ο κόσμος; Tα αγοράζει;

Δεν ξέρω για άλλα περιοδικά. Εμείς μπήκαμε στα 38 χρόνια με την αγάπη του κοινού. Και την υγεία μας που φροντίζουμε με προληπτική ιατρική. Νάμαστε καλά έχουμε δρόμο ακόμα πολύ.


Τί ελπίζετε, τί ονειρεύεστε; Τι εύχεστε για το 2019 που πλησιάζει;

Όπως πάντα και το 2019 θέλω υγεία. Αγάπη. Ελπίδα για όλο τον κόσμο. Και εμείς.


Σας ευχαριστώ.

****