Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΧΡΥΣΑ ΣΠΗΛΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Π.Ε.ΣΥ.Θ.






  
πηγή:pesyth.gr



Αύριο, Τρίτη 31 Ιουλίου 2018, στις 6:00 μ.μ., στο Κοιμητήριο Χαλανδρίου (Αναπαύσεως και Τήνου), αποχαιρετούμε πρόωρα την αγαπημένη ηθοποιό, συγγραφέα και φίλη του Π.Ε.ΣΥ.Θ., Χρύσα Σπηλιώτη, και τον σύζυγό της, Δημήτρη Τουρναβίτη, μουσικό, καθηγητή Μουσικής και αθλητή.
  Η συνάδελφος, θεατρολόγος και συγγραφέας, Ασημίνα Ξηρογιάννη, μας παραχώρησε ευγενικά τα παρακάτω λόγια βγαλμένα από τη σιωπή και την ανείπωτη θλίψη των ημερών, που μας έχουν κατακυριεύσει, και των γεγονότων που αισθανόμαστε, ακόμα πολύ φτωχοί για να συλλάβουμε. Για όλο αυτό που έχει συμβεί. Λόγια γι' αυτήν που διάλεξε μέσα από τις λέξεις να μας συγκινήσει, να μας ταξιδέψει... Υπάρχουν άραγε λόγια;

  «Είναι δύσκολοι οι καιροί. Ζόρικοι αλήθεια. ΄Ωρες ώρες δεν έχεις κάπου να ακουμπήσεις, δεν έχεις από πού να πιαστείς. Εγώ θα ακουμπήσω στη μνήμη για να πω δυο λόγια για τη Χρύσα Σπηλιώτη, τον σημαντικό αυτό άνθρωπο, την όμορφη αυτή ψυχή που έφυγε τόσο άδοξα, τόσο απάνθρωπα από κοντά μας, ενώ είχε τόσα πράγματα να δώσει και στους οικείους της, αλλά και στο Θέατρο, μια τέχνη που υπηρετούσε με όλες της τις δυνάμεις.
  Η τραγωδία στην Ανατολική Αττική την πήρε από κοντά μας, όπως και τον αγαπημένο της σύζυγο, τον μουσικό Δημήτρη Τουρναβίτη. Όμως, καμία τέτοια φωτιά δεν μπορεί να κάψει τις αναμνήσεις ή να μας πάρει τα συναισθήματα που είναι προορισμένα για εκείνην.
  Η τελευταία ουσιαστική επικοινωνία μου μαζί της ήταν περίπου πριν δυο μήνες, αναφορικά με την κριτική μου στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φράκταλ για την υπέροχη διασκευή της πάνω στο “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” του Σαίξπηρ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σοκόλη.
  Η πρώτη-πρώτη μας επαφή πριν πολλά χρόνια, με αφορμή μια συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει τότε για την εφημερίδα του Π.Ε.ΣΥ.Θ. Αρκετά μέλη αλλά και φίλοι του Συλλόγου μας παρακολούθησαν τα σεμινάριαθεατρικής γραφής που παρέδωσε.
  Την είχα ρωτήσει στην αρχή της συνέντευξης γιατί κάνει θέατρο και μου είχε απαντήσει ως εξής: “Γιατί, σαν εσωστρεφής και απροσάρμοστος άνθρωπος, όπως οι περισσότεροι καλλιτέχνες, νιώθω ευγνώμων που η μοίρα μού χάρισε αυτή τη διέξοδο επικοινωνίας με τον κόσμο. Δεν πιστεύω πως το θέατρο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, σίγουρα αλλάζει όσους ασχολούνται μ' αυτό και ασφαλώς συμβάλλει στον πολιτισμό μας”. Όταν τη ρώτησα αν έχει ασχοληθεί με την πολιτική, μου είπε πως δεν το έχει κάνει και ούτε πρόκειται, ακριβώς επειδή είναι καλλιτέχνης και όχι πολιτικός.
  Aκριβώς αυτό. Η Χρύσα, αφοσιωμένη στην τέχνη της, την οποία υπηρετούσε παντοιοτρόπως. Ηθοποιός, απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. Εμψυχώτρια, ασχολούμενη με τα θεατροπαιχνίδια. Θεατρική συγγραφέας. Έργα της παίχθηκαν στις σκηνές (το Σκοτσέζικο Ντους”, το Αγκά-σφι και φι” και ο μονόλογος Με διαφορά στήθους”. Το Φωτιά και νερό” ανέβηκε στο θέατρο Άλμα το 2008, ενώ το “Ποιος ανακάλυψε την Αμερική” σημείωσε μεγάλη επιτυχία, αφού το 2004 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου στην Κροατία και έχει μεταφραστεί σε έξι γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά, πορτογαλικά και κροατικά). Σημαντική επιτυχία σημείωσε και πρόσφατα με το “Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος”, ένα δικό της μονόλογο που παίχθηκε στο Vault σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου.
  Η οργή είναι μεγάλη για όλα και όλους και κυρίως για την αναλγησία των πολιτικών. Γιατί σίγουρα δεν φταίει ούτε η μοίρα μας, ούτε το ζαβό το ριζικό μας, ούτε ο Θεός που μας μισεί. Όμως, όταν σκέφτομαι τη Χρύσα, τη δημιουργική, την ευρηματική, την πολυσχιδή, την ταλαντούχα, την Ανθρώπινη Χρύσα, η καρδιά μου δεν μπορεί παρά να είναι φωτεινή και μέσα μου μια φωνή συνεχώς να φωνάζει “Φώτα παρακαλώ, φώτα παρακαλώ!”.

  Αντίο, Χρύσα, δεν θα σε ξεχάσουμε όσο ζούμε».

Θερμή παράκληση των οικογενειών είναι να μην υπάρξει κάλυψη της κηδείας από ΜΜΕ

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Συνάντηση πρωτοεμφανιζόμενων λογοτεχνών στο poems ‘n crimes των Εκδόσεων Γαβριηλίδης




Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018, 8:30 μμ
poems ‘n crimes των Εκδόσεων Γαβριηλίδης, Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι (60 μέτρα από το μετρό), τηλ.210-3228839 

Οι εκδόσεις Κέδρος, Μανδραγόρας, Πατάκης, Ίκαρος, Κύμα, Κίχλη, Θράκα, Οδός Πανός, Πόλις, Νεφέλη, Σαιξπηρικόν και Γαβριηλίδης σας προσκαλούν σε μία συνάντηση πρωτοεμφανιζόμενων λογοτεχνών στην αυλή του Poems n' Crimes Art Bar την Πέμπτη 26 Ιουλίου στις 20:30. Οι συγγραφείς που συμμετέχουν θα διαβάσουν κομμάτια από το πρώτο τους βιβλίο. 

Παρουσιάζει-συντονίζει η ποιήτρια Ασημίνα Ξηρογιάννη. 

Συμμετέχουν οι συγγραφείς με τα βιβλία τους:

 Εκδόσεις Κέδρος: -Κωνσταντίνα Λιβιεράτου "Η απαγωγή του μνηστήρος" -Έλενα Γκιβίση "Ρήγματα" -Βίκη Κοσμοπούλου "Το τσόφλι" Εκδόσεις Οδός Πανός: -Βασίλης Πανδής "Χάσμα Βαθύ" Εκδόσεις Μανδραγόρας: -Δήμητρα Κουβάτα "Σκυλί δεμένο" Εκδόσεις Πατάκης: -Ακριβή Κακλαμάνη " Μιλημένο νερό" -Γιάννης Γορανίτης "24" Εκδόσεις Κύμα: -Μάνια Μεζίτη "Η μαύρη αναμέσα" -Δημήτρης Σαλτός "Ναυαγοί στη λεωφόρο" Εκδόσεις Πόλις: -Ελένη Στελλάτου "Το κόκκινο και το άσπρο" Εκδόσεις Ίκαρος: -Λίνα Ρόκου "Το τέλος της πείνας" -Μαριαλένα Σεμιτέκολου " Οι Κυριακές το καλοκαίρι" Εκδόσεις Θράκα: -Αγγελής Μαριανός "Πεζολίβαδα"
-Ζέττα Μπαρμπερέσσου "Ρωμαϊκή Ώχρα" -Εύα Σπαθάρα "Ντάλιτ" Εκδόσεις Σαιξπηρικόν: -Ιφιγένεια Ντούμη "Love me tender" Εκδόσεις Κίχλη: -Αλίκη Στελλάτου "Γάτα στον κήπο" Εκδόσεις Νεφέλη: -Σοφία Μπραϊμάκου "Ματαμπρέ" -Κώστας Βραχνός "Πρώτα ο Θεός" Εκδόσεις Γαβριηλίδης: -Γιώργος Πανάρας "Εκδρομαί Μεταφοραί" -Νίκος Παπαδόπουλος "Άλλη μοίρα" -Ελένη Βελέντζα "Ίσως πόθοι" -Άννα Γεωργάτου "Music memoirs" -Εβελίνα Πρεβέντη "Σκιές στον ενικό" -Μαρία Σκουρλά "Ονόματα στις λεύκες" -Ζαχαρούλα Καλλιαντζή "Άγγελμα κυοφορίας" -Σοφία Τσιαλίκη "Trilby" -Κατερίνα Τσιτούρα "Η καθρεφτούπολη" -Απόστολος Τάσσης "Φώτα Ομίχλης"

***

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

Μάριο Λούτσι (Mario Luzi) /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ





Μετάφραση από τα Ιταλικά: Θεοδόσης Κοντάκης


Nέα για την Ιωσηφίνα, έπειτα από τόσα χρόνια
[Notizie a Giuseppina dopo tanti anni]




Τι να ελπίζεις, τι τάχα υπόσχεσαι στον εαυτό σου, φίλη μου,
καθώς γυρίζεις από ταξίδι τόσο σκοτεινό
εδώ κάτω όπου οι θύελλες, μες στο κάμα του ήλιου,
έχουν φωνή τόσο ψιλή και μαυρισμένη
που γιασεμί μυρίζουνε και συμφορές;

Βρίσκομαι δω σε τούτη την ηλικία που γνωρίζεις,
ούτε νέος ούτε γέρος - κοιτάζω, παρατηρώ
τούτη τη μετέωρη μετάπτωση∙
καθόλου πια δεν ξέρω τι θέλησα εγώ και τι μου επιβλήθηκε:
στις σκέψεις μου μπαίνεις κι απείραχτη βγαίνεις.

Καθετί άλλο που πρέπει να υπάρχει, υπάρχει ακόμα∙
το ποτάμι κυλάει, το τοπίο αλλάζει,
χαλάζι, βροχή, σκούζει κανένα σκυλί -
βγαίνει το φεγγάρι, τίποτα πια δε σαλεύει,
τίποτα μεσ’ από τούτο το μακρύ, περιπετειώδη ύπνο.



Πλησιάζοντας τα σαράντα
[Nell’imminenza dei quarant’anni]



Η σκέψη με καταδιώκει σε τούτη τη συνοικία
τη ζοφερή όπου ορμά ο άνεμος από τ’ οροπέδιο
και του πετροχελίδονου η βουτιά κόβει το νήμα
το λεπτό απ’ τα μακρινά τα όρη.

Σε λίγο κλείνω σαράντα χρόνια αγωνίας
και ανίας και χαράς - κι είν’ αυτές άξαφνες, γοργές
σαν του ανέμου τη ριπή το Μάρτη
που φως και βροχή σκορπά: η αργοπορία -
την σέρνω με δύναμη απ’ τους δικούς μου,
τους τόπους μου∙ χρόνων συνήθειες
τσακισμένες σε μια στιγμή που πρέπει να νιώσω.
Το δέντρο του πόνου τινάζει τα κλαδιά…

Στις πλάτες μου απάνω, σμάρια, απλώνονται
τα χρόνια. Κι όχι μάταια: τούτο είναι το έργο
που τελειώνει ο καθένας κι όλοι μαζί,
νεκροί και ζωντανοί: να περάσουνε μέσα απ’ τον κόσμο
τον αδιαπέραστο, από δρόμους ανοιχτούς και διαδρόμους
πυκνούς από εφήμερες συναντήσεις κι απώλειες,
ή από αγάπη σε αγάπη, είτε από μία μόνο -
από πατέρα σε γιο, ώσπου να βγουν στο φως.

Κι αφού και τούτο ειπώθηκε, μπορώ να ξεκινήσω,
σβέλτος μες στην αιώνια συμπαρουσία
όλων των πραγμάτων μέσα στη ζωή και το θάνατο,
ν’ αφανιστώ στο χώμα ή στη φωτιά
αν η φωτιά, πέρα απ’ τις φλόγες της, καίει ακόμα.


Τούτη η ευτυχία
[Questa felicità]



Τούτη η ευτυχία, ταμένη ή χαρισμένη,
είναι πόνος για μένα, πόνος δίχως αιτία
ή κι αν υπάρχει αιτία είναι αυτό το ρίγος
που ταράζει το πολλαπλό μέσα στο Ένα
σαν το υγρό μέσα στη σφαίρα
τη γυάλινη που ο μάντης διαβάζει.
Κι όμως θα πω: όλα καλά και σήμερα.
Ολόγυρά της πόλεμο κάνουν τα πράγματα
κι οι εικόνες, κει πάνω που πέφτει - που ανεβαίνει
μονότονη η νύχτα ή το χιόνι
της μνήμης.

***

Η φωτό είναι παρμένη από εδώ

***

Donald Hall (1928-2018) ///ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ




Μετάφραση Ασημίνα Ξηρογιάννη

Οι λέξεις
Η μητέρα μου είπε: «Φυσικά,
μπορεί να μην είναι τίποτα, αλλά ο πατέρας σου
έχει μια κηλίδα στον πνεύμονά του»
Μάης, 1955: o πατέρας μου
στα πενήντα ένα του δεν μπορούσε ποτέ
να μιλήσει για τρομαχτικά πράγματα χωρίς να κλάψει.
Όταν επέστρεψα στο σπίτι,
τον φίλησα στο μάγουλο, κάτι που δεν συνήθιζα.
Σ’ ένα γράμμα της η μητέρα μου
μου ζήτησε να μην τον φιλήσω ξανά
γιατί αυτό τον έκανε λυπημένο.
Σε δυο βδομάδες, η διερευνητική εξέταση
αποκάλυψε μια μη χειρουργήσιμη βλάβη.
Οι γιατροί ποτέ δεν του είπαν κάτι
κι εκείνος ποτέ δεν ρώτησε,
αλλά διάβασε τον Οικιακό Ιατρικό Οδηγό .
Επτά μήνες αργότερα,
αμέσως μετά τα γενέθλια των πενήντα δύο του χρόνων,
η ακοή και η όρασή του μειώθηκαν,
η φωνή του έγινε ψιθυριστή,
χρησιμοποιούσε βοηθητικό πι και είχε μαζί του το χάπι.
Πάντα έβηχε και τρεις μέρες
πριν πεθάνει – είπε:
« Αν κάτι μου συμβεί…»
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ]
***
 Ο ήλιος 

Περίμενε στη θλίψη της πρόθεσης του ήλιου
με ένα παιχνίδι στα χέρια του.
Σε συννεφιασμένο καιρό ή βροχή
ή όταν το φως γύριζε προς την Κίνα,
κρατούσε  το σκοτάδι του για τον εαυτό του.
Στον ήλιο ήξερε ότι τον ακολουθούσαν.


***

 Ο τάφος,το ορυχείο

Φεύγοντας από την πόλη
το βράδυ, από το αεροπλάνο
κοιτάζω τα φώτα του δρόμου χαμηλά:
χαλαρές δέσμες φωτός αιωρούνται


Ύστερα υπάρχει σκοτάδι από κάτω μου
Ένα ζευγάρι προβολέων στρέφονται αργά
κατά μήκος
ενός τσιμεντένιου αγροτικού δρόμου,
μακριά από πιάνα  και  θέατρα.

Γυναίκες ακουμπούν στο πίσω μέρος των ταξί
Άντρες σκαρφαλώνουν από πίσω τους
και μπαίνουν στο πηγάδι, στον τάφο,
στο τούνελ, στο γούνινο ορυχείο με τη μυρωδιά.


[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φράκταλ]
Η φωτό είναι παρμένη απόεδώ

NEA KYKΛΟΦΟΡΙΑ /// Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ






   Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κουκίδα ο καλαίσθητος τόμος που είναι αφιερωμένος στο έργο του ποιητή Ορέστη Αλεξάκη.Πρόκειται για συναγωγή ανέκδοτων κειμένων για το έργο του.Τίτλος:«Ακούσιος ποντοπόρος της αβύσσου.Ο ποιητής Ορέστης Αλεξάκης».Σε επιμέλεια των:Kώστα Θ.Ριζάκη και Δημήτρη Αγγελή.


   Το βιβλίο περιέχει κείμενα των:


Φωτεινής Βασιλοπούλου,Χρύσας Βλάχου,'Αννας Γρίβα,Γιώργου Χ. Θεοχάρη,Χριστίνας Καραντώνη,Ζέτας Κουντούρη,Κατερίνας Κούσουλα,Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου,Ασημίνας Ξηρογιάννη,Στυλιανής Παντελιά,Μαρίας Πολίτου,Τάσου Πορφύρη,Αγγελικής Σιδηρά.,Γιώργου Σπανού,Ζαχαρία Στουφή,Κώστα Θ.Ριζάκη.


Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο Δημήτρης Αγγελής γράφει:


Eμφανίστηκε αργοπορημένος αλλά ώριμος στα Γράμματα και κατόρθωσε η ποίησή του να γίνει γρήγορα αναγνωρίσιμη για την ιδιαίτερη μουσικότητά της,την υποβλητική της ατμόσφαιρα και τη σκοτεινή γοητεία της,για τις αιφνιδιαστικές διανοίξεις της στον κόσμο τυ μυστηρίου.Επηρεασμένος στην αφετηρία του  από τον συμβολισμό,ο Ορέστης Αλεξάκης(1931-2015) έγραψε σε ελεύθερο στίχο αλλά αναμετρήθηκε επιτυχώς και με τον έμμετρο ομοιοκατάληκτο (Νυχτοφιλία,Αγαθά παιχνίδια,Μου γνέφουν).Εξέδωσε δέκα ποιητικές συλλογές,μια συγκεντρωτική έκδοση των ετών 1960-2009 και δύο τόμους με επιλογές από το ποιητικό του έργο.Εγραψε ποιήματα υπαρξιακά,που συνομιλούν με τους νεκρούς και το επέκεινα,παραμένοντας προσηλωμένος στο θέμα των απαρηγόρητων νεκρών  και της μνήμης που επιστρέφει. 

Υπήρξε  μεταφυσικός και ταυτόχρονα αγνωστικιστής.Κι επειδή ακριβώς η ποίησή του είναι μεταιχμιακή,είναι μια ποίηση με αναγνωστικό μέλλον.

***


 Στο επιμύθιο του βιβλίου συναντάμε  ένα ποίημα γραμμένο από τον Κώστα Θ.Ριζάκη   στη μνήμη του ποιητή.Το βιβλίο κλείνει με σύντομο εργοβιογραφικό σημείωμα για τον Αλεξάκη ,το οποίο συνέταξε ο Δημήτρης Αγγελής.


***





Πέμπτη 5 Ιουλίου 2018

ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΝΝΟΣ /// ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ






ΚΡΙΤΗΡΙΟ

'Εκοψα τον χρόνο μ' ένα σουγιά
Και τον άνοιξα με τα δάχτυλα:
Δεν είχε τίποτα μέσα.
Πιο κει ένα τσέλο έκλαιγε
Πάνω στο νωπό πτώμα τ ' ουρανού'
Ο ποταμός χανόταν χωρίς όνομα-
Οδηγός μιας ζωής.
Κάπου ένα χέρι χάιδευε μαλλιά,
Το σώμα σαν σπασμένο τραγούδι
Γύρευε το ταξίδι'
Και παντού,μα παντού χιόνιζε
Μια λιτανεία πένθιμων στιγμών.

***

ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ

'Ενα μισοσβησμένο όνομα στο χώμα
Μια σπασμένη καρέκλα στην ερημιά
Κι οι άνθρωποι που λησμονήσαμε
'Οπως το γράμμα στο μπαούλο.

Μια σοφία μυστικά διδαγμένη
Από το μακρινό σήμα της ησυχίας
Ξυπνά τη μέρα,τα πανιά λύνει
Των τραγουδιών που δεν ήρθαν ακόμη.

***

ΟΙ ΕΡΗΜΙΤΕΣ

Σπουδάζοντας τη μουσική των δέντρων
Μίλησαν με τα σύννεφα
Τα λόγια τους αρχαίο νόμισμα
Κι ανάλαφρος τρύγος.
Κρατήσανε τη φωτιά
Και κράτησαν τη βροχή
Τα χέρια τους πεδίο μάχης
Μιας ετοιμοθάνατης αιωνιότητας.
Σπουδάζοντας τη μουσική της θάλασσας
'Ακουσαν τον ήλιο να τους διαβάζει
Το στοχασμό των ανέμων
Κι ήταν τότε που έλαμψαν
για μια στιγμή
'Αγνωστα ψάρια πίσω από τις λέξεις.
Τα λόγια τους κήπος κρυφός
Κι ανέμελη κόμη ·
Σπουδάζοντας τη μουσική των βουνών
Μίλησαν με τους ίσκιους.

***

ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΕ 'Η ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

'Ισως κάτι καινούργιο να μπορεί να βρεθεί
Πέρ' από τη χειμωνιάτικη θάλασσα'
Αυτή την αρχαία θάλασσα που τις νύχτες
Σκάβει μες στα σιωπηλά λευκά σπίτια 
                                                      τη μνήμη.

Σαν να χαθήκανε οι λέξεις απ' τον κόσμο,
Κι ένα ακυβέρνητο σκαρί σαν να γυρεύει
Τον λιγοστό ήλιο που απέμεινε.

***

Κώστας Λιννός,Μετασχηματισμοί Δ', Οι εκδόσεις των φίλων,2018

Aνθολόγηση για το Varelaki :Aσημίνα Ξηρογιάννη

***


ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΊΟΥ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ




ΕΛΕΓΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΠΑΛΟΝΙ ΑΦΟΥ ΠΕΤΑΞΕ ΜΕΤΑ

Λέξεις γεννιούνται
ρήματα ξεσηκώνονται
κοιτούν περίεργα,
ουσιαστικά ζητούν 
τις παύλες τους,
επίθετα φλερτάρουν με 
τις παρενθέσεις τους
γυρνούν πεισματικά
τις πλάτες στα
αποσιωπητικά,
επιρρήματα σηκώνουν
επιδοκιμαστικά 
τα χέρια,
παύλες-παύσεις
διεκδικούν το 
μερτικό τους,
σπάνια τα κόμματα
ανάσες
λαχανιαστές
σφίγγουν το ρυθμό
στην απουσία
των κεφαλαίων γραμμάτων
και των τελειών,
οι άνω τελείες
μαγικά  αληθεύουν.

Λέξεις αναφωνήματα
λόγια ανάκατα
παιχνίδι βλέμματα
χορεύουν στις πτυχές του πουθενά

Αν το πουθενά
γίνει εδώ
οι λέξεις καταρρέουν
Ξεγλίστρησε
το λαστιχάκι απ ΄το μπαλόνι
Τι ήχος ανεπαίσθητος κι αυτός!

***

ΚΥΚΛΟΓΡΑΦΗΜΑ

Ας εστιάσουμε στο υπαρκτό
Σαρκώδη χείλη
Ουροβόρων εαυτών
Κατά τον ενιαυτόν
Κυματοειδούς συναρτήσεως
Η απόδειξις
Κρίσιμος απόφασις
Θεωρήματος επιλογή
Οπισθοδρόμησις 
ή πρόοδος;
Kαρκινοβατούμε
εις αυτάρεσκον αυνανισμόν
κι  ο ήλιος κυκλοδίωκτος

***
«μετα/πλάσ/ματ/α»,Σαιξπηρικόν 2017

Ανθολόγηση για το Varelaki: Aσημίνα Ξηρογιάννη

***












ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΒΑΤΑ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ




Η μάνα μου

Η μάνα μου 
είναι ένα σπασμένο λαγήνι που στάζει
και λιγοστεύει διαρκώς.

Η  μάνα μου ολοένα 
μαδάει ένα ερωτηματικό.
Αναρωτιέται  για τους λεμονανθούς.
Του γάμου μου ή του γάμου της;
Mπερδεύεται με το  κουτάλι.
Να με ταΐσει
 ή να φάει;
Στις τσέπες της βρίσκω συχνά 
μαντήλια αποχαιρετισμού.

Η μάνα μου 
είναι ένα πληγωμένο ωδικό πουλί.
Κοιτάζει ώρες έξω από  το παράθυρο.
Μιλά και πέφτουνε στο πάτωμα
ρινίσματα, ξέφτια και ροκανίδια.
Σκύβω και τα μαζεύω.
'Αλλα τα βάζω στο συρτάρι μου
και άλλα κάτω από το μαξιλάρι
μαζί με τ' αναθήματα κι όλα τα τιμαλφή 
που έχω φυλαγμένα.


Τα φωτεινά απογεύματα
μ΄ένα καλειδοσκόπιο ονοματίζουμε τα χρώματα
ξανά, μαζί, από την αρχή.
Αυτό μάνα, είναι το κόκκινο ,το πράσινο,
Αυτό της αγκαλιάς, αυτό του χωρισμού,
Αυτό της ξενιτιάς.
Αστο, μάνα αυτό, αυτό είναι της λήθης.

Θέλω
να είναι πάντα εκεί
η μάνα μου
ένα λεπτόφλουδο, μα υπέρχειλο
δροσιστικό λαγήνι.

***

Στη Σταύρωση

Οι ώριμες γυναίκες 
όταν εκκλησιάζονται
κάνοντας το σημείο του σταυρού
αγγίζουν τις πάσχουσες περιοχές.
Την 'Ανοιξη
τις νιώθουν να φλεγμαίνουν.

Αιώνες τώρα
στα ίδια σημεία επιμένουν τα συμπτώματα.

***

Αστική ευγένεια

Θερμά παρακαλώ

να βγάλεις τα παππούτσια σου
στο ξύλινο πάτωμά μου.

Τρίζουν τα μέσα μου
όταν έρχεσαι.


***

«Σκυλί δεμένο», Μανδραγόρας, 2017

Ανθολόγηση για το Varelaki:Ασημίνα Ξηρογιάννη


***

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018

NEA KYΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ /// ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ







'Ο, τι δυνατό,
μέσα στη φαντασία
πάντα υπάρχει.


Τον εαυτό σου
αν αποδομείς, σοφός
μπορεί να γίνεις.


Μπόλικο χιούμορ!
Σαν ήρωας του 'Αλλεν
Με αποδομείς.


Τραγουδάς Λόρκα.
Τραγουδάς το φεγγάρι.
Ποίημα κεντάς!


   Mόλις κυκλοφόρησε από τις ΑΩ Εκδόσεις το δέκατο προσωπικό βιβλίο της Ασημίνας Ξηρογιάννη που φέρει τον τίτλο «Δεύτερη φύση».Με εργαλείο την συντομότερη ποιητική φόρμα,με εξηνταπέντε χ α ι κού χωρίς τίτλο , η ποιήτρια δίνει το δικό της στίγμα αναφορικά με τον τρόπο που φιλτράρει τη ζωή και καταθέτει τις σκέψεις πάνω στις εμπειρίες της.Ο έρωτας,ο θάνατος,το θέατρο,η τέχνη γενικά,οι αντιφάσεις της ζωής παρελαύνουν ως θέματα και κινητοποιηούν τη νόηση και το συναίσθημα χωρίς να σταματούν να μας υπενθυμίζουν πως η ζωή είναι ένα ατέρμονο παίγνιο



[Αποκλειστικά στα βιβλιοπωλεία:Πολιτεία,Τζανακάκης,Σίμος,Χριστάκης.]