notationes /// XEIMΩΝΑΣ 2018, /// ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΜΠΙΣΟΠ /// ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ

ΑΓΡΥΠΝΙΑ 

Η σελήνη στης συρταριέρας τον καθρέφτη
φαίνεται ένα εκατομμύριο μίλια μακριά
(και μάλλον με περηφάνια ,για τον εαυτό της,
μα αυτή ποτέ,ποτέ δεν χαμογελά)
κατά πολύ πέρα από τον ύπνο,ή
μάλλον είναι μια ημερίσια κοιμωμένη.

Από το Σύμπαν εγκαταλελειμμένη
θα του έλεγε να πάει στο διάβολο,
και θα έβρισκε ένα σώμα νερού,
ή έναν καθρέφτη, όπου πάνω του να κατοικήσει.
'Ετσι περιβάλλεται  με φροντίδα  μ΄έναν ιστό
και τον πετάει στο πηγάδι

μέσα  σ' αυτόν τον ανεστραμμένο κόσμο
όπου το αριστερά είναι πάντα δεξιά,
όπου οι σκιές είναι πραγματικά  το υλικό σώμα,
όπου οι ουρανοί  είναι επιφανειακοί όπως η θάλασσα
είναι τούτη η στιγμή βαθιά ,και μ΄αγαπάς.

***

Εκδόσεις (.poema..) 2016

***