Yποφωτισμένες ταινίες: με βάδισμα αργό προχωρούν οι εικόνες, πάντα το ίδιο τοπίο: η πόλη, κυκλωμένη από λόφους, όπου στρατώνες φυτρώνουν και ξαναφυτρώνουν. Αυτά που έχουν απομείνει, σήμερα τα βλέπω: προσανάμματα, εκεί μέσα οι αυλακιές καθώς κατευθυνόμασταν προς τον Έλβα με τ’ αγκίστρια για το ψάρεμα στις τσέπες.
Η νέα εποχή δεν μπορούσε να φανεί μ’ όλο κείνο το μπετόν δίπλα στα δάση. Πίσω από τα συσκοτισμένα παράθυρα του σπιτιού που αφήσαμε πίσω έπαιζα σαράντα χρόνια πριν με τενεκεδένια στρατιωτάκια. Στο βήμα των γενεών που γυρνούσανε πίσω στους στρατώνες έχασα την αθωότητά μου - απόμεινε η βία: μόνο τα ονόματά της αλλάξανε.
Βλέπω τα πρόσωπα, λουσμένα στο φως των προβολέων στο Συνέδριο: αυτό που σαράντα χρόνια πριν έπρεπε να ειπωθεί δεν ειπώθηκε - κι έτσι ξαναγυρνάω πίσω στα παιδικά μου τα χρόνια, άμαθος από Ιστορία, που ξανατυλίγεται στον εαυτό της: το τερατώδες, κείνο που ξεκίνησε κιόλας πολύ πριν από τότε που ήμουνα παιδί.
*
Ο Heinz Czechowski (1935-2009) είναι ένας από τους σημαντικότερους ποιητές που δραστηριοποιήθηκαν μεταπολεμικά στην Ανατολική Γερμανία. Ως παιδί, έζησε την καταστροφή της Δρέσδης από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς το 1945. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας της Λειψίας. Εμφανίστηκε στην ποίηση το 1957. Έγραψε επίσης θεατρικά έργα, ενώ ασχολήθηκε και με τη μετάφραση ποίησης: ανάμεσα σε άλλους ποιητές μετέφρασε στα γερμανικά και Γιάννη Ρίτσο.
Η ποίησή του είναι έντονα μελαγχολική και νοσταλγική. Συχνά γίνεται αναδρομή στην παιδική ηλικία, ως μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρεθεί το χαμένο νήμα με ένα παρόν που μοιάζει πάντοτε ζοφερό και απάνθρωπο.
Το ποίημα που μεταφράζεται εδώ είναι γραμμένο το 1988, ένα χρόνο πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας. Ο ποιητής πραγματοποιεί μια διαδρομή στα σαράντα χρόνια από το τέλος του Πολέμου: σαράντα χρόνια σιωπής, σαν μια βουβή ταινία που μονότονα ξετυλίγεται και ξανατυλίγεται. *** H φωτό είναι παρμένη από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου