Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Χάιντς Τσεχόφσκι (Heinz Czechowski, 1935-2009) /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ




Μετάφραση από τα Γερμανικά: Θεοδόσης Κοντάκης



Σαράντα χρόνια πριν
[Vor vierzig Jahren]


Yποφωτισμένες ταινίες: με βάδισμα αργό
προχωρούν οι εικόνες, πάντα
το ίδιο τοπίο: η πόλη,
κυκλωμένη από λόφους, όπου
στρατώνες φυτρώνουν και
ξαναφυτρώνουν. Αυτά
που έχουν απομείνει, σήμερα τα βλέπω:
προσανάμματα, εκεί μέσα
οι αυλακιές
καθώς κατευθυνόμασταν προς τον Έλβα
με τ’ αγκίστρια για το ψάρεμα στις τσέπες.

Η νέα εποχή δεν μπορούσε να φανεί
μ’ όλο κείνο το μπετόν δίπλα στα δάση.
Πίσω από τα συσκοτισμένα παράθυρα
του σπιτιού που αφήσαμε πίσω
έπαιζα σαράντα χρόνια πριν
με τενεκεδένια στρατιωτάκια. Στο βήμα
των γενεών
που γυρνούσανε πίσω στους στρατώνες
έχασα την αθωότητά μου - απόμεινε
η βία:
μόνο τα ονόματά της αλλάξανε.

Βλέπω τα πρόσωπα,
λουσμένα στο φως των προβολέων
στο Συνέδριο: αυτό που σαράντα χρόνια πριν
έπρεπε να ειπωθεί
δεν ειπώθηκε - κι έτσι ξαναγυρνάω
πίσω στα παιδικά μου τα χρόνια, άμαθος
από Ιστορία,
που ξανατυλίγεται στον εαυτό της:
το τερατώδες, κείνο που
ξεκίνησε κιόλας
πολύ πριν από τότε που ήμουνα παιδί.


*


Ο Heinz Czechowski (1935-2009) είναι ένας από τους σημαντικότερους ποιητές που δραστηριοποιήθηκαν μεταπολεμικά στην Ανατολική Γερμανία. Ως παιδί, έζησε την καταστροφή της Δρέσδης από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς το 1945. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας της Λειψίας. Εμφανίστηκε στην ποίηση το 1957. Έγραψε επίσης θεατρικά έργα, ενώ ασχολήθηκε και με τη μετάφραση ποίησης: ανάμεσα σε άλλους ποιητές μετέφρασε στα γερμανικά και Γιάννη Ρίτσο.

Η ποίησή του είναι έντονα μελαγχολική και νοσταλγική. Συχνά γίνεται αναδρομή στην παιδική ηλικία, ως μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρεθεί το χαμένο νήμα με ένα παρόν που μοιάζει πάντοτε ζοφερό και απάνθρωπο.

Το ποίημα που μεταφράζεται εδώ είναι γραμμένο το 1988, ένα χρόνο πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας. Ο ποιητής πραγματοποιεί μια διαδρομή στα σαράντα χρόνια από το τέλος του Πολέμου: σαράντα χρόνια σιωπής, σαν μια βουβή ταινία που μονότονα ξετυλίγεται και ξανατυλίγεται.

***

H φωτό είναι παρμένη από εδώ

***


ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΟΝΤΑΚΗΣ /// ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ


                                                              
         


Θεοδόσης Κοντάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Κατάγεται από την Ιεράπετρα της Κρήτης και τη Θεσσαλονίκη. Έχει ζήσει και εργαστεί ως εκπαιδευτικός σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές και μία συλλογή με πεζά κείμενα. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά ΠόρφυραςΠλανόδιονΚουκούτσι, κ.ά. Έχει μεταφράσει τα βιβλία: Ο ναός της Ιερουσαλήμ, του Simon Goldhill, Η Ωραία Ελένη, της Bettany Hughes (μαζί με τον Μάνο Κοντάκη), και Τρεις μέρες στην Αβάνα, του Robert A. McCabe.Επίσης, ασχολείται με τη μετάφραση ποίησης από τη γερμανική, την ιταλική και την αγγλική γλώσσα. Μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.theopsych1@yahoo.com

June Jordan /// Ποίημα για την Αγάπη μου





***


Πως συμβαίνει να είμαστε εδώ ο ένας πλάι στον άλλο
μέσα στη νύχτα
Που είναι τα αστέρια που κάνουν την αγάπη μας να μοιάζει αναπόφευκτη;

Έξω
τα φύλλα φλέγονται
συνηθισμένα στο σκοτάδι
και η βροχή
πέφτει δροσερή και ευλογημένη στην ιερή σάρκα

Οι μαύροι περιμένουν στην γωνία
για ένα γυναικείο όραμα

Είμαι εκστασιασμένη από την γαλήνη

Αυτή είναι η δική σου δυνατότητα καθώς κοιμάσαι
και ενώ αναπνέεις στον σιωπηλό αέρα.

***

Η June Jordan (9 Ιουλίου 1936 – 14 Ιουνίου 2002) ήταν ποιήτρια, δοκιμιογράφος και ακτιβίστρια με συνεισφορά στις έννοιες φυλής, τάξης και φύλου.

***
Αναδημοσίευση από το :fractal

***

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ /// ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ /// Η ΚΟΥΚΛΑ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΕ ΤΗΝ ΈΛΕΝΑ





ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ



    Η Ελένη Γκίκα ,έμπειρη πια δημιουργός ,ξέρει να κερδίζει τους αναγνώστες με τις τρυφερές της ιστορίες τις πασπαλισμένες με μαγεία,τις ανθρώπινες,τις «ζεστές »,που χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά.Δεν μπορώ να μην  θυμηθώ και τη Σοφία ,την άλλη της ηρωίδα,το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά,που το φώναζαν «καρότο».'Εχουν και μια θλίψη οι ιστορίες της ,είναι κορίτσια γλυκά οι ηρωίδες της,αλλά εκείνο που λειτουργεί και που αρέσει είναι ότι αποπνέουν οι λέξεις και οι εικόνες της μια ευαισθησία μοναδική,κάτι που χρειαζόμαστε όλοι μικροί μεγάλοι ζώντας σε μια απρόσωπη εν μέρει και βάναυση «ηλεκτρονική » εποχή.
    Η  Μάγια - μάγισσα πιάνει τη μικρή  'Ελενα στα πράσα να θαυμάζει τα λουλούδια της,αλλά δεν την μαλώνει ή δεν την τμωρεί γιατί μπορεί να συν-αισθάνεται. Τα μεσημέρια της Κυριακής είναι βαρετά πολλές φορές και δεν ξέρει κανείς πως να τα περάσει.Η Καππαδόκισσα κούκλα είναι λοιπόν το πρώτο δώρο προς το κορίτσι μήπως και το διασκεδάσει και κάνει την Κυριακή  του πιο ωραία και πιο ενδιαφέρουσα.Και όντως υπήρξε ενδιαφέρον,και κυρίως όταν η κούκλα μίλησε στην Έλενα και της περιέγραψε τον τόπο   απ΄όπου κατάγεται.«'Ερχομαι από έναν μαγικό τόπο,με πετρωμένες νερ άι δες  και άνεμο που σχηματίζει γλυπτά στα βράχια.» Η Μάγια - μάγισσα  απόρησε που η  κούκλα μίλησε στο κορίτσι και μετά της έφερε μια άλλη κούκλα ,ξύλινη και ζωγραφισμένη,μια μπάμπουσκα ,από τη Ρωσία αυτή τη φορά.'Ισως είναι τα μυστικά που κρύβει μέσα της  που την κάνουν ακόμα πιο μαγική.Αλλά έτσι είναι στη ζωή ,πολλές φορές τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ο κάθε άνθρωπος έχει ίσως τα δικά του μυστικά να κρύψει.Κι η μπάμπουσκα έχει τη δική της ιστορία  και με λόγια την αφηγείται επίσης.Για να απευθύνονται στο κορίτσι σημαίνει ότι τις εμπνέει.'Εχουν άλλωστε  χρόνια να μιλήσουν ,όπως επιβεβαιώνει η  κάτοχός τους.Μάλλον βιώνουν τη δική τους μοναξιά όλον τον καιρό και η μικρή είναι καταφύγιο και παρηγοριά για αυτές.Ακολουθεί η εμφάνιση της κούκλας  με το όνομα Ιρέν που είναι παρμένη από μια βιτρίνα στη Βιέννη,η οποία έμεινε για καιρό σιωπηλή και όταν τελικά μίλησε ζήτησε να δει την αδερφή της την Μπεατρίς,αλλά η 'Ελενα δεν την είχε.
   'Ενα παραμύθι «κουκλίστικο» με έντονη και άκρως θεατρική εικονογράφηση από τον ταλαντούχο Νίκο Γιαννόπουλο.Μεγάλες εκφραστικές φιγούρες,καλοσχεδιασμένες,με καθαρές γραμμές,έντονα προκλητικά χρώματα,θυμίζουν όλα κουκλοθέατρο και συμβάλλουν στην δημιουργία όμορφης ατμόσφαιρας.
Της έδωσε κι άλλες κούκλες της ηρωίδας μας η Μάγια -μάγισσα,αλλά την Μπεατρίς δεν την έδωσε και έκλαιγε η αδερφή της!
Η συλλογή της  'Ελενας πλούταινε σιγά σιγά,οι κούκλες ήταν τώρα η παρέα της  ,όπως παρατήρησε και η μαμά.Κούκλες από διάφορα μέρη που η καθεμία κουβαλούσε τη δική της ιστορία.Η Ιρέν στο τέλος επέδειξε ώριμη συμπεριφορά και συμβιβάστηκε με την απουσία της αδερφής της.Η 'Ελενα όμως σκέφτηκε να φτιάξει η ίδια μια κούκλα και να την πει «Απουσία» και να την χαρίσει κι αυτή με τη σειρά της στη Μάγια-Μάγισσα.Μια κούκλα  μπορεί να ανατρέψει την άσχημη κατάσταση ,να καλύψει την έλλειψη ,να αναπληρώσει το κενό ,να ερμηνευτεί και να είναι παρουσία. 
  Η ανατροπή γίνεται όταν η κούκλα Μπεατρίς μετά από πολύ καιρό θα βρεθεί στο σπίτι της 'Ελενας και θα ξανασυναντήσει την αδερφή της την κούκλα Ιρέν ,που τόσο  επίμονα την αναζητούσε.Το  «αλλόκοτο»μυστικό είναι πως χρόνια πριν οι δύο αδερφές είχαν ονειρευτεί το μοναχικό κορίτσι και ήθελαν να μπουν  στη ζωή του για να του δώσουν χαρά,για να το κάνουν να χαμογελάσει και να ευχαριστηθεί τις μονότονες Κυριακές.
  Μια ιστορία που καλλιεργεί τη συναισθηματική νοημοσύνη ,που συνδιαλέγεται με τα αισθήματα ,με τη «μαγεία» και με τα όνειρα!

****

Ασημίνα Ξηρογιάννη: «Το θέατρο στην ποίηση»




Το θέατρο στην ποίηση


Ανθολόγηση: Ασημίνα Ξηρογιάννη

Momentum

192 σελ.

ISBN: 9789609796859






***

ΓΡΑΦΕΙ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ

(Αναδημοσίευση από το ΔΙΑΣΤΙΧΟ)


Λίγο προτού ο Θέσπις αποσπαστεί από το σώμα του διθυραμβικού χορού και μέσα από την έκσταση της λατρείας φορέσει τη μάσκα του υποκριτή, λίγο πριν το Άσμα μετουσιωθεί τελετουργικά σε Δράμα, θέατρο και ποίηση ήταν ένα. Όταν οι ραψωδοί απήγγελλαν στο κοινό τους λυρική ή επική ποίηση, εμπλουτίζοντας τον λόγο τους με λεκτικά ή εκφραστικά στοιχεία αυτοσχεδιασμού, ουσιαστικά έκαναν θέατρο εν αγνοία τους, μετατρέποντας το σώμα και τη φωνή τους σε φορέα Λόγου, τίποτα λιγότερο, δηλαδή, από έναν ηθοποιό που επιδίδεται σε θεατρικό μονόλογο. Να θυμίσω ακόμα ότι το αρχαίο ελληνικό θέατρο αναφέρεται ως Δραματική Ποίηση και ότι μέχρι και την περίοδο του κλασικισμού στον 18ο αιώνα, η θεατρική γραφή ακολουθούσε αυστηρούς μετρικούς κανόνες. Και στη σύγχρονη εποχή, τώρα πλέον που οι δύο αυτές τέχνες είναι διακριτές, η περιοχή «τομής» τους, όπου συναντώνται και αλληλεπικαλύπτονται, παραμένει ορατή και σχετίζεται τόσο με τη βαθιά, σχεδόν ανεπίγνωστη φυσική συγγένεια που τις συνδέει, όσο και με τη συνειδητή ροπή των ιεροφαντών τους να τις παντρεύουν. Είναι άπειρες οι περιπτώσεις που θέατρο και ποίηση συναντήθηκαν και συνομίλησαν δημιουργικά, απροσμέτρητες οι φορές που οι δραματουργοί και οι σκηνοθέτες μίλησαν σαν ποιητές, αλλά και που οι ποιητές έδωσαν τον λόγο σε υπαρκτά ή επινοημένα δραματικά πρόσωπα. Αναφέρω ενδεικτικά το μαγικό θεατρο-ποίημα Σονάτα του σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου, ένα σταυροδρόμι όπου ποιητικός και θεατρικός λόγος ανταμώνουν και συμφύρονται, ή το ποιητικό θέατρο της Μαρίας Λαϊνά.
Αξιοσημείωτο είναι και το πλήθος των δραματουργών, από τον Σαίξπηρ ως τον Καμπανέλλη, που επιδόθηκαν στην ποίηση με εξαιρετικά δείγματα γραφής, ή των ποιητών, από τον Ουγκό ως τον Κοκτό, που έγραψαν θέατρο. Αντίστοιχα συχνή είναι και η τάση τα τελευταία χρόνια να παράγονται σκηνικές συνθέσεις με πρώτη ύλη την ποίηση. Θα αναφέρω, ενδεικτικά πάντα, την παράσταση Αυτό που δεν τελειώνει του Στάθη Λιβαθινού στο Εθνικό Θέατρο το 2003 και 2004, που συνέθεσε ένα θεατρικό πανόραμα της ποίησης του 20ού αιώνα, το Φυσικά και ονειρεύομαι της Πέμυς Ζούνη πάνω σε ποίηση της Κικής Δημουλά το 2013 ή Το χωριό των ποιητών του Βασίλη Κατσικονούρη, υψηλού επιπέδου δείγμα σχολικού θεάτρου, που βασίστηκε αποκλειστικά στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη για να δημιουργήσει ένα ενιαίο θεατρικό αφήγημα.Με τη συναίσθηση της κοινής γλώσσας, της στενής δομικής και μορφολογικής συνάφειας, αλλά κυρίως της κοινής πηγής από όπου αρδεύουν οι δύο τέχνες, η Ασημίνα Ξηρογιάννη μας παραδίδει την ανθολογία Το θέατρο στην ποίηση, καρπό μακρόχρονης και κοπιώδους μελέτης και έρευνας, συνδυάζοντας έτσι και η ίδια με αξιοθαύμαστο τρόπο τις δύο ενασχολήσεις της ως θεατρολόγου και ποιήτριας, και μπολιάζοντας την επιστημονική μεθοδολογία και το οξυδερκές βλέμμα του ερευνητή με την αισθαντικότητα και το ένστικτο του δημιουργού. Το έργο έρχεται να καλύψει ένα βιβλιογραφικό κενό στην καθ’ ημάς Γραμματεία. Πέρα από την ανθολόγηση ποίησης συγκεκριμένων περιόδων ή τάσεων, οι φιλόλογοί μας μάλλον επιδίδονται σπάνια σε θεματικές ανθολογίες και πάντως δεν υπάρχει καμία για την ποίηση στο θέατρο στην ελληνική βιβλιογραφία· ούτε καν στην αγγλική, απ’ όσο μπόρεσα να διαπιστώσω σε μια πρόχειρη έρευνα, πέρα από δυο τρία ηλεκτρονικά ανθολόγια θεατρικών ποιημάτων. Από αυτή την άποψη, λοιπόν, είναι ένας πολύτιμος οδηγός, τόσο για τους επαγγελματίες του θεάτρου, στους οποίους προσφέρεται έτοιμο υλικό για πιθανές συνθέσεις, όσο και για τους ερευνητές, που χρειάζονται βιβλία αναφοράς, αλλά και για τους λάτρεις απλώς του θεάτρου και της ποίησης, που επιθυμούν να εντρυφήσουν στους παράλληλους δρόμους τους.

Τα ποιήματα διαδέχονται το ένα το άλλο σαν χάντρες σε περιδέραιο, δημιουργώντας μια ενιαία αισθητική εμπειρία, κι αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο επίτευγμα αυτής της ανθολογίας: το ότι κατόρθωσε, χωρίς καμία παρέμβαση, με μόνο όχημα την έντεχνη παράθεση των ποιημάτων [...] να απαλλάξει την ανά χείρας ανθολογία από την ξηρότητα της λημματογραφικής παράταξης.

Αποτελεί το πρώτο εκδοθέν, αυτοτελές υποσύνολο μιας ογκώδους, ευρύτερης ανθολογίας που αγκαλιάζει την ευρωπαϊκή ποίηση, και ο παρών τόμος εστιάζει σε σύγχρονούς μας εν ζωή ποιητές, ξεκινώντας από τη γενιά του Νάνου Βαλαωρίτη και φτάνοντας ως τους νεαρούς δημιουργούς του 21ού αιώνα. Οι δύο τόμοι που υπολείπονται (η Ασημίνα Ξηρογιάννη δεσμεύεται ότι θα εκδοθούν εν καιρώ και εμείς την εμπιστευόμαστε και τους αναμένουμε) ανθολογούν κλασικούς Ευρωπαίους ποιητές καθώς και κλασικούς Έλληνες αντίστοιχα. Το corpus των ποιημάτων πλαισιώνει εκτενής εισαγωγή της ανθολόγου όπου παρατίθεται το ιστορικό και το σκεπτικό της έρευνας καθώς και επίμετρο με σημείωμα της επιμελήτριας Αγγέλας Γαβρίλη και βιογραφικά στοιχεία των ανθολογούμενων ποιητών.
Όπως δηλώνει στην εξαντλητική και άκρως διαφωτιστική εισαγωγή της, η Ξηρογιάννη έχει ταξινομήσει το υλικό του παρόντος τόμου σε δύο βασικές μορφολογικές κατηγορίες, οι οποίες αντίστοιχα συγκροτούν το Πρώτο και το Δεύτερο μέρος της ανθολογίας. Το Πρώτο περιλαμβάνει 54 ποιήματα που έχουν «εξ αίματος» σχέση με το θέατρο, που ο λόγος τους συνιστά ποίηση και θέατρο μαζί. Ποιήματα με δραματικό βάρος, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και ως θεατρικοί μονόλογοι. Γραμμένα σε πρώτο ή δεύτερο πρόσωπο τα περισσότερα, κάποια και σε μορφή στιχομυθίας, άλλοτε αφουγκράζονται την ηχώ από αρχαίες φωνές, μεταφέροντάς την ως εμάς διαθλασμένη μέσα από το ιδιάζον προσωπικό «ηχείο»των δημιουργών τους, άλλοτε συνομιλούν με υπαρκτά ή επινοημένα πρόσωπα που τους στοιχειώνουν. Οι αρχαίοι μύθοι παίζουν εξέχοντα ρόλο σε αυτό το πρώτο μέρος της Ανθολογίας που, αιώνια ζωντανοί, είτε ως αρχέτυπα είτε ως παλίμψηστα, εξακολουθούν να εμπνέουν και να λειτουργούν ως κάτοπτρα, όπου η σύγχρονη ποίηση ξαναβλέπει το πρόσωπό της.Τα 36 ποιήματα του δεύτερου μέρους, παρότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν τους λείπει η δραματικότητα, είναι λιγότερο «θεατρικά», ακριβώς επειδή αναφέρονται θεματολογικά στο θέατρο. Για να συνοψίσουμε σε απλά λόγια τη διάκριση, τα ποιήματα του πρώτου μέρους τα διαπερνά η έκσταση του Υποκριτή, ενώ εκείνα του δεύτερου διατηρούν το βλέμμα και το πνεύμα του Θεατή.Αυτό που προσδίδει στο όλο έργο μια ιδιαίτερη ποιότητα και υπερβαίνει τα συνήθη γνωρίσματα μιας ανθολογίας όπως την ξέρουμε, είναι ο τρόπος που συνομιλούν τα ποιήματα μεταξύ τους και συναρμόζουν μία ενότητα. Είναι κοινός τόπος για τους ανθολόγους η επιλογή της αλφαβητικής ή χρονολογικής σειράς των κειμένων με βάση το επώνυμο του συγγραφέα ή τον χρόνο γραφής, επιλογή που καθιστά ενδεχομένως ευχερέστερη την αναδρομή σε αυτήν από έναν ερευνητή, αφαιρεί όμως από το συνολικό έργο την αίσθηση του ενιαίου και ελαττώνει δραματικά τη χαρά της ανάγνωσης. Η Ξηρογιάννη αντιπαρήλθε την εύκολη λύση και προέκρινε την πολλαπλάσια επίμοχθη διαδικασία της παράταξης των ποιημάτων σε ένα είδος βιωματικής αλληλουχίας. Έτσι, ο Οιδίπους του Κώστα Ριζάκη συνομιλεί με εκείνον του Γιώργου Μπλάνα, η «πολιτισμένη» Μήδεια του Χαρίλαου Νικολαΐδη αντιπαρατίθεται στη μανική Κλυταιμνήστρα της Άννας Γρίβα, ο μοναχικός όλο πικρία Αρχίλοχος του Νίκου Λάζαρη συναντά την απελπισμένα ανικανοποίητη και μόνη Πηνελόπη της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ, ο Θωμάς Τσαλαπάτης συνομιλεί με το όραμα του Ζακ Πρεβέρ, ενώ στην επόμενη σελίδα ο Γιάννης Στίγκας ονειρεύεται τον Τάσο Λειβαδίτη. Τα ποιήματα διαδέχονται το ένα το άλλο σαν χάντρες σε περιδέραιο, δημιουργώντας μια ενιαία αισθητική εμπειρία, κι αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο επίτευγμα αυτής της ανθολογίας: το ότι κατόρθωσε, χωρίς καμία παρέμβαση, με μόνο όχημα την έντεχνη παράθεση των ποιημάτων, προϊόν αφανούς εκ πρώτης όψεως αλλά σαφώς κοπιώδους προσπάθειας και βαθιάς γνώσης και οικείωσης του ποιητικού υλικού που είχε στη διάθεσή της η Ξηρογιάννη, να απαλλάξει την ανά χείρας ανθολογία από την ξηρότητα της λημματογραφικής παράταξης, χωρίς να μειώσει στο ελάχιστο την αξία της ως έργο αναφοράς. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατρέξει κανείς σε αυτήν να βρει αυτό που τον ενδιαφέρει, αλλά προτείνεται ανεπιφύλακτα η συμβατική ανάγνωσή της από την αρχή ως το τέλος, ακολουθώντας το αόρατο, άθραυστο νήμα που συνδέει τα ποιήματα σε μία συναρπαστική, αρραγή ενότητα…Ενιαία είναι και η τελική γεύση που αφήνει η ανάγνωση, το εκστατικό μεταίσθημα που μένει απτό για ώρα… Έτσι όπως, όμορφα, το αποδίδει η Καίτη Βασιλάκου στην πρώτη στροφή από το ποίημά της «Οι ηθοποιοί», που συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή.
Ανακεφαλαιώνοντας, θέατρο και Ποίηση, κάθε τέχνη από τον δικό της δρόμο και μέσα από τον δικό της ιδιαίτερο κώδικα, απευθύνονται και «εκβάλλουν» και οι δύο «…σε Σένα, Υποκριτή αναγνώστη, όμοιέ μου, αδελφέ μου…», όπως εμβληματικά έγραψε ο Μποντλαίρ, κι αυτή είναι η κορυφαία τους συγγένεια. Ο δέκτης, αναγνώστης-θεατής, παραμένει ο ύστατος και ο πρώτος Μέγας Υποκριτής.

***











Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

NEA ANOIXTH BIΒΛΙΟΘΗΚΗ /// ΚΛΑΣΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ /ΠΟΙΗΣΗ / ΑΡΧΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ /ΘΕΑΤΡΟ


Η Ανοικτή Βιβλιοθήκη ιδρύθηκε το 2010 και αποτελεί ένα αποθετήριο με χιλιάδες ελληνικά ψηφιακά βιβλία που διανέμονται ελεύθερα και νόμιμα στο διαδίκτυο από τους δημιουργούς ή τους εκδοτικούς οίκους. Περιλαμβάνει επίσης έργα Κλασικής Λογοτεχνίας και Αρχαίας Γραμματείας που είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων (Public domain). Παράλληλα προωθεί την ψηφιακή λογοτεχνία εκδίδοντας καινοτόμα e-books με ελεύθερη διανομή.
Το συλλογικό e-book «Δήγμα Γραφής» βραβεύτηκε ως το καλύτερο Συγγραφικό έργο 2011 στα Ελληνικά Βραβεία Διαδικτύου, ενώ το συνεργατικό θεατρικό έργο «Ο άνδρας με την πουά γραβάτα» έχει ανέβει από 16 διαφορετικές θεατρικές ομάδες σε πόλεις της Ελλάδας. Η συλλογή «Φόβος κανένας» είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που εκδόθηκε με την μέθοδο crowdfunding.
Η Ανοικτή Βιβλιοθήκη συμμετέχει στο δίκτυο της Future Library, συνεργάζεται με το Ερευνητικό εργαστήρι ανοικτής τεχνολογίας P2P Lab, το ελληνικό τμήμα των Creative Commons και το λογοτεχνικό περιοδικό Fractal – Η γεωμετρία των ιδεών. Συμμετέχει κάθε χρόνο στη διεθνή δράση Εβδομάδα «Διάβασε ένα ebook», Στην Εβδομάδα Ανοικτής Πρόσβασης, υποστηρίζει τη δράση «Διαβάζω για τους άλλους» και συμμετείχε στην διοργάνωση του λογοτεχνικού διαγωνισμού «ΛόγωΤέχνης».
Έχει παρουσιαστεί στο TEDx του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στο Unconference της Future Library, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο 2nd Athens Culture Symposium του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου, στο Pecha Kucha Heraklion vol #3, στο Commons Festival, στο συνέδριο Φυσικής Δρώμενα και σε εκδήλωση για τα Creative Commons.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ:
ΚΛΑΣΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ :

http://www.openbook.gr/category/literature/classic/



ΠΟΙΗΣΗ:

http://www.openbook.gr/category/literature/poetry/


AΡΧΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ:


http://www.openbook.gr/category/ancient/



ΘΕΑΤΡΟ


http://www.openbook.gr/theatriko-lexiko/


****

ΠΗΓΗ:http://www.openbook.gr/about/

Η φωτό είναι παρμένη από εδώ!


****


Ημερίδα και Θεατρικά Εργαστήρια /// «Το Θέατρο στο σχολείο: μια αναγκαιότητα για ένα σχολείο ουσίας»








«Το Θέατρο στο σχολείο: μια αναγκαιότητα για ένα σχολείο ουσίας»
Ημερίδα και θεατρικά εργαστήρια για παιδιά αλλά και για γονείς
Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017, 10 π.μ. – 2 μ.μ.
Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ., Εξαδακτύλου 8 με Μακρυγιάννη 20
Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΖΕΙ, ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ
Μαθητής της Δ’ τάξης
• Πόσο καλλιεργείται η αισθητική στο σύγχρονο σχολείο;
• Αρκούν τα «κλασικά» μαθήματα για την αντιμετώπιση κοινωνικών θεμάτων και προβλημάτων, όπως η ανεργία, ο εκφοβισμός, η ξενοφοβία;
• Πόσες ώρες την ημέρα μπορεί ένα παιδί να είναι καθισμένο σε μια ξύλινη καρέκλα;

Πριν από ένα χρόνο, με πρωτοβουλία του Συλλόγου Αποφοίτων Τμήματος Θεάτρου και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου αλλά και την κατάργηση του μαθήματος από την Ε΄ και την ΣΤ΄ τάξη του Δημοτικού, συλλέχθηκαν κείμενα μαθητών και μαθητριών για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής. Η ανάγκη να μοιραστούμε το υλικό αυτό, μας έκανε να διοργανώσουμε αυτή την ημερίδα, η οποία πλαισιώνεται από επιστημονικές εισηγήσεις, παρουσίαση καλών πρακτικών/μαθημάτων από συναδέλφους θεατρολόγους, καταθέσεις εμπειρίας από δασκάλους και διευθυντές αλλά και τους ίδιους τους μαθητές μας. Παράλληλα, θα πραγματοποιηθούν και βιωματικά εργαστήρια που απευθύνονται σε παιδιά Δημοτικού αλλά και ένα εργαστήριο για τους γονείς τους. Στόχος μας είναι να συνδυάσουμε τις φωνές των «ειδικών» με αυτές όσων βιώνουν καθημερινά τα οφέλη του θεάτρου στην εκπαίδευση και να τονίσουμε την αναγκαιότητα του μαθήματος στο σύγχρονο σχολείο.
Σας προσκαλούμε να συναντηθούμε γονείς, εκπαιδευτικοί και παιδιά και να ενημερωθούμε, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και να αναζητήσουμε τρόπους ανάδειξης της σημασίας του θεάτρου στο σχολείο.
Το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής βρίσκεται ήδη εδώ και μία δεκαπενταετία στο σχολείο, και κυρίως στις τάξεις του Δημοτικού. Παρόλη την πολύχρονη παρουσία του, υπάρχουν στιγμές που προσπαθεί ακόμα να αποδείξει την αξία της ύπαρξής του. Τα τελευταία χρόνια η διδασκαλία του στα σχολεία ολοένα και συρρικνώνεται. Μετά την κατάργησή του στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, η θέση του μαθήματος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση υποβαθμίστηκε, ενώ είναι σχεδόν ανύπαρκτο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά: τι γίνεται με την θεατρική εκπαίδευση των παιδιών μετά την ηλικία των δέκα ετών; Ποια εργαλεία μάθησης διασφαλίζουν πλέον την ανάπτυξη της δημιουργικότητας, της καλλιέργειας της συνείδησης του ενεργού πολίτη, της ανθρωπιστικής παιδείας για τα παιδιά δέκα ετών και άνω; Τι γίνεται με την βιωματική μάθηση μετά την Δ’ Δημοτικού;
Ο Σύλλογος Αποφοίτων Τμήματος Θεάτρου Α.Π.Θ. με τη διοργάνωση της ημερίδας αυτής, επιθυμεί να αναδείξει τον ουσιαστικό ρόλο του θεάτρου στα σχολεία ως ένα δυναμικό μέσο μάθησης που οδηγεί τα παιδιά σε μια πορεία κατανόησης του εαυτού τους και του κόσμου γύρω τους. Μέσα από τη διδασκαλία του θεάτρου, τα παιδιά αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες, όπως ενσυναίσθηση, συνεργασία, αυτοπεποίθηση, πρωτοβουλία και ετοιμότητα στη λήψη αποφάσεων, αναγνώριση συναισθημάτων, αντιμετώπιση της συστολής, ετοιμότητα στο λόγο, υπευθυνότητα, ανάληψη διαφορετικών ρόλων, καλλιεργώντας ταυτόχρονα το καλλιτεχνικό και αισθητικό τους κριτήριο. Οι δεξιότητες αυτές είναι αναγκαίες για τη διεύρυνση των ικανοτήτων συσχετισμού με άλλα άτομα σε κοινωνικό επίπεδο και προετοιμάζουν τον νεαρό πολίτη για τις ευθύνες που θα αναλάβει αργότερα στην ενήλικη ζωή του κάνοντάς τον πιο ευπροσάρμοστο και ικανό να εργάζεται ομαδικά. Αυτές συνιστούν ικανότητες που διευρύνουν τη συναισθηματική και κοινωνική του νοημοσύνη, στοιχεία απαραίτητα για επαγγελματική επιτυχία και κοινωνική άνοδο.
Η ημερίδα απευθύνεται σε συναδέλφους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, στους γονείς των μαθητών και των μαθητριών μας, αλλά και σε όποιον ενδιαφέρεται για το περιεχόμενο και τη θέση του θεάτρου στη σημερινή εκπαίδευση. Τα εργαστήρια απευθύνονται σε παιδιά δημοτικού (και των έξι τάξεων) και σε γονείς.
Κατά τη διάρκεια της ημερίδας, έχει προβλεφθεί δημιουργική απασχόληση για τα παιδιά δημοτικού, την ώρα που οι γονείς τους θα παρακολουθούν τις εισηγήσεις.
Ακολουθεί το Πρόγραμμα και τα Βιογραφικά των Εισηγητών.
Θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής.
Χώρος: Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ., Εξαδακτύλου 8 με Μακρυγιάννη 20, 1ος και 2ος όροφος
Πληροφορίες: thea_apof@yahoo.gr, τηλ. 6937618382
FacebookΘεατρική Αγωγή σε όλες τις τάξεις του σχολείου
FacebookΑπόφοιτοι Τμ.Θεάτρου
Τηλέφωνο για συμμετοχή στα εργαστήρια: 6972844681
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ – ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ
9.00 – 10.00 Προσέλευση – εγγραφές
10.00 – 12.00 Εισηγήσεις – Ομιλίες – Συζήτηση
Χαιρετισμοί:
Χαρά Λιόλιου, Πρόεδρος ΔΣ Συλλόγου Αποφοίτων Τμήματος Θεάτρου Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.
Ιάκωβος Ποταμιάνος, Πρόεδρος Τμήματος Θεάτρου Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.
Μαράια Γαλιατσάτου, Θεατρολόγος-Εκπαιδευτικός, Έφορος Δημοσίων Σχέσεων Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων.
Αντιγόνη Τσαρμποπούλου, Συντονίστρια Γραφείου Β. Ελλάδας Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.

Εισηγήσεις – Ομιλίες:
«Το θέατρο στο σχολείο: πάλι τα αυτονόητα». Νικηφόρος Παπανδρέου, ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ/Τμήμα Θεάτρου.
«Το σχολικό θέατρο το έβλεπα από χίλιες απόψεις». Άβρα Αυδή, φιλόλογος, θεατροπαιδαγωγός.
«Ένα αναπάντεχο voicemail από τη M.S.» Γιώργος Φράγκογλου, φιλόλογος.
«Θέατρο στην εκπαίδευση. Θέατρο ή εκπαίδευση;» Τάσος Αγγελόπουλος, Διδάκτορας Θεατρολογίας, Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ.
«Διδασκαλία, κοινωνική παρέμβαση και θεατροπαιδαγωγική: Η εμπειρία μιας διαπολιτισμικής τάξης δημοτικού σχολείου». Μάρθα Κατσαρίδου, Θεατροπαιδαγωγός, Ε.Ε.Π., Τμήμα Θεάτρου, Α.Π.Θ.
«Πολλά είναι τα θαύματα· πιο θαύμα από τον άνθρωπο, κανένα»: ένας διατμηματικός μαραθώνιος θεατρικών αυτοσχεδιασμών. Μαρία Φράγκου, εκπαιδευτικός Θεατρικής Αγωγής.
«Η Θεατρική Αγωγή στο Σχολείο» Φρόσω Λαζαρέλη, δασκάλα 4ου ΔΣ Κορδελιού Ευόσμου.
«Σχολείο χωρίς θεατρική αγωγή;» Βάνα Βουρτσάκη, διευθύντρια σε Δημοτικό Σχολείο – Σκηνοθέτης. «Το θέατρο ως μέσο καλλιέργειας της φιλαναγνωσίας των μαθητών στην Πέμπτη και Έκτη Δημοτικού – ενδεικτικές δράσεις σε δημοτικά σχολεία της Ρόδου» Κωνσταντίνος Χατζηκώστας, θεατρολόγος, ΜΑ.
Συζήτηση
12.00 – 14.00 Εργαστήρια
Εργαστήριο για παιδιά Α, Β, Γ Δημοτικού: «Κάποτε στην Ισπεπονία…»: Ένα θεατροπαιδαγωγικό εργαστήριο βασισμένο στο κείμενο του ανθολογίου «Η θλιμμένη αγελάδα» του Ευγένιου Τριβιζά με θέμα την εκμετάλλευση των ζώων.
Εμψυχώτριες: οι φοιτήτριες του Τμήματος Θεάτρου, Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ Χριστίνα Δαδίνου, Αλεξάνδρα Ιγνατίδου, Ιωάννα Κανελλοπούλου, Χρυσή Λαγγίδου, Ελένη Μαβίδου.
Εργαστήριο για παιδιά Δ, Ε, ΣΤ Δημοτικού: «Το ταξίδι της Βαγγελίτσας στις μουσικές του κόσμου»: Ένα θεατροπαιδαγωγικό εργαστήριο βασισμένο στο κείμενο του Ανθολογίου ”Η Βαγγελίτσα» της Έλλης Αλεξίου με στόχο τη χρήση της μουσικής ως εναλλακτικό κοινωνικό μέσο και ως μέσο προσέγγισης της διαφορετικότητας.
Εμψυχωτές: οι φοιτητές του Τμήματος Θεάτρου, Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ Κατερίνα Μητροπούλου, Ζωή Μυλωνάκη, Μύριαμ Αρτζανίδου, Αρετή Πολυμενίδη, Ελένη Τσόνα, Αλεξάνδρα Χουχουλιδάκη, Δημήτρης Καπετάνιος, Δημήτρης Λώλης.
Εργαστήριο για γονείς παιδιών Δημοτικού: «Γονείς… παίζουμε θέατρο;» Το εργαστήριο, που έχει βιωματικό χαρακτήρα, απευθύνεται σε γονείς παιδιών της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το εργαστήριο έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι γονείς να πάρουν μια γεύση από αυτό που συμβαίνει στην τάξη στο μάθημα αυτό. Με απλά λόγια: τι κάνουμε με τα παιδιά στη θεατρική αγωγή; Μέσα από μια σειρά ασκήσεων, παιχνιδιών και θεατρικών τεχνικών επιχειρούμε να αναδείξουμε ποιοι είναι οι στόχοι μας, ποια τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε, ποιο το εκπαιδευτικό κλίμα που επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε μέσα στην τάξη. Αφήνοντας στην άκρη τη θεωρία περνάμε στην πράξη και προσκαλούμε τους γονείς να γνωρίσουν από κοντά τι είναι επιτέλους αυτή η Θεατρική Αγωγή!
Εμψυχώτριες: οι Ευαγγελία Σταμάτη και Ειρήνη Παπαδοπούλου, θεατροπαιδαγωγοί.
Στο χώρο θα λειτουργεί έκθεση με κείμενα και σκέψεις παιδιών Δημοτικού για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής και οπτικοακουστικό υλικό από μαθήματα θεατρικής αγωγής.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΙΣΗΓΗΤΩΝ
Νικηφόρος Παπανδρέου Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Paris-III. Καθηγητής της Θεατρολογίας στο ΑΠΘ, αρχικά στο Τμήμα Φιλολογίας και στη συνέχεια στο Τμήμα Θεάτρου, από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2008. Ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» (1979 κ.ε.).
Άβρα Αυδή Η Άβρα Αυδή είναι φιλόλογος και θεατροπαιδαγωγός. Υπηρέτησε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (1982-2011), ενώ παράλληλα δίδαξε «Γλωσσικές ασκήσεις» στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Α.Π.Θ. (1990-94), τα μαθήματα «Δραματοποίηση» και «Το θέατρο στο σχολείο» στο Τμήμα Θεάτρου, Α.Π.Θ. επί 15 έτη (2001-2016), καθώς και σε πολυπληθή επιμορφωτικά σεμινάρια. Δημοσίευσε ποικίλα άρθρα για τη γλωσσική διδασκαλία και τη θεατρική αγωγή και συμμετείχε στη συγγραφή των παρακάτω ομαδικών έργων: Εγχειρίδια «Έκφραση-Έκθεση» για το λύκειο και συνοδευτικά βιβλία καθηγητή (1985-89), Πρόγραμμα Σπουδών για τη Νεοελληνική Γλώσσα (1998), ψηφιακό έργο ΠΟΛΥΤΡΟΠΗ ΓΛΩΣΣΑ (Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2017). Συνέγραψε με τη Μελίνα Χατζηγεωργίου το βιβλίο «Η τέχνη του Δράματος στην εκπαίδευση.48 προτάσεις για εργαστήρια θεατρικής αγωγής».
Γιώργος Φράγκογλου Ο Γιώργος Φράγκογλου είναι φιλόλογος στη δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση. Ασχολείται, όμως, ποικιλοτρόπως και με το θέατρο.
Τάσος Αγγελόπουλος Διδάκτορας του Τμήματος Θεάτρου Α.Π.Θ. Εχει διδάξει το μάθημα «Θεατρικό Παιχνίδι» στο Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ. και στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής ΑΤΕΙΘ. Εκπαιδευτικός και σκηνοθέτης, έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις μέσα στη σχολική τάξη, θεάτρου δρόμου και κουκλοθεάτρου με τη θεατρική ομάδα «ΠΑΠΑΛΑΝΓΚΙ». Εχει εμψυχώσει θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα για παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Το βιβλίο του Παίζοντας θέατρο. Ασκήσεις και παιχνίδια για τη θεατρική αγωγή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σοφία». Διδάκτορας του Τμήματος Θεάτρου Α.Π.Θ. Έχει διδάξει το μάθημα «Θεατρικό Παιχνίδι» στο Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ. και στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής ΑΤΕΙΘ. Εκπαιδευτικός και σκηνοθέτης, έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις μέσα στη σχολική τάξη, θεάτρου δρόμου και κουκλοθεάτρου με τη θεατρική ομάδα «ΠΑΠΑΛΑΝΓΚΙ». Έχει εμψυχώσει θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα για παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Το βιβλίο του Παίζοντας θέατρο. Ασκήσεις και παιχνίδια για τη θεατρική αγωγή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σοφία».
Μάρθα Κατσαρίδου Η Μάρθα Κατσαρίδου διδάσκει θεατροπαιδαγωγικά μαθήματα στο Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ. (Ε.Ε.Π). Σπούδασε παιδαγωγικά στο Α.Π.Θ., υποκριτική στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης και Θέατρο στην Εκπαίδευση στο Goldsmith’s College, University of London (MA). Η διδακτορική της διατριβή (Π.Τ.Δ.Ε., Α.Π.Θ., 2011) πραγματεύεται τη διδασκαλία της λογοτεχνίας μέσα από το θέατρο. Δίδαξε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (2003-2017), «Θεατρικό Παιχνίδι» στο Αλεξάνδρειο Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης (2014-2017) και είναι μέλος Σ.Ε.Π. στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Θεατρικές Σπουδές» στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είναι συγγραφέας μιας μονογραφίας και άρθρων για το θέατρο στην εκπαίδευση σε διεθνή περιοδικά.
Μαρία Φράγκου Αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου, απέκτησε τον μεταπτυχιακό της τίτλο στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου στο Physical Theatre με την υποστήριξη της υποτροφίας της Μελίνας Μερκούρη. Υπότροφος της Fulbright, μετεκπαιδεύτηκε στην υποκριτική στη Νέα Υόρκη. Εργάστηκε επί σειρά ετών στο θέατρο. Το 2011 απέκτησε μια κόρη, και ξεκίνησε να εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπου απασχολείται μέχρι σήμερα. Δημιούργησε το διατμηματικό παιχνίδι «πολλά είναι τα θαύματα· πιο θαύμα από τον άνθρωπο, κανένα» στο 3ο Δ.Σ. Διαβατών, το 2013.
Βάνα Βουρτσάκη Η Βουρτσάκη Βάνα είναι Διευθύντρια σε Δημοτικό Σχολείο της Πυλαίας-Θεσσαλονίκης. Είναι απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Μυτιλήνης, κατέχει πτυχίο του Διδασκαλείου Θεσσαλονίκης «Δημήτρης Γληνός», της ΣΕΛΔΕ και μεταπτυχιακό τίτλο της Παιδαγωγικής Σχολής Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ. Επίσης είναι κάτοχος πτυχίου της Σχολής Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση τη σκηνοθεσία. Πήρε μέρος ως επιμορφώτρια σε προγράμματα περιβαλλοντικής εκπ/σης, αγωγής υγείας, διαθεματικών προγραμμάτων, θεατρικού παιχνιδιού και εκπαιδευτικού δράματος. Είναι ιδρυτικό μέλος του Διθύραμβου εξ αμάξης της θεατρικής ομάδας εκπαιδευτικών του Ν. Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στην ερευνητική ομάδα για τη συγγραφή του βιβλίου Τσιάκαλος, Γ. Οδηγός Αντιρατσιστικής Εκπαίδευσης, Ελ. Γράμματα, 2000 και στη συγγραφική ομάδα του βιβλίου Tα Νέα αναλυτικά Προγράμματα και οι Εκπαιδευτικοί, ΙΠΕΜ, 2006. Έχει γράψει άρθρα σε περιοδικά με θέμα την αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων και τη μέθοδο πρότζεκτ.
Μαρία Φράγκου Αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου, απέκτησε τον μεταπτυχιακό της τίτλο στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου στο Physical Theatre με την υποστήριξη της υποτροφίας της Μελίνας Μερκούρη. Υπότροφος της Fulbright, μετεκπαιδεύτηκε στην υποκριτική στη Νέα Υόρκη. Εργάστηκε επί σειρά ετών στο θέατρο. Το 2011 απέκτησε μια κόρη, και ξεκίνησε να εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπου απασχολείται μέχρι σήμερα. Δημιούργησε το διατμηματικό παιχνίδι «πολλά είναι τα θαύματα· πιο θαύμα από τον άνθρωπο, κανένα» στο 3ο Δ.Σ. Διαβατών, το 2013.
Κωνσταντίνος Χατζηκώστας Απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2007) και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Παιδικό Βιβλίο και Παιδαγωγικό Υλικό» του Πανεπιστημίου Αιγαίου (2014). Το 2010, ξεκίνησε να εργάζεται ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός θεατρικής αγωγής σε δημοτικά σχολεία της Ρόδου, ολοκληρώνοντας, παράλληλα και τις μεταπτυχιακές του σπουδές. Από το 2015 ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημοτικά σχολεία, ενώ ασχολείται και με δράσεις για την προώθηση της φιλαναγνωσίας σε παιδικές βιβλιοθήκες, μέσω του Θεάτρου, σε συνεργασία με την εικαστικό Μαργαρίτα Πατσίκα.
Ειρήνη Παπαδοπούλου Φιλόλογος και Θεατρολόγος με μεταπτυχιακή ειδίκευση στην Παιδαγωγική του Θεάτρου. Εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση διδάσκοντας το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής. Έχει διδάξει υποκριτική σε παιδιά και εφήβους. Έχει επίσης υλοποιήσει πολλά θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα σε δήμους, βιβλιοθήκες και μουσεία.
Ευαγγελία Σταμάτη Γεννήθηκε στο Δασοχώρι Γρεβενών το 1975. Από το 1994 ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής Σχολής του Α.Π.Θ. καθώς και του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Εργάζεται ως νηπιαγωγός από το 2000. Από το 2000 είναι μέλος της κουκλοθεατρικής ομάδας Hocus Pocus, που, για αρκετά χρόνια ανέβαζε παραστάσεις μαύρου θεάτρου, ενώ τα τελευταία χρόνια στις παραστάσεις της χρησιμοποιεί μείξη διαφόρων θεατρικών τεχνικών (αφήγηση, μάσκα, κουκλοθέατρο, θέατρο σκιών κ.α.). Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων που αφορούν στην παιδαγωγική του θεάτρου. Επίσης, έχει συμμετάσχει ως εμψυχώτρια σε εργαστήρια ενηλίκων αλλά και παιδιών που αφορούν στην τεχνική του μαύρου θεάτρου. Είναι ιδρυτικό μέλος της παιδικής θεατρικής ομάδας Δασοχωρίου «Θεάτρελλοι».
****

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ /// ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ /// ΤΕΤΗ ΣΩΛΟΥ /// ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ /// ΠΟΡΝΕΣ ΣΤΑ ΒΟΥΡΛΑ ///




Τα Βούρλα ήταν ένα τεράστιο δηµόσιο µπορντέλο στη Δραπετσώνα, που έφτιαξε ο δήµος του Πειραιά το 1875. Λειτούργησε επί έξι δεκαετίες υπό την προστασία του κράτους και την περιφρούρηση της αστυνομίας. Ήταν περιφραγμένο µε ψηλό μαντρότοιχο, είχε πτέρυγες µε ομοιόμορφα κελιά κι έµοιαζε µε φυλακή. Τον καιρό της Κατοχής μετατράπηκε σε φυλακή και ως φυλακή τελείωσε τη σταδιοδρομία του το 1970 που κατεδαφίστηκε.

Τα Βούρλα ήταν ο πάτος στην ιεραρχία του πληρωμένου έρωτα. Εκεί συγκεντρώθηκαν οι πόρνες που δεν είχαν ούτε όνοµα ούτε µέλλον και δεν έβγαιναν παρά µόνον µε ειδική άδεια. Η φωνή τους δεν έβγαινε από τη µάντρα των Βούρλων.
Έχουν περάσει σχεδόν 80 χρόνια από τότε που έκλεισε το µπορντέλο-στρατώνας των Βούρλων. Οι γυναίκες αυτές εδώ και χρόνια δεν ζουν πια. Η αγωνία τους ήταν να µείνει κάτι πίσω τους που να θυµίζει τη βασανισμένη τους ύπαρξη.

«Εγώ δεν θα γεράσω ποτέ. Μου είπε µια γύφτισσα πως θα µε σκοτώσει κάποιος. Τόσο το καλύτερο!»

Η έρευνα της συγγραφέως, σκιτσογράφου και μεταφράστριας Τέτης Σώλου δημοσιεύτηκε στη HuffPost, αναδημοσιεύτηκε στη «Μηχανή του Χρόνου», και τώρα με προσθήκη αδημοσίευτου υλικού κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Ars Libri.





«Κάτι να μείνει από μένα»
Πόρνες στα Βούρλα
Τέτη Σώλου
Έρευνα
Εκδόσεις Αrs Libri 2017
Σελίδες: 96


ISBN: 978-618-82634-5-1



Εκδόσεις Ars Libri
Θεμιστοκλέους 42, 106 78, Αθήνα-Τηλ: 21 1183 5524

e-mail: info@arslibri.gr

****

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

ΤΟ VARELAKI ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ /// Henry James /// Ντε Γκρέυ: Μια ρομαντική ιστορία




Henry James

Ντε Γκρέυ: Μια ρομαντική ιστορία



μετάφραση Αργυρώ Μαντόγλου

Ars Nocturna 

****

Μια παράξενη ερωτική ιστορία, μια αναπόδραστη κατάρα, πρόσωπα ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο σε μια νεανική νουβέλα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα.Το  μεγάλο του «πνεύμα » διαφαίνεται και σε αυτή τη νουβέλα που έγραψε μόλις 25 ετών.Μέσα εδώ συνδυάζει  την αμφισημία  με την ιστορία.Την εποχή που έγραψε το εν λόγω έργο,ο Τζέιμς βίωνε μια κρίσιμη καμπή στη ζωή του που τον οδήγησε και στον εκπατρισμό του.Το ενδιαφέρον του για το «κοσμοπολίτικο» μυθιστόρημα είχε μειωθεί,αλλά και για τα κοινωνικά και πολιτικά θέματα της εποχής του.Ο χαμός κάποιων στενών του φίλων αλλά και η απογοήτευσή του από τον κυνισμό της αμερικάνικης κουλτούρας,τού δημιούργησαν την αίσθηση  μιας απόστασης και μιας αλλόκοτης ποιότητας που παραμόνευε πίσω από τα πράγματα.«Βλέπω φαντάσματα παντού»είχε γράψει σε κάποιον φίλο του,αλλά τα «φαντάσματα»των δύσκολων εκείνων χρόνων είναι  το αποτέλεσμα της γενικότερης αποξένωσης από τη διάλυση των συμβάσεων της βικτοριανής εποχής και του επίπλαστου καθωσπρεπισμού και όχι λόγω κάποιας υπερφυσικής αποκάλυψης.

(Απόσπασμα από την εισαγωγή της Αργυρώς Μαντόγλου)



***