notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2017 /// ΣΤΕΛΛΑ ΔΟΥΜΟΥ /// ~ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ ΣΕ ΗΧΟ ΠΛΑΓΙΟ~

Γυμνή Γυναίκα / Αμεντέο Μοντιλιάνι

Είναι ιστορίες που άρχισαν μεσάνυχτα σε κρεβάτια από σκόνη.

Είναι μέλη από κύματα, δάχτυλα-ειδύλλια, χείλη-μολότοφ, δρόμοι ψιθύρων σε σπείρα ωτική, είναι η χαμένη τιμή του αμύγδαλου, είναι το χι απ’ το χώμα που σταυρώνει το υνί. Είναι του Αδάμ το καπρίτσιο μήλο, είναι λαγόνων το εξάσφαιρο τέχνασμα, είναι που κοιμάται στην ήβη μονόλιθη Άνοιξη. Είναι των καρπών το αλάτι που τυραννόσαυροι άγιοι το γλείφουν και άλογα. Είναι έλη τον Αύγουστο. Είναι τέλη προκρούστεια. Ρε, μια σφαγή είναι!
Ψάλλε:

Είναι πετονιές από γλώσσες που κόψανε στήθη στο credere

Είναι τα ανάδελφα έθνη ερωταποκρίσεων

Είναι τα σκισμένα ευαγγέλια των φύλων

Είναι οι κιλλίβαντες που ονειρεύονται σώματα πεθαμένα από ζάχαρη

Είναι οι ατμοί που εκβάλλουν τα σκέλια της νύχτας στο κεφάλι σου μέσα

προτού εκπνεύσει από  κάτοικο έρωτα.

Στο εσώρουχο η σάρκα ραμμένη

μαγγανεία από καύλα την λες, και χλομιάζεις.

Τι χλομιάζεις; Στην κηδεία θα απολαύσεις την ώχρα.

Τώρα, χόρευε!

*Δημοσιευμένο στην ανθολογία πεζού και ποιητικού λόγου, DiP generation 2017