Γεννήθηκε το 1930 στη Σάντα Λουτσία των Μικρών Αντίλλων. Σπούδασε
θέατρο στις Η.Π.Α., εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου και τέχνης και
διηύθυνε το Θεατρικό Εργαστήριο του Τρινιντάντ, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος.
Το 1962 δημοσιεύθηκε η συλλογή του In a Green Night και η ποίηση του
άρχισε να κερδίζει τη διεθνή αναγνώριση. Το 1992 τού απονεμήθηκε το
βραβείο Νόμπελ. Είναι επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων
και Τεχνών. Δίδαξε δημιουργική γραφή ποίησης και θεάτρου στα
Πανεπιστήμια Κολούμπια, Γέηλ και Χάρβαρντ. Από το 1981 είναι καθηγητής
στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Το 2006 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας
του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από τη μεγάλη ποιητική του προσφορά,
είναι γνωστός και για τα θεατρικά έργα του τα οποία έχουν παιχτεί σ' όλο
τον κόσμο. *ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Τόση πολλή βροχή, τόση πολλή ζωή όπως ο φουσκωμένος ουρανός αυτού του μαύρου Αυγούστου. Η αδερφή μου, ο ήλιος, κλωσά μέσα στο κίτρινο δωμάτιό της και δεν λέει να βγει έξω. Όλα πηγαίνουν κατά διαόλου: τα βουνά φουμάρουν σαν βραστήρες τα ποτάμια ξεχειλίζουν: όμως εκείνη δεν θα σηκωθεί να σταματήσει τη βροχή. Είναι στο δωμάτιό της και χαιδεύει παλιά πράγματα, τα ποιήματά μου, ξεφυλλίζοντας τo άλμπουμ της. Aκόμα κι αν κεραυνός πέφτει σαν μια συντριβή πιάτων από τον ουρανό, αυτή δεν βγαίνει έξω. Δεν ξέρεις πως σ' αγαπώ, αλλά δεν έχω καμιά ελπίδα να ορίσω τη βροχή; Ωστόσο, μαθαίνω αργά να αγαπώ τις σκοτεινές μέρες, τους λόφους που αχνίζουν τον αέρα με τα κουνούπια που κουτσομπολεύουν και να αργοπίνω το φάρμακο της πικρίας, έτσι ώστε όταν αναδυθείς, αδερφή μου, χωρίζοντας τις σταγόνες της βροχής, με το μέτωπό σου των λουλουδιών και τα μάτια της συγνώμης, τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν, αλλά θα είναι αληθινό (βλέπεις, δεν θα με αφήνουν να αγαπώ όπως θέλω) γιατί, αδερφή μου, τότε θα έχω μάθει να αγαπώ τις μαύρες μέρες όπως τις φωτεινές. Τη μαύρη βροχή, τους λευκούς λόφους, ενώ κάποτε αγαπούσα μόνο την ευτυχία μου και σένα. Aναδημοσίευση από: vakxikon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου