Σπέρνει πανικό.Εξαπλώνει τη σύγχυση.''Παίζει με το Χάος''.Ξαφνιάζει.Ανατρέπει.Αυτό που
αγαπάς στους ήρωές του είναι ότι είναι
ανθρώπινοι,γήινοι,καθημερινοί.'Ολους θα ήθελες να τους συναντήσεις,να
τους μιλήσεις,να τους σφίξεις το χέρι ,ή να τους αγκαλιάσεις.Να τους
πεις ''έτσι είναι η ζωή ,τί να κάνουμε΄΄ και να το εννοείς.Και κείνοι θα
σου πουν ''Φόβος κανένας ,φίλε μου΄΄ και θα σου κλείσουν συγκαταβατικά
το μάτι.Μπορεί και ήδη να τους έχεις συναντήσει,γι ' αυτό σου φαίνονται
γνώριμοι ,οικείοι,με μια φυσική απλότητα.Οι ήρωες του Γιάννη Φαρσάρη σε
κερδίζουν από την πρώτη κιόλας συνάντηση. Ο ήρωας που έχασε τη γυναίκα του και περνάει κάθε Παρασκευή από
το σπίτι που πρωτονοικίασαν όταν παντρεύτηκαν,ο ήρωας που ο υπολογιστής
του ''τρελάθηκε '' και έβρισε τον εκδότη του,ο απατημένος σύζυγος που η
γυναίκα του τον αφήνει να πεθάνει σαν το σκυλί στ' αμπέλι,ενώ μπορεί να
τον σώσει.Η γυναίκα που έμαθε τυχαία ότι ο πρόσφατα πεθαμένος άντρας της
φύλαγε το γέλιο του για μία άλλη γυναίκα,την ερωμένη του .Η βοηθός,
ξαδέρφη του ήρωα,τον βάζει να σκοτώσει το αφεντικό της ,τον μόδιστρο.Kαι
άλλοι πολλοί τέτοιοι.Πικάντικες ,χιουμοριστικές ιστορίες που όμως
μιλάνε για αλήθειες της ζωής και αναφέρονται στις ανθρώπινες σχέσεις.Το
κορμί του ''μωρού'' που ζητά,ποθεί,αλλά δεν μπορεί να έχει
λόγω...ηλικίας (αυτή κι αν είναι σουρρεαλιστική ιστορία!).Πώς το
κατσαβίδι του άντρα της πρώην σου μπορεί να σε στείλει στον τάφο.Η
ανάμνηση μιας προδοσίας με το αντίκρισμα της φίλης του γιού του
ήρωα,αφού το πρόσωπο που τον είχε προδώσει πριν χρόνια ήταν η μητέρα
της.Aπολογισμός ζωής.Πόσοι φίλοι θα έρθουν στο νοσοκομείο να σε δουν
όταν μάθουν ότι είσαι ετοιμοθάνατος;Πόσοι είναι αληθινοί σου φίλοι μέσα
στα τόσα χρόνια ζωής που έχεις ζήσει;Η εξαιρετική περίπτωση του
φιλάνθρωπου Ζακ,καθώς και του ...γκέυ Αλέξανδρου. Τα διηγήματα του Φαρσάρη διαθέτουν καθαρότητα,αμεσότητα,χιούμορ.Είναι
καλοσχεδιασμένα ,γεμάτα ζωηράδα και αλήθεια.Με σαρκασμό και λοξό
βλέμμα.Φλερτάρουν ασύστολα με το παράλογο και την φαντασία και έχουν
αποδομητικό χαρακτήρα.'Eξυπνη,μοντέρνα γραφή.Κάποιες φορές έχεις την
αίσθηση ότι βλέπεις μαύρη κωμωδία.'Η νιώθεις ότι αιωρείσαι ανάμεσα στο
σοβαρό και το γελοίο,ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό.'Αλλοτε μένεις με
μια γλυκόπικρη γεύση στα χείλη,άλλοτε με μια διάθεση περίεργου
παιχνιδιού!
Εξαιρετικά τα σφηνάκια μικροδιηγήματα ''Φόβος
Κανένας'',Παραμύθι'',''ο Ντίνος'',''Χθες Βράδυ'',''στο Μπαρ'',''
Απόγνωση''.Εξαιρετική πύκνωση.Δυνατή και λειτουργική η τόσο μικρή φόρμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου