ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

φωτο Α.Ξηρογιάννη

ΝΑ ΞΗΛΩΣΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΣΠΕΔΑ

Ανταριασμένα αρχεία
στα συρτάρια του μυαλού μου
ζητούν ν' αποκτήσουν πρόσωπο
μορφή και οντότητα
στις αυλακωμένες καρδιές
στα βαθουλωμένα μάτια
στα μπράτσα που διστάζουν

φλογισμένες φωτοσυνθέσεις
στα ράφια της ύπαρξής μου
ζητούν να περιπλανηθούν
σε άπατες θάλασσες
να συγκροτήσουν
μαχητικές διαδηλώσεις
με επαναστατικά συνθήματα
παρά την αντίθετη ντιρεκτίβα
της κεντρικής επιτροπής 
του κόμματος

τρομερά αρχεία
φωτοτυπίες ανατροπής
προγράμματα δημιουργίας
που δεν φτώχυναν ποτέ
που δεν τροποποιήθηκαν
κάτω άπ'τα χτυπήματα των ιντρουχτόρων της ιδεολογίας
όλα αυτά που αρνούνται
να γίνουν τροφή υψικαμίνων
ή χωματερών...

προγράμματα λύτρωσης
στις τωρινές μου θεωρίες
για την υπεραξία 
και την οργάνωση
θέλω να δοθούν

σε πλήθη αλαφιασμένα
με ζέση και θέληση
να ξεχυθούν στους δρόμους
με στρατηγικές διεκδικήσεις
να πυρπολήσουν τους ναούς
του αισχρού εμπορεύματος
να ξηλώσουν τα κράσπεδα
να τελειώνουν μια για πάντα
με την υποδούλωση 
της τελευταίας μόδας.



Αφιερωμένο στους άρτι εν ψυχρώ δολοφονηθέντες ανθρακωρύχους της Νότιας Αφρικής


***

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ


Στο  διάολο οι σοφίες
οι πεπερασμένες
οι ηδονές από σάρκα άλλων
το αίμα το κόκκινο  το αχνιστό

στο διάολο η πικρή τροφή
για επιδόρπιο
οι αλαλαγμοί σε χαρτί
με σινική μελάνη
σαν μητρική παρακαταθήκη
τα ενθύμια στον τοίχο

στο διάολο η αποστήθιση
η προσευχή πριν τον ύπνο
η εξάσκηση έφ' όρου ζωής
οι λέξεις από χαλασμένες
οδοντοστοιχίες

στο διάολο τα λαμπερά δόντια 
με το στίγμα του πετυχημένου
η προσποιητή μεγαλοθυμία
η επιτηδευμένη γλώσσα 
η άμεμπτη συμπεριφορά
κι οι γυναίκες που δήθεν 
ερωτεύονται


στο διάολο τα τρένα που καμώνονται
ότι έρχονται στην ώρα τους
οι μεγάλοι που ρωτούν
δήθεν από περιέργεια
τα δέντρα που ρίχνουν
τα φύλλα τους

στο διάολο η βροχή
που είναι όξινη
ο καυτός ήλιος που αρρωσταίνει
αντί να γιατρεύει
τα γεγονότα
με ημερομηνίες στιγμών
που δεν υπήρξαν

(Από το βιβλίο ''Ποιητική Συλλογή''/12 Ποιητές/ΠαλινωδίαιΑπρίλιος 2015)