Kαμπυλόγραμμα χρώματα θα διέτρεχαν, την εποχή των Ανακτόρων, το μελανό σου φόντο. Στην Αττική του 5ου αι.θα εξιδανίκευε ο Μύρων ή κι ο Πολύκλειτος τη μορφή σου, λίγο πριν ή λίγο μετά τον αγώνα. Μα υπερισχύει στο μυαλό το μελανό των Ανακτόρων. Χωρίς καμπυλόγραμμα χρώματα. Μονάχα ένα βλέμμα υγρό-διάφανο να αποτυπώνει την αλήθεια της μορφής σου. Ωστόσο,για τον χαλκουργό Λύσιππο θα ήσουν μια ακόμη αλληγορία!
******
Μήδεια
Θα πω πως ήταν όνειρο διδακτικό όχι προς αποφυγή ούτε προς μίμηση. Ναι ,Μήδεια. Θα πω πως ήταν όνειρο -ούτε καλό ούτε κακό- και θα το φυλάξω σε μια ονειροπαγίδα. Σε είπαν Μάγισσα! Γιατί πίστεψες στα ιερά δεσμά του 'Ερωτα. Ψυχή και σώμα δώρισες σε κείνον τον ημίθεο ήρωα -δεν θα πω το όνομά του, ξέρω πως σε πληγώνει ακόμα- ο ημίθεος και η ομήγυρή του. Ανίκανοι όλοι τους να νιώσουν το μεγαλείο της καρδιάς σου. Το δηλητήριο ,που έρρεε άφθονο από τα χείλη τους, γίνηκε μαχαίρι στα χέρια σου. Θυσίασες το όμαιμον ή πιο σωστά: 'Eκοψες τον ομφάλιο λώρο του Έρωτα!
Μήδεια, του Ευριπίδη τραγική ηρωίδα! Θα πω πως ήταν όνειρο και θα το φυλάξω σε μια ονειροπαγίδα. Ξέπλεκα τα δακτυλίδια της κώμης σου ανεμίζουν αιώνες τώρα και το δάκρυ σου φωλιάζει στις καρδιές μας.
Μήδεια, άραγε στο όνομά σου να συνυφαίνεται χαμόγελο,τόλμη,ή πάθος; για ό,τι μεγάλο διαλέχτηκες για ό,τι ύψιστο γεύτηκες Εσύ η Αιώνια Γυναίκα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου