ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΝΗ /// ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΣΙΩΠΑ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

                          
                            

                              
    


*

Ποίημα το ποίημα σε πλησιάζω.
Μα η απόλυτη ταύτιση  
θα’ ναι για μένα χωρισμός. 
Διότι ο έρωτας 
είναι υπόθεση ανθρώπων που δεν γνωρίζονται.


 *

Τόσα χρόνια ακίνητη στο πλάι σου, 
κι όμως νιώθω 
ότι αδιάκοπα στριφογυρνάω
μέσα στο σύμπαν.


*

Στεκόμασταν σε απόσταση
πριν τη σκληρή και μοιραία 
συνδιαλλαγή των σωμάτων. 
 Σε απόσταση πάλι μετά.


*

Πάρε με μαζί σου μέσα στο ποίημα
Εκεί που ο χρόνος είναι άπειρος  
κι οι λέξεις αποπνέουν ελευθερία.

*

Αν έχουν κάποια δύναμη οι στίχοι μου  
είναι που μ’ έμαθες ν’ αντέχω τη σιωπή.

*

Εσύ και το χάος μοιάζετε.

*

‘Ελα ,δώσε μια ευκαιρία στα σώματα  
να εμβαθύνουν το ένα στο άλλο.

*

Η αίσθηση και μόνο
ότι με αφήνεις να υπάρχω δίπλα σου  
μου δίνει το ελεύθερο 
 να θεωρούμαι ποίημα.

*

Θέλω λίγο από τον χρόνο σου 
 λίγο από τον τόπο σου 
 λίγο από το βλέμμα σου 
 λίγο από τη σκέψη σου 
 πολύ από σένα.


πρώτη δημοσίευση :http://toparathyro.com/2014/02/21/%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CE%BC%CE%B1/