ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ Ο νους μου είναι ένα παραγεμισμένο μπαλόνι Ο νους μου είναι ιπποπόταμος Δείχνει τα δόντια του Δείχνει τις φτέρνες του Με καταπίνει Το υλικό μου αντανακλάται στα μάτια του μια ανώμαλη σύνθεση. :o πίνακας αυτός είναι θλιμμένος. ****** Το φεγγάρι των τρελών Η Λευκή Κυρία είναι λυπημένη. Η αυγή σφραγίζει τα νεύρα των δακτύλων της μ'έναν αδυσώπητο ήλιο. Τα μάτια της κραυγάζουν σιωπηλά χτυπώντας στον απέναντι τοίχο. Κανείς δεν ήρθε.Κανείς δεν θα' ρθει. Κι ας πλανάται μακριά η σκέψη της στις κοκάλινες ράχες των άστρων. Η Λευκή Κυρία βγαίνει γυμνή από το μπάνιο το σώμα της υγρό,κλαίει μπροστά στον καθρέφτη ****** 'Ενα φάντασμα στην είσοδο Πέθανα χθες λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Εύκολα και ανώδυνα Όπως μια φευγαλέα σκέψη. Με βρήκε το πρωί ο θυρωρός Στεκόμουν όρθια, Με το πανωφόρι μου Τα χέρια στις τσέπες και τον κοιτούσα τον κοιτούσα. Κάλεσε ασθενοφόρο Πολύ παγωνιά έξω Ο κόσμος μετέωρος Ο κόσμος λάθος Η βροχή έπεφτε Τα μωρά κλαίγανε Η καρδιά μου χτύπαγε Η νεκρή καρδιά μου Δεν έλεγε να σταματήσει.
****** Μεγάλες προσδοκίες Μια νύχτα, ερωτεύτηκα το είδωλό μου. Ήταν διάφανο εύθραυστο -απόλυτα πιστευτό. Το τοποθέτησα σ' ένα βάθρο και περίμενα να εξυψωθεί. Μα αυτό έστεκε μάλλον φοβισμένο και γυρνούσε τα μάτια προς τον Ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου