notationes /// ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014 /// ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΡΙΤΣΙΝΙΩΤΗΣ /// ΣΥΝΝΕΦΑ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ '' ΙΧΝΗ,ΣΥΝΝΕΦΑ'')

                                                               

                                                      ΦΩΤΟ Α.Ξηρογιάννη




α' Εικόνες που βυθίζονται
    λεπτά φύλλα χρόνου,νήματα.

β' Τα χέρια μιας γυναίκας
    πνίγηκαν στις αποχετεύσεις.
    Κοασμοί του απογεύματος.

γ'Δρόμοι μισοφωτισμένοι, όπως ταιριάζει σε όντα
   ένα βήμα πριν την ανυπαρξία.
   Το χλωμό πρόσωπο ενός κοριτσιού,
   Λίγο πιο πάνω άπ ' το ρείθρο.

δ'Μικρή κόρη,
   Μαύρα ,σκληρά χέρια την περιμένουν.
   Λουλούδι που αγγίζεται και γέρνει.

ε' Λεπτοί μίσχοι ξεκολλούν άπ' τους τοίχους,
   Είναι τα κορίτσια τη νύχτα.
   Συνωθούνται στους δρόμους ή πετούν στο   χάος.
   Λάμπουν.

στ'  Σχοινένιες γέφυρες
   πάνω από την άβυσσο.
                            Στίχοι.

ζ' Mπλε ηλεκτρικό αίμα
   στους κροτάφους της νύχτας.

η' Οι σταγόνες της βροχής,λάμπουν στα δέντρα
    Φολίδες του συμπαντικού ερπετού.

θ' Σύννεφα- Πήγασοι
   ενός χαώδους Βελλερεφόντη.
   Ψίθυροι εντόμων.'Υμνοι.
   Φασματικά μέλη παιδιών.

ι' Το σώμα σε πλήρη ένταση,
   ως χορδή τόξου ή λύρας.
   Το βέλος φεύγει στο μαύρο Χάος.

ια' Κάποτε ο κόσμος,
     εισχωρεί σιωπηλά μέσ' 'απ' το δέρμα μου.
     Χρώματα,ήχοι,υγρασία του απογεύματος.
     Ο Μινώταυρος
     Χαμογελά στο βάθος του δρόμου.

ιβ' ' Ενας άγγελος
    φτεροκοπά μες στο λιωμένο μέταλλο.


ιγ' Η φωνή δεν ακούγεται.
     Η φωνή δεν α...
     Η φωνή δεν...
     ...

ιδ' Ωκεανός σιωπής.
     Απορροφητικοί σπόγγοι
     και φωνήεντα όστρακα.

ιε'  Νύχτα.
   Μικρές λάμψεις πάνω άπ' τους δρόμους.
   Είναι οι άγγελοι του 'Ερωτα,
   καθώς καπνίζουν πάνω άπ' τις στέγες.

ιστ'Στην ξερή κοίτη του ποταμού,
    ένας ρακοσυλλέκτης
    ψάχνει ν' αποθέσει τα περιττώματά του
    ανάμεσα σε σκουπίδια και φεγγαρόσκονη.


ιζ' Ζεστά κρέμονται στον αέρα τα καλοκαιρινά σύννεφα.
   Ζώα που πίνουν νερό από πηγές αόρατες.


 ιη''Να το σύννεφο-λιοντάρι,το σύννεφο-καμήλα
    το σύννεφο κεφάλι
    και το σύννεφο -όνειρο που βλέπει το κεφάλι''
    είπε ο 'Αμλετ.

 ιθ'Ομίχλη και βροχή,
    ένα υγρό υφαντό τυλίγει τα δέντρα.
    Η λεύκα υψώνεται στο βλέμμα
    αλλά όχι η ιτιά,το πεύκο ,η ακακία.
    Αυτά τυλίχθηκαν γύρω άπ' τον εαυτό τους
    σαν φίδια.

κ'Ο Μαύρος Πάνθηρας
   τρέχει μέσα στο στόμα
   του Λευκού Πάνθηρα...
   (Ο Λευκός Πάνθηρας
   Τρέχει μέσα στο στόμα
   Του Μαύρου Πάνθηρα...) 


(''Ιχνη,Σύννεφα, ΑΚΤΗ ,Λευκωσία,2010)