notationes /// ΙΟΥΛΙΟΣ- ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014 /// ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΞΥΔΕΡΟΣ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                                                                

 


********



Χίλια Χρόνια


«Κοιτάτε με -
πάνω στο χαρτί έχω σταυρωθεί
με τα καρφιά των λέξεων.»

Mayakovsky Vladimir


στα Σοβιετικά Μοναστήρια
ο Οικοδεσπότης συμβουλεύει:

ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ

Είστε σίγουρος Κύριε άποικε;

Στην Αριμάσπεια,
νοσοκόμες Ιέρειες
αλείψανε τα τελευταία Οστά με άθραυστο μύρο

«Υπάρχουν χαρούμενοι άνθρωποι
Χαρούμενοι!

ανάπηροι ανασηκώνονται απ' τα καροτσάκια τους

δεν υπάρχουν αρρώστιες
δεν υπάρχουν εδώλια
δεν υπάρχουν ντροπές

Τούτο εστί το αίμα μου!
Το σπέρμα μου!
Το έγκλημά μου!

Το δικό σου...»

Είστε σίγουρος Κύριε,
θα μπορούσα να Τον συναντήσω;

ή θα αναπαύεται
Χίλια Χρόνια,
σφαγμένος στην Μπανιέρα...




                                                  **************







                                      οι Ευγενέστατες Κυρίες 








         οι Ευγενέστατες Κυρίες με τις Ευγενέστατες μάσκες 


       κρατώντας χρυσοκεντητές ομπρελίτσες εξαγοράζουν Ντροπές
                             Καλογυαλισμένες Φαντασιώσεις 



                                                 Ζαλίζονται...
                                 Δένονται με Φλυαρίες πλουμιστές
                                                  Βάφονται...
                                 κάτω από Art Nouveau χαμόγελα
                                     μέσα σε Σπάνια μυροπωλεία 


                                            Σε αγκαλιάζουν...
                                       σε αγκαλιάζουν Τρυφερά! 



                    κι ας προσπέρασες με Αγένεια. Αφηρημένος ίσως,
                                  με δυο Πινέλα κι έναν Ήλιο στην Τσέπη 


 κι ας τριγυρίζεις καρφώνοντας οργασμούς στις προχτεσινές Πόρτες
                                     
                                      μαγκώνοντας μια Παράβαση
                                    σε κάθε ανομολόγητη Πορσελάνη 



               ρωτούν οι Κυρίες δαγκώνοντας τα ολόφρεσκα χείλη τους, 



                                             ρωτούν Ξυπόλητες, 

υπογράφοντας άναρθρες Νωπογραφίες σε Κατακόκκινα σεντόνια


                                            Πώς… Πώς… Πώς… 




               οι Ευγενέστατες Κυρίες με τις Ευγενέστατες μάσκες,
                                           ξέρουν μόνο να ρωτούν... 



                                            Κι όμως σε αγκαλιάζουν...
                                            σε αγκαλιάζουν Τρυφερά!
                                          και ίσως, πότε-πότε συγχωρούν! 








[Από τη συλλογή «διαΣταύρωση ΧωΡίς φανάρια». ΗΡΙΔΑΝΟΣ 2011]