(σε συνεργασία με το VAKXIKON .GR )
φωτό: Σ. Προύσαλης
Συνομιλώντας
με τον Διονύση Μαρίνο. Στον ενικό τελικά. Επειδή για ένα λόγο που
αγνοώ, τον αισθάνομαι συνοδοιπόρο σε αυτό το λογοτεχνικό μου ταξίδι. Δεν
χρειάζονται μακροσκελείς πρόλογοι. Το ερωτηματολόγιο του Varelaki και
οι άμεσες και (αυτο)σαρκαστικές συχνά απαντήσεις του.
*******
συνέντευξη στην Α.Ξηρογιάννη
Διονύση, σε καλωσορίζω στο varelaki/notationes και ξεκινώ αμέσως. Θα ήθελα μια σύντομη αναφορά στα βιβλία σου. Παρουσιάσου!
Παρακολουθείς τις λογοτεχνικές τάσεις στο εξωτερικό (κυρίως Αμερική-Ευρώπη);
Ως γνήσιος και πούρος βιβλιοφάγος παρακολουθώ και διαβάζω τα πάντα, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού. Και τις τάσεις παρακολουθώ και τις παρατάσεις και τις επεκτάσεις των κειμένων και των δημιουργών. Πάνω από όλα ακολουθώ τις λέξεις. Είτε σε ρεαλιστική φόρμα, είτε σε μεταμοντέρνα, πάλι όμορφες λέξεις είναι. Φτιαγμένες για να μας ζουν και να τις ζούμε.
Λογοτεχνία και διαδίκτυο.
Δεν έχω πρόβλημα με τη λογοτεχνία, ούτε και με το διαδίκτυο. Ως εκ τούτου δεν βρίσκω κάτι μεμπτό και στη σύζευξή τους. Καίτοι απουσιάζει η μαγεία, ή μήπως φετίχ;, του χαρτιού, η όποια αξιοσύνη του κειμένου δεν χάνεται πουθενά: ακόμα και μέσα στη λάσπη θα το βρεις να λάμπει.
Αν έκανες μια λίστα από βιβλία που θα έπρεπε κάποιος φανατικός αναγνώστης να διαβάσει οπωσδήποτε... ποια θα ήταν αυτή;
Όχι, άλλες λίστες. Προσωπικά ποτέ δεν λειτούργησα με λίστες, αλλά με χνάρια. Ο ένας συγγραφέας με οδηγούσε στον άλλον. Ο Μπάροουζ στον Πύντσον. Ο Τζόυς στον Μπέκετ. Ο Μπόρχες στον Κορτάσαρ και έτσι πηγαίνει μέχρι και σήμερα.
Σε γοητεύει κάποια άλλη τέχνη πέρα από την τέχνη του λόγου;
Ναι, η ζωγραφική για την ένταση του χρώματος και η μουσική για την ακαριαία πλησμονή της.
Πότε ξεκινησες να γράφεις; Πώς άρχισε αυτή η ιστορία;
Από μικρός ασυνείδητα, γύρω στα 15 αναζητώντας, στα 18 πιο σοβαρά και μετά στα 30 παλεύοντας. Θα προτιμούσα να είχα μείνει στην αρχική εκδοχή. Θέλω να επιστρέψω σ' αυτήν.
Ποια είναι τα λογοτεχνικά σου πρότυπα;
Πρότυπα, δεν υπάρχουν πρότυπα. Υπάρχουν κείμενα που επιστρέφεις γιατί δεν εξαντλούνται. Ωσαύτως, υπάρχουν συγγραφείς που δεν τελειώνουν ποτέ μέσα σου, κάνουν συνεχόμενα σλάλομ στο κεφάλι σου. Σαν να ακούς τη φωνή τους σε κάθε λέξη που βάζεις στο χαρτί.
Θεός;
Θεός; Μια χαρά, εσείς; Να του πείτε χαιρετίσματα από μέρους μου. Καλός Κύριος, αλλά γιατί τόσος κόπος; Στο κάτω-κάτω, άνθρωποι είμαστε. Τι περίμενε;
Τι δεν θα συγχωρούσες ποτέ στον εαυτό σου;
Δεν θα του συγχωρούσα να μην κάνει λάθη. Τι θα γίνω χωρίς αυτά;
Kάποιος σύγχρονος ομότεχνός σου που ξεχωρίζεις;
Πολλοί, αλλά νομίζω πως πρέπει να ξεμπερδεύω γρήγορα με αυτή την ερώτηση-παγίδα.
Πιστεύεις στα λογοτεχνικά βραβεία;
Πιστεύω στα βραβεία των. άλλων, όπως και στο χρήμα των άλλων και την εξουσία των άλλων. Δεν έχω τους ώμους του Χριστιανόπουλου να τα αρνηθώ, αν ποτέ μου έρθουν, αλλά δεν τα έβαλα και στο μυαλό μου ως αυτοσκοπό. Δεν έχω σκοπούς και αυτοσκοπούς.
Tελευταία υπάρχει η άνθιση του ψηφιακού βιβλίου...
Το ψηφιακό βιβλίο είναι μια άλλη εκδοχή των πραγμάτων. Δεν τα χειροκροτώ, δεν τα δαιμονοποιώ. Είμαι λάτρης του χαρτιού και θα παραμείνω τέτοιος όσο μπορώ και όσο αντέχω (και με αντέχει το σπίτι μου).
Εσύ και η Ποιηση.
Ποίηση; Μια χαρά, εσείς; Να της πείτε τα χαιρετίσματα από μέρους μου. Καλή Κυρία, την αγαπάμε. Στο κάτω-κάτω, άνθρωποι είμαστε; Τι περίμενε;
Γράφεις κάτι τώρα;
Και μόνο ότι κατάφερα να φτάσω σε αυτή την ερώτηση, φαίνεται πως δεν έχω πάθει ακόμα ανοσία. Κατά τα λοιπά: όχι, δεν γράφω.
Όνειρα και μελλοντικά σχεδια.
Ούτε σχέδια, ούτε όνειρα, ούτε τίποτα. Δεν περιμένω τίποτα και για καλό και για κακό κλειδώνω και την πόρτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου