ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ Μικρή πελώρια ασίγαστη Απεραντοσύνη στα πλάνα Όταν έμπαινα στο βλέμμα σου Τίποτα δεν χανόταν Ας μην μακρηγορούμε άλλο πάνω στην νύχτα Υπάρχει για να την πιεις ή για να την σωπάσεις Στα χαλίκια του αίθριου Μείναμε κάτω άπ' τον κήπο Οι τελευταίοι περαστικοί που Νομίσαμε ότι γίνεται να Συναντηθούμε στα ψίχουλα της πραγματικότητας Αν μπορείς Αγάπησέ με ως Αιώρηση
***********
ΥΠΕΡΣΙΒΗΡΙΚΟΣ
Μας βαρέθηκε κάποτε η διάρκεια κήδεψε εκείνη τη βαλίτσα που ταξίδευε προς τα όνειρά μας στα πόδια του χρόνου μάς πέταξε άκρες ματωμένες ήμασταν,μέλη και σκέψεις κι αποστάσεις άπ'τις επιθυμίες μας. Η ύπαρξη κρεμιέται ακόμη στα τρυφερά μπράτσα μας ακόμη τεντώνουμε οράματα,μα πως φοριούνται ξεχάσαμε να το πιστεύουμε. Ξυπνάμε άκαιρα(και ανώφελα) σ' ένα παραφωτισμένο καρέ. Κάπου στ' ανοιχτά έναν προσωπικό θεό τον καταπίνει λίγο κύμα. Πόσο ανώφελο κι αυτό το καλοκαίρι Υπνωτισμένοι ήλιοι ζητούν τα μάτια μπυ για παρέλαση Προτιμώ τις πλατείες σκεπασμένες με Χιόνι
Εκεί που γίνεται κομμάτι του Τοπίου
**************
ΠΟΙΗΤΗΣ ΛΟΥΟΜΕΝΟΣ
Ποίηση η εκκρεμότητα ανάμεσα στη θάλασσα και τη θάλασσα
'Εβρεχε ακόμη στα χέρια του ποιητή Με τόσους ποταμούς ανάμεσα Πώς ν'ανοίξει το παράθυρο Να σπείρει ψάρια στα νερά Πώς να σύρει πίσω τις κουρτίνες των χρόνων Ήθελε να τραβήξει μαλακά το μάνταλο Να ξεχειλώσει τη συνήθεια ως το μέγεθος της πόρτας Να φιλοξενήσει λίγο έξω κόσμο Ό,τι χωρέσουν τα έπιπλα Άπ'τα κομμάτια του δρόμου Άπ ' τις στροφές του γυρισμού Να βάλει τους περαστικούς να πιουν τσάι Να κατοικήσουν την ίδια μεριά της λέξης Να μυρίσουν τα κυκλάμινα στην ελάχιστη γλάστρα τους Να τους δείξει σειρές μάτια στις φωτογραφίες Υάκινθος ή φωνή του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου