notationes //// ΜΑΡΤΙΟΣ- ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 /// ΣΤΗΛΗ : THE ARTMANIACS : ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ

                                  

                                  

  

Συνέντευξη στην Ασημίνα  Ξηρογιάννη

 Το Varelaki/Notationes έχει την τιμή να συνομιλεί με τον Κώστα Αρκουδέα!

Για αρχή θα ήθελα μια σύντομη αναφορά στα βιβλία σας. Παρουσιαστείτε!

Πιστός στην πεζογραφία, έχω εκδώσει 15 βιβλία, μυθιστορήματα, νουβέλες, συλλογές διηγημάτων κι ένα παιδικό την περασμένη χρονιά. Προσπαθώ σε κάθε νέο μου έργο να κινηθώ σε διαφορετική περιοχή της λογοτεχνίας, αποδίδοντας με τον τρόπο αυτό τα ποικίλα ερεθίσματα που δέχεται ο καλλιτέχνης στη σημερινή εποχή.

Παρακολουθείτε τις λογοτεχνικές τάσεις στο εξωτερικό, κυρίως σε Αμερική & Ευρώπη;

Ο λογοτέχνης δεν παρακολουθεί τις τάσεις – αυτή είναι δουλειά άλλων –, δημιουργεί τις τάσεις. Διαβάζει, ενημερώνεται, εμπνέεται και γράφει ακολουθώντας το συγγραφικό του ένστικτο.

Λογοτεχνία και διαδίκτυο;

Πολύς θόρυβος, συχνά για το τίποτα. Το διαδίκτυο βοηθά έναν λογοτέχνη στο βαθμό που μπορεί να αποδρά από αυτό και να αφοσιώνεται στη τέχνη του. Αν παγιδευτεί σε αυτό, τέλειωσε.

Αν κάνατε μια λίστα από βιβλία που θα έπρεπε κάποιος φανατικός αναγνώστης να διαβάσει οπωσδήποτε, ποια θα ήταν αυτή;

Θα πω εκ του προχείρου ποια βιβλία μου έρχονται πρώτα στο νου, και πιθανότατα έχουν εντυπωθεί στη συνείδησή μου. Ο Μάγος του Φόουλς, Η εκλογή της Σόφι, Ο άρχοντας των μυγών. Ευμενίδες, Το στρίψιμο της βίδας, Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες. Μόμπι Ντικ, Το μαγικό βουνό, Οι υπνοβάτες του Μπροχ. Ο ξένος του Καμύ, Εν ψυχρώ του Καπότε, Έγκλημα και τιμωρία. Σολάρις, Ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Σελίν, Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα….Το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα, Στο δρόμο του Κέρουακ. 

Σας γοητεύει κάποια άλλη τέχνη πέρα από την τέχνη του λόγου;

Πολλές, μην πω όλες και φανώ άπληστος. Ιδίως η μουσική, οι εικαστικές τέχνες, ο κινηματογράφος και τα κόμικς.

Πότε ξεκινήσατε να γράφετε; Πώς άρχισε αυτή η ιστορία;

Ξεκίνησα το μακρινό 1986. Μέχρι τότε διάβαζα και σημείωνα αποσπασματικές ιδέες και σκέψεις. Τίποτα συγκεκριμένο. Μέχρι που βρέθηκα με την παρέα μου ένα βράδυ στη Σαντορίνη και είδα ένα γκρουπ Τζαμαϊκανών να στήνει μια αυτοσχέδια παράσταση στην παραλία της Περίσσας. Το ίδιο βράδυ, μισομεθυσμένος, κάθισα κι έγραψα το πρώτο μου διήγημα, «Άσ’ τον Μπομπ Μάρλεϋ να περιμένει». Όταν το διάβασα νηφάλιος την επόμενη μέρα, ένιωσα τόσο πλήρης, που ήξερα τι θα έκανα από εκεί και πέρα.

 Ποια τα λογοτεχνικά σας πρότυπα;

Ταξιδευτές και αναζητητές, όπως ο Τζακ Κέρουακ και ο Νίκος Καζαντζάκης.

Θεός;

Υπάρχει;

Τι δε θα συγχωρούσατε ποτέ στον εαυτό σας;

Την έλλειψη θάρρους. Την αναποφασιστικότητα. Το συντηρητισμό. Το φόβο απέναντι στο λάθος. Να φτάσω στο τέλος του δρόμου και να συνειδητοποιήσω ότι δεν έζησα έτσι όπως θα ’θελα να ζήσω.

Κάποιος σύγχρονος ομότεχνός σας που ξεχωρίζετε;

Δεν είναι ακριβώς ομότεχνος, μα τον θεωρώ εξαίρετο συγγραφέα. Μ’ αρέσει πολύ η δουλειά του Γιάννη Τσίρου, τόσο στα θεατρικά όσο και στα σενάρια του.

Πιστεύετε στα λογοτεχνικά βραβεία;

Καθόλου. Είναι καθαρά θέμα συγκυριών. Τεράστιοι λογοτέχνες, που επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν την παγκόσμια σκέψη, δεν πήραν ποτέ κανένα βραβείο.

Τελευταία υπάρχει άνθιση του ψηφιακού βιβλίου…

Οτιδήποτε βοηθά το βιβλίο να περάσει στον κόσμο, καλό είναι. Χρησιμοποιώ την ψηφιακή τεχνολογία, αλλά παραμένω λάτρης του χαρτιού.

Εσείς και η Ποίηση.

Καλή ποίηση σημαίνει ότι μπορείς να σχηματίσεις μια φυσαλίδα και να αιχμαλωτίσεις εκεί μέσα μια στιγμή της καθημερινότητας για να τη μεταφέρεις στην αιωνιότητα.

Πιστεύετε στην κριτική και τους κριτικούς;

Πιστεύω στην αντικειμενική κριτική και στους κριτικούς που είναι απαλλαγμένοι από εμμονές και προκαταλήψεις. Θα σας μεταφέρω μια δική μου εμπειρία. Κάποιος κριτικός κάθισε κι έγραψε έναν λίβελο για κάποιο από τα βιβλία μου χωρίς να το έχει διαβάσει παρά μόνο «διαγωνίως». Το αποτέλεσμα ήταν να γράψει στην αρχή μια γενικόλογη αρλούμπα, στη συνέχεια να μιλήσει για πράγματα εντελώς άσχετα με το πνεύμα του κειμένου και να καταλήξει σ’ ένα συμπέρασμα διαμετρικά αντίθετο από το νόημα του βιβλίου. Με λίγα λόγια, έγραψε μόνο για να θάψει. Του έστειλα μήνυμα στο προσωπικό του μέιλ, όπου του επισήμανα αναλυτικά τα σημεία στα οποία έσφαλε, παραθέτοντάς του μάλιστα τα σχετικά αποσπάσματα. Φυσικά, ποτέ δεν απάντησε.

Γράφετε κάτι τώρα;

Ναι. Αλλάζοντας για μια ακόμα φορά λογοτεχνικό είδος, γράφω ένα Χρονικό. Είμαι βυθισμένος στην έρευνα. 

Όνειρα και μελλοντικά σχέδια;

Θα ’θελα να φύγω από την Αθήνα, να ζήσω κάπου αλλού. Για εμάς που ζήσαμε αυτή την πόλη στα καλά της, κυρίως στη δεκαετία του ’80 και του ’90, όλη αυτή η ασχήμια μας πληγώνει.