45 Κοιτάζεις τώρα τη φωτογραφία που τραβήχτηκε στο Να ι ρόμπι έναν μήνα μετά τον γάμο τους.Είχαν παντρευτεί στα κρυφά και το είχαν σκάσει από την Ελλάδα.Εκείνη δούλευε στην Αθηνα ι κή τότε,στο πολιτικό ρεπορτάζ,και είχε καλύψει το θέμα ''Μακάριος''.Τον πήρε μαζί της.Τόσοι νέοι-23 και 26- και τόσο αποφασισμένοι για όλα.Σκέφτεσαι τώρα τους στίχους του Λάρκιν:''Τhey fuck you up,your mum and dad./They may not mean to,but they do''.
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Το αίμα νερό: γίνεται;
Οι δυο λέξεις που συνάπτονται εδώ, η καθεμιά με το δικό της ειδικό
βάρος, και οι δυο μαζί με την υγρή τους ζωτικότητα, παραπέμπουν
απευθείας στη νομοτέλεια της λαϊκής σοφίας: όχι, δεν γίνεται. Και ο
Χάρης Βλαβιανός, ένας ποιητής στην ωριμότητά του, μας θυμίζει ότι η φύση
του αληθινού δημιουργού ριζώνει στη διαρκή επιστροφή, στις εμμονές του,
αλλά καρπίζει μόνο με την ποιητική επίνοια, ώστε κάθε φορά που
επιχειρείται η επιστροφή, να συντελείται με ανανεωμένους όρους ύφους και
διευρυμένους ποιητικούς στόχους. Σ’ ένα ποιητικό βιβλίο, λοιπόν,
αυτοπροσδιοριζόμενο ως «μυθιστόρημα σε σαράντα πέντε πράξεις»,
συντίθεται μια μυθοπλασία του εαυτού, αλλά και μια επιτέλεση του
ποιητικού εγώ: σταθερό θέμα πάντα το υποκείμενο, μέσο η ανασκαφή του
προσωπικού, οικογενειακού τραύματος, στιγμιότυπα που αναδύονται με τους
ελεύθερους συνειρμούς της μνήμης. Επιθυμία: αν όχι η συγχώρηση για ό,τι
έχει πια παρέλθει, τουλάχιστον η λυτρωτική έκθεση. η απόφαση του ποιητή
ν’ αντικρίσει τα φαντάσματά του στον καθρέφτη, να τους απευθυνθεί, να
παίξει μαζί τους, και να τους επιστρέψει ως δώρο συμφιλίωσης ένα (σχεδόν
σπαρακτικό) μειδίαμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου