Κάθε μέρα επιβιβάζονται σε λεωφορείο απαράλλακτο ίδιες οι στάσεις,ω ναι,το τέρμα ίδιο. Στο διάδρομο φτεροκοπάνε κορμοράνοι ερωδιοί θέλω εξωτικά σώματα ντυμένα τραπουλόχαρτα.
Στην απογείωση φυλλορροούν ατάκτως οι επιβάτες ντάμες πέφτουν λιπόθυμες σε προσόψεις λα ι κές βαλέδες ξαπλώνουν σε κήπους με τριφύλλια δροσερά καρό συναντιούνται σε τυχαίο ξέφωτο στυλώθηκαν τα μπαστούνια σε επικίνδυνα στενά.
Μια καινούρια ηθική σε χρώμα κόκκινο σαν φλος ρουαγιάλ απλώνεται στο δρόμο.
****
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ Αυτό το άδειο σπίτι σε περίμενε. Αγκαλιά ,χωρίς την ανάγκη λέξης καμίας τα σώματα κουμπώσανε ιδανικά σκεπάζοντας έκθετες νύχτες. Ανάμεσά τους ζωγράφισες μια θάλασσα, επιθυμίες ζαλισμένες άφιξη επιτέλους άκρη κυματισμών πανιά γεμάτα. Στα δάχτυλά μου φτάνουν με χυμούς από ροδάκινα κάθε που στήνω τρελό κυνηγητό με ιδέες πιασμένες χέρι χέρι. Στα χείλη σου σβήνεται ο κόσμος όλος.
****
'ΕΨΙΛΟΝ ΚΑΙ ΠΙ
Χαράξανε τα αρχικά τους στο σώμα της άνοιξης. 'Εψιλον και Πι.
'Εψιλον για το αεράκι το ψιλό όταν χαιδεύει απλωμένα όνειρα. Πι για τη σιωπή όταν προσεύχεται στην ομορφιά της.
Ο ένας για τον άλλο ελευθερία μαζί και πεπρωμένο. (Ασώτου Μύθοι,Γαβριηλίδης 2004)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου