πρώτη δημοσίευση:http://www.diastixo.gr/kritikes/ellinikipezografia/1951-os-to-telos
...γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη
Η επιθυμία είναι κίνηση
''Συγγνώμη που επεθύμησαν πολύ''.Μ'αυτά τα λόγια τελειώνει το νέο μυθιστόρημα της Τζούλιας Γκανάσου που φέρει τον τίτλο''Ως το τέλος''.Η λέξη κλειδί εδώ είναι η λέξη ''επεθύμησαν''.Επιθυμία που εκπληρώνεται.Επιθυμία που μένει ανεκπλήρωτη.Και ποτέ η επιθυμία δεν μπορεί να είναι μόνο μία.Οπότε μιλάμε για πλήθος επιθυμιών που αποτελούν κινητήριο δύναμη της ζωής των ανθρώπων.Πρώτη φορά ερχόμενη σε επαφή με τη γραφή της Γκανάσου,συναντώ ένα σφιχτό,δωρικό κείμενο που σου κρατά το ενδιαφέρον ''ως το τέλος''.Αρχικά νομίζεις ότι ζεις μέσα σε κάποιο μπεκετικό σκηνικό,σού μοιάζουν όλα αλλόκοτα και ανερμήνευτα,όμως σιγά σιγά οι μάσκες πέφτουν και σταδιακά ρίχνεται φως στην υπόθεση. Η αφήγηση του παρελθόντος συμπλέει με την αφήγηση του παρόντος.Το παρόν εμπλέκεται με το παρελθόν και το συμπληρώνει,ολοκληρώνοντας το ψηφιακό μιας ιστορίας που άνετα συναντάμε στην καθημερινότητά μας.Δεν υπάρχουν κανονικά ονόματα πρωταγωνιστών ή δευτεραγωνιστών ως είθισται.Υπάρχουν μόνο ιδιότητες και ανθρώπινα χαρακτηριστικά.H χλωμή,ο κοντός,ο οστεωμένος ή ''λαξευτής'',ο ψηλός γεροδεμένος,η ηλικιωμένη,η τριχωτή πρωτευουσιάνα,η παχουλή καλοντυμένη είναι δοσμένοι σκόπιμα όλοι ως καρικατούρες .Όλοι ευάλωτοι μπροστά στις επιθυμίες τους.Αυτές κινούν τα νήματα της ζωής τους.Πώς οι επιθυμίες μπορούν να αποτελέσουν κινητήρια δύναμη ζωής;Πως η ακύρωσή τους μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε ακραίες και νοσηρές καταστάσεις;Ακόμα,ανατρέπεται το Πεπρωμένο του ανθρώπου,αν υποθέσουμε ότι υπάρχει;Πολλά τα ερωτήματα που κεντρίζουν τη σκέψη.Ο πρωταγωνιστής θέλοντας να βιώσει το όνειρο...φτάνει στα άκρα,ξεπερνά τα όρια.Με κάθε τίμημα κυνηγά την εκπλήρωση του ονείρου προκειμένου να κερδίσει χαρά,πληρότητα,γαλήνη,αλλά να έχει και υλικές απολαβές.Γεγονός είναι ότι φτάνει στην ύβρη τελικά .Στην ύβρη με την αρχαία ελληνική έννοια του όρου που ορίζει ότι όποιος υπερβαίνει το μέτρο πέφτει και τσακίζεται,αφού τιμωρείται από ανώτερες από αυτόν δυνάμεις.Ο πρωταγωνιστής της Γκανάσου συνεχώς προσπαθεί:αρχικά να επιβιώσει,μετά να επιτύχει.Στο τέλος να εκδικηθεί.Όλες αυτές οι εξαντλητικές προσπάθειες τον στέγνωσαν,του στέρησαν την ευτυχία της ηδονής.Παρόλα αυτά ως αναγνώστες δεν συμμεριζόμαστε τον πόνο του.Στεκόμαστε απλά θεατές της ιστορίας του.Ούτε καν η συγγραφέας δεν παίρνει το μέρος των ηρώων της.Δεν παίρνει το μέρος κανενός ήρωα.Από απόσταση αφηγείται αυτήν την ιστορία,δίνοντας ικανά και επαρκή στοιχεία,επιλέγοντας να μην εμπλακεί συναισθηματικά και να μην βάλει και εμάς σε αυτήν την διαδικασία.Δεν συγκινούμαστε.Στοχαζόμαστε όμως πάνω στα πράγματα.Και αυτό είναι το πιο σημαντικό στους καιρούς που διανύουμε.
...γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη
Η επιθυμία είναι κίνηση
''Συγγνώμη που επεθύμησαν πολύ''.Μ'αυτά τα λόγια τελειώνει το νέο μυθιστόρημα της Τζούλιας Γκανάσου που φέρει τον τίτλο''Ως το τέλος''.Η λέξη κλειδί εδώ είναι η λέξη ''επεθύμησαν''.Επιθυμία που εκπληρώνεται.Επιθυμία που μένει ανεκπλήρωτη.Και ποτέ η επιθυμία δεν μπορεί να είναι μόνο μία.Οπότε μιλάμε για πλήθος επιθυμιών που αποτελούν κινητήριο δύναμη της ζωής των ανθρώπων.Πρώτη φορά ερχόμενη σε επαφή με τη γραφή της Γκανάσου,συναντώ ένα σφιχτό,δωρικό κείμενο που σου κρατά το ενδιαφέρον ''ως το τέλος''.Αρχικά νομίζεις ότι ζεις μέσα σε κάποιο μπεκετικό σκηνικό,σού μοιάζουν όλα αλλόκοτα και ανερμήνευτα,όμως σιγά σιγά οι μάσκες πέφτουν και σταδιακά ρίχνεται φως στην υπόθεση. Η αφήγηση του παρελθόντος συμπλέει με την αφήγηση του παρόντος.Το παρόν εμπλέκεται με το παρελθόν και το συμπληρώνει,ολοκληρώνοντας το ψηφιακό μιας ιστορίας που άνετα συναντάμε στην καθημερινότητά μας.Δεν υπάρχουν κανονικά ονόματα πρωταγωνιστών ή δευτεραγωνιστών ως είθισται.Υπάρχουν μόνο ιδιότητες και ανθρώπινα χαρακτηριστικά.H χλωμή,ο κοντός,ο οστεωμένος ή ''λαξευτής'',ο ψηλός γεροδεμένος,η ηλικιωμένη,η τριχωτή πρωτευουσιάνα,η παχουλή καλοντυμένη είναι δοσμένοι σκόπιμα όλοι ως καρικατούρες .Όλοι ευάλωτοι μπροστά στις επιθυμίες τους.Αυτές κινούν τα νήματα της ζωής τους.Πώς οι επιθυμίες μπορούν να αποτελέσουν κινητήρια δύναμη ζωής;Πως η ακύρωσή τους μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε ακραίες και νοσηρές καταστάσεις;Ακόμα,ανατρέπεται το Πεπρωμένο του ανθρώπου,αν υποθέσουμε ότι υπάρχει;Πολλά τα ερωτήματα που κεντρίζουν τη σκέψη.Ο πρωταγωνιστής θέλοντας να βιώσει το όνειρο...φτάνει στα άκρα,ξεπερνά τα όρια.Με κάθε τίμημα κυνηγά την εκπλήρωση του ονείρου προκειμένου να κερδίσει χαρά,πληρότητα,γαλήνη,αλλά να έχει και υλικές απολαβές.Γεγονός είναι ότι φτάνει στην ύβρη τελικά .Στην ύβρη με την αρχαία ελληνική έννοια του όρου που ορίζει ότι όποιος υπερβαίνει το μέτρο πέφτει και τσακίζεται,αφού τιμωρείται από ανώτερες από αυτόν δυνάμεις.Ο πρωταγωνιστής της Γκανάσου συνεχώς προσπαθεί:αρχικά να επιβιώσει,μετά να επιτύχει.Στο τέλος να εκδικηθεί.Όλες αυτές οι εξαντλητικές προσπάθειες τον στέγνωσαν,του στέρησαν την ευτυχία της ηδονής.Παρόλα αυτά ως αναγνώστες δεν συμμεριζόμαστε τον πόνο του.Στεκόμαστε απλά θεατές της ιστορίας του.Ούτε καν η συγγραφέας δεν παίρνει το μέρος των ηρώων της.Δεν παίρνει το μέρος κανενός ήρωα.Από απόσταση αφηγείται αυτήν την ιστορία,δίνοντας ικανά και επαρκή στοιχεία,επιλέγοντας να μην εμπλακεί συναισθηματικά και να μην βάλει και εμάς σε αυτήν την διαδικασία.Δεν συγκινούμαστε.Στοχαζόμαστε όμως πάνω στα πράγματα.Και αυτό είναι το πιο σημαντικό στους καιρούς που διανύουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου