Θα ήθελα να ήμουν εγώ αυτός που πρώτος θα'χε πει « Αν ο πεζός λόγος είναι ποτάμι, τότε η ποίηση είναι συντριβάνι»
Μα δεν ήμουν εγώ. Πρώτος ο Λόγκλει το είχε πει ως μεθυσμένος φοιτητής χρόνια πολλά πριν στο Δουβλίνο (το ομολόγησε σε πρόσφατη επίσκεψη και τότε μου γεννήθηκε η δεύτερη περίσκεψη).
Και πρώτος το αποτύπωσε στα ελληνικά ο Πάρης λέγοντας « Επανιδείν » σε μια σελίδα με το όνομα 43. 'Η τουλάχιστον έτσι νόμιζα (δηλαδή εκεί το διάβασα πρώτα).
Άργησα πάλι δυο φορές και δεν έφταιγαν ανηφόρες ή αναποδιές.
Τελικά η ποίηση του αρίστου παραμένει η λογοκλοπή των αφανών στιγμών των αρίστων.
*********************
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ
Μέσα σ'ένα διαμέρισμα μικρό, με θάλασσα την μπανιέρα, ήλιο τις λάμπες φθορίου (που παρέμεναν ανοιχτές ολημερίς και ολοβραδίς) και καλοκαιρινό αεράκι τον παλιό πλαστικό μου ανεμιστήρα (που ένα τυχαίο πέσιμο τον είχε κάνει επηρμένο και πλέον στόχευε μόνο ψηλά στο ταβάνι) πέρασα το φετινό μου καλοκαίρι ενθυμούμενος τον Προυστ (το θέμα δεν είναι να δεις καινούρια τοπία, αλλά να δεις τα ίδια τοπία με νέα ματιά)
Ο φραπές παρέμεινε φραπές (καθότι η κρίση σε επιστρέφει στη δεκαετία του' 80) τα βιβλία,βιβλία και ο υπολογιστής,υπολογιστής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου