ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ////ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

«ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΟΔΟ» 






Παρατηρώ το ρόδο.
Ολάνθιστο και κατακόκκινο.
Ένα στολίδι της φύσης,
ενώ για ώρα ακουμπά στο δροσερό βάζο του. 


Μονολογώ με εκείνο να με αφουγκράζεται.
Ακούει χωρίς να παρεξηγείται.
Απαντά με τον τρόπο του.
Μου εκμυστηρεύεται κάτι μυστικά ξεχωριστό για εκείνο. 


Γοητεύομαι. 


Παρατηρώ επίμονα και
μολονότι μονολογώ,
βαθιά μέσα μου
σαν να εύχομαι σαν να επιζητώ
να μου ψιθυρίσει μια απάντηση,
να μου φανερώσει το αφανέρωτο μυστικό του. 


Σιωπηλό στέκεται. 


Και σαν να γνωρίζει το ανεξέλεγκτο πάθος μου,
σαν να καταλαβαίνει τη θέση που έχω περιέλθει,
στέκει πάντα, εκεί στην άκρη του βάζου, μεγαλοπρεπές,
και κάτι από εμένα προσμένει. 




                                                   ************




«Οι τρεις ήχοι» 


Σιωπής ήχοι.
Νερό άφθονο.
Τρεις οι ήχοι.
Νερό επάνω στα δάχτυλα.
Νερό και ήχοι και κινήσεις. 



Σταγόνες ταξιδεύουν.
Δύο οι ήχοι.
Επάνω στα μάγουλα.
Της έφηβης ντρέπονται. 



Τι χαρά!
Μόνο για εμένα!
Ο ήχος.
Η κίνηση της χαράς.
Εκείνος να μιλάει.
Ο ουρανός.
Μα πριν, η σιωπή μεγάλη. 




                                              ***************** 




«Μακριά στο μέλλον» 



Εξερεύνησης στιγμή.
Παραμονή, στην ελπίδα.
Παραμονή, στο μέλλον.
Μία γουλιά κρασί.
Για την επιτυχία.
Μια γουλιά ακόμα.
Για την παρέα.
Από το παρελθόν. 



Ένωση.
Των σπανίων.
Τέρψη. 


Μια ανακρίβεια.
Η ζωή. Στη ζωή; Για τη ζωή! 


Φώτα. 


Το ταξίδι δεν ξεκινά. 
Ήδη τελείωσε… 



Μακριά.
Είμαστε.
Μακριά.