ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ///ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ

Γεωμετρικά σχήματα
εφαπτόμενες επιστροφές
νόστιμον ήμαρ
στα αφυδατωμένα κορμιά μας
έρωτες αλήστου μνήμης

εκεί και η ανησυχία
για τον καταποντισμό μας
λέξεις ίδιες
διαφορετικές έννοιες
υποδύονται τα νάματα
μιας πρότερης ζωής 

σεργιανάμε
σε κατακερματισμένες ώρες
νυν υπέρ πάντων ο αγών
οι πληγές ακόμα ανοιχτές
απόπειρα ταξιδιού
σε τόπους υπό αίρεση 

απόπειρα περιπλάνησης
σε νεκροπόλεις
που σφύζουν από ζωή 

κατάδυση σε τάφους
με αρκετή φασαρία
ύπνος ίδιος με λιτανεία
μύχιων σκέψεων
εξορισμένων ονείρων
στιλέτα στην καρδιά μας
ανάπλαση
αναβάθμιση
ερήμωση
εξορία εσωτερική
ίδια με τη μετανάστευση του '50 

έτσι οι γραμματικοί κανόνες
μας συνοδεύουν παντού
αμπαρωμένοι στα αιμοσφαίριά μας
εμπόδια ανυπέρβλητα
όταν βάζουμε καθήκον
να διαβούμε πεζή
τα ρευστά σύνορα
της εσωτερικής προσφυγιάς μας 

http://tokoskino.wordpress.com/2013/03/28/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%89%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%85/

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΤΟΝ ΑΔΗ Μια performance στο ΛΟΥΤΡΟ ΤΩΝ ΑΕΡΗΔΩΝ

Κυρρήστου 8, Πλάκα

30 Μαρτίου 2013, Ώρα 18:30

Ο έρωτας είναι η Αφροδίτη 

με κομμένα χέρια.

Οι γυναίκες στον Τενεσί Ουίλιαμς.

Ιδέα / Σύλληψη / Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη

performers: Σπύρος Βαρέλης, Μαρία Φρουδαράκη, Μαρία Ριζιώτη, Έλενα Κανίδου 

Τραγούδι: Χριστίνα Ασημακοπούλου

Χορός: Δημητρα Χαραλαμπους 

Φιλική Συμμετοχή:Michele Valley

Τσέλο: Αλέξανδρος Γκόνης

Μουσική Επιμέλεια: Τσιμάρας Τζανάτος

Θεατρολόγος / Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Μαντά

Επικοινωνία: Μαρία Σούμπερτ/ Cloud 7

Παραγωγή: www.dameblanche.gr

Φωτογραφίες: Ζωή Μαντά 

http://aphrodite-project.eu/gr/theatre/57

Το ART / EUROPEAN ANIMATION CENTER και το ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, συνδιοργανώνουν το project «ΑΦΡΟΔΙΤΗ 2012: Ιεροί και Βέβηλοι Καθαρμοί» στο Λουτρό των Αέρηδων, παράρτημα του Μ.Ε.Λ.Τ., στην Πλάκα, Αθήνα, από 12 Δεκεμβρίου 2012 έως 30 Απριλίου 2013, με αφορμή την ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. από την Κυπριακή Δημοκρατία, για το Β' Εξάμηνο του 2012.

KATAKTΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ της Ασημίνας Ξηρογιάννη

Γράμματα σ' έναν πολύ νέο ποιητή

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Πόλις, 2012
106 σελ.


Πόσοι ορισμοί  για την ποίηση υπάρχουν ;Δεκάδες σίγουρα.Ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος  προσπαθεί  τουλάχιστον πέντε  φορές να ορίσει την ποίηση μέσα στην συλλογή του <Γράμματα σ΄έναν πολύ νέο ποιητή>.Και είναι γοητευτικές όλες οι εκδοχές που μας δίνει :

Συμπέρασμα

Ό,τι γράφει ο ποιητής
είναι ποίηση.

********


Ποίηση

Η κίνηση που κάνει ένας άντρας
μες στο αυτοκίνητο
να βάλει το αναμμένο τσιγάρο
στα χείλη του φίλου του που οδηγεί

είναι ποίηση

********

Άλλη μια προσπάθεια

Η ποίηση είναι αναμνήσεις μιας ζωής
που δεν την έχουμε ζήσει ποτέ.

********

Όσα ποτέ δεν έκανα

Ποίηση είναι τα κορίτσια που αγάπησα
και δεν τα φίλησα στα δεκαεπτά μου χρόνια,
τα ποιήματα που δεν έγραψα
τότε που έπρεπε να γράψω,
οι πόλεις που ποτέ δεν επισκέφθηκα μαζι σου.

Ποίηση είναι όσα ποτέ δεν έγινα.


Η ποίηση συμβαίνει καθημερινά

Η ποίηση είναι κάτι απλό,
ένα από τα πράγματα
που συμβαίνουν καθημερινά:

μια νοικοκυρά που ακουμπάει το χέρι της
στο στο καυτό μάτι,ένα μικρό παιδί
που βάζει το δάχτυλό του στην πρίζα,
ένας έφηβος που είναι έφηβος.

Με τη διαφορά ότι ο ποιητής
τα κάνει όλα αυτά επίτηδες.


********

Αυτός ο ποιητής...! τολμάει αθανασία!


ΑΘΑΝΑΣΙΑ


           ''Δεν γράφω για να περνάει η ώρα,
                   αλλά η αιωνιότητα''.
             ΜΙΓΕΛ ΝΤΕ ΟΥΝΑΜΟΥΝΟ


Έτσι κι αλλιώς χωμάτινος
έτσι κι αλλιώς
χαμένος για χαμένος
μες στα δευτερόλεπτα,

τολμάω αθανασία
(που ξέρεις καμιά φορά).



Εγώ τολμάω να τον σκιαγραφήσω!
Σε αυτό το βιβλίο  λοιπόν...έχοντας  στραμμένο το βλέμμα σε υπαρξιακά ζητήματα,είναι απόλυτα πεζογραφικός,άμεσος,ειρωνικός στα σημεία,βαθυστόχαστος,αφηγηματικός,αλλά καθόλου φλύαροςή μελοδραματικός ,ατμοσφαιρικός,καθαρός ,διαυγής,βαθιά ανθρώπινος!Οι στίχοι του φανερώνουν πως ξέρει να γεύεται τη ζωή ,να απολαμβάνει και να εκτιμά τα απλά πράγματα.Εκτιμά  όμως και τη σιωπή:''Πρέπει να διασχίσουμε ξανά τη σιωπή..."

''Ανάμεσα στο πείσμα και τον έρωτα μοιράζεται η ζωή του'',αλλά πάντα γυρνά  και στα πολύτιμα αναγνώσματα ,όπως τα ομηρικά έπη, με τα οποία συνδιαλέγεται ποιητικώ τω τρόπω.Έτσι συναντάμε ποιήματα όπως''Στην καλύβα του Εύμαιου'' ,''Στις πηγές του Σκάμανδρου'',''Οδυσσέως και  Ναυσικάς  ομιλία''και ο ''Ο Οδυσσέας στην Ωγυγία''


Ο Οδυσσέας στην Ωγυγία

Πάει καιρός που τις νύχτες
δεν κοιμάμαι επειδή νυστάζω ,
μα για να σ΄ονειρευτώ

και τις μέρες μου πάει καιρός
που τις ξοδεύω κοιτάζοντας
το πέλαγος με μάτια που δεν βλέπουν

Όντας δεόντως διακειμενικός...(μεταξύ άλλων δημιουργών)συνδιαλέγεται   με τον  Ρεμπώ,τον Ουίτμαν,τον Coleridge,τον Σαραντάρη,τον Παλαμά,τον Μπουκόφσκι,τον Ελύτη,τον Εμπειρίκο,τον F.S.FitzeraId:

Γράφει κάπου  ο F.S.Fitzerald

Σ΄ένα δωμάτιο φθηνού ξενοδοχείου  στη Ριβιέρα,
μια νεαρή γυναίκα σηκώνει το φουστάνι της
και βγάζει το βρακάκι που φοράει από μέσα,

βγαίνει στο μπαλκόνι
και ανεμίζει προς τη θάλασσα
τη ροζ σημαία της του αποχαιρετισμού,
στον φίλο της που φεύγει με το πλοίο
και δεν θα γυρίσει πια.


...H  αυτοαναφορικότητα και η στοχαστικότητα  δεν λείπουν από τούτη την ποιητική συλλογή.Ο κάθε ποιητής που σέβεται τον εαυτό του και τους αναγνώστες του αναρωτιέται σχετικά με την τέχνη της
ποιήσεως....Γιατί γράφουμε ποίηση;
Γιατί επιμένουμε;Aφού είναι γνωστό
κι όλος ο κόσμος το γνωρίζει πια
ότι η τέχνη και η ποίηση δεν μας βοηθάνε να ζήσουμε,
γιατί λοιπόν επιμένουμε να γράφουμε,αφού
η τέχνη και η ποίηση δεν μας βοηθάνε να ζήσουμε
η τέχνη και η ποίηση δεν μας βοηθάνε
να πεθάνουμε,η τέχνη  και η ποίηση
δεν μας βοηθάνε σε τίποτα.
 

  Κι όσο για τον έρωτα...Αυτός ειναι πάντα παρόν και ωραία δοσμένος...

Δεν καταλαβαίνω

Σκέφτομαι οτι υπάρχουν στον κόσμο άνθρωποι
που σε κοιτάζουν και δεν τους κόβεται η ανάσα

και  δεν καταλαβαίνω

Εrgo sum

Υπάρχει το στήθος σου
άρα
υπάρχει ο κόσμος

Αλκυονίδες  μέρες

Τί ωραίο ήλιο που έχει έξω,αγάπη μου!
Ελα ν απλώσουμε μαζί τα ρούχα στα σχοινιά
και να καπνίσουμε ύστερα στο μπαλκόνι
φορώντας ένα μόνο φανελάκι,

μαύρο ή λευκό.


Πόσο θα θε΄λα να μπορούσα να διαβάσω τα ''Γράμματα σε έναν πολύ νεό ποιητή΄΄,στις πολύ νέες ποιήτριες που έχω μέσα στο σπίτι μου...Μα ακόμα δεν γίνεται.Είναι πολύ νωρίς.Η μία μόλις έχει μάθει να ρωτάει μετά από κάθε παραμύθι που διαβάζουμε:''Tι εκδόσεις είναι αυτό ,μαμά;".Kαι γω χαμογελώ..Σε λιγα χρόνια θα μπορώ να τους διαβάζω τα γράμματα του Χαράλαμπου και να νιώθω κάθε λέξη σα να τα χω γραψει εγώ.Τόσο οικεία είναι η αίσθηση!!Τόσο βαθιά η ευγνωμοσύνη σε αυτούς τους στίχους!!!Ο Χαράλαμπος  με  ήρεμη δύναμη με  κάνει να αναστοχαστώ πάνω σε έναν από τους βασικούς ρόλους της ζωής μου ,πηγαίνοντάς  με τρυφερά   προς την ομορφιά.Ο ποιητής δεν φλερτάρει απλά και μονο με την ομορφιά,καταφέρνει ,πιστεύω, πολλά περισσότερα...την παγιδεύει...την κατακτά...

[...]

Θα΄θελα,σκέφτομαι, να είμαι εγώ που κάποια
πρώτη του Μαρτίου θα πλέξω τις τρεις κλωστές
που θα σε φυλάξουνε από τον τρόμο και τη ακινησία,
από την πλήξη  και την απελπισία
(τη γαλάζια,τη κόκκινη  και τη λευκή κλωστή),
για να σου  τις φορέσω  στον αριστερό καρπό:
Ποίηση Έρωτας Ελευθερία Ποίηση Έρωτας
Ελευθερία,Ποίηση Έρωτας Ελευθερία.

[...]

Το αγαπημένο μου ποίημα είναι τώρα
η απροβλεπτη κίνηση του χεριού σου,
με το μολύβι ή τον μαρκαδόρο στα δάχτυλα,
που γεμίζει  το δωμάτιο  και τον νου  μου με σπίτια
και με φεγγάρια ,με βάρκες  και με φάλαινες,
με ανθρώπους και ιπτάμενα αυτοκίνητα,
με το κόκκινο της αστραπής και  με το θαλασσί του ήλιου.

[...]

Για να σου ψιθυρίσω άλλη μια φορά :Eίσαι νέος,
προσπάθησε ν΄αγαπήσεις τα ίδια σου τα ερωτήματα,
σαν να΄τανε κλειστά δωμάτια ή βιβλία
γραμμένα σε άγνωστη γλώσσα.Μην γυρεύεις να πάρεις
 απαντήσεις,
να ζεις.Για την ώρα,να ζεις τα ερωτήματά σου.

[...]

Ποιά συμβουλή δεν θ΄ακουστεί κούφια
στην ακοή σου;

[...]

Ακούμπα το κορμί σου
πάνω στα βάλσαμα της ηδονής
και πέταξε από  πάνω σου
κάθε ρανίδα ησυχίας.
Τόλμα εικόνες,σχίσε συνταγές,
ξενύχτα περιμένοντας.
Ξαπλώσου κάτω από τις λεμονιές
και δες τες που ανθίζουν.

[...]


Σου εύχομαι να αγαπήσεις τρελά







Πώς να μην με αφορά μια ποίηση που  ολόκληρη με διαπερνά;Πώς να μην με αφορά μιο ποίηση που αγγίζει συναισθηματικές και διανοητικές  χορδές μου;

Είναι αυτό που έχω γράψει μέσα σε ένα ποίημα και το εννοώ για ελάχιστους ποιητές:''...τα ποιήματά του με γυρνάνε πίσω στον εαυτό μου".Μου υπενθυμίζουν πάντα τον αγώνα που κάνω ως δημιουργός για καθαρότητα,μια καθαρότητα που θα ρθει να αντισταθμισει την χαοτική μου προσωπικότητα.
Η ποίηση του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου  δείχνει πόσο ό ίδιος λατρεύει τη ζωή .Η ποιητική του φανερώνει πως η ζωή ,ή μέρος της μονάχα,μπορεί να χωρέσει μέσα σε στίχους,όχι για να υπονομευθεί ή να ακυρωθεί αλλά για να υμνηθεί μέσω της τέχνης.Ο ποιητής  παρατηρεί,αφουγγράζεται,καταγράφει,αισθάνεται,στοχάζεται,''δείχνει ''δρόμους,βαδίζει προς το φως.Και όχι  μόνο.ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΦΩΣ!Αυτο δεν είναι η ποίηση άλλωστε;;H δημιουργία φωτός!Τα πλούσια διαβάσματά του αποτελούν συχνά την αφορμή  ή την αιτία γέννησης ενός ποιήματος.Ο Γιαννακοπουλος  με επιτυχία παίζει παιχνιδια διακειμενικότητας  για να μυήσει τους αναγνώστες σε εμπειρίες...,δεν είναι αυτό κάτι εύκολο!Σταματώ εδώ.Τι άλλο να πω για ένα βιβλίο που από τότε που το έπιασα στα χερια μου,το κουβαλώ συνεχώς μεσα στην τσάντα μου ,για να έχω τη δυνατότητα να το ανοίγω οπουδήποτε;Αυτό  δεν είναι κάτι που μου συμβαίνει συχνά.Αλλά και μόνο το ότι συμβαίνει,αυτό το γεγονός από μόνο του τα λέει όλα.

Ο ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

Ο ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

•  
•  

 

 

Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου

Την Τετάρτη, 27 Μαρτίου εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ.επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος του για να γράψει μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο.

Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: ΖανΚοκτώ, ΆρθουρΜίλλερ, ΛώρενςΟλίβιε, ΖανΛουίΜπαρώ, ΠήτερΜπρουκ, ΠάμπλοΝερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, ΛουκίνοΒισκόντι, ΜάρτινΈσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, ΑριάνΜνουσκίν, ΡομπέρΛεπάζ, ΑουγκούστοΜποάλ, ΤζούντιΝτεντς, ΤζονΜάλκοβιτς κ.ά.

Φέτος το μήνυμα έγραψε ο Ιταλός κωμικός, συγγραφέας, θεατρικός σκηνοθέτης, συνθέτης και βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας Ντάριο Φο. Από τις συχνότητες του Δεύτερου προγράμματος το μήνυμα του Ντάριο Φο διαβάζουν η Κάτια Γέρου και η Βίκυ Βολιώτη.

Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.

---

ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ
από τον Ντάριο Φο

Πριν πολλά χρόνια, η εξουσία επίλυσε το πρόβλημα της ανοχής της απέναντι στους ηθοποιούς της Commedia dell’ Arte διώχνοντας τους από την χώρα.

Σήμερα, ηθοποιοί και θίασοι έχουν πρόβλημα ανεύρεσης δημόσιων σκηνών, θεάτρων και θεατών, εξαιτίας της κρίσης.

Επομένως, οι κυβερνώντες, δεν έχουν πρόβλημα να ελέγχουν αυτούς που εκφράζονται μέσω της ειρωνείας και του σαρκασμού, μιας και δεν υπάρχει κανένας χώρος για τους ηθοποιούς, αλλά ούτε και κοινό στο οποίο να μπορούν να απευθυνθούν.

Τουναντίον, κατά την διάρκεια της Αναγέννησης, στην Ιταλία, οι κυβερνώντες έπρεπε να προσπαθήσουν αρκετά για να φέρουν τους κωμικούς σε δύσκολή θέση μιας και τους απολάμβανε μεγάλη μερίδα του κοινού.

Είναι γνωστό ότι η μεγάλη έξοδος των ηθοποιών της Commedia dell’ Arte πραγματοποιήθηκε στον αιώνα της Αντιμεταρρύθμισης, με τη θεσμοθέτηση της κατάργησης όλων των θεατρικών χώρων, ιδιαιτέρως στην Ρώμη, όπου κατηγορήθηκαν ότι πρόσβαλλαν την Άγια Πόλη.Το 1967, ο Πάπας Ιννοκέντιος ΙΒ΄, κάτω από την συνεχόμενη πίεση της συντηρητικής πλευράς της αστικής τάξης και του κλήρου, διέταξε την κατεδάφιση του Θεάτρου Tordonina, το οποίο σύμφωνα με τους ηθικολόγους, είχε παρουσιάσει τον μεγαλύτερο αριθμό άσεμνων σκηνών.

Την εποχή της Αντιμεταρρύθμισης, ο Καρδινάλιος ΚάρλοΜπορομέο, ο οποίος δρούσε στον βορά της Ιταλίας, είχε αφιερώσει τον εαυτό του στην λύτρωση «των παιδιών του Μιλάνου», θέτοντας για την τέχνη έναν σαφή διαχωρισμό, ως την υψηλότερη μορφή πνευματικής εκπαίδευσης, και το θέατρο ως την έκφραση της αισχρολογίας και της ματαιοδοξίας. Σε ένα γράμμα που απεύθυνε στους συνεργάτες του, το οποίο παραθέτω σχεδόν αυτούσιο, εξέφρασε τις πεποιθήσεις του περίπου ως εξής: «ανησυχώ για την εξάλειψη του κακού σπόρου, έχουμε καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να κάψουμε τα κείμενα που περιέχουν μιαρούς λόγους, για να τους εξαλείψουμε από την μνήμη των αντρών, και την ίδια στιγμή να διώξουμε αυτούς που κυκλοφορούν αυτά τα κείμενα σε έντυπη μορφή. Προφανώς όμως ενώ κοιμόμασταν, ο διάβολος δούλευε με ανανεωμένο ζήλο. Αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μπορεί να είναι πιο διεισδυτικό για την ψυχή απ’ αυτό που μπορούν να διαβάσουν σε τέτοια βιβλία! Πόσο καταστροφικός μπορεί να είναι για το μυαλό των νεαρών αντρών και κοριτσιών ο προφορικός λόγος και οι απρεπείς κινήσεις, παρά μία άψυχη λέξη τυπωμένη σε βιβλία.Γι’ αυτό είναι επείγον να απαλλάξουμε τις πόλεις μας από αυτούς που κάνουν θέατρο, όπως κάνουμε και με τις ανεπιθύμητες ψυχές».

Επομένως η μοναδική λύση για την κρίση είναι να ελπίζουμε ότι το μεγάλο κυνήγι μαγισσών οργανώνεται εναντίον μας και ιδιαίτερα ενάντια στους νέους ανθρώπους που επιθυμούν να διδαχθούν την τέχνη του θεάτρου: μια νέα διασπορά Κωμικών, δημιουργών του θεάτρου, οι οποίοι μέσα από αυτό τον περιορισμό θα δημιουργήσουν αφάνταστα οφέλη για μια νέα εκπροσώπηση.
Ντάριο Φο

---

Ντάριο Φο

Ιταλός κωμικός, συγγραφέας, θεατρικός σκηνοθέτης, συνθέτης και βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

O Ντάριο Φο, γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1926. Είναι Ιταλός κωμικός, συγγραφέας, θεατρικός σκηνοθέτης, συνθέτης και βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997.Το έργο του περιλαμβάνει κωμικές μεθόδους της παλαιάς Ιταλικής Commedia dell’ Arte, ένα θεατρικό στυλ γνωστό στις εργατικές τάξεις.Χαρακτηρίζεται επίσης από κριτική για το οργανωμένο έγκλημα της πολιτικής διαφθοράς, της πολιτικής δολοφονίας, τον δογματισμό της Καθολικής Εκκλησίας και τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή.

Η πρώτη θεατρική εμπειρία του Φο έγινε μέσω σατυρικών επιθεωρήσεων για μικρά καμπαρέ και θέατρα.Αυτός και η γυναίκα του, η ηθοποιός Franca Rame, ίδρυσαν την Εταιρία Θεάτρου Ντάριο Φο-Franca Rame το 1959, και τα χιουμοριστικά τους σκετς στην τηλεοπτική σειρά Canzonissima τους έκαναν πολύ σύντομα γνωστούς.Σταδιακά ανέπτυξαν ένα «αντιστασιακό» θέατρο, συχνά βλάσφημο και σκωπτικό, αλλά βρίσκει τις ρίζες του στην παράδοση της commedia dell’ arte και αναμείχθηκε με αυτό που ο Φο ονομάζει «ανεπίσημος αριστερισμός». Το 1968 ο Φο και η Rame ίδρυσαν μια σχολή υποκριτικής, την Nuova Scena (Νέα Σκηνή), με δεσμούς με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας, και το 1970 ξεκίνησαν το CollettivoTeatrale La Comune (Συλλογικό Κουμμουνιστικό Θέατρο) και ξεκίνησαν περιοδείες σε εργοστάσια, πάρκα και γυμναστήρια.

Ο Φο έχει γράψει γύρω στα 70 έργα, αρκετά σε συνεργασία με την Rame. Ανάμεσα στα πλέον γνωστά του έργα είναι τα Morteaccidentale di unanarchico (1974, ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού) και Non si paga, non si paga! (1974, Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω).Ως ηθοποιός ο Φο είναι γνωστός για την σόλο περιοδεία του ως Μίστερο Μπούφο (1973, Comic Mystery), βασισμένο σε μεσαιωνικά έργα μυστηρίου.

Τα έργα του, και ιδιαίτερα το Mistero Buffo, έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και έχει παρασταθεί εκτός Ιταλίας, συχνά προσαρμόζονται για να αντικατοπτρίζουν τοπικά πολιτικά και άλλα θέματα. Ο Φο, ενθαρρύνει του σκηνοθέτες και τους μεταφραστές να προσαρμόζουν τα κείμενα του όπως νομίζουν, γιατί πιστεύει ότι αυτό ταιριάζει με την παράδοση του αυτοσχεδιασμού της Commedia dell’ Arte.

Από τότε που απονεμήθηκε στον Φο το Νόμπελ Λογοτεχνίας αναφέρεται ως ο συγγραφέας «ο οποίος μιμείται τους γελωτοποιούς της Μέσης Ανατολής και πληγώνει την εξουσία και προασπίζεται την αξιοπρέπεια των κατατρεγμένων.

---

Site ΕΚΔΙΘ:

www.hellastheatre.gr/en
International Theatre Institute - Unesco
World Theatre Day Message, 27 March 2013
 http://www.world-theatre-day.org/en/index.html

Περφόρμανς με αφορμή τους «Χτίστες» του Χειμωνά

 Ιλειάνα Δημάδη idimadi@athinorama.gr

 πηγή:http://athinorama.gr/theatre/newsroom/?edtid=23938

Ακούω εδώ και χρόνια πολλούς καλλιτέχνες της νεότερης, κυρίως, γενιάς να εκφράζουν την επιθυμία να ανεβάσουν στο θέατρο τα κείμενα του Γιώργου Χειμωνά. Λογικό. Πρόκειται για συνταρακτικά κομμάτια λόγου σε επίπεδο περιεχομένου όσο και μορφής, γεμάτα εικόνες και συμβολισμούς, σαν ανοιχτές αλληγορίες, σαν σκοτεινές προφητείες^ και, βέβαια, για μια μετα-ποιητική, οριακή κι επείγουσα γραφή  που μοιάζει να αποζητά τη σκηνή όσο και οι εμβληματικές μεταφράσεις που μας άφησε παρακαταθήκη ο Χειμωνάς πάνω στις αρχαίες αλλά και τις σαιξπηρικές τραγωδίες. Θα σας θυμίσω, απλώς, πώς ξεκινούν «Οι Χτίστες» του 1979: «Ο κόσμος να γίνει εικόνα. Αυτή θα είναι η τελευταία ζωή των ανθρώπων. Να τους σκεπάσει μια εικόνα». Η ομάδα Mag πήρε φέτος τη γενναία απόφαση να ανεβάσει, για έξι μόνο βραδιές (26-31/3), την περφόρμανς με τον τίτλο «Μουσείο» (φωτό), βάσει του προαναφερθέντος διηγήματος του Χειμωνά και, μάλιστα, σε ένα επί χρόνια ερειπωμένο και προσφάτως ανακαινισθέν κτίριο βιομηχανικής αισθητικής της οδού Αναξαγόρα 3-5.  Όπως μας λένε οι δυο σκηνοθέτες της περφόρμανς, Κώστας Κουτσολέλος και Άννα Τζάκου: «‘Οι Χτίστες’ είναι ένα έργο για την πορεία των ανθρώπων, το τέλος, και την βαθιά τους ανάγκη για ένωση με τον Κόσμο. Χρησιμοποιώντας ως υλικά την ακινησία και την κίνηση, την σιωπή και τον θόρυβο, την επανάληψη, παρουσιάζουμε ένα σκηνικό δρώμενο με κυρίαρχο συστατικό το ανθρώπινο σώμα ως έκθεμα στον χώρο. Έκθετο, ανυπεράσπιστο, μπροστά στον Κόσμο, μπροστά στα μάτια των άλλων». Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Βεργέτη, Δημήτρης Κερεστετζής, Μάριος Παναγιώτου, Βιβή Πηνιώτη  Έλενα Πολυγένη. Προγραμματισμένη πρεμιέρα: 26/3. 

Αναξαγόρα 3-5, Κέντρο
Τηλ.: 2103425335

Μουσείο

Παραστάσεις: Βραδ: καθημερινά, 9 μ.μ. Σαβ. 30/3, 8 μ.μ. Μέχρι 31/3
Εισ.: € 10.
Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: 26/3.
Διάρκεια: 50'

ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ PROJECT

ΕΙΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΝ
Μοῦσά μοι ἔννεπε ἔργα πολύχρυσου Ἀφροδίτης, Κύπριδος,
ἥτε θεοῖσιν ἐπὶ γλυκὺν ἵμερον ὦρσε καί τ᾿ ἐδαμάσσατο φῦλα
καταθνητῶν ἀνθρώπων, οἰωνούς τε διιπετέας καὶ θηρία πάντα...

ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ (V) [Απόσπασμα]

Το ART / EUROPEAN ANIMATION CENTER και το ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, συνδιοργανώνουν το project «ΑΦΡΟΔΙΤΗ 2012: Ιεροί και Βέβηλοι Καθαρμοί» στο Λουτρό των Αέρηδων, παράρτημα του Μ.Ε.Λ.Τ., στην Πλάκα, Αθήνα, από 12 Δεκεμβρίου 2012 έως 30 Απριλίου 2013, με αφορμή την ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. από την Κυπριακή Δημοκρατία, για το Β' Εξάμηνο του 2012.

Η Έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Η Έκθεση επιχειρεί έναν αναστοχασμό πάνω στο ανθρώπινο και κοινωνικό σώμα σήμερα.

Περισσότεροι από 50 έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες με αφορμή τον μύθο της θεάς Αφροδίτης, προσεγγίζουν την περιπέτεια του ανθρώπινου σώματος, ως πάσχον ιστορικό υποκείμενο, χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα εργαλεία της τέχνης τους: λόγο, χρωστήρα, σμίλη, pixel, νότες.

Συνδιαλεγόμενοι με το αρχέτυπο κάλλος, καταθέτουν τους εικαστικούς στοχασμούς τους και φανερώνουν πώς τα πάθη από τον έρωτα, καθιστούν την περιπέτεια της ζωής -εν πολλοίς- συναρπαστική!

Η Έκθεση εμπλουτίζεται με λογοτεχνία, όπου κείμενα σχετικής θεματολογίας διαβάζονται από τους ίδιους τους συγγραφείς τους, είτε από ηθοποιούς.

Μουσικές εκδηλώσεις, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα επιλογών: από την αρχαιότητα μέχρι το μπαρόκ, το τάνγκο, το έντεχνο και τον λαϊκό λυγμό, συνοδεύουν την Έκθεση.

Επίσης, θα γίνουν προβολές ταινιών όπου πρωταγωνιστεί ο έρωτας σε διάφορους ρόλους.

H Αφροδίτη αποθεούμενη ή πάσχουσα είναι εδώ, ανάμεσά μας.

Συντελεστές

Διοργανωτές

• ART / EUROPEAN ANIMATION CENTER
• ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού

Συμβουλευτική Επιτροπή

• Ανδρέας ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Λέκτορας Ιονίου Πανεπιστημίου
• Έλενα ΜΕΛΙΔΗ, Διευθύντρια Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης
• Σίσσυ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Ph.D. Θεατρολόγος, Σκηνοθέτις
• Κριστόφ ΣΤΑΝΙΣΛΑΒΣΚΙ, Κριτικός Τέχνης και Κινηματογράφου, Επιμελητής
• Χρυσάνθη ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών

Εκτελεστική Επιτροπή

• Αργυρώ ΔΕΛΗΖΩΝΑ, Βοηθός Διευθυντή Παραγωγής
• Ούρσουλα - Ελένη ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ, Communication Manager
• Δημήτρης ΚΑΤΣΕΛΗΣ, Διευθυντής Παραγωγής

Επιμέλεια Προγράμματος

• Βασίλης ΜΠΟΥΤΟΣ, Συγγραφέας, Σεναριογράφος

Σε συνεργασία

• Association Kampania Artystyczna, Poland

Συνεργαζόμενοι Φορείς

• ARTOS Cultural and Research Foundation, Nicosia, Cyprus
• Association Internationale du Film d'Animation, Egypt
• Caldas Superior Arts and Design School - ESAD.CR
• DameBlanche
• Διεθνές Φεστιβάλ Φιλίππων και Θάσου
• Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
• MONSTRA, Animation Festival, Lisbon, Portugal
• Ταινιοθήκης της Ελλάδος
• Vilnius Academy of Fine Arts
• Warsaw Academy of Fine Arts
• Φιλοπρόοδη Ένωση Ξάνθης / Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης

Υποστηρικτές

• Infomail
• New Star
• Fotovision
• diastixo.gr
• Aktis AVTeam
• Κτήμα Σκούρα
• Οινοποιία Παπαντώνη
• Αίθουσα Τέχνης Καλεσάκου
• Βασιλείου Lighting for Effects
• Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
• Αθηναϊκή Επιθεώρηση του Βιβλίου

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
http://aphrodite-project.eu/gr/artists
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
http://aphrodite-project.eu/gr/events

ΠΕΤΡΟΣ ΓΚΟΛΙΤΣΗΣ///Il padre è morto και τα κρεβάτια των ετοιμοθάνατων

(Το Τριβείο του χρόνου
υπό έκδοση (εκδ. Μανδραγόρας, Μάρτιος 2013)
 


Γυρίζω απ’ την κηδεία τού πατέρα
έβαλε και μας μοίρασαν
τραγούδια παιδικά
παράξενα αλλοιωμένα
πάνω σε μια κούνια τραγουδά
μικρό παιδί ο ίδιος

η κούνια δεν τρίζει
ο κόσμος γυρίζει
φυτρώνουμε για λίγο

στάχυα −ξερά–
μας κρατούν τα παιδιά
για λίγο στο χέρι

(στο ενδιάμεσο)

περιφέρομαι
σε ετοιμοθάνατων κρεβάτια
τα τελευταία τους λόγια καταγράφω
κουράστηκα, μπερδεύτηκα, άρχισα να φωνάζω:

«Ο επόμενος, ο επόμενος παρακαλώ
να δούμε τι θα μας πει κι αυτός, παρακάτω»

(«Την έγνοια του για τη ζωή που φεύγει, καημένε
κι αν φεύγει ξαφνικά την έγνοιά του για τους δικούς του»)

προετοιμάζομαι, διακριτικά να πεθάνω
σαν άλλος σκύλος του Σελίν
δίχως να παραπονεθώ
και δίχως θέατρο προπάντων, απλά
όπως ο θάνατος συμβαίνει
κι εκεί που το σχεδιάζω
σκοτώνομαι σε ατύχημα
χωρίς ποτέ μου να το μάθω

Παράξενο που σας μιλώ 
Παράξενο

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ///ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩΝΑ ΓΙΝΩ

 Σού  έρχεται στο στόμα ο τίτλος
 Aυτός θα σε οδηγήσει στο περιεχόμενο
 (αντίστροφη πορεία τελικά)    
Το ποίημα δε λέει να ησυχάσει 
Στριφογυρνά μέσα στο σώμα σου 
Παιδεύεται να βγει 
 Mα είναι δύσκολες οι συνδέσεις 
 Γιατί ποίημα σημαίνει φως  
Και σένα τώρα οι περιστάσεις σε καλούν 
Έλα, μέτρησε τις δυνάμεις σου,  
αν μπορείς να κάνεις φως 
τα σκοτάδια του σήμερα.


Από την ποιητική συλλογή “Εποχή μου είναι η ποίηση”, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2013

πηγή:
http://toparathyro.com/2013/03/20/%CE%B1%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CE%BC%CE%B1/ 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΟ POLIS ART CAFÉ

Την Κυριακή 24 Μαρτίου, μετά τις 6 το απόγευμα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης το www.diastixo.gr, η Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, το περιοδικό Μετρονόμος και το ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση www.poiein.gr διοργανώνουν στο Polis Art Café εκδήλωση με απαγγελίες ποιημάτων από ανθρώπους του λόγου και του θεάτρου, και μελοποιημένα ποιήματα από μουσικά συγκροτήματα. Συμμετέχει στο μουσικό μέρος η Ομάδα Μουσικής Πρωινής και Βραδινής Επανένταξης ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ.
Συμμετέχουν:

Δημήτρης Αθηνάκης, ποιητής
Παναγής Αντωνόπουλος, ποιητής
Σπύρος Αραβανής, ποιητής, δημοσιογράφος, εκδότης www.poiein.gr
Κώστας Αρβανίτης, δημοσιογράφος, διευθυντής Στο Κόκκινο 105,5 fm
Χάρης Βλαβιανός, ποιητής
Γιάννης Γκούμας, ποιητής, μεταφραστής
Γιώργος Δουατζής, συγγραφέας
Τατιάνα Ζωγράφου, συνθέτρια
Γεωργία Ζώη, ηθοποιός
Αλέξανδρος Ίσαρης, ποιητής, ζωγράφος, μεταφραστής
Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης, συγγραφέας
Αργυρώ Καπαρού, τραγουδίστρια
Βύρων Κατρίτσης, μουσικός
Δήμητρα Κονδυλάκη, δραματολόγος, μεταφράστρια
Στέλιος Κρασανάκης, ψυχίατρος, δραματοθεραπευτής, σκηνοθέτης
Παναγιώτης Κριμπάς, συγγραφέας
Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, ηθοποιός
Βασίλης Λαλιώτης, ποιητής, μεταφραστής
Δημήτρης Μανιάτης, δημοσιογράφος
Άννα Μανωλοπούλου, ποιήτρια
Παυλίνα Μάρβιν, ποιήτρια
Κωνσταντίνος Μπούρας, συγγραφέας, θεατρολόγος
Δάφνη Πανουργιά, τραγουδίστρια
Χρίστος Παπαγεωργίου, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας
Δέσποινα Παπάζογλου, ηθοποιός
Σωτήρης Παστάκας, ποιητής, εκδότης www.poiein.gr
Δημήτρης Προύσαλης, εκπαιδευτικός, αφηγητής παραμυθιών
Έρη Ρίτσου
Κώστας Ριτσώνης, ποιητής, μεταφραστής
Μιχάλης Σπέγγος, συγγραφέας
Γεωργία Σπυροπούλου, συνθέτρια, ερευνήτρια της μουσικής
Δημήτρης Στεφανάκης, συγγραφέας
Κώστας Φασουλάς, στιχουργός, ραδιοφωνικός παραγωγός ΕΡΑ
Δημήτρης Χαρίτος, ποιητής, κριτικός κινηματογράφου
κ.ά.
Το μουσικό μέρος παρουσιάζει η μουσική ομάδα του ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ (Δημ. Μητσοτάκης).
Συμμετέχουν μουσικά ο Γιώργος Λυκούρας, ο Θάνος Ανεστόπουλος, ο Γιώργος Σχοινάς, η Μπέτυ Χαρλαύτη κ.ά.
Είσοδος ελεύθερη
Οργάνωση: Βασίλης Χατζηιακώβου / Παρουσία
Επιμέλεια Ήχου: Studio MX – TEAM, www.studiomxgr.com
Επικοινωνία: Μαρία Σούμπερτ / Cloud 7
Polis Art Café (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, Αίθριο Στοάς Βιβλίου, 210 3249588)

 

 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ///20ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

                                  O  ποιητής και μεταφραστής  Χάρης Βλαβιανός
                                  μιλά για τη σχέση της ποίησης με τον έρωτα
                                  την Τετάρτη 20 Μαρτίου στις 20:00 με αφορμή
                                  την έκδοση της Ανθολογίας Ερωτικής Ποίησης
                                           στο FREE THINKING ZONE

METAΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΕΙΣ

ανθολόγηση: Χάρης Βλαβιανός
μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

Εκδόσεις Πατάκη, 2013
149 σελ

                                        
*****

Γράφει η  Ασημίνα Ξηρογιάννη


       Ο,τι έχει να κάνει με την ψυχή του ανθρώπου είναι ιερό.Και ο έρωτας και η ποίηση έχουν να κάνουν με την ψυχή του ανθρώπου!Ο τίτλος του βιβλίου που έχω στα χέρια μου είναι''Ανθολογία Ερωτικής Ποίησης ''με υπότιτλο'' κρατώ την καρδιά σου (την κρατώ μες στην καρδιά μου''),από τις εκδόσεις Πατάκη,σε εισαγωγή και μετάφραση Χάρη Βλαβιανού .Αν ο έρωτας είναι  σε τέτοιους δυσκολους καιρούς το καταφυγιο που ποθούμε,τότε ο Χάρης Βλαβιανός έχει αφουγγραστεί σωστά τις ελληνικές αναγνωστικές ανάγκες!Ισως όντως  τον έρωτα να τον χρειαζόμαστε απεγνωσμένα σήμερα περισσότερο από ποτέ.Μου ΄ρχονται στο μυαλό και οι στίχοι του Αργυρη Χιόνη:''Eλα να κάνουμε έρωτα /να ξεκάνουμε τον θάνατο΄΄.Τα τελευταια χρόνια στον τόπο μας μυρίζει θάνατο και δεν το λέω μόνο μεταφορικά.Επίσης,στις μέρες της κρίσης έρχεται πάλι η ποίηση να σε βρει,να σου χτυπήσει φιλικά τον ώμο,να σου θυμισει πως τιποτα δεν χάθηκε ή ,έστω,πως κάτι θα μπορούσε να σωθεί.Στις μέρες της κρίσης,ναι,η ποίηση δεν σιωπά!Eιναι μάλλον περισσότερο παρουσα παρα ποτέ και υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνηγορούν σε αυτό,αρκεί να είναι κανείς δεόντως παρατηρητικός ωστε να τα εντοπίσει.
Ερωτας και ποίηση λοιπόν μπορεί να είναι ο ελπιδοφόρος συνδυασμός για όσους ακόμα παλεύουν.Ένας συνδυασμός που είναι ίσως ικανός να καταπνίξει κάθε ατομική ,αλλά και κάθε μαζική ή ακόμα και εθνική καταθλιψη .
     Μετά την αναμέτρηση με τον 'Ελιοτ και τη  μεταφραστική και εμπορική επιτυχία των  Τεσσάρων Κουαρτέτων ο μεταφραστής παρουσιάζει ενα άλλο ιδιαίτερο και αξιομνημόνευτο επίτευγμα.Μια Ανθολογία ποιητική  με θέμα τον έρωτα, που συνδέει ποιητές διαφόρων χωρών ,εποχών ,σχολών,ρευμάτων,τεχνοτροπιών .Ειναι ενδιαφέρουσα αυτη η ποικιλομορφία ,είναι γοητευτικός αυτός ο ερωτικός πλουραλισμός και όλες αυτές οι παράξενες συναντήσεις ασύμβατων μεταξύ τους φωνών,καθώς και η διαφορετική θέαση του έρωτα.Ετσι ,η δική μας Σαπφώ συναντά  τον Pessoa και τον E.E.Cummings,αλλά και τους W.B.Yeats,Wendy Cope,Ted Hughes,την Carson, τον Μπάιρον, τον Σπένσερ, τον Γκαίτε, τον Σέλεϊ, τον Γουίτμαν, την Ντίκινσον ,ακόμα τους Τ.Σ. Ελιοτ, Εζρα Πάουντ, Γουάλας Στίβενς, Οκτάβιο Πας, Τζον Ασμπερι, Πολ Ελιάρ,και όλοι αυτοί συναντιούνται μεταξύ τους-άκου τώρα!μεταφυσική σχεδόν - και ένα σωρό άλλους!Ενενήντα ποιήματα στο σύνολο,ενενήντα διαφορετικές έκδοχές  του  έρωτα,ως συναίσθημα,ως φαινόμενο,ως κινητήρια δύναμη,ως ζωοδόχο πηγή,ως πάθος,ως πένθος,ως  μάχη,ως απώλεια,ως αμαρτία.''Κάθε δημιουργός και μια νέα απόπειρα ,ένας άλλος τρόπος για να μιλήσει κανείς για τα πολλαπλά είδωλα του έρωτα'',επισημαίνει ο Χάρης Βλαβιανός.''Έχει  μουσικότητα αυτό το εγχείρημα.Ο συνθέτης του φαίνεται ότι έσκυψε πάνω από αυτό με κέφι και ενορχήστρωσε με μεράκι ,αφού όπως λέει στη μικρή αλλά περιεκτική εισαγωγή του βιβλίου : «.προτίμησα να μεταφράσω ποιήματα που με συγκινούν ή με κεντρίζουν και όχι να συνθέσω έναν εξαντλητικό κατάλογο που να περιέχει όλα τα σπουδαία ερωτικά ποιήματα του 20ού αιώνα»Ωστόσο,είναι εμφανής η αδυναμία του στον  Ε.Ε.Cummings:''Και ο Κάμμινγκς:par excellence o  ερωτικός ποιητής του 20ου αιώνα (ο οποίος δικαιωματικά ανθολογείται στον παρόντα τόμο με περισσότερα του ενός ποιήματα )υμνεί τον έρωτα όσο κανένας άλλος ομότεχνός του,με πεισματική εμμονή και καθηλωτική ένταση."Κάνοντας μια μικρή σχετική έρευνα ,διαπιστώνει κανείς πως δεν υπάρχει  ανάλογο εγχείρημα  στην ελληνική παραγωγή .Κανω λογο για δυο περιπτώσεις:
Πιο συγκεκριμένα ,ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανθολογία  που έχει επιμεληθεί ο Γιάννης Η.Παππάς και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο  με τον τίτλο''Επειδή σε αγάπησα και σε αγαπώ ακόμη''(ποιήματα για την αγάπη και τον έρωτα).Αυτή η Ανθολογία περιλαμβάνει μονάχα ελληνικά ποιήματα για τον έρωτα  περιέχοντας υλικό από την αρχαία ποίηση(8ος αιπ.χ-3ος αιμ.χ.),ηρωικά ποιήματα(11ος-12ος αιώνας),αποσπάσματα από  τα ιπποτικά μυθιστορήματα ''Βελθανδρος και Χρυσάντζα '' και ''Λίβιστρος και Ροδάμνη''(13ος -15ος αιώνας),αποσπάσματα από έργα του Κρητικού θεάτρου (16ος -17ος αιάνας),αλλά και  από δημοτικά μας τραγούδια και τέλος έργα ελλήνων πάντα ποιητών που εντάσσονται στην Νεότερη Ποίηση(19ος-20ος αιώνας),όπως ποιήματα της Ρουκ,του Αναγνωστάκη ,του Βάρναλη,του Γκάτσου,του Γκανά,του Ελύτη,του Πατρίκιου,του Σεφέρης,Του Χατζιδάκη ,τυ Χριστιανόπουλου ,του Παυλόπουλου και πολλών άλλων .
Υπάρχει και μια ακόμα ανθολογία με τίτλο''Η νεοελληνική ερωτική ποίηση'' σε δύο τόμους σε επιμέλεια
Ευγένιου Αρανίτση.Ο πρώτος τόμος της ανθολογίας περιλαμβάνει ποιήματα των ποιητών πριν τον Σολωμό και φτάνει μέχρι τα ερωτικά κείμενα των Άγγελου Σικελιανού, Νίκου Καζαντζάκη, Λευτέρη Αλεξίου, Κώστα Βάρναλη, Βασίλη Ρώτα, Όμηρου Μπεκέ, Γιάννη Σκαρίμπα.
Ο δεύτερος τόμος της ανθολογίας ξεκινά με τα μελαγχολικά ερωτικά ποιήματα των Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Γεωργίου Αθάνα, Κώστα Ουράνη, Κώστα Καρυωτάκη και καταλήγει με τα ερωτικά ποιήματα των
Α. Βουγιούκα, Πάρι Τακόπουλου, Μίλτου Σαχτούρη, Γιάννη Δάλλα, Μιχάλη Κατσαρού, Κικής Δημουλά, ..., Νίκου Καρούζου.
  Οπότε η ερωτική Ανθολογία του Βλαβιανού με τον ιδιαίτερο και πολυπολιτισμικό προσανατολισμό της εισάγει το νέο και ,δεδομένου ότι η μετάφραση είναι πολιτισμός στην ουσία,φέρνει σε επαφή τον αναγνώστη με άλλες φωνές ,άλλες κουλτούρες περισσότερο ή λιγότερο γνωστές.Συναντάμε μεσα στην ανθολογία και ποιήματα τωνΧέρμπερτ,Χόλουπ,Μίλος,
Συμπόρσκα,Ζαγκαγέφσκι ,για την μετάφραση των οποίων  ο μεταφραστής μας πληροφορεί ότι ανέτρεξε σε αγγλικές και ιταλικές αποδόσεις.Ο Χάρης Βλαβιανός αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως σκύβει πάντα με αγάπη και περίσσια προσοχή πάνω στα κείμενα που μεταφράζει και κάνει και τον αναγνώστη να τα αγαπήσει.
Στο σημείο αυτό,θα τολμήσω να καταθέσω μια προσωπική εμπειρία...Το 2011 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ''Γιαλός'' ένα βιβλίο με ποιήματα της Έμιλυ Ντίκινσον,το οποίο   μου  έκαναν  δώρο.Όταν είχα ξεκινήσει  να διαβαζω ,από τις πρώτες κιόλας σελίδες άρχισα να τρώγομαι ...και να απορώ..Αυτή είναι η Έμιλυ Ντίκινσον;Αυτή είναι;Το ποίημα εκείνο είχε μεταφραστεί ως εξής από την όχι άγνωστη μεταφράστρια:

'Oμορφο γράμμα  σαν κι αυτό
Δεν θα μπορούσα να σου γράψω-
Με συλλαβές από βελούδο-
Χλιδής προτάσεις να συντάξω,
Βαθιά ως το βάθος Ρουμπινί,
Απόκρυφο ,Χείλι , για Σένα-
Κάνε πως είσαι Κολιμπρί-
Που μόλις ήπιε-όλη εμένα-


Το ίδιο ποίημα το συναντώ μέσα στην εν λόγω Ανθολογία:

'Οσες επιστολές κι αν γράψω
Καμιά σαν αυτή δεν είναι ωραία-
Συλλαβές από Βελούδο-
Προτάσεις από Μετάξι,
Βάθη από Ρουμπίνι,απύθμενα,
Κρυμμένο,Χείλη,για Σένα-
Πες πως πως είσαι Κολιμπρί-
Που μόλις ήπιε-εμένα-.

Είναι η πρώτα η γνώση,αλλά είναι και θέμα αίσθησhς και αισθητικής των πραγμάτων!

NΟΤΑΤΙΟΝΕS///MAΡΤΙΟΣ 2013///Ένα κείμενο για τον Πίντερ[Εις μνήμην]///Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑ

  "Αρχισε η εισβολή.Ολοι μου οι φίλοι με έπαιρναν κάθε μέρα τηλέφωνο.Αλλά υπήρχαν και μερικοί αγενείς δημοσιογράφοι.Χτύπαγαν το κουδούνι και επέμεναν να μπουν στο σπίτι μου.Δεν τους αρέσει αν δεν ανταποκρίνεσαι σαν χιμπατζής.Δεν είμαι χιμπατζής και δεν σκοπεύω να γίνω ένας γαμημένος χιμπατζής..."

  Ο Χάρολντ Πίντερ στα εβδομηνταπέντε του χρόνια τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.Και είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο βραβείο απονέμεται σε θεατρικό συγγραφέα.Αποτελεί το αποκορύφωμα των πολλαπλών διακρίσεων που έχει δεκτεί κατά την διάρκεια της πολύχρονης ενασχόλησής του με την Τέχνη.Στους ακαδημαικούς του τίτλους συγκαταλέγεται και η αναγόρευσή του ως επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.Και πραγματικά είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα μας,αφού από τις αρχές της δεκαετίας του 60 έχουν μεταφραστεί και παρουσιαστεί πάρα πολλά έργα του.Τα κείμενά του ,με τον πολύ προσωπικό τρόπο γραφής,κυκλοφορούν σε δεκάδες γλώσσες.Με ύφος λιτό και λόγο ελλειπτικό,γεμάτο σιωπές και καίριες παύσεις,αλλά και με χιούμορ και κυνισμό,ρίχνει εύγλωττα τα τείχη της κοινωνικής υποκρισίας και εξερευνά την αποξένωση των ηρώων ως προς τον εαυτό τους και ως προς τους άλλους.Ο Πίντερ ωστόσο, δεν είναι μόνο ο πολυμεταφρασμένος και πολυβραβευμένος συγγραφέας.Είναι  και ο αγωνιστής που έχει το όραμα για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.Οι πολιτικές του ανησυχίες άρχισαν να καλλιεργούνται από την νεαρή του ηλικία,όταν πέρασε από δίκη ως αντιρρησίας συνείδησης.Κάποια στιγμή  ταξίδεψε με τον Αρθρουρ Μίλλερ στην Τουρκία,υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων-θυμάτων της δικτατορίας.Αντιτάχθηκε με παρρησία και σθένος στην γενοκτονία των Κούρδων,στη δικτατορία της Χιλής και σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού ή τρομοκρατίας.Το 2003 τύπωσε αντιπολεμικά ποιήματα για τον πόλεμο στο Ιράκ.Στις συνεντεύξεις του αυτοχαρακτηρίζεται ως'' πολιτικός ακτιβιστής ''και ''πολίτης του κόσμου''.Δεν ήταν λοιπόν σε καμία περίπτωση ο διανοούμενος που ζούσε κλεισμένος στον γυάλινο πύργο του κάνοντας ''τέχνη για την τέχνη''.Παρά τα χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετωπιζε,δε σιωπούσε,δεν κρυβόταν πίσω από την τέχνη του.Εχει μείνει στις συνειδήσεις όλων μας ως ένας μαχόμενος πνευματικός δημιουργός.

NOTATIONES////MAΡΤΙΟΣ 2013///ΧΑΡΟΛΝΤ ΠΙΝΤΕΡ///ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

                                   

       





Θάνατος

"Πού βρέθηκε το νεκρό σώμα;

Ποιος βρήκε το νεκρό σώμα;

Οταν βρέθηκε το νεκρό σώμα ήταν νεκρό;

Ποιος ήταν το νεκρό σώμα;

Ποιος ήταν ο πατέρας ή η κόρη ή ο αδερφός'

Η ο θείος ή η αδερφή ή η μητέρα ή ο γιος

Του νεκρού και παρατημένου σώματος;

Οταν παρατήθηκε ήταν νεκρό το σώμα;

Παρατήθηκε το σώμα;

Ποιος το είχε παρατήσει;

Ηταν γυμνό ή ντυμένο για ταξίδι το νεκρό σώμα;

Τι σ' έκανε να δηλώσεις το νεκρό σώμα νεκρό;

Δήλωσες νεκρό το νεκρό σώμα;

Πόσο καλά ήξερες το νεκρό σώμα;

Πώς ήξερες ότι το νεκρό σώμα ήταν νεκρό;

Εκλεισες και τα δυο του μάτια;

Εθαψες το σώμα;Το παράτησες;

Φίλησες το νεκρό σώμα;".

METAΦΡΑΣΗ:ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΑΡΚΑ/ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΝΟΤΑΤΙΟΝΕS///MAΡΤΙΟΣ 2013///ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Νίκος Καρούζος 

ΜΥΘΟΣ ΜΕΛΑΝΟΜΟΡΦΟΣ

Τα έντομα δεν είναι μελοποιοί
πρωταγωνιστούν εκείθε στην άνθηση.
Τ’ αστέρια δεν είναι ελπιδοφόρα
χειροτερεύουν επίσημα στου Σύμπαντος
τη διαστολή.
Κάνετε τόπο στο μαύρο δεν είναι πενεστεία
είναι ο βραχμανικός πλούτος
το πρώην μη-χρώμα το νυν χρώμα το εσαεί
παντοδύναμο.
Δεν είναι σκλάβος; ο πενέστης του φωτός
το μαύρο; είναι ο ύπνος του έρωτα;
Το μαύρο δεν είναι κέντημα είναι εξουσίαση
καταλεί τις μορφές-ακουαρέλες.
Αλλά και λάδια να τανε το μαύρο ξέρει
τις ανυπαρξίες.
Αλίμονο σας πτωχόμουσοι.

******** 

Νίκος Καββαδίας

YARA YARA

Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.
Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.
Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavos
κι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυτό.
Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.
Κούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα.
Ναυτάκι του γλυκού νερού.
Σε πιάνει μην το πεις αλλού σα γάτα η λαμαρίνα
Και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού.
Το ντύμα πάρε του φιδιού και δος μου ένα μαντίλι.
Εγώ, - και σ' έγδυσα μπροστά στο γέρο Τισιανό.
Βίρα, Κεφαλλονίτισσα, και μάινα το καντήλι.
Σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό.
Σου πήρα από τη Νάπολη μια ψεύτικη καμέα
κι ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί.
Πίσω απ'το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία
Έβενος, - γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί.
Φώτα του Melbourne. Βαρετά κυλάει ο Yara Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,
φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει δυάρα,
του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά.
Γερά την ανεμόσκαλα. Καφέ για τον πιλότο.
Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.
Και σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.
Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές.

Melbourne 1951 

******** 

 

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΥΜΝΟΣ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ Π' ΑΓΑΠΟΥΜΕ

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν τα ρόδια
έρχονται και μας βρίσκουνε
τις νύχτες
όταν βρέχη
με τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μας
μεσ' τα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειά
και τα κοσμούνε
σα δάκρυα
σαν ακρογιάλια φωτεινά
σα ρόδια

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε κύκνοι
τα πάρκα τους
ζουν μόνο μέσα στην καρδιά μας
είν' τα φτερά τους
τα φτερά αγγέλων
τ' αγάλματά τους είναι το κορμί μας
οι ωραίες δεντροστοιχίες είν' αυτές οι ίδιες
ορθές στην άκρια των ελαφρών ποδιών
τους
μας πλησιάζουν
κι είναι σαν μας φιλούν
στα μάτια
κύκνοι

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε λίμνες
στους καλαμιώνες τους
τα φλογερά τα χείλια μας σφυρίζουν
τα ωραία πουλιά μας κολυμπούνε στα νερά τους
κι ύστερα
σαν πετούν
τα καθρεφτίζουν
- υπερήφανα ως ειν' -
οι λίμνες
κι είναι στις όχθες τους οι λεύκες λύρες
που η μουσική τους πνίγει μέσα μας
τις πίκρες
κι ως πλημμυρούν το είναι μας
χαρά
γαλήνη
είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε
λίμνες

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν σημαίες
στου πόθου τους ανέμους κυματίζουν
τα μακρυά μαλλιά τους
λάμπουνε
τις νύχτες
μεσ' στις θερμές παλάμες τους κρατούνε
τη ζωή μας
είν' οι απαλές κοιλιές τους
ο ουράνιος θόλος
είναι οι πόρτες μας
τα παραθύρια μας
οι στόλοι
τ' άστρα μας συνεχώς ζούνε κοντά τους
τα χρώματά τους είναι
τα λόγια της αγάπης
τα χείλη τους
είναι ο
ήλιος το φεγγάρι
και το πανί τους είν' το μόνο σάβανο που μας αρμόζει :
είν' οι γυναίκες που αγαπούμε σαν σημαίες

είν' οι γυναίκες που αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν' κι ένα μήνυμα του πάθους
σαν μεσ' σ' αυτά τα δάση
μας πλανέψουνε
τα βήματά μας
και χαθούμε
τότες είν'
ακριβώς
που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας
και ζούμε
κι όσο από μακρυά ακούμε νάρχωνται οι μπόρες
ή και μας φέρνει
ο άνεμος
τις μουσικές και τους θορύβους
της γιορτής
ή τις φλογέρες του κινδύνου
τίποτε - φυσικά - δε μπορεί να μας φοβίση
ως οι πυκνές οι φυλλωσιές
ασφαλώς μας προστατεύουν
μια που οι γυναίκες π' αγαπούμε είναι σα δάση

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν λιμάνια
(μόνος σκοπός
προορισμός
των ωραίων καραβιών μας)
τα μάτια τους
είν' οι κυματοθραύστες
οι ώμοι τους είν' ο σηματοφόρος
της χαράς
οι μηροί τους
σειρά αμφορείς στις προκυμαίες
τα πόδια τους
οι στοργικοί
μας
φάροι
- οι νοσταλγοί τις ονομάζουν Κ α τ ε ρ ί ν α -
είναι τα κύματά τους
οι υπέροχες θωπείες
οι Σειρήνες τους δεν μας γελούν
μόνε
μας
δείχνουνε το δρόμο
- φιλικές -
προς τα λιμάνια : τις γυναίκες που αγαπούμε

έχουνε οι γυναίκες π' αγαπούμε θεία την ουσία
κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας
τις κρατούμε
με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ' όμοιοι
στηνόμαστε ορθοί σαν άγριοι πύργοι
τίποτε δεν είν' πια δυνατό να μας κλονίση
με τα λευκά τους χέρια
αυτές
γύρω μας γαντζώνουν
κι έρχονται όλοι οι λαοί
τα έθνη
και μας προσκυνούνε
φωνάζουν
αθάνατο
στους αιώνες
τ' όνομά μας
γιατί οι γυναίκες π' αγαπούμε
την μεταδίνουν
και σ' εμάς
αυτή
τη θεία τους
ουσία
 

 

******** 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ

Να επισκεπτόμαστε τους επιζώντες ποιητές

Να επισκεπτόμαστε τους επιζώντες ποιητές
αν μάλιστα τυχαίνει να μένουμε στην ίδια πόλη
να τους βλέπουμε που και που
γιατί εκεί που ζούμε ήσυχοι
βέβαιοι πως ζούνε κι αυτοί - ξεχασμένοι έστω -
εκεί έρχεται το μαντάτο τους.

Οι καλοί ποιητές μας φεύγουνε μια μέρα
όχι γιατί πεθαίνουνε
από έμφραγμα ή από καρκίνο
αλλά γιατί φυτρώνουνε στα βλέφαρά τους
λουλούδια τρομερά.

Ανοίγουνε κιτάπια στην αρχή
πάνε μετά στον οφθαλμίατρο
ρωτάνε κηπουρούς βοτανολόγους
η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά
λόγια φοβισμένα κι αόριστα
οι περαστικοί κι οι γείτονες σταυροκοπιούνται.

Έτσι σιγά σιγά οι ποιητές μαζεύονται
αποτραβιούνται σπίτι τους
ακούγοντας δίσκους παλιούς
γράφοντας λίγο
όλο και πιο λίγο
πράγματα μέτρια.
Στο μεταξύ μες στην κλεισούρα
τα τρομερά λουλούδια αρχίζουν να ξεραίνονται
και να κρεμάνε
κι οι ποιητές δε βγαίνουν πια
μήτε για τα τσιγάρα τους στο διπλανό περίπτερο.
Μόνο σκεβρώνουνε κοντά στο τζάκι
ζητώντας την απόκριση από τη φωτιά
που πάντα ξεπετάει στο τέλος μια της σπίθα
κι αυτή γαντζώνεται
στα ξεραμένα φύλλα πρώτα
ύστερα στα ξερά κλαριά
σ' όλο το σώμα
και τότε λάμπει το σπίτι
λάμπει ο τόπος
για μια μόνο στιγμή

κι αποτεφρώνονται.

 

******** 

 

 Παντελής Μπουκάλας

«Ρήματα»


Στην ξενιτιά της γλώσσας

Τυχαία ώρα. Τυχαία πλατεία. Τυχαία Ελλάδα.

Πάντως Κυριακή,/ τότε που δέεσαι το χρόνο να ειρηνέψει.

Στα παγκάκια, μισοί να κάθονται, μισοί ανεβασμένοι.

Αλβανοί./ Τώρα μιλάνε δυνατά/ και ξαναβρίσκουν όσα έκρυψε

φοβισμένος ο καιρός της σιωπής./ Ξενιτεμένοι μες στη γλώσσα τους.



Οι εδραίοι δεν της αποδίδουν σημασία,/ καν δεν τη διακρίνουν

Γι αυτό κι ελευθερώνει ερμητικό τον ήχο της.

Στο θάλαμο τηλεφωνούν. Φιλιππινέζοι. Μάλλον.

Διπλά ξενιτεμένοι αυτοί/ της γλώσσας και του δέρματος

δεσμεύουν τη φωνή τους/ αθόρυβοι διασχίζουν το ακίνητο βλέμμα μας.



Συλλέκτης μάταιος επεισοδίων/ παίρνεις να γράφεις σιωπηρά,

δίχως χαρτί ή μολύβι,/ λες ξαναλές τις φράσεις μη χαθούν,

έχει ραγίσει ο ρυθμός,/ κομπιάζει η μνήμη.

Εκείνο το βαρύ το αγενεαλόγητο: «Πατρίδα του ποιητή η γλώσσα του»

σου τρώει το νου τον φαρμακώνει.

Μα ποια πατρίδα./ Λέξεις και λέξεις και πάλι λέξεις.

Ιθαγενής του κενού,/ μετράς, διπλή- τριπλή η ξενιτιά της γλώσσας/ όταν γράφεται.

Να μένεις έξω μακριά απ’ ό,τι πόθησες/ ό,τι σχεδίασες πριν το αναθέσεις στα ρημάτια.

Να μένεις έξω μακριά/ απ’ όσους δεν νοούν τη γλώσσα σου

σε άλλον ήλιο γεννημένοι.
Έξω μακριά κι απ’ ους ομόγλωσσους/ που διασχίζουν την παλιλλαλία σου αδιάφοροι.

Μια ξενιτιά η πατρίδα σου./ Σαν έρωτα που τον ζητάς/ μόνον για να τον χάσεις. 

ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ,Adieu.[...]

ΙV

Ό,τι είδαμε,ό,τι ποθήσαμε
στις πιό κρυφές μας ώρες
κάποτε έρχεται λάμποντας στο σκοτάδι
κι αθόρυβα μπαίνει στη ζωή μας.

Στο όνομα αυτής της νύχτας
που πάλι σε μένα σε χαρίζει
έλα,καλή μου,
έλα εσύ,της ομορφιάς η ωραία,
τους θεούς που μας φθονούν ας εξοργίσουμε
με τη λάμψη των σωμάτων μας.

V

Δεν είμαι άνθρωπος κοινός.
Ένας ερωτευμένος είμαι.

Σε σκέφτομαι όχι σαν κάποιος που σκέφτεται
αλλά σαν ο ένας που αγαπάει.

ΧΙΙ

Το βράδι απόψε είναι γλυκό.
Στον κήπο ανθίζει νέο πάθος.
Μια μέθη ωραία με πολιορκεί.
Ο άνεμος,της ορμής ψάλλει τον ύμνο.
Λάμπει το βλέμμα σου
από το φως του έρωτά μας.
Τίποτα δεν προσμένει πια η ψυχή.
Τώρα μπορώ να πεθάνω ευτυχισμένος.
Θα έχω ζήσει πολύ
μετά απ'αυτήν την ώρα
της άπληστης αγάπης.

Είσαι το όνειρο που μ ' εξαγνίζει.

ΧΙΙΙ

Βλέφαρα
χείλη
ένα πρόσωπο,
γύρω του
όλα τα μικρά
γνώριμα αντικείμενα
που δίνουν σ'αυτό το πάθος
το φωτεινό του σχήμα.
Είμαι εδώ για να δοξάσω εσένα,
το αιώνιο μαργαριτάρι της ζωής.
Είμαι εδώ γιατί ένας έρωτας μεγάλος
μιά βαθιά θλίψη
μας δίνεται μονάχα μιά φορά.

ΧΙV
(έντεκα τριαντάφυλλα για σένα)

Η ιδιοφυία μου δεν είναι
παρά ένας έρωτας.
Ο δικός σου.

********