συνεντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη
Κάνε μου ένα σχόλιο για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλη λογοτεχνία και είναι κρίμα που δεν έχουμε περισσότερες μεταφράσεις έξω. Φυσικά αυτό θα χειροτερέψει μια που κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της ασχολείται με την εικονα της λογοτεχνίας της εκτός των συνόρων της, ενώ, όπως δείχνουν τα πράγματα, εδώ το κράτος αδιαφορεί παντελώς για τέτοια «ευτελή» ζητήματα.
Λογοτεχνία και Διαδίκτυο.
Συνδυάζονται με πολύ ενδιαφέρον. Όχι μόνον λόγω της σταδιακής διάδοσης των ηλεκτρονικών βιβλίων αλλα και των νέων δυνατοτήτων που πιστεύω ότι θα δώσει το Διαδύκτιο σε συγγραφείς ως προς την προώθηση και δημοσιοποίηση των έργων τους. Φυσικά το Διαδίκτυο βοηθά πολλαπλώς: είναι μια ανοιχτή, παγκοσμία βιβλιοθήκη όπου μπορείς να βρεις τα πάντα όταν τα χρειάζεσαι. Αρκεί να το πίνεις, να μην σε πίνει.
Πέρα από την Τέχνη του λόγου, ποιά άλλη τέχνη σε συγκινεί;
Εκείνη του θεάτρου και της μουσικής.
Θεός;
Δεν τον είδα ακόμη.
Ποιο από τα δικά σου βιβλία αγαπάς πιο πολύ;
Πάντοτε το τελευταίο, άρα, στην περίπτωση, αυτό που γράφω τώρα.
Μίλησέ μου για το βιβλίο που κυκλοφόρησε τελευταίο
Λέγεται «Μπορείς να κλάψεις μες στο νερο;» και σε δυο παραγράφους μπορει να περιγραφεί ως έξης:
Ο Ορέστης Πολίτης είναι ένας επιτυχημένος προγραμματιστής, που περνά μια ήσυχη ζωή με τη γυναίκα και την κόρη του σ' ένα σπίτι στο κέντρο της πόλης. Κάποια στιγμή δέχεται μια αναπάντεχη πρόσκληση από τα παλιά. Ένα σκοτεινό παρελθόν αρχίζει να ξετυλίγεται, με απωθημένες μνήμες, τραυματισμένους έρωτες, θαμμένες υποθέσεις και γεγονότα δραματικά, για τα οποία κανείς στην οικογένειά του δεν γνωρίζει το παραμικρό.
Τα πρόσωπα που ζουν και κινούνται γύρω του έχουν και εκείνα τον δικό τους επτασφράγιστο κόσμο. Φίλοι, γείτονες και συγγενείς, όλοι τους κρύβουν κάτι, ενώ τα μυστικά τους δημιουργούν σταδιακά ένα μείγμα έτοιμο να εκραγεί. Όταν κάποτε συμβαίνει αυτή η έκρηξη, οι μάσκες πέφτουν και μια σειρά από «υπόγειες» πραγματικότητες βγαίνουν στο φως: ιστορίες πάθους, έρωτα, τρομοκρατίας, βίας, εκδίκησης, ενοχών και προδοσίας, που κανείς δεν θα υποψιαζόταν ότι θα μπορούσαν να κρύβονται σε ένα «αθώο» διαμέρισμα. Γιατί πίσω από τέσσερις τοίχους τίποτα δεν είναι εκείνο που φαίνεται. Ή εκείνο που οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας αφήνουν να φανεί.
Τί δεν θα συγχωρούσες ποτέ στον εαυτό σου;
Την οκνηρία και την αυτουποτίμηση.
Tι διαβάζεις τώρα;
Πολλα και διάφορα. Τουλάχιστον τέσσερα βιβλία μαζί.
Γράφεις κάτι τώρα;
Ναι , γράφω ένα μυθιστόρημα πολύ ιδιαίτερο. Μια από τις «πρακτικές» ιδιαιτερότητες του είναι ότι ένα 80% γράφτηκε μεταξύ 4 και 8 το πρωί...
H γνώμη σου για τα λογοτεχνικά βραβεία.
Χρήσιμα, αρκεί να δίδονται με αντικειμενικότητα. Και να μην οδηγούν τον βραβευόμενο σε εφησυχασμό που είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για κάθε καλλιτέχνη.
Ως θεατρολόγος δεν θα μπορούσα να μην σου κάνω αυτήν την ερώτηση. Παρακολουθείς θέατρο;
Φυσικά, από παιδί, αφού γράφω θέατρο (έχουν ανεβεί 5 έργα μου σε κεντρικές σκηνές) και προέρχομαι από θεατρική οικογενεια. Σχεδόν μπορώ να πω πως εχω ζήσει μέσα στο θέατρο.
Πιστεύεις στην κριτική;
Εάν εννοείς το κατά πόσο η κριτική είναι αναγκαία, είναι. Υπάρχει για αιώνες και θα εξακολουθήσει να υφίσταται. Αλλά πιστεύω στην ανιδιοτελή κριτική, στην όσο πιο αντικειμενική , εκείνη που δεν επηρεάζεται από προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες. Μια αρνητική κριτική γραμμένη ουσιαστικά και τεκμηριωμένα μπορεί να είναι έως και βοηθητική για έναν καλλιτέχνη. Εχω όμως και θλιβερή εμπειρία από κάποιους (ευτυχώς ελάχιστους) των οποίων τα κίνητρα ηταν εμφανώς μη λογοτεχνικά, αφορούσαν μέχρι και στην προσωπική μου ζωη. Με χαρά βλέπω και καποια νέα σοβαρά μπλογκ λογοτεχνικής κριτικής που εχουν πολύ ενδιαφέρον.
Aπό τα διαβάσματά σου... αν σε ρωτούσα να μου επισημάνεις 3 βιβλία που διάβασες και σε σημάδεψαν τόσο που σου άλλαξαν το βλέμμα για τα πράγματα, τι θα απαντούσες;
Άλλαξαν όχι, διαμόρφωσαν το βλέμμα μου, ναι: οι Αδελφοί Κραμαζόφ του Ντοστογιέφσκι, ο Οδυσσέας του Τζόις, ο Ανθρωπος χωρίς ιδιότητες του Μούζιλ.
Γίνονται πολλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια για την υποστήριξη του ψηφιακού βιβλίου...
Και καλώς γίνονται, γιατί κανείς δεν μπορει να εμποδίσει το μέλλον.
Διαβάζουν οι σύγχρονοι νέοι; Ποια αναγνώσματα προτιμούν;
Νομίζω πως είναι πολύ επηρεασμένοι από το Διαδίκτυο το όποιο προκρίνει ένα γρήγορο ρυθμό αφομοίωσης, όποτε στρέφονται σε "fast" αναγνώσεις/αφηγήσεις.
Περνάει κρίση η γλώσσα μας;
Η γλώσσα ποτέ δεν περνάει κρίση. Οι άνθρωποι, η κοινωνία, ναι. Αλλά η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση. Σε κίνηση προς τα μπρος.
Εσυ και η ποίηση.
Μεγάλη αγάπη, την οποια τα τελευταία χρόνια εχω αφήσει λίγο πίσω. Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψει αλλά θα επιστρέψει.
Σε γυρνάω πίσω στο χρόνο... Πώς έμπλεξες με τη γραφή; Μίλησέ μου για το πρώτο βιβλίο που εξέδωσες.
Καποια στιγμη, μετά από μια προσωπική περιπέτεια, εγκατέλειψα τη δουλειά μου, την αρχιτεκτονική, και αποφάσισα να ασχοληθώ μ' εκείνο που αγαπούσα περισσότερο: τη συγγραφή. Το πρώτο μου βιβλίο βγήκε.. σχεδόν μονο του. Σχεδίαζα ένα ποίημα , το οποίο θα είχε μεγάλη έκταση, που, όμως, στην πορεία, «έπαθε» πλοκή και «εξέβαλλε» ως μυθιστόρημα.
Καποια στιγμη, μετά από μια προσωπική περιπέτεια, εγκατέλειψα τη δουλειά μου, την αρχιτεκτονική, και αποφάσισα να ασχοληθώ μ' εκείνο που αγαπούσα περισσότερο: τη συγγραφή. Το πρώτο μου βιβλίο βγήκε.. σχεδόν μονο του. Σχεδίαζα ένα ποίημα , το οποίο θα είχε μεγάλη έκταση, που, όμως, στην πορεία, «έπαθε» πλοκή και «εξέβαλλε» ως μυθιστόρημα.
Κάνε μου ένα σχόλιο για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλη λογοτεχνία και είναι κρίμα που δεν έχουμε περισσότερες μεταφράσεις έξω. Φυσικά αυτό θα χειροτερέψει μια που κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της ασχολείται με την εικονα της λογοτεχνίας της εκτός των συνόρων της, ενώ, όπως δείχνουν τα πράγματα, εδώ το κράτος αδιαφορεί παντελώς για τέτοια «ευτελή» ζητήματα.
Λογοτεχνία και Διαδίκτυο.
Συνδυάζονται με πολύ ενδιαφέρον. Όχι μόνον λόγω της σταδιακής διάδοσης των ηλεκτρονικών βιβλίων αλλα και των νέων δυνατοτήτων που πιστεύω ότι θα δώσει το Διαδύκτιο σε συγγραφείς ως προς την προώθηση και δημοσιοποίηση των έργων τους. Φυσικά το Διαδίκτυο βοηθά πολλαπλώς: είναι μια ανοιχτή, παγκοσμία βιβλιοθήκη όπου μπορείς να βρεις τα πάντα όταν τα χρειάζεσαι. Αρκεί να το πίνεις, να μην σε πίνει.
Πέρα από την Τέχνη του λόγου, ποιά άλλη τέχνη σε συγκινεί;
Εκείνη του θεάτρου και της μουσικής.
Θεός;
Δεν τον είδα ακόμη.
Ποιο από τα δικά σου βιβλία αγαπάς πιο πολύ;
Πάντοτε το τελευταίο, άρα, στην περίπτωση, αυτό που γράφω τώρα.
Μίλησέ μου για το βιβλίο που κυκλοφόρησε τελευταίο
Λέγεται «Μπορείς να κλάψεις μες στο νερο;» και σε δυο παραγράφους μπορει να περιγραφεί ως έξης:
Ο Ορέστης Πολίτης είναι ένας επιτυχημένος προγραμματιστής, που περνά μια ήσυχη ζωή με τη γυναίκα και την κόρη του σ' ένα σπίτι στο κέντρο της πόλης. Κάποια στιγμή δέχεται μια αναπάντεχη πρόσκληση από τα παλιά. Ένα σκοτεινό παρελθόν αρχίζει να ξετυλίγεται, με απωθημένες μνήμες, τραυματισμένους έρωτες, θαμμένες υποθέσεις και γεγονότα δραματικά, για τα οποία κανείς στην οικογένειά του δεν γνωρίζει το παραμικρό.
Τα πρόσωπα που ζουν και κινούνται γύρω του έχουν και εκείνα τον δικό τους επτασφράγιστο κόσμο. Φίλοι, γείτονες και συγγενείς, όλοι τους κρύβουν κάτι, ενώ τα μυστικά τους δημιουργούν σταδιακά ένα μείγμα έτοιμο να εκραγεί. Όταν κάποτε συμβαίνει αυτή η έκρηξη, οι μάσκες πέφτουν και μια σειρά από «υπόγειες» πραγματικότητες βγαίνουν στο φως: ιστορίες πάθους, έρωτα, τρομοκρατίας, βίας, εκδίκησης, ενοχών και προδοσίας, που κανείς δεν θα υποψιαζόταν ότι θα μπορούσαν να κρύβονται σε ένα «αθώο» διαμέρισμα. Γιατί πίσω από τέσσερις τοίχους τίποτα δεν είναι εκείνο που φαίνεται. Ή εκείνο που οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας αφήνουν να φανεί.
Τί δεν θα συγχωρούσες ποτέ στον εαυτό σου;
Την οκνηρία και την αυτουποτίμηση.
Tι διαβάζεις τώρα;
Πολλα και διάφορα. Τουλάχιστον τέσσερα βιβλία μαζί.
Γράφεις κάτι τώρα;
Ναι , γράφω ένα μυθιστόρημα πολύ ιδιαίτερο. Μια από τις «πρακτικές» ιδιαιτερότητες του είναι ότι ένα 80% γράφτηκε μεταξύ 4 και 8 το πρωί...
H γνώμη σου για τα λογοτεχνικά βραβεία.
Χρήσιμα, αρκεί να δίδονται με αντικειμενικότητα. Και να μην οδηγούν τον βραβευόμενο σε εφησυχασμό που είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για κάθε καλλιτέχνη.
Ως θεατρολόγος δεν θα μπορούσα να μην σου κάνω αυτήν την ερώτηση. Παρακολουθείς θέατρο;
Φυσικά, από παιδί, αφού γράφω θέατρο (έχουν ανεβεί 5 έργα μου σε κεντρικές σκηνές) και προέρχομαι από θεατρική οικογενεια. Σχεδόν μπορώ να πω πως εχω ζήσει μέσα στο θέατρο.
Πιστεύεις στην κριτική;
Εάν εννοείς το κατά πόσο η κριτική είναι αναγκαία, είναι. Υπάρχει για αιώνες και θα εξακολουθήσει να υφίσταται. Αλλά πιστεύω στην ανιδιοτελή κριτική, στην όσο πιο αντικειμενική , εκείνη που δεν επηρεάζεται από προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες. Μια αρνητική κριτική γραμμένη ουσιαστικά και τεκμηριωμένα μπορεί να είναι έως και βοηθητική για έναν καλλιτέχνη. Εχω όμως και θλιβερή εμπειρία από κάποιους (ευτυχώς ελάχιστους) των οποίων τα κίνητρα ηταν εμφανώς μη λογοτεχνικά, αφορούσαν μέχρι και στην προσωπική μου ζωη. Με χαρά βλέπω και καποια νέα σοβαρά μπλογκ λογοτεχνικής κριτικής που εχουν πολύ ενδιαφέρον.
Aπό τα διαβάσματά σου... αν σε ρωτούσα να μου επισημάνεις 3 βιβλία που διάβασες και σε σημάδεψαν τόσο που σου άλλαξαν το βλέμμα για τα πράγματα, τι θα απαντούσες;
Άλλαξαν όχι, διαμόρφωσαν το βλέμμα μου, ναι: οι Αδελφοί Κραμαζόφ του Ντοστογιέφσκι, ο Οδυσσέας του Τζόις, ο Ανθρωπος χωρίς ιδιότητες του Μούζιλ.
Γίνονται πολλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια για την υποστήριξη του ψηφιακού βιβλίου...
Και καλώς γίνονται, γιατί κανείς δεν μπορει να εμποδίσει το μέλλον.
Διαβάζουν οι σύγχρονοι νέοι; Ποια αναγνώσματα προτιμούν;
Νομίζω πως είναι πολύ επηρεασμένοι από το Διαδίκτυο το όποιο προκρίνει ένα γρήγορο ρυθμό αφομοίωσης, όποτε στρέφονται σε "fast" αναγνώσεις/αφηγήσεις.
Περνάει κρίση η γλώσσα μας;
Η γλώσσα ποτέ δεν περνάει κρίση. Οι άνθρωποι, η κοινωνία, ναι. Αλλά η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση. Σε κίνηση προς τα μπρος.
Εσυ και η ποίηση.
Μεγάλη αγάπη, την οποια τα τελευταία χρόνια εχω αφήσει λίγο πίσω. Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψει αλλά θα επιστρέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου