http://bibliotheque.gr/?p=17100
[ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ/ΣΕ ΒΡΙΣΚΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ
ΕΚΔ.Κίχλη,2012]
΄ Eνα βλέμμα σαφές ,καθαρό,γοητευτικό για την ποίηση!Οι άπειρες διαστάσεις και εκδοχές της!Το απροσμέτρητο βάθος της!Η απύθμενη ζωοδόχος δύναμή της.Σε βρίσκει η ποίηση στην καθημερινή σου ζωή,αλλά και στα πιο απίθανα μέρη.Σε βρισκει η ποίηση όταν όλα αρχίζουν,αλλά και όταν όλα έχουν τελειώσει.Κυρίως τότε.Είναι το μανιφέστο του Τίτου Πατρίκιου για την Ποίηση ,που εν τέλει δεν είναι καθόλου ''μια τέχνη περιττή''.Είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη του ανθρώπου και ΄΄έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα''.Είναι συνυφασμένη με τον εσωτερικό,διανοητικό,φαντασιακο κόσμο του ανθρώπου,αλλά και με τα βιώματα,τις προσδοκίες,τα οράματα,τον στοχασμό,τις ενέργειες,τις προκλήσεις,την ηθική ή την μη ηθική του.Μια φορά με ρώτησαν τη γνώμη μου για τον θεό.'' Όταν τον αναζητάς τον βρίσκεις.'',απάντησα..Το ίδιο θα πω και για την Ποίηση.Όταν την αναζητάς την βρίσκεις,ή την ξεθάβεις από παντού ή την δημιουργείς ο ίδιος.Σε βρίσκει,σου παρουσιάζεται όταν τη ζητήσεις.Και δεν είναι διώλου μεμπτό να παραδεχτείς πως την έχεις ανάγκη.Αυτό είναι και το πνεύμα του βιβλίου του Πατρίκιου,νομίζω!Άνθρωπε,σου είναι απαραίτητη η Ποίηση,γιατί σε αφυπνίζει,σε σοκάρει,σε συντροφεύει,σε θυμώνει,σε περιπαίζει,σε δελεάζει,σε πείθει,σε εξαπατά,σε απενοχοποιεί,σε κάνει να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου,με όσα αρνήθηκες,όσα δεν τόλμησες,όσα φοβηθηκες,όσα αγάπησες...''...[...]σου ψιθυρίζει μυστικά που πρέπει εσύ να εξιχνίασεις /σου φωτίζει πράγματα που μέναν σκοτεινά ως τότε/ώσπου κάποια στιγμή σε ανταμοίβει για την αφοσίωσή σου/ σου αποκαλύπτει την αλήθεια,σου λέει καθαρά πως/ανήκει σε όλους/''
Ο Πατρίκιος δεν δίνει ορισμούς για το τί είναι ποίηση.Δεν υποτιμώ (΄ούτε και ο Πατρίκιος φαντάζομαι)τους δεκάδες ορισμούς που έχουν δοθεί για την ποίηση και από λογοτέχνες και από μη λογοτέχνες.Κάποιοι από αυτούς αγγίζουν την αλήθεια των πραγμάτων.Αλλά πώς μπορεί κανείς την ποίηση(και κάθε τέχνη) να την κλείσει,να την φυλακίσει μέσα σε έναν ορισμό;Η Ποίηση είναι (μεταξύ άλλων)Ιδέα και οι ιδέες δεν εγκλωβίζονται ακόμα κι αν εγκλωβιστεί το σώμα.Η Ποίηση έχει να κάνει με την ψυχή του δημιουργού και του αναγνώστη οπότε είναι ιερή.Η Ποίηση είναι όμως και πανταχού παρούσα,φιλτράρει την πραγματικότητα με ιδιαίτερους και ανοίκειους τρόπους,την αναδεικνύει και την αναιρεί την .ιδια στιγμή.Και για να το πω με τον τρόπο της αγαπημένης μου Μάτσης Χτζηλαζάρου...η Ποίηση μας ΕΚΡΙΖΩΝΕΙ...
[ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ/ΣΕ ΒΡΙΣΚΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ
ΕΚΔ.Κίχλη,2012]
΄ Eνα βλέμμα σαφές ,καθαρό,γοητευτικό για την ποίηση!Οι άπειρες διαστάσεις και εκδοχές της!Το απροσμέτρητο βάθος της!Η απύθμενη ζωοδόχος δύναμή της.Σε βρίσκει η ποίηση στην καθημερινή σου ζωή,αλλά και στα πιο απίθανα μέρη.Σε βρισκει η ποίηση όταν όλα αρχίζουν,αλλά και όταν όλα έχουν τελειώσει.Κυρίως τότε.Είναι το μανιφέστο του Τίτου Πατρίκιου για την Ποίηση ,που εν τέλει δεν είναι καθόλου ''μια τέχνη περιττή''.Είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη του ανθρώπου και ΄΄έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα''.Είναι συνυφασμένη με τον εσωτερικό,διανοητικό,φαντασιακο κόσμο του ανθρώπου,αλλά και με τα βιώματα,τις προσδοκίες,τα οράματα,τον στοχασμό,τις ενέργειες,τις προκλήσεις,την ηθική ή την μη ηθική του.Μια φορά με ρώτησαν τη γνώμη μου για τον θεό.'' Όταν τον αναζητάς τον βρίσκεις.'',απάντησα..Το ίδιο θα πω και για την Ποίηση.Όταν την αναζητάς την βρίσκεις,ή την ξεθάβεις από παντού ή την δημιουργείς ο ίδιος.Σε βρίσκει,σου παρουσιάζεται όταν τη ζητήσεις.Και δεν είναι διώλου μεμπτό να παραδεχτείς πως την έχεις ανάγκη.Αυτό είναι και το πνεύμα του βιβλίου του Πατρίκιου,νομίζω!Άνθρωπε,σου είναι απαραίτητη η Ποίηση,γιατί σε αφυπνίζει,σε σοκάρει,σε συντροφεύει,σε θυμώνει,σε περιπαίζει,σε δελεάζει,σε πείθει,σε εξαπατά,σε απενοχοποιεί,σε κάνει να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου,με όσα αρνήθηκες,όσα δεν τόλμησες,όσα φοβηθηκες,όσα αγάπησες...''...[...]σου ψιθυρίζει μυστικά που πρέπει εσύ να εξιχνίασεις /σου φωτίζει πράγματα που μέναν σκοτεινά ως τότε/ώσπου κάποια στιγμή σε ανταμοίβει για την αφοσίωσή σου/ σου αποκαλύπτει την αλήθεια,σου λέει καθαρά πως/ανήκει σε όλους/''
Ο Πατρίκιος δεν δίνει ορισμούς για το τί είναι ποίηση.Δεν υποτιμώ (΄ούτε και ο Πατρίκιος φαντάζομαι)τους δεκάδες ορισμούς που έχουν δοθεί για την ποίηση και από λογοτέχνες και από μη λογοτέχνες.Κάποιοι από αυτούς αγγίζουν την αλήθεια των πραγμάτων.Αλλά πώς μπορεί κανείς την ποίηση(και κάθε τέχνη) να την κλείσει,να την φυλακίσει μέσα σε έναν ορισμό;Η Ποίηση είναι (μεταξύ άλλων)Ιδέα και οι ιδέες δεν εγκλωβίζονται ακόμα κι αν εγκλωβιστεί το σώμα.Η Ποίηση έχει να κάνει με την ψυχή του δημιουργού και του αναγνώστη οπότε είναι ιερή.Η Ποίηση είναι όμως και πανταχού παρούσα,φιλτράρει την πραγματικότητα με ιδιαίτερους και ανοίκειους τρόπους,την αναδεικνύει και την αναιρεί την .ιδια στιγμή.Και για να το πω με τον τρόπο της αγαπημένης μου Μάτσης Χτζηλαζάρου...η Ποίηση μας ΕΚΡΙΖΩΝΕΙ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου