ΡΟΥΛΕΤΑ ΜΕ ΖΑΡΙΑ//// γράφει ο Αλέξης Καζαντζίδης

Παράξενο έρχεται (και δεν έρχεται)  το φετινό φθινόπωρο.

Θερμοκρασίες  χλιαρές, 26 βαθμοί και γύρω στο 24% η ανεργία, που μπορεί να 'ναι και 30%.

Αδιάφορες οι διαφημίσεις, δεν απευθύνονται στους παρίες, απευθύνονται σε ηλίθιους πώς να μιλάνε περισσότερο στο τηλέφωνο πώς να αλλάξουν αυτοκίνητο, φεγκ-σούι – κινητό. E, και;

Λίγοι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά των συνοικιών, οι σειρήνες βουίζουν πάνω απ' τα κεφάλια μας σε όλη την επικράτεια

για σκληρά μέτρα

σκληρά μέτρα

μια κομαντατούρ Βρυξελλών.

Έντρομοι πολιτικοί σκύβουν τη ράχη τους όλο και πιο πολύ, τι να σου κάνουν κι αυτοί; ξετίναξαν τη χώρα χρόνια τώρα! τώρα πρέπει εμείς να στηρίξουμε τα γκόλντεν μπόυς να μην πέσουν, τις τράπεζες για να μας τα παίρνουν, τις άγιες Οικογένειες να αγιάζουν, μουντός καιρός, σκυφτός λαός, χλιαρός και αμήχανος πέρασε ο Αύγουστος. Η μελαγχολία των διακοπών με νευρικά τα επιτόκια.

Αμφίβολο αν η Ελλάδα είναι το φάρμακο για όσα μας κάνει. Αμφίβολο αν ο καλός Θεός της Ελλάδας είναι ο λαός της. Αραιώνει το σθένος.

Οι συναντήσεις είναι διμερείς: δεν ξέρεις αν η χώρα βγήκε αρτιμελής. Ξεριζώνουμε και δεν φυτεύουμε. Μα, και τριμερής συνάντηση: δεν ξέρεις αν η χώρα βγήκε αρτιμελής.

Μίσος και νευρικότητα, ο περιπτεράς (ανοίγει το επάγγελμα) κοιτάζει αλαφιασμένος, ο άλλος αγοράζει τσιγάρα με εφ' όπλου λόγχη, και τα παιδιά οδηγούνται στο ικρίωμα με τις ιερεμιάδες.

Στεγνές ψυχές έχουν αναλάβει από επίσημες θέσεις στο υπουργείο Παιδείας -τα σέβη μας- και στο Οικονομικών να πουλήσουν το μέλλον τους στα σκλαβοπάζαρα και ο Αύγουστος έμεινε άοπλος.

Όχι ο «Αύγουστος» των ΜΜΕ, ο μέσα μας Αύγουστος, που νεκρός θα εκτεθεί στις γκαλερύ, ένας μπόντυ Αύγουστος να τον φτύνει η πληρωμένη τέχνη και να τον περιφέρει προς άγραν εισιτηρίων, δώσ' μου και μένα, μπάρμπα επιδότηση

φέρε και σε μένα, κουφάλα μια χορηγία

χο-χο-χορηγία χο-χο-χοντρή,

έχω βιογραφικό από γη και ύδωρ, ρε Μαικήνα γιατί με παραλείπεις;

Ακρώρεια να κουρνιάσεις δεν έχει.

Κάθε βδομάδα, όμως, οχυρώνω δυο μέρες με βιβλία, Σάββατο και Κυριακή και δαγκώνουν τη σκακιέρα, πύργος ο Σκαμπαρδώνης, ίππος η Μαστοράκη, τρελός ο Χαριτόπουλος κι απέναντι τα μαύρα με έναν Βυζαντινό, τον Καρυωτάκη και τον Δικαστή Τι, απαντούν με Αρθουρ Γκόρντον Πυμ... παρακοιμώμενοι, new age ταλιμπάν, το στίγμα μου, η -κιόλας- κούρασή μου...

Δεν ακούω· διαθέτω άσυλο· έξω απ' το στρατόπεδο αρχίζει να βρέχει και οι βασανισμένες ψυχές ησυχάζουν ακούγοντας τα παραμύθια της βροχής - ακροπατούν οι φύλακες άγγελοι για να σκεπάσουν με τη σιωπή τους τον ήχο των νομισμάτων και τον αχό των όπλων

να ησυχάσει ο κόσμος, να 'ρθει η νύχτα και να πάρει αγκαλιά τα ορφανά από Αγάπη, να τους παίξει ένα ωραίο φιλμ με χάπι εντ κι εφτά νεράιδες καβάντζα για ώρα ανάγκης.

Σιγά που δεν θα κλάψω…

H ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ Like ...γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη

                                   

---

Επειδή καλώς ή κακώς το facebook εχει εισχωρήσει στη ζωή μας δημιουργώντας μια νέα πραγματικότητα,οι σκέψεις μας συχνά περιστρέφονται μοιραία γύρω από αυτό.Δεν θα προβώ σε ανάλυση του φαινομένου γενικά...Θα σταθώ λίγο στο like.Παρατηρώντας λοιπόν τους διαδικτυακούς φίλους και  τους τοίχους τους μαθαίνεις πολλά θες δεν θες.Αλλοι κάνουν like <μαζικά> που λένε, και  ευφραίνονται κιόλας,άλλοι κάνουν λίγα like και μετρημένα,άλλοι  άκρως επιλεκτικοί,άλλοι μισούν τα like και παραμένουν σιωπηλοί.Αλλά ποιά η σημειολογία του like εν τέλει;Ας δούμε μερικές εκδοχές.Like σημαίνει <σου λέω απλά ένα γεια>,δίνω το παρόν.Like σημαίνει<είμαι μόνος>κι αναζητώ συντροφιά,someone like you. Like σημαίνει <δεν σε ξέρω ,μα θέλω να σε γνωρίσω> και κάνω το πρώτο βήμα.Συνεχή και απανωτά like....ε τότε είναι σοβαρή η κατάστασή μου...πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε στο chat.'Η πρέπει οπωσδήποτε να γίνουμε κολλητοί. Mα καλά,δεν παίρνεις το μήνυμα; Eπιτέλους,πότε θα κάνεις κι  εσυ like στο wall μου;Μήπως μου θύμωσες; Like ίσον< είσαι εντάξει και σε πάω>.Like ισον  .Like ίσον <είσαι σούπερ> κι ας μην γνωριζόμαστε προσωπικά.Μου αρκεί που υπάρχεις στο φατσοβιβλίο.Μεταξύ ερωτευμένων...like σε αγαπάω,like σε λατρεύω,like...θέλω να σε φιλήσω...και πολλά άλλα προφανώς.Επίσης,αν πάρεις πολλά like ,είσαι  διάσημος,αν πάρεις λίγα ,είσαι άσημος,δεν είσαι καθολου επικοινωνιακός,έχεις πρόβλημα,πρέπει να το ψάξεις.Kαι ο κόσμος περνάει τη μέρα του αραδιάζοντας like ή προσπαθώντας να ερμηνεύσει τα like.H λέξη έχει γίνει λέξη κλειδί πια και είναι διάσημη σε διάφορους πολιτισμούς και κουλτούρες.Και όσοι χρησιμοποιούν την έκφραση <μου αρέσει> φαντάζουν γελοίοι.Διότι like σημαίνει και συρρίκνωση της ελληνικής γλώσσας και μαζοποίηση και εμμονή και παθολογία τελικά αν το καλοσκεφθείς.Ο κόσμος ξεμωράθηκε,τρελαίνεται με τα like,να δίνει και να παίρνει.Να παίρνει πιο πολλά από όσα δίνει.Like ίσως είναι το μεταίχμιο για μια άλλη εποχή...Την εποχή που το αγγιγμα,το αγκάλιασμα,το ψιθύρισμα,το χάδι,η εξομολόγηση ,η ουσιαστική ανθρώπινη επαφή,όλα αυτά έχουν θλιβερά εξοριστεί από τις ζωές μας ή έχουν καταντήσει γραφικά,στην καλύτερη περίπτωση ,και μεις .....ταμπουρωμένοι στο άλλοθί μας  ,προσποιούμαστε τους ευτυχείς μέσα στην εικονική  μας πραγματικότητα....Και έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο να λέμε ότι ή εικονική είναι η μόνη πραγματικότητα που μπορούμε να αντέξουμε εν τέλει. <Νίκη όπου έχω νικηθεί> ...που θα΄λεγε κι ο ποιητής...